بررسی بازی Dave the Diver – نسخه PS5

بازی Dave the Diver اثری در ژانر ماجراجویی با عناصر شبیه ساز مدیریت از استدیوی کره‌ای مینت راکت (MintRocket) است. این بازی پس از عرضه به صورت Early Access برای کامپیوتر و انتشار روی پلتفرم نینتندو سوییچ، برای PS4 و PS5 نیز منتشر شده‌است. Dave the Diver در زمان عرضه‌اش با استقبال بی‌نظیر گیمرها و منتقدین مواجه و به سرعت به یکی از پرفروش‌ترین بازی‌های استیم تبدیل شد. گیم‌پلی مفصل و به شدت اعتیادآور، جهان آرامش‌بخش و شخصیت‌های کوچک و بزرگ صمیمی آن، Dave the Diver را به اثری تبدیل کرد که در کنار برخی از بزرگ‌ترین بازی‌های عرضه شده در آن سال قرار می‌گرفت. پس از موفقیت این اثر روی سوییچ و کامپیوترهای شخصی، توسعه دهندگان تصمیم گرفتند تا در آب‌های جدیدی شیرجه بزنند. آیا شیرجه بازی Dave the Diver به پلتفرم‌های سونی نیز با موفقیت همراه شده یا به دلیل نقص امکانات، شاهد غرق شدن این غواص فربه در اقیانوس هستیم؟

بازی Dave the Diver در سال 2022 و به صورت Early Access برای کامپیوتر عرضه شد. فرمول بازی Stardew Valley زیر آب، برای گیمرها بسیار خوشایند بود و این خود را در فروش بیش از سه میلیون نسخه این بازی تا سال 2024 نشان می‌داد. دیو غواص از اولین شیرجه‌ تا زمان عرضه‌اش روی کنسول سوییچ در سال 2023، باگ‌هایی کوچک و بزرگ، نظیر غیب شدن بافت‌های گرافیکی بازی یا نامیرا بودن باس‌ها را به خود دید. باگ‌هایی که یک به یک رفع شدند تا تجربه غواصی با دیو، پیوسته در حال بهبود باشد. آیا دیو که آماده شیرجه در مرزهای کنسول‌های سونی می‌شود، باگ‌های قدیمی یا حتی جدیدی نیز با خود آورده یا تنها چیزی که با خود حمل می‌کند، لوازم غواصی‌اش است؟

در طول تجربه‌ Dave the Diver روی کنسول PS5، هیچ‌کدام از باگ‌هایی که دیو در دو سال گذشته به خود دیده بود را تجربه نکردم و بازی به صورت شصت فریم در ثانیه، بدون ذره‌ای افت اجرا می‌شد. حتی غواصی در بخش‌های عمیق اقیانوس، حضور ماهی‌های بزرگ، باس فایت‌ها و شب‌های شلوغ در رستوران سوشی و مشتری‌های فراوان در آن نیز منجر به افت فریم نشد. هم‌چنین زمان لود در بازی به شکل محسوسی پایین و از امکانات دسته DualSense نیز استفاده شده بود. دیو غواص هنگام شیرجه به آب‌های جدید، تنها پول‌های شناور آماده صید شدن را ندیده (برخلاف برخی بازی‌های AAA) و با استفاده از امکانات PS5، نشان داده که خود را  برای شنا در اعماق کنسولی که به درون آن پریده، آماده کرده‌است. این، تجربه Dave the Diver روی کنسول PS5 را ارزشمند می‌کند.

مسیری که Dave the Diver از زمان Early Access تا عرضه روی سوییچ و حالا کنسول‌های سونی طی کرد، موفقیت آمیز بود. توسعه‌دهندگان بازی در استدیوی MintRocket به خوبی توانستند تا بازی‌شان را با هر آپدیت، بهتر از نسخه‌های قبلی‌اش عرضه کنند. حالا می‌توان Dave the Diver را به بی‌نقص‌ترین شکل ممکن از زمان عرضه اولیه‌اش، روی کنسول‌های پلی‌استیشن تجربه کرد. اما چه چیزی تجربه این بازی را تشکیل می‌دهد؟

