بررسی بازی Remnant 2

یکی از عجیب‌ترین و ترسناک‌ترین اتفاقاتی که می‌تواند برای انسان‌ها رخ دهد، آخرالزمان است؛ جایی که تمدن به شکل مدرن از بین می‌رود و بقا به عنوان مهم‌ترین رکن مورد توجه قرار می‌گیرد. بازی‌های زیادی به آخرالزمان پرداخته‌اند و آن را به شکل‌های مختلفی توصیف کرده‌اند. به عنوان مثال اگر مجموعه مترو را تجربه کرده باشید، با تونل‌های تمام نشدنی و البته فضای باز وحشت آور آن آشنایی دارید و می‌دانید که انسان‌ها با کارهای احمقانه، زندگی را برای خود حرام کرده‌اند. با این حال نگرش همه بازیسازها به آینده خطرناک زمین مشابه یکدیگر نیست و برخی از آن‌ها عوامل خارجی را دخیل کرده‌اند و انسان را به شکل یک قربانی به تصویر کشیده‌اند. مجموعه Remnant یکی از همین بازی‌ها است که با هدف قرار دادن موجودات فرازمینی و تهدید آن‌ها برای بشر، نگاه متفاوتی به این موضوع دارد. نسخه اول رمننت در بخش گیم‌پلی حرف‌های زیادی برای گفتن داشت و به واسطه دنیای غیر قابل پیش‌بینی خود، به سرعت بین بازی دوستان طرفدار پیدا کرد. با توجه به موفقیت‌های نسخه اول، عرضه یک دنباله برای آن دور از دسترس نبود؛ موضوعی که با معرفی قسمت دوم محقق شد و حالا می‌توان آن را به صورت کامل تجربه کرد. اگر بخواهم خلاصه بگویم، باید از پیشرفت همه جانبه بازی نسبت به قسمت اول حرف بزنم که توانسته چند قدم جلوتر از بازی نخست قرار بگیرد.

بررسی ویدیویی را در یوتوب تماشا کنید

داستان Remnant 2 پس از حوادث مربوط به DLC بازی قبلی آغاز می‌شود و قهرمان بازی باید یک بار دیگر به سراغ Root برود و آن را شکست دهد. در بازی قبلی دیدیم که Root بزرگترین تهدید برای بشریت محسوب می‌شد و زندگی را برای انسان‌ها حرام کرده بود و حالا هم شرایط فرق چندانی نکرده است. شخصیت اصلی با ورود به Ward 13 که نقش هاب بازی را دارد، با شخصیت‌های مهمی آشنا می‌شود که برخی از آن‌ها از قسمت اول به دوم راه پیدا کرده‌اند. کلمنتاین، بو و فورد به عنوان شخصیت‌های مهم بار دیگر در ماجراجویی‌های بازیکن نقش کلیدی بازی می‌کنند و داستان را پیش می‌برند. در ابتدای داستان می‌بینیم که فورد وارد کریستال بونفایر می‌شود و به دنبال او، کلمنتاین وارد آن شده و قهرمان داستان را ترغیب می‌کنند تا به دنبالشان برود. ورود به کریستال بونفایر سرآغاز داستان‌های جدیدی است که نمی‌توان آن را به صورت ثابت و مشخص روایت کرد که جلوتر به دلیل آن می‌پردازم. داستان اگرچه در ادامه نسخه قبلی روایت می‌شود اما کماکان از یک محصول ایده‌آل فاصله زیادی دارد و نمی‌توان آن را یک قصه خوب در نظر گرفت. کاراکترها کماکان یک بعدی و خام هستند و پرداخت خاصی صورت نمی‌گیرد که بخواهیم با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم. این موضوع در بازی قبلی هم وجود داشت اما این‌جا کمی اوضاع بهتر شده است.

از بعد بصری تغییرات زیادی در بازی اتفاق افتاده که همان ابتدا نمی‌توان به راحتی آن را فهمید. شروع بازی با یک مقدمه همراه است که شباهت‌های زیادی با جهان نسخه اول دارد اما با ورود به کریستال بونفایر همه‌چیز تغییر می‌کند و انریل انجین ۵ تازه خودش را نشان می‌دهد. محیط‌ها جزئیات بسیار خوبی دارند و چه فضای باز و چه بسته، بسیار خوب و با کیفیت به تصویر کشیده شده‌اند. فرقی ندارد که در یک جنگل بزرگ قرار گرفته باشید یا در یک محیط فضایی با تکنولوژی‌های پیشرفته؛ در هر صورت Remnant 2 می‌تواند از بعد هنری شما را شگفت زده کند. اتمسفر بازی به شدت سنگین از آب در آمده و در قیاس با نسخه قبل پیشرفت قابل توجهی داشته است. محیط‌ها تنوع خوبی دارند و کمتر پیش می‌آید که با لوکیشن‌های تکراری و خسته کننده روبه‌رو شوید که نشان می‌دهد استودیوی Gunfire Games زمان زیادی برای طراحی آن‌ها گذاشته است. به عنوان مثال Asylum و فضای رعب آور آن بسیار تاثیرگذار به نظر می‌رسد و می‌تواند به راحتی شما را در خود غرق کند. در این بین پرفورمنس بازی پایدار بوده و در موارد معدودی با افت فریم مواجه خواهید شد. با این‌که زیاد پیش می‌آید که محیط‌ از دشمنان پر شود اما باز هم سخت افزارهای نسل نهمی بدون مشکل و به راحتی بازی را اجرا می‌کنند.

