بررسی بازی King’s Bounty 2

به سال 2009 برگردیم. زمانی که Dragon Age: Origins عرضه شد و توانست خود را به عنوان یکی از بهترین نقش آفرینی‌های دو نسل پیش ثابت کند. اثری که برای بار دیگر توانایی Bioware در ژانر نقش آفرینی را به نمایش گذاشت و برای سال‌ها تبدیل به استانداردی شد که بسیاری از توسعه‌دهندگان دیگر به دنبال الگوبرداری از آن بودند. اکنون اما بیش از یک دهه از عرضه این بازی گذشته اما همچنان آثاری باقی مانده‌اند که به الگوبرداری از این بازی قدیمی علاقه‌ دارند. رویکردی که در نهایت با نتیجه‌ای منفی همراه و باعث شده بازی King’s Bounty 2 به عنوان پیشرفتی برای نسخه پیشین قلمداد نشود و حتی در مسیر جدیدی که انتخاب کرده با مشکلات بسیاری روبرو شود. جدیدترین ساخته 1C Entertainment بیش از هر چیزی شبیه به یک نقش آفرینی قدیمی است که هیچکس تاکنون به آن توجه‌ای نکرده.

به همان اندازه‌ای که امکان قرار دادن نسخه اول این مجموعه در ژانر استراتژی و تاکتیکال وجود داشت، اینجا King’s Bounty 2 بیش از پیش از اصول اولیه خود فاصله گرفته و شبیه به یک نقش آفرینی با خصوصیاتی Open World شده. شما در همان ابتدای بازی امکان انتخاب از میان سه شخصیت ثابت را داشته و با هر کدام از آنها داستانی کاملا یکسان را تجربه می‌کنید. انتخاب از میان این سه شخصیت تنها در قابلیت‌های آنها تفاوت ایجاد کرده و عملا مشخصات جزئی هر کدام هیچ تاثیری در داستان یا انتخاب‌های گیمر ندارند. به شکل کلی اتخاذ چنین رویکردی با سبک نقش آفرینی غریبه نیست و بودند آثار بسیاری در این ژانر که شخصیت اصلی ثابتی را در اختیار شما قرار می‌دهند. شخصیت‌هایی که بسیاری از خصوصیات آنها از پیش نوشته شده و گیمر امکان تغییر در آنها را ندارد. اصلی‌ترین مسئله‌ای که به مخاطب اجازه می‌دهد در یک نقش آفرینی با این محدودیت کنار بیاید به کیفیت طراحی شخصیت ارتباط دارد. به طور مثال شما هیچ مخاطب مجموعه The Witcher را پیدا نمی‌کنید که نسبت به طراحی خصوصیات شخصیتی گرالت انتقادی داشته باشند. قهرمان‌ها در چنین فضاسازی فانتزی نیاز به جذابیت‌های مختلفی دارند. اینجا اما King’s Bounty 2، شخصیت‌هایی را پیش روی شما قرار می‌دهد که به واقع هیچ جذابیتی نداشته و حتی یکی از آنها بیش از ساده‌لوح است. موضوعی که بعضا باعث می‌شود نبود انتخاب از سوی مخاطب و تصمیمات احمقانه از قبل تعیین شده، ترکیبی نامناسب را شکل دهند. هرچند اینجا عملا با اثری در ژانر نقش آفرینی روبرو هستیم اما عملا گیمر حق انتخاب خاصی در جریان داستان و دیالوگ‌ها نداشته و تنها می‌تواند در انجام برخی ماموریت‌ها خلاقیت به خرج داده و تصمیمات متفاوتی را اتخاذ کند.

به شکل کلی King’s Bounty 2 در میان بازی‌های Open World قرار می‌گیرد اما واقعیت ماجرا این است که محیط‌های این بازی به شکل عجیبی محدود بوده و آزادی عمل آنچنانی را در اختیار شما قرار نمی‌دهند. موانع در تمامی گوشه و کنار بازی قرار گرفته و به نوعی حرکت گیمر با فرمی تاریخ مصرف گذشته را بیش از حد محدود می‌کنند. هرچند دنیای طراحی شده توسط توسعه‌دهندگان این بازی از دید هنری وضعیت خوبی دارد اما به هیچ‌وجه حس محیطی زنده را به مخاطب منتقل نمی‌کند. تمامی شخصیت‌های غیرقابل بازی بدون انیمیشن یا برنامه‌ای خاص در یک نقطه ایستاده و منتظر هستند تا با آنها دیالوگ کنید. چیزی که برای سال‌هاست از نقش آفرینی‌های روز حذف شده و جای خود را به هوش مصنوعی‌هایی داده که حداقل سعی می‌کنند شکلی از زنده بودن را به نمایش بگذارند. اینجا حتی نبود چرخه روز و شب باعث شده تا گیمر هیچ توانایی در ارتباط برقرار کردن با دنیای بازی نداشته باشد. گیمر در بخش‌هایی که تمرکز اصلی بازی روی المان‌های نقش آفرینی قرار دارد، بیش از هر چیزی به یک پیک شباهت دارد. اکثر ماموریت‌های جانبی به انتقال یک آیتم یا رفتن از نقطه‌ای به نطقه دیگر خلاصه شده و هیچ تنوعی در آنها دیده نمی‌شود. مسئله‌ای که باعث شده پتانسیل نهفته محیط طراحی شده به هیچ‌وجه مورد استفاده قرار نگیرد. در کنار این موارد نباید ارائه بی‌کیفیت بازی را نیز فراموش کنیم که باعث شده روایت داستان نیز از کیفیت پایین رنج ببرد. اکثر صداگذاری شخصیت‌ها در سطح بسیار پایینی قرار دارند و همراه کردن آنها با انیمیشن‌های تاریخ مصرف گذشته، نتیجه نهایی را وارد سطحی غیرقابل باور کرده.

با وجود تمام ضعف‌های اشاره شده، کافیست وارد بخش مبارزات شوید تا با حجم زیادی از نکات مثبت مواجه شوید. استودیو 1C Entertainment درست همانند نسخه اول توانسته در این بخش بهترین عملکرد ممکن را از خود به نمایش گذاشته و همان ساختار آشنای مبارزات نوبتی در قطعه‌های شش ضلعی را با پیشرفت‌های قابل توجهی همراه کند. اینجا هرچند برخی المان‌های مدرن ژانر همچون محیط‌های پویا و تاثیر آنها در شکل مبارزات دیده نمی‌شود اما شاهد عمق بالایی از استراتژی هستیم. رویکردی که نه تنها در بطن مبارزات به چشم می‌خورد بلکه تاثیر شگرفی در شکل‌گیری خصوصیات مدیریتی بازی دارد. هر کدام از نیروهای بازی جزئیات خاصی در میدان نبردها داشته و ترکیب آنها با یکدیگر می‌تواند نتایج مختلفی را به همراه داشته باشد. شاید پیچیدگی اولیه برای تمامی گیمرها لذت‌بخش نباشد اما می‌تواند در طولانی مدت نیازهای علاقه‌مندان به ژانر استراتژی و تاکتیکال را برآورده کند. موضوعی که البته با بخش‌های سوم شخص خسته کننده و تکراری محاصره شده. بازی King’s Bounty 2 به شکل واضحی سعی در پیشرفت فرمول موفق قسمت اول داشته اما با انتخاب مسیری اشتباه، ضعف‌های بسیاری را به وجود آورده.