بررسی بازی Far Cry 6

سه سال و نیم پس از عرضه نسخه پنجم سری Far Cry و پس از تاخیر شش ماهه به خاطر تبعات ناشی از پاندمی کووید، Far Cry 6 که برای اولین بار به طور عمده توسط یوبی‌سافت تورنتو و با همکاری یوبی‌سافت مونترآل توسعه یافته است،‌ برای کنسول‌های نسل هشتم و نهم، رایانه‌های شخصی و نیز سرویس‌های استریم عرضه شده است. ناگفته پیداست که با توجه به تعداد بالای پلتفرم‌هایی که این عنوان بر روی آن‌ها قابل انجام است، نمی‌توان انتظار بالایی از آن در راستای استفاده از قدرت کامل کنسول‌های نسل جدید داشت. در ادامه به بررسی فار کرای ۶ خواهیم پرداخت تا ببینیم عنوانی که به ادعای استدیوی کانادایی، ۵ سال زمان صرف ساختنش شده، توانسته ادامه‌ای شایسته برای این سری پرطرفدار باشد یا خیر.

برای تماشای بررسی بازی در یوتوب کلیک کنید

داستان فار کرای این بار در جزیره‌ای خیالی واقع در دریای کارائیب، با نام «یارا» به وقوع می‌پیوندد. فضای موجود در یارا، با الهام از درگیری‌های چریکی ساخته شده که در کشورهای آمریکای جنوبی و به خصوص کوبا دیده می‌شود. رهبر فاشیستی به نام «آنتون کاستیو» (با بازی «جانکارلو اسپوزیتو») بر یارا تسلط دارد و سعی می‌کند تا انقلاب نیروهای چریکی را سرکوب کند.  در این بین، «دنی روهاس»، شخصیت اصلی که توسط مخاطب کنترل می‌شود، یکی از افسران سابق ارتش و در حال حاضر از اعضای گروه چریکی «لیبِرتاد»، روایت کلیشه‌ای از این مبارزات را به نمایش می‌گذارد. جنسیت «دنی» در ابتدای بازی قابل انتخاب است و البته برای عمیق‌تر شدن فرایند داستانی، برای او صداگذاری نیز در نظر گرفته شده و دیالوگ‌های زیادی برای او اختصاص یافته است که در کنار دیالوگ‌های خوبی که برای سایر کارکترهای نوشته شده است، توازن دلچسبی برای تجربه گیمر به همراه دارد.

در حالی که حس و حال روایی قصه در فار کرای ۶ تا حدی تازه به نظر می‌رسد، اما کلیت آن به هیچ‌وجه از همان فرمول قبلی فراتر نمی‌رود. استفاده از بازیگران نسبتاً معروف برای شخصیت‌ها بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند و کمک چندانی به برقراری ارتباط بیشتر با شخصیت‌شان نکرده‌اند. از طرفی، سازندگان برای دیگر شخصیت‌های موجود که بیشتر شامل اعضای گروه «دنی» می‌شوند، جای چندانی برای پرداختن در نظر نگرفتند و سرنوشت هرکدامشان به راحتی قابل پیش‌بینی است. با تمام این اوصاف اما نباید از یاد برد که داستان، تنها بهانه‌ای برای پیشبرد بازی است و اگر این دیدگاه را برای فار کرای ۶ نیز پیاده کنیم، می‌توانیم به راحتی نمره قبولی را به قصه آن بدهیم و جنبه‌های تبلیغاتی استفاده از جانکارلو اسپازیتو را نیز قبول کنیم.