Dave the Diver داستان یک غواص چاق را روایت می‌کند که با وعده سوشی‌ به رستورانی در مجاورت اقیانوس می‌رود. وظیفه دیو در این بازی شیرجه به یک گودال آبی برای شکار ماهی است تا مواد اولیه رستوران سوشی را تامین کند. شیرجه به گودال آبی پیوسته در حال تغییر بازی، مرا برای مدتی طولانی پای صفحه‌ نمایش نگه می‌داشت. گرافیک دوست‌داشتنی پیکسل آرتی بازی، به شکلی متفاوت جزییات اقیانوس و محیط‌های اطراف آن را به نمایش گذاشته‌است. گودال آبی از ماهی‌های متنوع و کوچک و بزرگ و پوشش‌های گیاهی رنگارنگی پرشده که هیچ‌وقت خسته‌کننده نمی‌شود. همراهی موسیقی‌های آرامش‌بخش و همگام با فضای بازی سبب شده تا تجربه شیرجه به اعماق اقیانوس به یک ترکیب اعتیادآور تبدیل شود. اما مدیریت اکسیژن مجبورم می‌کرد که به بالا برگردم و غواصی‌ام به دو نوبت صبح و بعد از ظهر محدود می‌شد.

در شب، باید مواد اولیه‌ای که از دل اقیانوس بیرون آورده‌بودم را به رستوران سوشی می‌بردم. شاید آشپزی بخشی از وظایف دیو در این رستوران نباشد، اما تمامی بخش‌های مدیریتی آن، از استخدام افراد جدید گرفته تا سرو غذا و نوشیدنی برای مشتریان، به عهده اوست. انتظار نداشتم که با مکانیک‌های جدیدی از گیم‌پلی مواجه شوم، اما مدیریت یک رستوران سوشی به اندازه غواصی در اقیانوس بازی، دوست‌داشتنی و اعتیادآور است. مشاهده ماهی‌های بزرگ‌تر و ماجراجویی‌های جدید در اعماق اقیانوس در طول روز، مرا به ارتقا اسلحه‌ها و تجهیزات غواصی‌ام تشویق می‌کرد تا بتوانم چیز‌های جدید‌تری کشف کنم و ماهی‌های بیشتر و بزرگ‌تری بگیرم. این نیازمند بهبود کیفیت رستوران بود تا پول بیشتری نصیب‌ام شود و با آن تجهیزات‌ام را بهبود ببخشم. حتی در ادامه بخش پرورش ماهی و کشت برنج برای سوشی نیز معرفی می‌شد و به خوبی به بخش مدیریت رستوران گره می‌خورد.

تمام این‌ها مرا در چرخه‌ای اعتیاد‌آور قرار می‌داد. به این صورت که با اخطار اتمام باتری کنترلرم به خود می‌آمدم و متوجه می‌شدم که برای چندین ساعت، در چرخه غواصی برای ماهی در روز و اداره رستوران سوشی در شب گیر کرده‌ام. ارائه گیم‌پلی اعتیاد‌آور را می‌توان بزرگ‌ترین دستاورد Dave the Diver و استدیوی MintRocket دانست. اما گیم‌پلی Dave the Diver در چرخه‌ای که به آن اشاره شد، خلاصه نمی‌شود.

Dave the Diver را می‌توان به یک اقیانوس شبیه دانست. در اولین نگاه، فضای آرامش بخش‌اش همراهم می‌کرد و هرچه بیش‌تر در اعماق آن می‌رفتم، چیزهای جدید‌تری کشف می‌کردم. بازی تا آخرین لحظات خود، عناصر متنوع و جدیدی رو می‌کند. مینی‌گیم‌های متنوع نظیر مینی گیمی به سبک بازی‌های رانر بی‌انتهای موبایلی یا حتی مینی‌گیم تربیت حیوان مجازی بخشی از این عناصر جدید گیم‌پلی است که تا آخرین لحظه از بازی به طور پیوسته ارائه می‌شود. حتی در بخشی، بازی حالت مخفی کاری به خود می‌گیرد تا در این ژانر نیز خود را نشان دهد. اما چیزی که ترس آن وجود داشت، این بود که این بازی که در هر زمینه‌ای حرفی برای گفتن دارد، ممکن است برخی عناصرش را سطحی ارائه کند، که متاسفانه همین اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال هرقدر مکانیک‌هایی نظیر غواصی و اداره رستوران جذاب بوده، بخش‌ مخفی‌کاری بازی، سطحی و پیش‌پا افتاده به نظر می‌رسد. درست است که حرکات آکروباتیک دیو چاق، همگام با طنز دوست‌داشتنی بازی است، اما سپری کردن مدتی هرچند محدود به انجام بخش مخفی‌کاری، آن‌هم به شکل سطحی و پیش‌پا افتاده، همگام با روند بازی نبوده و به آن بی‌ربط است. البته این مشکل در بخش‌های دیگر نیز مشاهده می‌شود. به طور مثال باس‌فایت‌هایی که در طول داستان بازی تجربه کردم نیز سطحی بودند و اکثر مواقع، باس‌ها بدون هیچ زحمت خاصی و با شلیک چند تیر، شکست می‌خوردند. باس‌ها به جز در افزایش جثه، تفاوت چندانی با کوسه‌های ضعیف معرفی شده در اول بازی نداشتند.

