بررسی بازی Resident Evil Village

کپکام طی چند سال اخیر با دستیابی به فرمولی مناسب توانسته برای بار دیگر مجموعه Resident Evil را در کانون توجه گیمرها قرار دهد. آنهایی که به اصول کلاسیک مجموعه وفادار مانده‌اند، با بازسازی نسخه‌های قدیمی سرگرم هستند و آنهایی که به دنبال تجربه‌ای تازه هستند، خود را با Resident Evil 7 مشغول کردند. اثری که توانست با ایجاد تغییری اساسی در ساختار مجموعه، تجربه‌ای تازه اما آشنا را خلق کرد. سازندگان بازی Resident Evil Village حالا با تکیه بر موفقیت نسخه هفتم، موفق به ساخت اثری شده‌اند که در اکثر زمینه‌ها نسبت به قسمت قبلی پیشرفت کرده. شاید Resident Evil Village بیش از هر چیزی به نسخه بهبود و ارتقا یافته Resident Evil 7 شبیه باشد اما در اصل سعی کرده نیم نگاهی به تمام نکاتی داشته باشد که در گذشته باعث موفقیت هر کدام از قسمت‌های این مجموعه شده بودند. بازی‌ای که بی‌نقص نیست اما می‌تواند به عنوان اثری موفق در مجموعه Resident Evil شناخته شود.

برای تماشای بررسی ویدیویی بازی در یوتوب کلیک کنید

سه سال بعد از وقایع Resident Evil 7، ایتان و میا وینترز صاحب دختری به نام رز شده‌اند و با کمک کریس ردفیلد ستاره آشنای مجموعه در کشوری اروپایی ساکن هستند. کابوس خانه بیکرها به نظر پایان یافته اما به یکباره کریس و نیروهای همراهش از راه رسیده و همه چیز تغییر می‌کند. ایتان اینبار برای نجات دخترش سر از روستایی عجیب در می‌آورد.

در ابتدای عرضه Resident Evil 7، نقطه‌های مشترک این عنوان با خط داستانی اصلی مجموعه در پایین‌تر حد ممکن قرار داشت و در ادامه Capcom با انتشار چند بسته قابل دانلود سعی کرد تغییرات اساسی را در این موضوع ایجاد کند. تغییراتی که شاید از دید کیفیت داستانی در سطح خوبی قرار نداشتند اما برای معرفی این نسخه به عنوان یکی از قسمت‌های اصلی مجموعه لازم بودند. اینبار اما وضعیت شاید بدتر از گذشته باشد. داستان Resident Evil Village می‌توانست به عنوان اثری مستقل در سطح قابل قبولی قرار گیرد اما مشخص است که تلاش سازندگان در این مسیر با موفقیت زیادی همراه نبوده. در گوشه و کنار هشتمین قسمت از مجموعه محبوب Capcom می‌توان اشاراتی را به محورهای اصلی داستان Resident Evil دید اما در انتهای کار هیچکدام از آنها پا را فراتر از جزئیاتی کوچک نمی‌گذارند. از سوی دیگر Village درست همانند نسخه هفتم در یک سوم انتهایی خود با عجله‌ای بی‌نیاز در روایت همراه می‌شود. تغییر ناگهانی سرعت روایت بازی تاثیر خود را روی گیم‌پلی نیز گذاشته و نتیجه کار شاید بیش از حد به سمت آثار اکشن متمایل شده. با وجود این نکات اما بزرگ‌ترین ضعف داستانی Resident Evil Village به دیالوگ‌های آن ارتباط دارد. سال‌ها از فاجعه ساندویچ جیل در قسمت اول مجموعه گذشته اما هنوز هم کپکام به نظر علاقه‌ای عجیب به دیالوگ‌هایی دارد که بیشتر در بی‌مووی‌ها شاهد آنها هستیم.

