بررسی بازی Octopath Traveler II

از نظر زیبایی‌شناسی بصری و صوتی، بازی Octopath Traveler II یادآور کاملی از بازی‌های نقش‌آفرینی ژاپنی کلاسیک است؛ اما از نظر ساختار کلی گیم‌پلی و داستان یک بازی کاملاً متفاوت و مدرن محسوب می‌شود. این الگویی است که بازی قبلی این مجموعه هم از آن پیروی می‌کرد. ساختار اکثر بازی‌های نقش‌آفرینی ژاپنی به اینگونه است که شما در طول مسیر کنترل گروهی از شخصیت‌ها را در اختیار دارید که اگرچه شخصیت‌پردازی و ویژگی‌های خاص خودشان را دارند اما همگی در راستای یک مسیر و یک هدف حرکت می‌کنند و علاوه بر داستان، این در طراحی مراحل این دسته از بازی‌ها هم مشخص است. در Octopath Traveler II اوضاع فرق می‌کند. اگرچه در اینجا هم کنترل گروهی از شخصیت‌ها را در اختیار دارید اما شما با 8 شخصیت و 8 مسیر و هدف متفاوت مواجه هستید.

بازی Octopath Traveler II یک اثر نقش‌آفرینی نوبتی ژاپنی است که به طور مشترک توسط استودیو Acquire و شرکت اسکوئر انیکس (Square Enix) ساخته و برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن 4 و 5، نینتندو سوییچ و کامپیوترهای شخصی عرضه شده است. اگر شما یکی از دارندگان کنسول‌های پلی‌استیشن هستید و نگرانید که عدم تجربه‌ی بازی قبلی این سری به درک داستانی شما از این عنوان لطمه وارد کند، باید بگویم که نگران نباشید چراکه هرکدام از این دو بازی شخصیت‌های متفاوتی را در خود قرار داده و داستان متفاوتی را روایت می‌کند. هرچند بازی کردن Octopath Traveler اصلاً خالی از لطف نیست.

بازی Octopath Traveler II در سرزمینی به نام «سولیستیا» (Solistia) جریان دارد که دو قاره‌ی شرقی و غربی دارد. شما در ابتدای بازی می‌توانید بین 8 شخصیت بازی 1 شخصیت را به‌عنوان کاراکتر اصلی خود انتخاب کنید. با این حال، در جریان بازی می‌توانید 7 شخصیت دیگر را هم جمع شخصیت‌های خود اضافه کنید. به‌طور همزمان فقط می‌توانید چهارتا از شخصیت‌های گروه خود را استفاده کنید اما قابلیت تعویض بین این شخصیت‌ها – به جز شخصیت اصلی انتخابی شما – وجود دارد. نکته‌ی اینکه در اینجا ممکن است کمی اذیت‌کننده باشد، این است که فقط در مهمان‌خانه‌های (Tavern) بازی امکان تعویض 4 نفر اصلی گروه خود را دارید.

هرکدام از این شخصیت‌ها خط داستانی منحصر‌به‌فردی دارند و برای دستیابی به اهداف خود تصمیم‌ گرفته‌اند که یک ماجراجویی را آغاز کنند. برای مثال، هیکاری (Hikari) که نقش کلاس جنگجو را ایفا می‌کند، شاهزاده‌ای از سرزمین «کو» (Ku) است که حق پادشاهی‌اش به ناحق گرفته‌ و از سرزمین خود رانده شده و برای بازگرداندن صلح به کشورش راهی یک ماجراجویی می‌شود. از طرف دیگر، شخصیتی به نام کستی (Cassti) را داریم که درمانگر است و حافظه‌ی خود را از دست داده است و برای بازیابی حافظه و پیدا کردن درمان شیوع یک بیماری کشنده به سفرش ادامه می‌دهد. شخصیت دیگری به نام «پارتیشیو» (Partitio) در بازی وجود دارد که یک بازرگان بسیار بااستعداد است که به‌واسطه‌ی سرمایه‌داری شکوه و سپس سقوط شهری را دیده که آن را خانه‌ی خود می‌داند و برای اینکه به زعم خود شیطان فقر را در جهان از بین ببرد، راهی یک سفر می‌شود. هرکدام از این قصه‌ها و قصه‌های جذاب دیگر شخصیت‌ها ظرافت‌های مخصوص خودشان را دارند.

