بررسی بازی Guilty Gear Strive

«بهشت یا جهنم!» نبرد بر سر این است. این عبارت سال‌های زیادی است که سرآغاز هر نبردی در مجموعه بازی مبارزه‌ای «گیلتی گیر» (Guilty Gear) گفته می‌شود. اولین باری که به تجربه‌ی یکی از بازی‌های این مجموعه پرداختم، به مدت‌ها پیش و بازی Guilty Gear X2 #Reload بازمی‌گردد. این نخستین باری بود که یکی از بازی‌های استودیو «آرک سیستم ورکس» را تجربه کردم و در آن زمان شیفته‌ی آن شده بودم. پس از آن بازی و در سال‌های بعد قسمت‌های دیگر «گیلتی گیر» را تجربه کردم و سپس با «بلیزبلو» (BlazBlue) آشنا شدم و این آثار باعث شدند تا رفته‌رفته استودیو «آرک سیسم ورکس» به یکی از محبوب‌ترین استودیو‌هایم در بازی‌های مبارزه‌ای (فایتینگ) تبدیل شود. اکنون به جدیدترین ساخته‌ی آن‌ها یعنی بازی Guilty Gear Strive رسیده‌ایم.

مسیر پرپیچ‌وخم استودیو «آرک سیستم ورکس» به نقطه‌ای رسیده که منجر به خلق و عرضه‌ی بازی Guilty Gear Strive شده است؛ اثری که قبل از عرضه‌اش بسیاری از طرفداران بازی‌های این ژانر به‌شدت در انتظار آن بودند. این روزها که کپکام با استریت فایتر 5 در اوج خود به سر نمی‌برد، شاید بهترین فرصت فراهم شده است تا «آرک سیستم ورکس» تاج بازی‌های مبارزه‌ای 2 بعدی را تصاحب کند. Guilty Gear Strive قدمی روبه‌جلو و قابل‌توجه در این مسیر است.

Guilty Gear Strive جایگاه خاصی در این مجموعه بازی دارد. این اثر نه‌تنها در راستای قسمت‌های قبلی سری تجربه‌ی یک بازی مبارزه‌ای حرفه‌ای را فراهم می‌کند بلکه نقطه‌ی عطفی است که می‌تواند افراد بسیار دیگری را برای نخستین بار به‌سوی این بازی جذب کند. ساختار این قسمت به‌گونه‌ای طراحی و پیاده‌سازی ‌شده که این دسته از افراد بتوانند به‌صورت راحت‌تری به تجربه‌ی بازی بپردازند و در نتیجه گیرایی اثر برای آن‌ها بیشتر شود. البته، این به آن معنا نیست که بازی بسیار آسان شده است بلکه مسیر جذب مخاطبان جدید به بازی  هموار و سهل شده است.

طبیعی است که چنین مسیری نیازمند تغییراتی در ساختار گیم‌پلی بازی و بهینه‌سازی‌هایی در آن باشد. این تصمیم نسبتاً جسورانه‌ای است و بعضی از این تفاوت‌ها ممکن است در نگاه اول برای طرفداران «گیلتی گیر» قابل‌لمس باشند و کاملاً مورد استقبال آن‌ها قرار نگیرد اما هرچه بیشتر به تجربه‌ی بازی بپردازید و با سازوکار آن و مکانیک‌های گوناگونش آشنا شوید، بازی بیشتر درونتان رخنه خواهد کرد و به این نکته پی خواهید برد که بازی همچنان همان پایه‌ی دوست‌داشتنی و قدرتمند سری گیلتی گیر را در خود دارد. در کنار اینکه این بنیاد حفظ شده، ویژگی‌های جدید یا تغییراتی مشخص موجب شده تا این جایگاه به دست آید.

یکی از بدیهی‌ترین اتفاقات، در میزان ضربه‌ای است که می‌توان از طریق هر کمبو به حریف خود وارد کرد. نسبت به قسمت‌های قبل هر کمبو یا حرکات ویژه‌ی شخصیت‌ها ضربه‌ی بیشتری را وارد کرده و این یعنی میزان بیشتری از خط سلامتی حریف را کم می‌کند. همین موضوع به‌صورت مستقیم انگیزه‌ای را در بازیکن تازه آشنا شده با سری ایجاد می‌کند تا با اشتیاق برای کسب پاداش بیشتر به‌سوی اجرای این حرکات و کمبوها و به‌صورت کلی تجربه‌ی بازی بپردازد. تعادلی که میان چالش گیم‌پلی و دسترسی‌پذیری آن ایجاد شده، ترکیبی را شکل داده که سرگرم‌کنندگی بازی را برای هر علاقه‌مند بازی‌های مبارزه‌ای فراهم می‌کند.