از دید گیم‌پلی Resident Evil Village را می‌توان به سه بخش کاملا متفاوت و مجزا تقسیم کرد. بخش ابتدایی در اکثر مواقع ساختاری خطی و سینمایی دارد بیش از هر چیزی به نسخه چهارم مجموعه شباهت دارد. ورود ایتان به روستای اصلی بازی و اتمسفر کلی در این بخش به خوبی یادآور ساخته محبوب میکامی است. این در حالی است که تاثیر Village از Resident Evil 4 به همین موضوع خلاصه نشده و شاهد معرفی شخصیتی تحت عنوان Duke هستیم که به عنوان فروشگاه اصلی بازی فعالیت می‌کند. در این نسخه گیمر می‌تواند تجهیزات و اسلحه‌های مختلفی را از دوک خریداری کرده، آنها را ارتقا داده یا حتی با پخت غذاهای مختلف، قدرت‌های شخصیت اصلی را ارتقا دهد. بعد از ورود به اولین محیط اصلی و داخلی بازی یعنی قلعه Lady Dimitrescu به یکباره می‌توان شاهد تغییر فاز کلی گیم‌پلی باشیم. این بخش از بازی سعی کرده با تکیه بر یکی از نکات اصلی بازسازی Resident Evil 2 یعنی مستر ایکس، دشمنی در اینجا Lady Dimitrescu را معرفی کند که عملا تا بخش مشخصی امکان مبارزه با او را در اختیار نداشته و تا حد امکان بایستی از مقابله با او دوری کنید. اولین و شاید بزرگ‌ترین نکته مثبت Resident Evil Village در این بخش نمایان می‌شود. طراحی مراحل این بازی بدون شک یادآور سه قسمت ابتدایی مجموعه است و از دید پیچیدگی شاید سخت باشد بازی ترسناک دیگری را شبیه به آن پیدا کرد. سازندگان بازی با الگوبرداری مناسب از سه‌گانه اصلی، تعدادی از پیچیده‌ترین و جذاب‌ترین پازل‌های Resident Evil را طراحی و به خوبی آن را با چالش‌های محیطی ترکیب کرده‌اند تا به نتیجه‌ای ایده‌آل برسند. این موضوع تنها به این بخش از بازی خلاصه نشده و عملا می‌توان این نوع از ساختار چند طبقه و مرتبط به یکدیگر مراحل را در تمامی بخش‌های بازی پیدا کرد. وقتی از قلعه Lady Dimitrescu خارج شده و برای بار دیگر وارد روستا می‌شوید، بیش از هر چیزی شاهد الهام‌گیری از قسمت دوم و سوم Resident Evil هستیم. معرفی محیطی به عنوان هاب اصلی بازی و قرار دادن تعداد بی‌شماری پازل، آیتم مخفی و حتی حیوان برای شکار باعث شده Resident Evil Village تصویری آشنا از دوران اوج مجموعه کپکام را به نمایش بگذارد. موضوعی که تا انتها کار ادامه پیدا نکرده و با شتاب‌زدگی غیرضروری تا حدودی دستاوردهایش را وارد حاشیه می‌کند.

