بررسی بازی Crysis Remastered Trilogy

سال ۲۰۰۷ بود که اولین نسخه از بازی Crysis برای PC منتشر شد. عنوانی که در آن زمان به لطف جلوه‌های بصری کم‌ نظیر و گیم‌پلی سرگرم کننده‌اش مورد توجه قرار گرفت. شماره اول کرایسیس به قدری از لحاظ تکنیکی پیشرفته بود که در آن زمان بسیاری از کارت‌های گرافیکی را به زانو در آورد و تا سال‌ها به عنوان یکی از عناوین پیشتاز در زمینه بصری از آن نام برده می‌شد. با این حال استودیو کرایتیک به عنوان سازندگان بازی تصمیم گرفتند تا در شماره دوم و سوم، این عنوان را راهی کنسول‌های خانگی کنند. چالشی که سر انجام در نسخه دوم عملی شد و با عرضه بازی برای کنسول‌های Xbox 360 و PS3 شاهد اجرای این عنوان بر روی کنسول‌های خانگی بودیم. هر چند این دستاورد بدون اشکال هم نبود و در عمل به دلیل محدودیت‌های فراوان سخت‌افزاری این کنسول‌ها، محصول نهایی عنوانی محدود شده از لحاظ بصری و همراه با مشکلات فراوانی برای اجرا بر روی این کنسول‌ها بود. در کنار باگ‌ها و مشکلات تکنیکی، عملا عنوان کرایسیس ۲ و حتی در ادامه شماره سوم، با افت فریم شدید و تکستچر های نسبتا ضعیفی بر روی این کنسول‌ها اجرا می‌شدند. این در حالی بود که عنوان نخست این مجموع به عنوان یک بنچ‌مارک گرافیکی استفاده می‌شد، اما در شماره دوم و سوم شاهد عنوانی متوسط از لحاظ بصری برای کنسول‌ها بودیم که بزرگترین دستاوردش اجرای آن‌ها بر روی کنسول‌ها بود. با این تفاسیر حسرت اجرای  سگانه کرایسیس بر روی کنسول‌های خانگی و تجربه این عنوان در حالت معقول تکنیکی برای دارندگان کنسول‌‌های خانگی در آن زمان باقی ماند.

حال به لطف سخت افزار قدرتمند کنسول‌های کنونی، استودیو کرایتیک با همکاری استودیو Saber یک‌بار دیگر تصمیم گرفته‌اند تا سگانه کرایسیس را برای کنسول‌های خانگی نسل حاضر روانه بازار کنند. مجموعه‌ای که در قالب یک ‌سگانه با پسوند ریمستر عرضه شده و قصد دارد این‌بار به رستگاری برای کرایسیس بر روی کنسول‌ها دست یابد.

سگانه کرایسیس در عمل بازگو کننده داستان کلیشه‌ای حمله بیگانگان فضایی به کره زمین و مبارزه انسان‌ها بر علیه این موجودات است. همان طور که در نقد شماره اول اشاره کرده بودم: « کرایسیس روایتگر داستان گروهی از افراد تیم Raptor از نیروی ویژه آمریکا را روایت می‌کند که با وظیفه شناسایی فعالیت‌های نامشخص کره‌شمالی در کشور فیلیپین، به جزیره ‌لینگشان سفر می‌کنند. اما با ورود این تیم به جزیره، مشخص می‌شود که نیرو های کره‌شمالی موفق به پیدا کردن موجودات فضایی خطرناکی  شدند که می‌توانند حیات کل انسان‌ها را به خاطر بیاندازد. همان طور که انتظار می‌رود، اعضای تیم رپتر در صدد نابودی این موجودات و نجات جان بشر هستند.» شماره دوم و سوم هم عملا همین داستان را دنبال می‌کنند. با این اوصاف که جنگ به دیگر نقاط جهان از جمله نیویورک و لس‌آنجلس کشیده شده و با نابودی افراد گروه Raptor، حال تنها بازمانده این گروه با نام «پروفیت» وظیفه نجات جان بشر و مبارزه با موجودات فضایی را بر عهده دارد. در مجموع سگانه کرایسیس موفق شده تا حدودی داستان جذابی را برای علاقمندان به ژانر علمی تخیلی روایت کند. البته از داستان بازی‌ هم قطعا می‌توان انتقاد کرد و شاید به بیان دیگر باید گفت بزرگترین مشکل بخش روایی داستان به ساده و سر راست بودن آن مربوط می‌شود که همچنان با تجربه دوباره سگانه می‌توان کاملا این مشکل را لمس کرد و خبری از سناریو، شخصیت‌های به یاد ماندنی یا آرک‌های مجزای داستانی مثل هیلو و دیگر عناوین موفق این ژانر، در این سری نیست.

