بررسی بازی Call of Duty Modern Warfare 3

طبیعت مجموعه بازی Call of Duty با پارادوکس‌های زیادی همراه است. مجموعه‌ای که هر سال نسخه‌ای جدید از آن منتشر می‌شود و به نظر در چرخه‌ای مسموم گرفتار شده. حضور سه استودیو اصلی و چندین توسعه‌دهنده جانبی باعث شده تا هر سال ما با رویکردهای متفاوتی مواجه شویم. همین موضوع به بازی‌هایی منتهی شده هر کدام مجموعه‌ای از نکات مثبت و منفی را به همراه دارند. مخاطب‌های این سری در جریان هر سال سازنده‌ها را از ضعف‌های حاضر باخبر می‌کنند و سازنده بعدی از رسیده و آنها را برطرف می‌کند. در این میان البته تیم جدید سعی دارد تا نقطه نظرهای خود را وارد بدنه کار کند و همین مسئله خروجی نهایی را با ضعف‌های جدیدی آشنا می‌کند. ضعف‌هایی که سال آینده برطرف شده و جای خود را با مشکلاتی دیگر می‌دهند. این چرخه مسموم به نظر حالا حالاها تمامی ندارد. امسال اما نوبت به Call of Duty Modern Warfare 3 و سازنده اصلی آن یعنی استودیوی Sledgehammer Games رسیده. آنها با این رویکرد بازی خود را ساخته‌اند که از فضای مثلا واقع‌گرایانه‌ای که Infinity Ward قصد رسیدن به آن را داشت، دوری کنند. جدیدترین نسخه Call of Duty در این مسیر موفق بوده اما از طرفی یکی از بدترین بخش‌های داستانی چند سال اخیر مجموعه را پیش روی شما قرار می‌دهد و در دیگر شکل‌های گیم‌پلی هم حرف خاصی برای گفتن ندارد.

بررسی ویدیویی را در یوتوب تماشا کنید

داستان بازی Call of Duty Modern Warfare 3 درست بعد از اتمام نسخه پیشین شروع شده و برای بار دیگر شما را در نقش یکی از اعضای Taskforce 141 قرار می‌دهد. اینجا در اصل ما با بسته قابل دانلودی سر و کار داریم که بعد از مدتی تبدیل به یک بازی مستقل شده. از این رو مشخص است که ساختار بخش داستانی حتی به مراتب کوتاه‌تر از چیزی بوده که حالا شاهدش هستیم. اصولا ساختاری که در ابتدا از سوی Activision دنبال شده، ارائه یک بسته قابل دانلود برای Modern Warfare 2 بوده که کمی داستان را به جلو حرکت داده، نقشه‌های کلاسیک را برگردانده و قسمت زامبی را به ساختار کلی اضافه کند. موضوعی که قرار است سال آینده با نسخه جدید Black Ops ادامه پیدا کند. با توجه به این موضوع از همان ابتدا مشخص می‌شود که سازندگان بازی به اصطلاح در بخش داستانی بازی آب بسته‌اند. چیزی که چنین تعبیری را شکل داده و به شکل کلی بخش داستانی Call of Duty Modern Warfare 3 را در کنار بدترین‌های این مجموعه قرار می‌دهد، به طراحی مراحل بازی ارتباط پیدا می‌کند. به شکل کلی شاید بتوان داستان بازی را در بهترین حالت، قابل قبول طبقه‌بندی کرد اما موضوع بااهمیت این است که اصولا داستان هیچگاه تمرکز اصلی بخش چند نفره نبوده. بخش داستانی یا بهتر است بگوییم تک نفره مجموعه Call of Duty هرچند در سال‌ها تاریخچه خود بعضا با داستان‌های قدرتمندی همراه شده اما همواره به واسطه لحظات و مراحل منحصر به فرد خود شناخته می‌شود. مراحلی که در دو دهه اخیر تبدیل به بخشی از خاطرات گیمرها شده‌اند. چیزی که نقطه تفاوت Call of Duty با دیگر شوترهای اول شخصی داستانی بود، لحظات و Set-Pieceهای فوق‌العاده‌ای بودند که مشخصا در جای دیگری پیدا نمی‌شدند. لحظاتی به یاد ماندنی و هیجان‌انگیز که هیچ اثری از آنها در این بازی جدید وجود ندارد. زمان کوتاه توسعه و هزینه تولید مشخصا پایین‌تر باعث شده تا سازندگان بازی برای پوشش جای خالی چنین لحظاتی به سراغ یک ساختار جدید در طراحی مراحل بروند. ساختاری که تحت عنوان Open Combat Mission شناخته می‌شود و شاید بدترین چیزی باشد که تاکنون در بخش‌های داستانی این مجموعه معرفی شده. در جریان این مراحل گیمر وارد محیطی بزرگ‌تر از ساختار همیشگی طراحی مراحل مجموعه شده و می‌تواند اهداف موجود را با روش‌های مختلفی انجام دهد. البته منظور از روش در اینجا مسیرها و تجهیزاتی است که شما برای مبارزه با هوش مصنوعی فاجعه‌بار بازی انتخاب می‌کنید. سازندگان بازی در این بخش سعی کرده‌اند چیزی شبیه به مد DMZ را در ابعادی کوچک‌تر پیاده کنند و نتیجه بدون شک بزرگ‌ترین ضعف Modern Warfare 3 است.