علاوه بر هر حفظ بسیاری از ویژگی‌های قدیمی بازی، ویژگی‌های جدیدی هم در Guilty Gear Strive دیده می‌شود. یکی از این ویژگی‌های بارز که Wall Break نام دارد، به شما این قابلیت را می‌دهد که وقتی در گوشه‌های تصویر مجموعه‌ای از کمبوها را اجرا کنید، تحت شرایطی به استیج دیگری نقل‌مکان کنید. این ویژگی علاوه بر جذابیت بصری، در رویکرد بازی هم تأثیرگذار است و به پویایی آن می‌افزاید. البته، از طرف دیگر، ویژگی Instant Kill از بازی حذف شده که حضور آن به‌خصوص با توجه به جلوه‌های فوق‌العاده‌ی بصری این قسمت می‌توانست بسیار هیجان‌انگیز باشد و اکنون فقدانش دیده می‌شود.

اگر با بازی‌های استودیو «آرک سیستم ورکس» آشنا باشید، به احتمال زیاد بدانید که یکی از ویژگی‌های بازی‌های مبارزه‌ای این استودیو تنوع فهرست شخصیت‌های آن است. اگرچه تعدد شخصیت‌های بازی Guilty Gear Strive زیاد نیست و فقط 15 شخصیت به‌صورت پایه در بازی وجود دارد، اما هرکدام از این 15 شخصیت شیوه‌ی خاص خودشان را در مبارزه دارند. اینکه از تنوع سبک مبارزه‌ی این شخصیت‌ها صحبت می‌کنم، منظورم این نیست که صرفاً حرکت‌های ویژه‌ی آن‌ها تفاوت دارد. این امری بدیهی است ولی تنوع و تفاوت بسیار گسترده‌تر است. علاوه بر این حرکت‌های ویژه‌ی متفاوت، بعضی از شخصیت‌ها قابلیت‌های خاصی دارند یا از قابلیت‌های خاصی محروم هستند که این قضیه باعث می‌شود سبک بازی آن‌ها از همدیگر متمایز شود. برای مثال، دو بار پریدن حرکتی معمولی برای شخصیت‌های مختلف است اما ممکن است بعضی از شخصیت‌ها نتوانند دو بار بپرند و برخی حتی بیشتر از دو بار متوالی بپرند. از سه جنبه می‌توان به این قضیه نگاه کرد. واضح‌ترین جنبه، تنوع کلی و سرگرمی عامی است که به این خاطر ایجاد شده است. جنبه‌ی بعدی تعادل نسبی این شخصیت‌ها در مقابل با همدیگر است. البته، طبیعی است که همچنان بعضی از شخصیت‌های ویژه با توجه به سبک مبارزاتی‌شان توسط بازیکنان با اقبال بیشتری روبه‌رو خواهند شد. با این حال، جنبه‌ی مهم و مخفی‌تری وجود دارد که از پس آن دو مورد قبلی به وجود می‌آید. به دلیل تنوع شخصیت‌ها، اگر شما با شخصیتی به تجربه‌ی بازی بپردازید و کنترل او برایتان دشوار بود یا به هر دلیل دیگر آن شخصیت باب میلتان نبود، شما همچنان این فرصت را خواهید داشت که با شخصیت‌های دیگر که سبک بازیشان متفاوت است، به تجربه‌ی بازی بپردازید. اگر تمایز شخصیت‌ها فقط به چند حرکت جزئی خلاصه می‌شد، چنین چیزی محقق نبود اما اکنون بازی همواره به شما فرصتی دوباره می‌دهد.

فهرست شخصیت‌ها هم از تناسب نسبتاً خوبی برخوردار است. هرچند با توجه به متنوع بودن آن‌ها تعداد 15 شخصیت کافی است اما می‌دانیم که بسته‌های الحاقی زیادی در راه بازی هستند که معمولاً هزینه‌ کمی ندارند. بعضی از شخصیت‌های قدیمی و محبوب سری در این فهرست 15 شخصیتی قرار ندارند و این می‌تواند حداقل در حال حاضر کمی ناراحت‌کننده باشد اما به هر حال شخصیت‌هایی که قرار داده شده‌اند، هرکدام شخصیت‌های مهمی هستند و این خلل را هم تا حدی برطرف کرده‌اند.