 این بازی نسبت به قسمت قبلی خود با جهش واقعاً بزرگی همراه بوده است و اولین و مهم‌ترین جهش احتمالاً مربوط به داستان آن است. به‌وضوح هنوز داستان بازی در حد و اندازه‌ی بهترین داستان‌های موجود در بازی‌های نقش آفرینی ژاپنی نیست اما پختگی روایت آن نسبت به بازی قبلی آشکار است. این‌بار داستان هرکدام از شخصیت‌ها گیرایی لازم را دارد و می‌تواند در فرازونشیب‌هایش توجه شما را به خود جلب کند. سیر داستانی این شخصیت‌ها روند معقولی دارد و شما را همواره در راستای هدف اصلی ماجراجویی هر شخصیت قرار می‌دهد. اگرچه هسته‌ی اصلی داستان هر شخصیت مجزا و متفاوت است، نکته‌ی خوشایند در Octopath Traveler II این است که اگر داستان شخصیت‌ها را تقریباً با روندی موازی دنبال کنید، می‌توانید با قسمت‌هایی مواجه شوید که به نام Crossed Path شناخته‌ می‌شوند که در آن خط داستانی این شخصیت‌ها با هم تلاقی پیدا می‌کند و در نتیجه ارتباطی داستانی میان آن‌ها پدید می‌آید که جذابیت بیشتری به قصه‌ی آن‌ها می‌بخشد. این ارتباط‌ها نسبت به نسخه‌ی قبلی بیشتر شده و پیوند این شخصیت‌ها را به همدیگر بیشتر می‌کند. البته طبیعی است که با در نظر گرفتن تفاوت در هسته‌ی اصلی قصه‌ی هر شخصیت ممکن است گاهی در جریان بازی شاهد تناقض میان روایت و گیم‌پلی باشیم.

بخش داستانی را توضیح دادم اما وقتی می‌گویم ساختار کلی گیم‌پلی و طراحی مرحله‌ی بازی Octopath Traveler II با نقش‌آفرینی‌های ژاپنی کلاسیک متفاوت است و اتفاقاً امروزی است، منظورم چیست؟ در بازی‌های نقش آفرینی ژاپنی کلاسیک ما معمولاً با مجموعه‌ای ‌از مأموریت‌های اصلی مواجه هستیم که باید با سیر داستانی مشخصی دنبال شوند و در میان آن‌ها مأموریت‌های فرعی هم برای مخاطب وجود دارد. در این بازی، دقیقاً به واسطه‌ی اینکه همه‌ی شخصیت‌ها هدف‌ها و خواسته‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند، شما می‌توانید همچون یک بازی جهان‌باز به‌صورت آزادانه در محیط بازی کاوش کنید و به دلخواه و در ساختاری غیر خطی چپترهای شخصیت‌های مختلف را دنبال کنید. برای مثال، شما می‌توانید ابتدا همه‌ی چپترهای چهار شخصیت را تمام کنید و سپس سراغ 4 شخصیت دیگر بروید یا اینکه از همان ابتدا بخواهید چپترهای ۸ شخصیت‌ را به‌صورت موازی دنبال کنید. این قضیه اختیار و آزادی عمل فوق‌العاده‌ای به مخاطب می‌دهد تا مراحل و روند بازی را به دلخواه خود دنبال کند. در کنار طراحی بسیار عالی مراحل اصلی، بسیاری از مراحل فرعی عمق چندانی ندارند و در حدواندازه‌های مراحل اصلی خودنمایی نمی‌کنند.

