بررسی بازی Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba – The Hinokami Chronicles

اگر از طرفداران سریال‌های انیمه‌ای هستید حتما نام مجموعه انیمه «Demon Slayer» را شنیده‌اید. سریالی که با وجود بزرگانی همچون «My Hero Academia» یا «Attack on Titan» توانسته است به محبوبیت بسیار بالای دست پیدا کند و در مواقعی حتی بالاتر از انیمه‌های روزدنیا قرار بگیرد. مطمئنا در چنین وضعیتی و با وجود محبوبیتی که شکل گرفته است ساختن اقتباس‌های سینمایی و گیمینگ از اثر فوق دور از انتظار نیست. همان‌طور که در سال‌های گذشته عناوین مختلفی از دنیای انیمه وارد صنعت بازی‌های ویدئویی شدند، سریال Demon Slayer نیز خیلی زود توانست همین راه را برود و مهم‌تر این که این اثر اقتباسی توسط استودیویی ماهر و کارکشته به نام CyberConnect 2ساخته شده است. پس با ما در بازی‌سنتر همراه باشید تا به بررسی این اقتباس هیجان انگیز بپردازیم.

بازی Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba – The Hinokami Chronicles یک اکشن مبارزه‌ای سوم شخص است که درون مایه‌های سبک ماجراجویی را در خود دارد. خط داستانی بازی به صورت مجزا از قسمت مبارزات است و تمرکز اصلی روی خط داستانی پیاده شده است. قسمت مبارزات بازی نیز از تعدای شخصیت تشکیل شده است که با پیشروی در طول خط داستانی، شخصیت‌های بیشتری برای انتخاب باز می‌شوند که خب این روند از جمله ویژگی‌های بازی مبارزه‌ای است. یکی از نکات مهم قابل توجه در آثار اقتباسی این است که بازی تا چه حدی توانسته به منبع اقتباس خود یعنی انیمه، وفادار بماند. بازی‌های مختلف و زیادی در طول سالیان اخیر به صورت اقتباسی منتشر شده‌اند که هر کدام به شکلی در انجام این کار نقص داشته‌اند و نتوانسته‌اند رضایت طرفداران انیمه را جلب کنند حال آن که در چهارچوب رعایت اصول بازی‌های ویدئویی سازنده باید نظر مخاطب بازی را نیز جلب کند که این عمل نشان می‌دهد تیم سازنده کار سختی پیش رو دارند.

اگر به عناوین اقتباسی نگاهی بیاندازیم، بیشتر بازی‌های این چنینی یک نکته منفی مشابه دارند و آن هم عدم وفادار بودن بازی مذکور به محل الهام خود یعنی انیمه است. خوشبختانه تیم سازنده یعنی CyberConnect 2 به این امر به خوبی توجه کردند و توانسته‌ که یک اثر وفادار به انیمه و ریشه‌های داستانی بسازند. بازی نه تنها از نظر داستانی و طراحی محیط به خوبی دنیای انیمه را بازسازی کرده بلکه روند جذاب داستان در انیمه و بازی به خوبی در کنار هم و توام با هم پیش رفته است که در کمتر عنوانی چنین اقتباس جالبی را می‌شود پیدا کرد.

این اقتباس به خوبی تمام جنبه‌های داستانی و شخصیت‌ها را در برگرفته است. و از این بابت می‌توان به طرفداران انیمه تبریک گفت چرا که اقتباس به عمل آمده به خوبی آنها را راضی خواهد کرد و از دیدار با شخصیت‌های محبوب خودشان و کنترل آنها در چهارچوب یک بازی ویدئویی لذت خواهند برد. اما در این جا یک سوال پیش می‌آید که آیا بازی توانسته است کسی را که هیچ شناختی از انیمه ندارد و صرفا جهت تجربه یک عنوان ویدئوگیمینگ پا پیش گذاشته است راضی کند؟ جواب این سوال خیر است. CyberConnect 2 نتوانسته چنین کاری بکند و Demon Slayer بیشتر از آن که یک بازی باشد، یک انیمه است.

حتما به خوبی می‌دانید که اساس یک بازی ویدئویی روی گیم‌پلی پایه‌گذاری شده که این مورد در Demon Slayer خیلی محدود و به‌خصوص در اواخر بازی به طور کل محو می‌شود. با توجه به این که هسته بازی یک عنوان مبارزه‌ای است بیشتر توجه تیم سازنده روی مبارزات قرار گرفته و روند خط داستانی بازی بسیار خطی و آنقدر محدود است که مخاطب بیشتر اوقات فقط نظاره‌گر است. خط داستانی بازی با یک نبرد خیلی خوب شروع می‌شود. بازی همان ابتدا نحوه مبارزه را به مخاطب آموزش می‌دهد. تمامی نکات مهم از جمله ضربات سبک و سنگین، نحوه جاخالی دادن‌ها و چگونگی استفاده از نوارهای قدرت و ضربات فوق سنگین همگی در همان ابتدای بازی آموزش داده می‌شود. این شروع خوب نوید نبرد‌های حماسی را می‌دهد و با این که چنین نبرد‌های بزرگ و هیجان انگیز در کل بازی وجود دارد و ما با غول‌آخرهای جذابی طرف هستیم اما تمام نکته مثبت بازی از نظر گیم‌پلی فقط همین یک مورد است.