بخش موسیقی رمننت یک بار دیگر به راب وست‌وود سپرده شده و او با نوشتن قطعات ارکسترال فضای جالبی به بازی بخشیده است. او که بیشتر به واسطه موسیقی سری بازی‌های Lego شهرت دارد، در تمامی آثار مرتبط به Remnant (حتی Chronos) دخیل بوده و به عنوان آهنگساز اصلی فعالیت داشته است. قطعات او برای قسمت دوم شنیدنی از آب درآمده‌اند و هر کدام اتمسفر Remnant 2 را سنگین‌تر از قبل کرده‌اند. به عنوان مثال قطعه Annihilation با گروه کر ضبط شده و ارکستر به خوبی صحنه را همراهی می‌کند. توجه کنید که موسیقی در همه جا وجود ندارد و در لحظاتی که باس فایت وارد می‌شود، وست‌وود و ارکسترش ضربآهنگ را بالا می‌برند.

سری رمننت به واسطه گیم‌پلی پر و پیمانی که دارد، شهرت زیادی پیدا کرده است؛ درجه سختی بالا از یک سو و غیر قابل پیش‌بینی بودن آن باعث شده تا بازیکنان زیادی تمایل پیدا کنند تا یک بار هم که شده، سراغش بروند. اشاره به غیر قابل پیش‌بینی بودن کردم، بد نیست تا این مورد را دقیق‌تر توضیح دهم. اگر نسخه قبلی را بازی کرده باشید، می‌دانید که دنیای رمننت به صورت رندوم خلق می‌شود و ممکن است تجربه شما و دوستتان زمین تا آسمان با یکدیگر متفاوت باشد. این رندوم بودن در نسخه قبل خیلی محدودتر بود و کمتر پیش می‌آمد که دنیاها به صورت کامل تغییر کنند اما در حال حاضر از NPCها گرفته تا ساختار دنیا و حتی دشمنان و باس‌فایت‌ها به صورت کامل رندوم ایجاد می‌شوند که این موضوع نشان می‌دهد که تیم سازنده وقت زیادی برای خلق جهان بازی خود گذاشته‌اند. البته در نظر داشته باشید که دنیاها محدودیت دارند و به این شکل نیست که صد تا دنیای غیر تکراری درست شده باشد. تصادفی بودن همه چیز ارزش تکرار رمننت ۲ را تا حد بسیار زیادی بالا می‌برد و با توجه به قابلیت کوآپ تا سقف سه نفر، می‌توان حدس زد که ساخته جدید گانفایر گیمز تا چه اندازه ارزشمند است.

بازیکنان پس از مبارزه با اولین باس فایت مهم (ورلد باس) به قابلیت ادونچر مود دسترسی پیدا می‌کنند که کارکرد آن بی‌شباهت به دیابلو نیست. در این مود می‌توانید به یک سری از لوت‌ها و xpهای بهتر دسترسی پیدا کنید و کار خود را برای پیشروی در بخش کمپین تا حد زیادی راحت‌تر کنید. علاوه بر این، بازی به شما اجازه می‌دهد که با reroll کردن دنیا و چیدن درجه سختی بالاتر، به کمپین متفاوتی دسترسی پیدا کنید. در واقع این کار سبب می‌شود که بازی به اصطلاح از نو تعریف شود و همه چیز به جز قابلیت‌هایی که تا به حال به دست آورده‌اید، از بین برود. همان‌طور که مشاهده می‌کنید، به اشکال مختلفی می‌توان از این بازی لذت برد و به مدت طولانی آن را بازی کرد. با این حال مشکلاتی که در Remnant: From the Ashes وجود داشت، این‌جا هم دیده می‌شود. به عنوان مثال کماکان به هنگام تجربه تنها یا همان سولو، تعادل میان دشمنان وجود ندارد و آن‌ها به راحتی می‌توانند شما را از پا در بیاورند. این مورد به هنگام مواجه شدن با باس‌فایت‌ها بدتر می‌شود و حضور دشمنان اضافه (Add-on) به هیچ‌وجه باب میل شما نخواهد بود و این موضوع بیش از پیش ثابت می‌کند که این بازی کماکان بیشتر به عنوان یک تجربه چند نفره جذابیت دارد. اگرچه نباید کتمان کرد که Remnant 2 کماکان یک محصول ارزشمند و درخور است که باید آن را تجربه کرد.

این بازی ۵۰ دلار قیمت دارد و با توجه به این‌که یک محصول AAA نیست، باید آن را به عنوان یک اثر کامل و با پتانسیل یک محصول ۶۰ و یا ۷۰ دلاری ارزیابی کرد.