قبل از هر چیز دیگری، Guilty Gear Strive در زمان شروعش شما را وارد بخش «تمرین» می‌کند. ابتدا اصول بسیار ابتدایی و فقط حمله‌ی سنگین و سبک را به شما نشان می‌دهد اما بخش تمرین فراتر از این‌ها است. پس از سپری کردن این اصول ابتدایی، اولین بخش مهم بازی به شما معرفی می‌شود که Mission Mode نام دارد. این بخش در واقع یک بخش کامل برای آموزش مکانیک‌های مختلف بازی و تکنیک‌های رایج در بازی‌های مبارزه‌ای و به‌خصوص «گیلتی گیر استرایو» است. اهمیت این بخش در این است که مکانیک‌های مختلف بازی را در قالب مأموریت‌های سطح‌بندی شده در چند سطح آسان تا سخت تقسیم‌بندی کرده است. این بخش به‌خوبی تکنیک‌های گوناگون Guilty Gear Strive را در ساختاری سرگرم‌کننده آموزش می‌دهد. نکته‌ی مثبت دیگرش این است که می‌تواند تمایز ویژگی‌های بعضی از شخصیت‌های مختلف را به‌صورت عملی به بازیکنان نشان دهد. البته این بخش می‌توانست با ریزه‌کاری‌هایی بهتر هم شود. از آنجایی که این حالت حکم بخش آموزشی را ایفا می‌کند، می‌توانست درجه‌ی سختی یا تنظیمات مختلفی داشته باشد که بازیکنان بتوانند هر تمرین را با این المان‌های متغیر و گوناگون تجربه کنند. البته، بخش آموزش آزاد همچنان وجود دارد و بازیکنان می‌توانند هر آنچه را آموخته‌اند، در آن بخش امتحان کنند.

دیگر بخش مهم بازی، بخش «آرکید» است که یک تفاوت مهم به خود دیده است. بخش عمده‌ای از بخش آرکید مانند بخش آرکید دیگر بازی‌های مبارزه‌‌ای یا حتی قسمت‌های قبلی این مجموعه است اما در Guilty Gear Strive یک مورد فرق می‌کند. در نبرد آغازین، دیالوگی بین دو مبارز برقرار می‌شود و پس از نبرد آن‌ها به‌گونه‌ای اتحادی با هم خواهند داشت. دو مسیر نرمال و هارد در این بخش وجود دارد که اگر تا مبارزه‌ی پایانی شکست نخوردید، در مسیر نرمال در نبرد پایانی، مبارز اول به کمک شما خواهد شتافت و با هم علیه حریف به نبرد خواهید پرداخت. این قضیه ممکن است در بخش‌های قبل هم رخ دهد. بخش «آرکید» و همچنین بخش «بقا» (Survival) تقریباً همان چیزی است که باید باشد و خاصیت و جذابیتشان این است که بستری مناسب برای ظهور و پیاده‌سازی گیم‌پلی ناب بازی ایجاد می‌کنند.

با این حال، یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی که پرتوانی یک بازی مبارزه‌ای را اثبات می‌کند، مبارزه با بازیکنان واقعی دیگر است. این قضیه ممکن است به‌صورت آفلاین یا آنلاین باشد. به‌صورت آفلاین قضیه همان‌گونه‌ای است که انتظار داریم و مانند همیشه از پتانسیل‌های مکانیک‌های بازی بهره کافی را می‌برد. با این وجود، بخش آنلاین در بازی Guilty Gear Strive تحولی اساسی به خود دیده است. پیاده‌سازی «رول‌بک» (Rollback) کمک فوق‌العاده‌ای در پایداری و تجربه‌ی بازی آنلاین داشته است. این یکی از مواردی بوده که «گیلتی گیر» در گذشته از آن رنج می‌برد و اکنون با مرتفع شدن این مشکل امکان بازی آنلاین به‌صورت روان وجود محقق شده است. البته، این بخش فاقد ایراد هم نیست. لابی‌ بخش آنلاین علیرغم اینکه برای تلقین حس قدم زدن در مکان‌های سرشار از دستگاه آرکید طراحی شده‌ است اما گاه می‌تواند در پیدا کردن افراد برای بازی دچار مشکل شود.