در مبحث گیم‌پلی عملا با دو بخش مجزا در سگانه کرایسیس طرف هستیم. هر چند هسته اصلی گیم‌پلی بر پایه یک شوتر اول شخص با استفاده از قدرت‌های لباس نانو شخصیت‌ اصلی بنا گشته و در عمل به بازیکن اجازه آزادی عمل کامل برای انجام مبارزات و پیشروی در بازی را به صورت مخفیانه و یا با شروع یک جنگ تمام و عیار را می‌دهد، اما عملا این بخش‌ها در شماره اول با دیگر نسخه‌های بازی متفاوت است. سازندگان سعی کرده‌اند در شماره اول بازیکن را در یک محیط وسیع و سندباکس گونه قرار دهند که در آن به جست و جو در جزیره، استفاده از وسایل نقلیه و انجام جنگ‌های پراکنده خواهیم پرداخت و در عمل شاهد تخریب پذیری محیط و تغییرات وسیعی در محیط هستیم، اما این روند در شماره دوم و سوم تا حد زیادی تغییر کرده و بدین صورت بازی بیشتر به صورت خطی و در فضا های بسته در جریان است. همین امر سبب شده تا بخش مبارزه با دشمنان و شوتینگ بازی بیشتر در این عناوین متمرکز و در فضا های کوچکتری صورت گیرد. با توجه این موارد می‌توان گفت تجربه کرایسیس در شماره اول و دو شماره بعدی تا حدودی به سلیقه شخصی هر بازیکن بر می‌گردد. اگر به گردش در محیط های وسیع، استفاده از وسایل نقلیه و جنگ‌ها پراکنده علاقمند باشید، قطعا شماره اول برای شما مناسب خواهد بود. اما اگر علاقمند به دنبال روندی خطی همراه با ست‌پیس‌ها و نبرد های بسته را دارید، شماره دوم و سوم برای شما ساخته شده‌اند.

البته باید این موضوع را هم اشاره کرد که هر چند تجربه شماره دوم و سوم همچنان لذت بخش هستند و گان‌پلی بازی، قابلیت‌های لباس نانو و دیگر مکانیزم‌ها و لول دیزاین بازی با گذشت چندین سال از عرضه این عناوین، باز هم می‌توانند ما را سرگرم کنند، اما در خصوص شماره اول، این موضوع تا حد زیادی متفاوت است و عمر زیاد این عنوان در سال ۲۰۲۱ به خوبی به چشم می‌آید. مواردی همانند هوش مصنوعی ضعیف دشمنان و عکس العمل آن‌ها برای مبارزه با ما و یا حتی بخش‌های مخفی‌کاری این شماره تا حد زیادی تاریخ مصرف گذشته‌ هستند و دیگر نمی‌توان همانند گذشته از شماره اول بازی لذت برد. در خصوص لول دیزاین هم باید گفت شماره دوم و به خصوص شماره سوم در زمان عرضه عناوین بدون اشکالی نبودند و در نیمه انتهایی هر کدام از این عناوین شاهد مراحل نسبتا تکراری و خسته کننده‌ای بودیم که همچنان در نسخه ریسمتر باید آن‌ها را دوباره تجربه کنیم. مواردی که همچنان به عنوان بخشی منفی در تجربه سگانه کرایسیس می‌توان به آن‌ها اشاره کرد.

اما با بررسی تمام موارد، به آخرین بخش نقد و البته مهم‌ترین بخش آن می‌رسیم. آیا عنوان کرایسیس موفق شده تا یک تجربه مناسب را برای کنسول‌های خانگی در قالب نسخه‌های ریمستر ارائه دهد؟ برای پاسخ به این سوال می‌توان هم جواب مثبت داد و هم با دید منفی به این سگانه نگاه کرد. کرایتیک و Saber تا حد زیادی سعی کرده‌اند تا تمام اجزای بخش بصری این عناوین را زیر و رو کنند. از لحظه ورود به جنگل‌های شماره اول تا قدم زدن در آسمان خراش‌های نیویورک می‌توان در تمامی بخش‌ها شاهد تغییرات بنیادی در این سگانه ریمستر بود. به خصوص در شماره دوم و سوم که به صورت کامل نورپردازی، رنگ‌بندی، سایه‌ها و حتی مدل شخصیت‌ها عوض شده و شاهد موارد به شدت با کیفیتی هستیم که به خوبی ضعف‌ها و مشکلات نسخه‌های اولیه را بر طرف ساخته است و عناوین با کیفیتی را ارائه می‌دهند که حتی با عناوین به روز هم قابل رقابت هستند. حتی در خصوص بخش تکنیکی هم نسخه‌های دوم و سوم با نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه و رزولوشن نزدیک به 4K اجرا می‌شوند که به خوبی لذت بازی را بر روی کنسول‌های نسل نهمی دو چندان می‌کند و همین امر باعث ارائه تجربه‌ای لذت بخش برای بخش گان‌پلی بازی شده‌است.

 اما تمام این موارد همچنان در زیر سایه باقی بخش‌ها مثل داستان، هوش مصنوعی و یا حتی لول دیزاین بعضی از مراحل قرار می‌گیرند که بدون کوچک‌ترین تغییری در این پکیج قرار گرفته‌اند و باز هم باید از همان واژه «تاریخ مصرف گذشته» برای توصیف آن‌ها استفاده کرد.

نتیجه‌گیری:

در نهایت باید گفت، کرایتیک موفق شده تا بالاخره سری کرایسیس را برای کنسول‌های خانگی به رستگاری برساند. سگانه‌ای که در بخش بصری این‌بار به بهترین شکل ممکن اجرا شده و تجربه‌ای نزدیک به نسخه‌ PC را برای این سری به ارمغان می‌آورد، هر چند با گذر این همه سال، این ریمستر هزینه‌ای را برای کرایسیس داشته‌است. هزینه آن‌ هم عمر زیاد این عناوین و مواردی مانند لول دیزاین، داستان ساده و هوش مصنوعی تاریخ مصرف گذشته‌است که نمی‌تواند همانند گذشته سری کرایسیس را در اوج نگه دارد. این نکته را هم باید یادآوری کنم که این سگانه شامل بخش‌ چند نفره کرایسیس نمی‌شود و این عناوین تنها در بخش تک‌نفره در دسترس هستند.