هرکدام از 8 شخصیت یا رهنوردی که در بازی وجود دارد، حکم یک کلاس مجزا را ایفا می‌کند. به همان نسبت که مسیر داستانی این شخصیت‌ها متمایز است، قابلیت‌های آن‌ها در گیم‌پلی بازی و مبارزات هم منحصر‌به‌فرد است. علاوه بر ویژگی‌های خاصی که ناشی از کلاس‌های بازی است که در بازی به‌عنوان «شغل» (Job) شناخته‌ می‌شود، هر شخصیت دارای دو قابلیت ویژه به نام Path Action است که یکی از آن‌ها در روز و دیگری در شب قابل‌استفاده است. این Path Action‌ امکانات مختلفی را در تعامل با شخصیت‌های غیرقابل بازی (NPCs) در اختیار بازیکنان قرار می‌دهند و هرکدام به شیوه‌ای قابل‌اجرا است. با این وجود، اگر بخواهیم تقسیم‌بندی بهتری از آن داشته باشیم، به‌صورت کلی 4 نوع Path Action وجود دارد که امکاناتی نظیر «دریافت آیتم»، «به خدمت گرفتن افراد»، «دریافت قابلیت‌های جدید» و «دریافت اطلاعات» را مهیا می‌کنند. این مکانیک جذاب تنوع بسیاری به گیم‌پلی بازی و نحوه‌ی تعامل بازیکن با شخصیت‌ها و جهان بازی Octopath Traveler II می‌دهد. همچنین این مکانیک به خاطر ذات پاداش‌دهنده‌اش و اهمیتی که در روند بازی ایفا می‌کند، بازیکن را همواره تشویق می‌کند تا از طریق قابلیت‌های شخصیت‌های مختلف با شخصیت‌ها غیرقابل‌بازی مختلف تعامل برقرار کند و از بهترین مزیت‌ها برای گروه خود بهره‌مند شود. از آنجایی که Path Action شخصیت‌ها در روز و شب متفاوت است، رسیدن به ترکیبی از شخصیت‌ها که هر 4 نوع قابلیت را در اختیار داشته باشند، ممکن است در ابتدا برای بازیکنان کمی گیج‌کننده شود؛ اما بگذارید به شما بگویم که اگر می‌خواهید چنین ترکیبی را داشته باشید، شاید بهتر باشد ترکیب 4 نفره‌ی خود را از شخصیت‌های یکی از قاره‌های شرقی یا غربی انتخاب کنید – بله، می‌توانید برداشت استعاری هم از این حرف داشته باشید! – البته، در غیر اینصورت هم تجربه‌ی امتحان کردن قابلیت مختلف بسیار جذاب خواهد بود اما با این ترکیب‌ها می‌توانید به‌صورت همزمان همه‌ی قابلیت‌های مختلف را در همه‌‌ی زمان‌ها در اختیار داشته باشید.

مکانیک دیگری که وجود دارد، Second Job‌ یا پیشه و شغل دوم شخصیت‌ها است. هر شخصیت به‌صورت طبیعی و پیش‌فرض از یک شغل یا همان کلاس بهره می‌برد اما در طول بازی شما می‌توانید محفل‌هایی را پیدا کنید که به شما این امکان را می‌دهد که شغل‌ یا کلاس‌های ثانویه‌ای برای شخصیت‌های خود به دست آورید. این شغل‌های ثانویه‌ گستره‌ی اختیارات و ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد شخصیت‌ها را بسیار بیشتر می‌کند و پویایی بازی و اختیاری که بازیکنان در نحوه‌ی پیشروی در آن دارند، افزایش می‌دهد. ترکیب مکانیک‌هایی مثل Path Action و  Second Job ارزش و اهمیت گشت‌وگذار در نقطه‌نقطه‌ی بازی با شخصیت‌های مختلف را چندبرابر می‌کند.