اوضاع بخش داستانی کمی عجیب است. داستان بازی و روابط شخصیت‌ها دنباله‌ی داستان قسمت‌های قبل است و از این رو پیچیدگی‌هایی دارد و دست‌کم با خواندن و مشاهده‌ی توضیحات موجود درباره‌ی روابط و پیش‌زمینه‌ی داستان باید درکی جزئی از روابط برخی از این شخصیت و پس‌زمینه‌ی داستانی‌شان پیدا کنید. با این حال، کلیت داستان روند خوبی دارد و می‌تواند نظر طرفداران را جلب کند. با وجود این، به‌شخصه مشکلی با آن داشتم. قسمتی که به‌عنوان بخش داستانی (Story Mode) تعیین شده، در واقع بخش داستانی نیست، بلکه یک انیمه‌ی 4 یا 5 ساعته است که می‌توانید آن را صرفاً تماشا کنید. همان‌طور که گفتم، داستان بازی واقعاً خوب است اما مسئله‌ اینجاست که بازیکن هیچ کنش یا تعاملی با آن ندارد و متوجه نمی‌شوم که چرا در چنین قالبی عرضه شده است. در کنار بازی، سازندگان می‌توانستند این 4 یا 5 ساعت را به‌صورت مجزا و در قالب یک انیمه‌ی چندقسمتی منتشر کنند. کاری که در بازی انجام شده، به‌خودی‌خود بد نیست اما جایگزین شدن آن به‌عنوان بخش داستانی یک بازی ویدیویی مبارزه‌ای تا حدی عجیب است چون رسماً فقط در آن باید داستان را مشاهده کرد و اتفاقاً به‌واسطه‌ی داستان خوب و جلوه‌های بصری عالی این کار سرگرم‌کننده است اما نه به‌عنوان یک بازی ویدیویی.

یکی از جنبه‌های خاص بازی که در اولین نگاه گذرا خودنمایی می‌کند، گرافیک هنری و فنی مثال‌زدنی‌اش است. در واقع، کاری که «آرک سیستم ورکس» با گرافیک و جلوه‌های بصری بازی انجام داده، به معنای واقعی کلمه مسحورکننده‌ است. ترکیب اسپرایت‌های سه‌بعدی در محیط دوبعدی بازی در قسمت‌های اخیر همیشه خیره‌کننده بوده است اما چیزی که در بازی Guilty Gear Strive می‌بینیم، آن را به سطح کاملاً جدیدی برده است. این طراحی چشم‌نواز را اگر در کنار انیمیشن‌های خوش‌ساخت قرار دهیم، ترکیب عجیب‌وغریبی را شاهد خواهیم بود که در «گیلتی گیر استرایو» دیده می‌شود. این بار بحث روی آن نیست که بازی چقدر به انیمه‌های ژاپنی شبیه است، بلکه این جلوه‌ها به‌گونه‌ای است که گویی شما در حال بازی کردن یک انیمه‌ی ژاپنی با جلوه‌های بصری بسیار خوب و باکیفیت هستید و شخصیت‌های را در هنگام مبارزات کنترل می‌کنید. این بار بحث درباره‌ی چنین چیزی است. جزییات زیبای بصری فقط به شخصیت‌ها مربوط نمی‌شود و حتی پس‌زمینه‌ی محیط و اعمالی که در آن رخ می‌دهد، در سطح بالایی قرار دارد و انمیشین‌های آن شما را شگفت‌زده می‌کند. در کنار جلوه‌های بصری بازی که شما را مجذوب می‌کند، موسیقی‌های هر شخصیت‌ و تم مبارزات بازی فوق‌العاده است و انگیزه‌ی مبارزه را به شما منتقل می‌کند.

سرنوشتتان در هر راند بازی بهشت یا جهنم (پیروزی یا شکست) باشد، Guilty Gear Strive به هر حال شما را به‌شدت سرگرم می‌کند و این یکی از بهترین چیزهایی است که یک بازی مبارزه‌ای می‌تواند انجام دهد. ساخته‌ی جدید «آرک سیستم ورکس» علاوه بر اینکه تجربه‌ی لذت‌بخش مجموعه بازی «گیلتی گیر» را به‌سوی تکامل برده است، این توانایی را دارد تا راه ورود بسیاری از افراد را به دنیای فوق‌العاده‌ی این بازی مبارزه‌ای هموار کند. Guilty Gear Strive یک بازی مبارزه‌ای تمام‌عیار است که می‌تواند بسیاری از علاقه‌مندان به این ژانر را مدت‌ها مشغول خود کند.