بررسی بازی Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics

نام کمپانی Capcom با ژانر بازی‌های مبارزه‌ای گره خورده‌است. نه تنها این کمپانی با مجموعه پرطرفدار Street Fighter در صحنه حرفه‌ای این ژانر حضور دارد، بلکه بازی‌هایی را منتشر کرده که بخش مهمی از تاریخ بازی‌های مبارزه‌ای است. برخی از این آثار در همکاری با کمپانی Marvel و با استفاده از شخصیت‌های آن صورت گرفته و حاصل کار، آثاری بوده که در خاطر بسیاری از گیمرهای قدیمی ثبت شده است. بازی‌هایی نظیر Marvel vs. Capcom: Clash of Super Heroes و Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes برخی از این آثار درخشان و پرطرفدار هستند که روی کنسول‌هایی از نسل‌های متفاوت، از Sega Genesis گرفته تا PS3، و حتی دستگاه‌های آرکید عرضه شده‌اند.
در سال‌های 2013 و 2014، این بازی‌های پرطرفدار که به صورت دیجیتال روی کنسول‌های نسل هفتم عرضه شده‌بودند، از فروشگاه‌ها جمع‌آوری شدند. دلیل این امر خریداری شدن Marvel توسط کمپانی Disney بود که حداقل در آن زمان، تمایلی به سپردن لایسنس شخصیت‌های‌اش به کمپانی‌های دیگر برای ساخت بازی از روی آن‌ها نداشت. این سبب شد تا برخی از محبوب‌ترین بازی‌های ساخته شده در همکاری Marvel و Capcom، در معرض نابودی قرار بگیرند و تنها شانس تجربه مجدد آن‌ها، تهیه نسخه‌های فیزیکی‌شان روی کنسول‌های قدیمی باشد. برخی از هواداران این بازی‌ها برای دسترسی به این آثار، صدها دلار پرداخت می‌کردند. اما پایان تلاش کمپانی Disney برای تولید بازی‌های خود و ازسرگیری سپردن لایسنس شخصیت‌ها به دیگر کمپانی‌ها از یک طرف و فشار هواداران این بازی‌ها از طرف دیگر، به پایانی خوش منتهی شد. حالا می‌توان آثاری که با همکاری Capcom و Marvel ساخته شده‌ را دوباره تجربه کرد. آیا Capcom با Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics در بازنشر این بخش درخشان از تاریخ‌ خود، موفق عمل کرده یا با فرشی کهنه و نخ‌نما طرف هستیم که طرفداران این بازی‌ها را از کمپین‌های‌شان برای زنده کردن این آثار، پشیمان می‌کند؟
هفت بازی در این مجموعه وجود دارند که شامل برخی از مهم‌ترین آثاری می‌شوند که Capcom با استفاده از شخصیت‌های Marvel ساخته است. این بازی‌ها از سال 1993 تا 2000  به جز دستگاه‌های آرکید روی کنسول‌های مختلف نیز عرضه شده‌اند و حتی تعدادی از آن‌ها، رنگ و روی کنسول‌های مدرن را نیز به خود دیده‌اند. از تقابل شخصیت‌های X-Men با بازی Street Fighter گرفته تا بازی‌هایی وسیع‌تر که دیگر شخصیت‌های کمیک‌های Marvel و کمپانی Capcom را شامل می‌شوند، در این مجموعه قرار گرفته‌اند. Capcom حتی قابلیت بازی با برخی شخصیت‌ها که در نسخه‌های اصلی بازی‌شان در هنگام عرضه غیر قابل بازی بودند را نیز اضافه کرده‌است. به عنوان مثال در بازی X-Men: Children of the Atom، قابلیت بازی با Magneto اضافه شده که در نسخه اصلی، در باس‌فایت انتهایی بازی ایفای نقش می‌کرد.