نیمه دوم گیم پلی Resident Evil Village به مبارزات آن اختصاص پیدا می‌کند. مبارزات بازی براساس همان چیزی که در نسخه پیشین شاهدش بودیم طراحی شده. حرکت سنگین دوربین و شخصیت اصلی همراه با مهمات اندک و اسلحه‌هایی که دقت بالایی ندارند. تمام این نکات در ابتدای قسمت هشتم مجموعه صادق است و به نظر بایستی با تعداد اندکی دشمن روبرو شویم که مبارزه با تک تک آنها چالش برانگیز است. با این حال چیزی طول نمی‌کشد که Village ورق را بر می‌گرداند. تنها بعد از چند ساعت متوجه می‌شویم که این نسخه نسبت به Resident Evil 7 یا بهتر است بگوییم دو سوم ابتدایی آن بازی، با تمرکز بیشتری روی مبارزات دنبال می‌شود. هرچند این مجموعه با مبارزات پرتعداد غریبه نیست اما وضعیت تا جایی پیش می‌رود که عملا انتهای بازی بیش از هر چیزی به مجموعه Call of Duty شباهت پیدا می‌کند. یک سوم انتهایی بازی بیش از هر چیزی به Resident Evil 6 شباهت پیدا می‌کند و شاهد تعداد بیشتری دشمن هستیم که در بخش‌های مختلف مقابل گیمر قرار می‌گیرند. دشمن‌هایی که به واسطه ساختار مراحل امکان دوری کردن از آنها را ندارید. به واسطه چنین رویکردی در طراحی مبارزات، شاهد تعداد زیادی اسلحه هستیم که در بخش‌های مختلف بازی قرار گرفته و تا انتهای بخش داستانی، عملا 80 درصد Inventory گیمر را پر می‌کند. اتخاذ چنین رویکردی نیاز به دشمن‌های متنوع دارد و بازی در این زمینه عملکرد خوبی را از خود به نمایش می‌گذارد. با اینکه برخی از دشمن‌های بازی از دید نوع حمله یا سرعت حرکت شباهت بسیاری به یکدیگر دارند اما نهایتا می‌توان تنوع دشمن‌ها را در سطح خوبی از کیفیت طبقه‌بندی کرد. با در نظر گرفتن تمامی نکات اشاره شده عملا Resident Evil Village فرصتی برای ایجاد حس ترس در مخاطب پیدا نمی‌کند. تنها بخشی کوتاه و یک ساعته از بازی است که اسلحه‌های ایتان را حذف می‌کند و تا حدودی در نزدیک شدن به دستاوردهای گذشته موفق می‌شود. دیگر موضوعی که هشتمین قسمت از مجموعه را به آثار کلاسیک Resident Evil نزدیک می‌کند، بخش Mercenaries است. بخشی که اولین‌بار در Resident Evil 3 معرفی شد و به شکل خاص تمرکز خود را روی محدودیت زمانی و حجم بالایی از مبارزات قرار می‌دهد. وجود نکات جذاب پرتعداد در این قسمت باعث می‌شود بعد از اتمام بخش داستانی برای ساعت‌ها به تجربه Resident Evil Village ادامه دهید.

شروع نسل جدید برای بار دیگر گرافیک را در اولویت گیمرها قرار داده و باید بگوییم Resident Evil Village در این زمینه عملکرد بسیار خوبی دارد. هر کدام از محیط‌های داخلی و یا خارجی بازی با جزئیات بسیاری طراحی شده‌اند و بدون شک یادآور تصاویر از پیش رندر شده نسخه‌های قدیمی هستند. محیط‌هایی که از دید نورپردازی وضعیت بسیار خوبی داشته و به واسطه استفاده از ری‌تریسینگ می‌توانند بهترین عملکرد RE Engine را به نمایش بگذارند. نمایش سینوسی Resident Evil 7 در زمینه گرافیک، اینجا به کلی برطرف شده و شاهد یکپارچگی خوبی در زمینه گرافیک کلی بازی هستیم. موضوعی که بدون شک بخش عمده‌ای از دستاوردهای خود را مدیون طراحی هنری Village است. با این حال هرچند نماهایی که در بازی می‌بینیم از دید کیفیت بصری، سطح بالایی را نمایان می‌کنند اما شاید از فاصله نزدیک بیش از هر موقعیتی به بازی‌های نسل هشتم شبیه باشند. این موضوع البته درباره کیفیت طراحی شخصیت‌ها صدق نمی‌کند و درست مانند دیگر بازی‌های اخیر کپکام شاهد خروجی درخشانی هستیم. با وجود تمام این مسائل اما استفاده از ری‌تریسنگ برای بهبود گرافیکی بازی بی‌هزینه نیست. هر دو نسخه ایکس باکس و پلی‌استیشن بازی در زمان استفاده از این قابلیت با افت فریم‌هایی همراه می‌شوند که به طور کلی آسیب چندانی به تجربه بازی وارد نمی‌کنند. Resident Evil Village در تمامی زمینه‌ها نسبت به نسخه قبلی خود پیشرفت کرده اما باز هم ضعف‌هایی را به همراه دارد که از تبدیل آن به اثری بی‌نقص جلوگیری کرده‌اند.