اما عنصری که همراه Dave the Diver است و در تمام بخش‌های آن نفوذ کرده، طنز است. این طنز دوست‌داشتنی بیش‌تر از هر جای دیگر، در معرفی و ارائه شخصیت‌های بازی، خود را نشان می‌دهد. از اولین فردی که به دیو تلفن می‌کند گرفته تا سرآشپز رستوران سوشی، مشتریان آن و حتی متخصص ساخت و ارتقا اسلحه‌ها، همگی آن‌قدر دوست‌داشتنی طراحی شده‌اند که تا مدت‌ها در ذهن گیمرها می‌مانند. شخصیت‌های بازی و دیالوگ‌های بامزه‌شان (که اکثرا در اولین برخورد به فرم بدن و شکم دیو اشاره می‌کنند) در کمال تعجب عمیق و با هویت طراحی شده‌اند. داستان‌های جانبی برخی از شخصیت‌های Dave the Diver، تاثیرگذار و احساسی هستند و برخلاف انتظاری که در اولین برخورد ایجاد کرده‌اند، در شوخی‌های کلامی محدود نمی‌شوند. توسعه‌دهندگان در بخش‌هایی از بازی پا را فراتر نیز می‌گذارند و با داستان‌هایی کوتاه، سرگذشت شخصیت‌ها را روایت می‌کنند. وجود چنین لحظاتی، تجربه بازی Dave the Diver را یک پله بالاتر برده و شخصیت‌های کوچک و بزرگ آن‌را از موجوداتی با دیالوگ‌های تزیینی و فاقد اهمیت خارج می‌کند.

همین نکته را در مورد داستان می‌توان گفت. داستان بازی نیز هم‌چون شخصیت‌های مختلف‌اش به آرامی شروع شده و با خارج شدن از پوسته خود، به صورتی جذاب و با سرعتی مناسب روایت می‌شود. جذابیت ماجراهای روایت شده در Dave the Diver باعث می‌شد تا ماموریت‌ها را برای پیش‌برد داستان و فهمیدن سرانجام موضوع مربوط به آن‌ها انجام دهم، نه جایزه‌ای که در انتها دریافت می‌کنم (هرچند، چه کسی پیشنهاد پرمنفعت دریافت یک بطری روغن زیتون در ازای سفر به اعماق تاریک اقیانوس و کشف موجودات ناشناخته را رد می‌کند؟)

تجربه‌‌ای که Dave the Diver به گیمرها ارائه می‌کند، از پیگیری داستان شخصیت‌ها گرفته تا صید ماهی برای اداره رستوران و سفر به اعماق اقیانوس برای کشف ناشناخته‌ها، ارزشمند است. این هنر و ذوق توسعه‌دهندگان‌ این بازی است که به ارزشمند‌تر شدن این اثر کمک کرده. در صنعتی که غول‌های توسعه‌دهنده و ناشر آن، عناوینی با بودجه‌های کلان را پر از باگ و با کیفیتی پایین منتشر می‌کنند، بازی‌هایی با بودجه‌هایی بسیار کمتر همچون Dave the Diver وجود دارند. آثاری که با روح و ذوق ساخته شده‌ و موفق می‌شوند تا با ارائه گیم‌پلی دوست‌داشتنی و اعتیاد‌آور و خلق جهانی که هنر توسعه‌دهندگان‌اش در تمام جزییات آن دیده می‌شود، در کنار برخی از بزرگ‌ترین بازی‌های سال قرار بگیرند و حتی از آن‌ها جلو بزنند. هرچند Dave the Diver در برخی مواقع، عناصری از گیم‌پلی را معرفی می‌کند که به هدف برخورد نمی‌کنند، اما در نهایت مجموعه‌ای از عناصر گیم‌پلی را پیش روی گیمرها قرار می‌دهد که به شدت اعتیاد‌آور و دوست‌داشتنی هستند.