بدون شک نگین درخشان این مجموعه، بازی Marvel vs. Capcom 2: New Age of Heroes است که برای اولین بار در سال 2000 میلادی عرضه شد و عرصه بازی‌های مبارزه‌ای را لرزاند. این اثر را می‌توان حاصل تجربه Capcom از بازی‌های پیشینی دانست که در این عنوان به کمال رسیده است. این روند صعودی و اوج قله، هنگامی که از اولین بازی از Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics شروع کرده و به این اثر می‌رسیدم، به خوبی برایم قابل درک بود.
اما جواهر پنهان این مجموعه، بازی The Punisher است که ژانری متفاوت از سایر آثار این مجموعه دارد. این بازی یک اکشن beat ’em up دو بعدی است که پس از گذشت بیش از 30 سال، برای اولین بار به کنسول‌های مدرن قدم گذاشته. گیم‌پلی درجه یک این اثر سبب شده که گذر زمان، به کیفیت تجربه‌ای که ارائه می‌دهد، صدمه نزند. تنوع مثال زدنی دشمنان بازی و اسلحه‌هایی که برای از بین بردن‌شان در اختیار داشتم، من‌ را تا آخرین لحظات این بازی با خود همراه می‌کرد. توانایی بازی دونفره، نکته جذاب دیگر The Punisher است. نفر دوم می‌تواند در نفش Nick Fury، در هر قسمت از بازی به آن اضافه شود. تجربه اضافه کردن نفر دوم در اوج انفجار و شلوغی میدان نبرد، برایم سریع و بدون دردسر بود.
همچون اولین بازی Capcom Fighting Collection، در این مجموعه نیز بخشی به نام موزه وجود دارد. در قسمت موزه می‌توان به تمام آرت‌ها و موزیک‌های هر هفت بازی، دسترسی پیدا کرد. بارها در تجربه هر کدام از بازی‌ها به موزیکی بر می‌خوردم که دوست داشتم فارق از هیجان مبارزه و نبرد برای بقا، به آن گوش بدهم. Capcom در این بخش کار شایسته تقدیری انجام داده و تلاش کرده تا موزیک‌ها، از بخش موزه گرفته تا منوها و صحنه‌های نبرد،کیفیتی قابل قبول داشته‌باشند و در انجام این‌کار، موفق بوده.
عنصری پررنگ که در Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics نظر من را به خود جلب کرد، رابط کاربری ساده و قابل دسترس آن بود. نه تنها می‌شد به راحتی به تمام بازی‌های این مجموعه دسترسی پیدا کرد، بلکه هر کدام از این بازی‌ها تنظیمات جداگانه‌ای داشتند که در آن گزینه‌های نظیر درجه سختی، میزان قدرت و حتی دسترسی به شخصیت‌های پنهان وجود داشت. هر تنظیمی که نیاز داشتم، بدون هیچ پیچیدگی خاصی، مقابل چشمانم بود که اجازه شخصی‌سازی و تنظیم بازی با تجربه‌ای که به دنبال آن بودم را می‌داد. می‌شد با تنظیم درجه سختی به بالاترین حد ممکن، چالشی که مدنظر داشتم را دریافت کنم، یا حتی قدرت ضربه شخصیت‌ها را بالا ببرم تا مسابقه‌ها کوتاه‌تر شوند.

هر بازی با نسبت تصویر 4:3 درون کادری 16:9 اجرا می‌شود تا برای نمایشگر‌های امروزی مناسب باشد. کیفیت تصاویر ارائه شده در هر بازی، فارق از سال تولید‌شان، شفاف و زنده بود. اما به دلیل تفاوت نسبت تصویر، دو نوار سیاه در سمت چپ و راست هر بازی وجود داشت که Capcom، تلاش کرده تا آن‌ها را با آرت‌ورک‌های مربوط به هر بازی پر کند. البته تنظیمی نیز برای حذف این آرت‌ورک‌ها قرار گرفته‌بود. حتی می‌شد آرت‌ورک‌ها و نوارهای سیاه را حذف کرد و تصویر را کشید تا کل صفحه را در بربگیرد. انتخاب این قابلیت منجر می‌شد تا بازی‌ با همان رزولوشن اصلی خود در نسبت 16:9 بزرگ شده تا کل تصویر را بپوشاند. این، تصاویری بی‌کیفیت را پیش روی‌ام قرار می‌داد که می‌توانستم پیکسل‌های آن را با انگشتان یک دست‌ بشمارم. بخش تنظیمات به حدی کامل است که چنین تنظیمات عجیبی را نیز درون خود دارد.
ویژگی با ارزش مجموعه Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics وجود بخش چندنفره آنلاین است. تجربه Capcom از قابلیت آنلاینی که برای مجموعه Capcom Fighting Collection در نظر گرفته بود، در اینجا نیز به کمک‌اش آمده و منجر به پیاده‌سازی یک سیستم آنلاین قابل قبول شده است. وجود تکنیک Rollback Netcode (تکنیکی برای افزایش سرعت ورودی‌های کنترلر در مبارزات چندنفره) کمک کرده تا فرامین دریافتی از کنترلر در هر مسابقه، به سرعت اجرا شود و کیفیت مسابقات آنلاین بالا برود. به راحتی می‌توانستم وارد مبارزات آنلاین جدید شوم و و سرورها نیز علی‌رغم جمعیت قابل توجه لابی‌ها در هنگام نوشتن این بررسی، عملکرد خوبی داشتند. در مجموع، کیفیت بخش چندنفره مجموعه Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics به همان اندازه کیفیت بخش آفلاین آن بود. Capcom حتی پا را فراتر گذاشته و برای بخش چندنفره آنلاین، دو حالت نرمال و رتبه‌بندی را در نظر گرفته تا نیاز طرفداران دو آتشه بازی‌های مبارزه‌ای رقابتی را نیز رفع کند. برای هر یک از این بازی‌ها، لیدربردهای آنلاین و آفلاین نیز در نظر گرفته شده تا تجربه بخش چندنفره آثار این مجموعه، کامل باشد. البته همچون Capcom Fighting Collection، در این مجموعه نیز قابلیت کراس‌پلی وجود ندارد که ناامید کننده است. با این‌حال همچنان به اضافه شدن این قابلیت، همزمان با عرضه نسخه Xbox این مجموعه در سال 2025، امید دارم.