همان‌طور که گفته شد، بازی Octopath Traveler II دارای مبارزات نوبتی است و این مبارزات بخش مهمی از گیم‌پلی بازی را تشکیل می‌دهند. ساختار مبارزات به اینگونه است که گروه شخصیت‌های شما در مقابل یک یا چند حریف قرار می‌گیرد که هرکدام از آن‌ها سپری محافظی با یک عدد مشخص کنار خود دارند. اگرچه امکان استفاده از تاکتیک‌های مختلفی را دارید ولی بهینه‌ترین استراتژی شما که می‌تواند خود تاکتیک‌های مختلفی را در برداشته باشد، این است که با یافتن نقاط ضعف هر دشمن، سپر محافظ او را از بین برده تا او با رفتن در حالت گیجی (Stun) هم یک نوبت را از دست دهد و هم آسیب‌پذیری او به بیش‌ترین حد برسد و سپس در آن زمان حمله‌های قدرتمند خود را انجام دهید. این روند رفت و برگشتی شاید اساس مبارزات را شکل دهد. هرچند، همان‌طور که گفته شد، عمق مبارزات و قدرت‌ها و قابلیت‌های شخصیت‌ها بسیار بالا است و شما می‌توانید در مقابله با دشمنانی که چالش بسیار بیشتری را برای شما به همراه دارند، از قابلیت‌های خاص خود بهره ببرید. نکته‌ی مهمی که باید در نظر بگیرید این است که حتماً سطح (Level) شخصیت خود با سطح دشمنان را در خاطر داشته باشید که در اینجا تفاوت سطح می‌تواند در مبارزات بسیار تأثیرگذار باشد. به همین خاطر سعی کنید معمولاً به سراغ دشمنان با سطح بالاتر نروید. نکته‌ای که می‌تواند به‌خصوص در اوایل بازی آزاردهنده باشد، تعدد نبردهای تصادفی است که گاهی پشت سر هم با آن‌ها روبه‌رو خواهید شد و برایتان کمی تکراری خواهد شد. البته اگر کمی در بازی پیشروی کنید، این موضوع به مرور بهتر می‌شود و البته همین نبردهای تصادفی هم می‌توانند در بهبود سطح شخصیت شما اثرگذار باشند.

یکی از شگفت‌انگیزترین جنبه‌های هر دو عنوان سری Octopath Traveler، جنبه‌های بصری و صوتی زیبایی‌شناسی آن است. در حالی که یکی از جاذبه‌های بازی اول همین موضوع بود، بازی Octopath Traveler II پیشرفت‌های چشمگیری را در این زمینه داشته است که تا حدی توجه بیشتر اسکوئر انیکس به این نسخه و بودجه‌ی بالاتر آن را هم نشان می‌دهد. همچون بازی اول، سبک گرافیکی این اثر که یادآور بازی‌های نقش‌آفرینی کلاسیک دوره‌ی آثار 16 بیتی است، با عبارت خاص «اچ‌دی- دوبعدی» (HD-2D) شناخته می‌شود. بازی از نظر بصری با سبک گرافیکی خاص خود واقعاً چشم‌نواز است و به‌خصوص در نسخه‌ی پلی‌استیشن ۵ پیشرفت‌های گرافیکی آن به‌وضوح دیده می‌شود. با این حال، جلوه‌های بصری تنها پیشرفت این اثر نسبت به بازی قبلی نیست. جلوه‌های صوتی هم پیشرفت قابل‌توجهی داشته‌اند. برجسته‌ترین تغییر، به صداگذاری کامل شخصیت‌های بازی مربوط می‌شود که با ظرافت انجام شده است. صداپیشگان انگلیسی همه‌ی شخصیت‌ها به طرز فوق‌العاده‌ای کار خود را انجام داده‌اند و توانسته‌اند برداشت صحیحی از نقش شخصیت را اجرا کنند و حس شخصیت‌ها را بهتر به بازیکن برسانند. در نهایت، موسیقی‌های بازی را داریم که در یک کلام روح‌نواز هستند و یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های بازی هستند. موسیقی متن بازی دقیقاً شما را به اوج موسیقی‌ متن بازی‌های نقش آفرینی کلاسیک ژاپنی می‌برد و در هر لحظه‌ی بازی به اقتضای روند داستان یا گیم‌پلی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بگذارید به صراحت ادعا کنم که موسیقی متن Octopath Traveler II به‌راحتی در میان بهترین و شنیدنی‌ترین موسیقی متن‌های بازی‌های ویدئویی امسال قرار خواهد گرفت.

بازی Octopath Traveler II برای طرفداران بازی قبلی تجربه‌ی آشنایی است که نه‌تنها رسالت خود را در ارائه‌ی یک دنباله‌ی ممتاز انجام می‌دهد، بلکه در روح آن حس یک بازی نقش آفرینی درخشان نهفته است. ساختار بدیع بازی و شخصیت‌های دوست‌داشتنی آن که هسته‌ی اثر را شکل می‌دهند، در کنار جنبه‌های زیبای هنری بازی به‌ویژه‌ موسیقی‌های آن قادر است تا Octopath Traveler II را به یک تجربه‌ی ماندگار برای بازیکنان تبدیل کند.