بی‌راه نیست اگر بگوییم سری فار کرای لااقل در شماره‌های اخیر، به گشت و گذار در محیط و گان‌پلی خلاصه می‌شود. اما همین دو بخش نیز به قدری شامل محتواهای متنوع هستند که می‌توانند مخاطب را ساعت‌ها سرگرم کنند. در فار کرای ۶، با محیط استوایی وسیعی روبرو هستیم که مراحل متعدد آن در بخش‌های مختلف شهری و بیرون شهری انجام می‌شود. پس از گذشت چند ساعت ابتدایی که بیشتر حالت آموزشی دارد، به تمام نقشه «یارا» دسترسی خواهید داشت اما با این وجود، مجبور خواهید شد که روند خطی داستان را مطابق آنچه بازی از شما انتظار دارد به پایان برسانید، چرا که مناطق مختلف نقشه، سطح‌بندی‌های گوناگونی دارند و شکست دادن دشمنان مناطقی که مربوط به قسمت‌های پایانی بازی هستند، بدون آپگرید کردن شخصیت تقریباً ناممکن است.

ماموریت‌های فار کرای ۶ اما چندان از عناوین پیشین سری متمایز نیستند. بیشتر مراحل ساختاری خطی دارند و اگرچه مخاطب می‌تواند استراتژی‌های مختلفی را اعم از درگیری مستقیم یا مخفی‌کاری برای پیشبرد آن‌ها به کار بگیرد، اما در نهایت شامل از بین بردن تعداد زیادی دشمن، تسخیر پایگاه ارتش یارا یا از کشتن افرادی خاص می‌شود. این بدان معنا نیست که فار کرای ۶ عاری از صحنه‌های سینمایی است؛ اتفاقاً در حین انجام ماموریت‌ها، بسیار پیش می‌آید که ترکیب موسیقی با اتفاقاتی که در پس‌زمینه (مانند انفجار و درگیری‌ با دشمنان) رخ می‌دهد، نتیجه‌ای جذاب را بوجود می‌آورد. گان‌پلی بازی نیز همان چیزی است که از این سری انتظار داریم؛ تنوع بسیار زیادی در اسلحه‌ها خصوصاً پس از آپگرید کردنشان دیده می‌شود و هر کدام از آن‌ها نیز می‌توانند کارایی متفاوتی در مواجهه با دشمنان داشته باشند. در شماره پیشین نیز حس و سنگینی اسلحه‌ها در گان‌پلی حس می‌شد و حالا در نسل نهم، به لطف هپتیک فیدبک، تجربه لذت‌بخش‌تری در این قسمت عرضه شده است. البته احتمالاً این تنها بخشی است که تفاوت قابلیت‌های کنسول‌های نسل نهم را به نمایش می‌گذارد و تقریباً تفاوت دیگری در نسخه مربوط به نسل جدید قابل مشاهده نیست. این بار نیز در خلال مراحل می‌توان از یار کمکی (که در فار کرای ۶ با نام «آمیگو» به کار می‌رود) در جریان مبارزات استفاده کرد. عجیب اینجاست که هوش مصنوعی آمیگو (و حتی سایر NPCهایی که به شما کمک می‌کنند) بسیار ضعیف عمل می‌کند. در واقع یارهای کمکی به راحتی خودشان را به کشتن می‌دهند و حتی هدایت آن‌ها نیز جز در مواقعی که به صورت مخفی‌کاری عمل می‌کنید، چندان فایده‌ای ندارد. خوشبختانه زمانی که یارهای کمکی شما Down می‌شوند، لازم نیست حتماً آن‌ها را Revive کنید و می‌توانید صبر کنید تا پس از از پای درآوردن تمامی دشمنان، خودشان به طور خودکار بلند شوند! از طرف دیگر هوش مصنوعی دشمنان نیز تعریفی ندارد و احتمالاً بارها با صحنه‌های تکراری در طی یک مبارزه مواجه خواهید شد؛ چرا که اکثر دشمنان دقیقاً برنامه یکسانی برای حمله به شما دارند.