در طول بازی ما کاری جز مبارزه با باس‌فایت‌ها نداریم و آن هم به فاصله‌های بسیار زیادی بعد از کلی میان‌پرده و دیالوگ شکل می گیرد که واقعا خسته کننده است. متاسفانه نکته منفی بازی به اینجا ختم نمی‌شود و ما از ابتدا تا انتهای بازی از یک فرمول تکراری برای مبارزات استفاده می‌کنیم که به واسطه آسان بودن همه دشمنان، در طول بازی با چالش آنچنان سختی روبرو نخواهیم شد. همه ترفند‌های مبارزات همان‌هایی است که در ابتدای بازی آموزش داده می‌شود و به جز چند مورد دکمه زنی و اندک مینی‌گیم‌های ساده که خالی از مجتوا هستند، بازی چالش خاص و سختی پیش روی مخاطب نمی‌گذارد. مبارزات بسیار ساده است و به راحتی می‌توان با قرار گرفتن در یک موقعیت ساده دشمنان را با همان ضربات سبک از بین برد طوری که نه نیازی به استفاده از ضربات فوق سنگین است و نه حتی نیازی به استفاده از ضربه نهایی که همان احضار اژدها هست احساس می‌شود. در کل مدت بازی من فقط برای یک بار که ببینم اصلا فرم احضار اژدها چطور هست این کار را کردم و درغیر این صورت اصلا نیازی برای استفاده است جادو و قدرت‌های بیشتر نداشتم.

یک سوم انتهایی بازی عملا هیچ‌گونه گیم‌پلی وجود ندارد. برای مثال وقتی بازی این اجازه را می‌دهد تا شخصیت را کنترل کنیم، بعد از دو یا سه قدم جلو رفتن بازی وارد میان‌پرده می‌شود. یک میان‌پرده طولانی با کلی دیالوگ و بعد دوباره کنترل شخصیت و بعد از چند قدم کوتاه با هم همین روند تکرار می‌شود. این روند در اواخر بازی به اوج خود می‌رسد و نهایتا بازی به پایان می‌رسد. توجه تیم سازنده به قسمت ماجراجویی بازی هم بسیار خطی و کم محتوا انجام شده است. محیط‌های بازی با این که از نظر بصری بزرگ و زیبا هستند اما ما فقط می‌توانیم روی یک خط مشخص شده راه برویم و در اکثر مواقع این راه رفتن بسیار آرام، با دیالوگ‌های تکراری و خسته کننده همراه است.

با توجه به این که بازی یک اثر مبارزه‌ای است. تنها نکته مثبت بازی را می‌توان در همین قسمت Vs Mode یا مبارزه پیدا کرد. با این که تعداد شخصیت‌ها کم هستند و با پیشروی در خط داستانی بازی همه آنها باز خواهند شد اما جذابیت‌هایی در این بخش وجود دارد که تا حدودی اثر منفی قسمت داستانی را از بین می‌برد و برای مخاطب سرگرم کننده است. در قدم اول نکته مثبت بازی در این است که ما می‌تواینم برای خود و حریف دو شخصیت انتخاب کنیم که همین مورد تنوع مبارزات را لااقل از نظر بصری زیاد می‌کند. بازی این امکان را می‌دهد که به صورت آنلاین و آفلاین این بخش را بازی کنید که در هر دو حالت جذابیت‌های خاص خودش را دارد. با این وجود تیم سازنده به اصول رعایت بالانس در قسمت مبارزات دقت نکردند و برای مثال دفاع کردن در آن واحد و در موقعیت مناسب نسبت به ضربات حریف ممکن است اثر کند یا بی‌تاثیر باشد. گاهی اوقات با یک غفلت ممکن است زیر حملات حریف قرار بگیریم و تا زمانی که بازی اجازه ندهد و شخصیت شما بعد از کلی کتک خوردن روی زمین نیوفتد، حریف به ضربه زدن ادامه خواهد داد. با این وجود قسمت مبارزات را می‌توان یک نکته مثبت برای این بازی قلمداد کرد.

همان‌طور که اشاره کردیم بازی برای طرفداران سریال واقعا عالی ساخته شده است. محیط‌های دیدنی و انیمه‌ای که جذابیت بسیار زیادی دارند. شخصیت‌ها همگی با دقیق‌ترین جزییات چه از لحاظ قیافه و ظاهر و چه از نظر نحوه مبارزات و افکت‌هایی که در طول مبارزات از شمشیر آنها نشان داده می‌شود همگی زیبا و با جزییات ساخته شده است. رفتار‌های شخصیت‌ها دوست‌داشتنی و کاملا باب میل طرفداران این انیمه ساخته شده است. کیفیت بصری و انیمه‌ی بازی به قدری زیباست که همین امر باعث شده تا بازی از نظر فنی مشکلی نداشته باشد و می‌شه گفت در این بخش نمره کامل را دریافت کرده است. این در حالی است که صداگذاری شخصیت‌ها به‌خصوص در زبان ژاپنی عالی است. مثل همیشه دوبلر‌های ژاپنی سنگ تمام گذاشته‌اند و تک تک دیالوگ‌های شخصیت‌ها چه در طول بازی و چه در میان‌پرده‌ها دقیق و تاثیرگذار کار شده است.

حرف آخر:

اگر از طرفداران سریال Demon Slayer هستید که این بازی حتما به شما پیشنهاد می‌شود. اما اگر بدون آگاهی قبلی یا صرفا برای تجربه یک بازی پاپیش گذاشته باشید باید بگیم که اثر مذکور آن طور که باید سرگرم کننده نیست و وجود میان‌پرده‌های طولانی و کم عمق بودن هسته گیم‌پلی به بازی آسیب زده است.