چینش مدرن تنظیمات کنترلر، عنصر دیگری است که در هر یک از بازی‌های مجموعه Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics  به چشم می‌آید. به خوبی می‌توان کمبوهای مختلف هر یک از شخصیت‌ها را به اجرا درآورد. علاوه بر این می‌توانستم این کمبوها را در بخش تنظیمات مخصوص، ساده‌سازی کنم تا آن‌ها را با فشردن یک دکمه انجام دهم و تمام این‌ها با سرعت پاسخگویی قابل قبول کنترلر همراه بود.
اما ارائه مدرن تقابل Capcom و Marvel بی‌نقص نیست. ایراداتی جزئی سبب می‌شد تا نتوانم این مجموعه را کامل بدانم. افت جزئی فریم و لکنت در برخی بازی‌ها، به خصوص در بازی The Punisher، توی ذوق می‌زد. این افت در لحظاتی که از حرکت مخصوص یا نارنجک استفاده می‌کردم یا یک رقیب را به سمت دوستان‌اش پرت می‌کردم، خود را نشان می‌داد. ذکر این نکته ضروری است که مجموعه Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics نسخه‌ای مخصوص برای‌ PS5 نداشته و برای تجربه‌اش روی این کنسول، باید نسخه PS4 آن‌را نصب می‌کردم. تجربه افت فریم و لکنت آن‌هم روی سخت‌افزار قوی‌تر، نقص ذکر شده را پررنگ‌تر می‌کند. هرچند با این مشکل تنها در تعدادی از بازی‌های این مجموعه روبه‌رو شدم، نه تمام آن‌ها.

کمپانی Capcom موفق شده تا هفت بازی دوست‌داشتنی از همکاری‌اش با Marvel را در مجموعه‌ای ارزشمند گرد‌آوری کند. رابط کاربری ساده که همه‌چیز را بدون هرگونه پیچیدگی خاصی کنار هم قرار داده، دسترسی به عناوین مورد نظر و ایجاد تغییرات برای شخصی‌سازی تجربه در هر بازی را آسان می‌کند. کیفیت مسابقات چندنفره، به لطف وجود Rollback Netcode بالا رفته و یافتن مبارزات آنلاین، سریع و بدون دردسر است. وجود انواع مختلف مسابقات چندنفره آنلاین، در کنار لیدربردهای آنلاین و آفلاین، تجربه غنی چندنفره را عرضه می‌کند. با این‌حال افت جزئی فریم و لکنت در برخی بازی‌های این مجموعه و عدم وجود کراس‌پلی، دلسرد کننده است، اما روی جایگاه این مجموعه و عناصر مثبتی که عرضه می‌کند، سایه نمی‌اندازد. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics، بخش مهمی از تاریخ درخشان کمپانی Capcom است که نیاز طرفداران برای تجربه بازی‌های این مجموعه روی کنسول‌های مدرن را به خوبی پاسخ می‌دهد.