همانطور که گفته شد، با توجه به تنوع بالای اسلحه‌ها و قابلیت ارتقای آن‌ها، می‌توان با استراتژی‌های مختلفی با دشمنانی که تجهیزات خاصی دارند روبرو شد. به همین خاطر، تقریباً پیش از تمامی درگیری‌ می‌توانید جایگاهی را برای آپگرید کردن اسلحه‌هایتان با استفاده از امتیازاتی که پیش‌تر جمع کردید پیدا کنید. این امتیازات از انجام مراحل جانبی، فتح پایگاه‌های دشمن، پیدا کردن اشیای قابل جمع‌آوری، انجام مسابقات با وسایل نقلیه گوناگون و… به‌دست می‌آیند. به همین سبب، گشت و گذار در نقشه فار کرای ۶، یکی از ملزومات و البته لذت‌هایی است که می‌توانید تجربه کنید. اگرچه به جز این موارد، تقریباً با شهر خالی مواجه هستید که تنها گهگاهی نظامیانی را پیدا می‌کنید که در حال کشتن نیروهای «لیبرتاد» هستند! شایان ذکر است که وسایل نقلیه در فار کرای ۶، رنج وسیعی را از اتوموبیل و موتورسیکلت گرفته تا اسب، جت‌اسکی و هواپیما شامل می‌شوند. البته که نمی‌توان انتظار چندانی از تنوع کنترل هر کدام از موارد گفته شده داشت، اما در کل استفاده از این وسایل تا حدی جذاب هستند و ممکن است در مواقعی گیمر را مجاب کنند تا به جز ماشین اصلی‌تان، از سایر وسایل نیز برای مدتی استفاده کند.

اگر بخواهیم فار کرای ۶ را از منظر جلوه‌های بصری بررسی کنیم، باید بار دیگر به خاطر داشته باشیم که این بازی به طور همزمان برای کنسول‌های نسل هشتم و نهم عرضه شده است. اگرچه نسخه مربوط به PS5 دارای پک اچ‌دی برای بهبود بافت‌هاست، اما به نظر می‌رسد این آپدیت نیز تفاوت خاصی در محصول نهایی ایجاد نمی‌کند. طراحی محیط یارا، با الهام از مناطق طبیعی و استوایی کوبا و نیز مناطق شهری آن، در سطح قابل قبولی صورت گرفته‌اند و مدل‌های به کار رفته در فار کرای ۶ بی‌کیفیت نیستند و حتی گاهاً مناظر طبیعی، قاب‌های زیبایی را خلق می‌کنند اما حتی در مقایسه با آثار برجسته نسل هشت، حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند. بسیاری از بافت‌های به‌کار رفته در فار کرای ۶، بیشتر یادآور اواسط نسل قبل است و برای یک بازی AAA در سال ۲۰۲۱ کافی به نظر نمی‌رسد. متاسفانه حتی اوضاع انیمیشن‌ها نیز تعریفی ندارند. در طول مبارزات در بسیاری از اوقات شاهد انیمیشن‌های مصنوعی هستیم و اوضاع وقتی بدتر می‌شود که این انیمیشن‌ها گاهاً با باگ‌هایی همراه می‌شوند و صحنه‌های مضحکی را بوجود می‌آورند.

در طرف دیگر اوضاع برای فریم‌ریت کمی متفاوت است. در نسخه PS5 فریم‌ریت روی ۶۰ فریم است و تصاویر در صحنه‌های شلوغ و پر زد و خورد نیز بدون مشکل خاصی پردازش می‌شوند. شاید مهم‌ترین نکته برای عنوانی در چنین سبکی، یکسان بودن فریم‌ریت در طول مراحل باشد که یوبی‌سافت تورنتو این مورد را به خوبی پیاده کرده است. جالب اینجاست که علی‌رغم اجرای خوب گیم‌پلی، میان‌پرده‌های بازی غالباً با افت فریم همراه هستند!

در مجموع، فار کرای ۶ عنوانی نیست که بخواهد حرف تازه‌ای حتی در ادامه نسخه‌های پیشین خود بزند. تقریباً همان فرمول موفق چند شماره قبلی را از حیث گیم‌پلی ادامه داده و با وجود نقاط ضعفی که دارد، همچنان لذت‌بخش است. گان‌پلی خوب و محتوای کافی در نقشه‌ی به نسبت بزرگ بازی، نکاتی هستند که می‌توانند مخاطبان را با وجود تمام ضعف‌های دیگر، مجاب به تجربه فار کرای ۶ کنند.