دلیلی وجود دارد که برای سال‌ها بخش داستانی Call of Duty در ساختار Corridor Shooter دنبال می‌شد. جایی که شاهد محدودیت زیادی در مسیرهای پیشروی هستیم و هدف تنها از بین بردن دشمن‌هایی است که به شکل مستقیم در مقابل ما قرار می‌گیرند. در این بین سکانس‌های سینما، اکشن نفس‌گیر و تیراندازی جذاب باعث شده بود تا تجربه‌ای 4 تا 5 ساعته در نقطه جوش را شاهد باشیم. مخاطب‌های این مجموعه در تمام این سال‌ها نشان داده‌اند که همچنان به این نوع طراحی علاقه‌مند هستند اما همواره به دنبال بهبود کیفیت آن هستند. طراحی مراحل Open Combat در بازی جدید دقیقا نقطه مقابل چیزی را هدف قرار می‌دهد که Call of Duty برای سال‌ها در تلاش برای تعریف آن بوده. از طرفی باید به این مسئله اشاره کرد که در فضایی که چارچوب‌های همیشگی را ندارد به شکل کلی امکان ایجاد لحظات سینمایی وجود ندارد و همین مسئله، اصلی‌ترین دلیل تجربه بخش داستانی این سری را نادیده گرفته. جدای از این مسئله باید به این نکته نیز اشاره کرد که چنین مراحلی معمولا شخصیت اصلی را به تنهایی در جریان مبارزات قرار می‌دهد. موضوعی که در دو دهه پیش باعث ایجاد تفاوت میان Call of Duty و اکثر شوترهای اول شخص شد و همچنان ادامه دارد، قرار دادن چند شخصیت در یک تیم عملیاتی بود. همین موضوع باعث می‌شد تا همواره گیمر خود را بخشی از مبارزاتی بداند که سعی شده تا حداقل المانی از درگیری‌های امروزی را به همراه داشته باشند. حالا در بزرگ‌ترین دنده عقب تاریخ مجموعه، Modern Warfare 3 تبدیل به شوترهایی شده که سال‌ها پیش مانند شهاب سنگی تمام آنها را منقرض کرد. در این طراحی مراحل به شدت ضعیف، حرکت و تیراندازی همچون الماسی می‌درخشد. موتور گرافیکی IW در حال حاضر یکی از بهترین سیستم‌های حرکتی و تیراندازی در میان شوترهای موجود را ارائه می‌کند. بخشی که با اندک بهبود‌هایی در زمینه زمان‌بندی اجرای فعالیت‌های مختلف همراه بوده و در بهترین حالت خود قرار دارد. این شاید تنها مزیت بزرگی باشد که همچنان حضور داشته و باعث می‌شود تا در تجربه کلی بازی چه به صورت تک نفره و چه آنلاین عذاب‌آور نباشد.

در بخش آنلاین به شکل واضحی مشخص است که سازندگان بازی اکثر انتقاد‌های موجود از نسخه قبلی را در نظر گرفته‌اند. مسائلی همچون سرعت و جریان حرکت در بازی و زمان‌بندی تیراندازی به شکل کلی بهبود یافته و شاهد یکی از سریع‌ترین و روان‌ترین بخش‌های آنلاین چند سال اخیر Call of Duty هستیم. در کنار این مسائل، سازندگان بازی تغییراتی را هم در قابلیت‌ها و تجهیزات جانبی ایجاد کرده‌اند تا تنوع اندکی در کلیت جریان هر مسابقه ایجاد شود. اینبار البته خبری از نقشه‌های جدید نیست و هر آن چیزی که فعلا در بازی قرار گرفته نقشه‌های Modern Warfare 2 اورجینال است که از لحاظ گرافیکی ریمستر شده. شاید نوستالژی تجربه بازی با نقشه‌های قدیمی در ابتدا جذاب باشد اما به سرعت متوجه می‌شوید که این نقشه‌ها برای مکانیک‌ها و کلیت گیم‌پلی امروزی مجموعه طراحی نشده‌اند. هر کدام از این نقشه‌ها با در نظر گرفتن مکانیک‌های قدیمی ساخته شده و از این رو با مشکلات اساسی در زمینه نقاط Spawn و طراحی کلی مسیرها روبرو هستند. با اینکه همچنان تجربه چند ساعته بخش آنلاین بازی می‌تواند سرگرم‌کننده باشد اما زمانی که در طولانی مدت به سراغ آن بروید با مشکلاتی بنیادی در زمینه طراحی نقشه‌ها مواجه می‌شوید که تاثیر منفی بزرگی را روی کیفیت کلی گذاشته. در این میان نباید حالت زامبی را هم فراموش کنیم که زودتر از موعد به مجموعه بازگشت و در این فرایند تفاوت‌های مهمی را رقم زده. در گذشته به این عادت کرده بودیم که بخش زامبی Call of Duty در مراحلی محدود از دید طراحی و به شکل راندی دنبال شوند. شما در این جریان ارتقا پیدا می‌کردید و نهایتا می‌توانستید امتیاز بالاتری را با از بین بردن زامبی‌های مختلف کسب کنید. اینبار اما سازندگان بازی در یک حرکت عجیب زامبی‌ها را به حالت DMZ اضافه کرده و نتیجه‌ای کاملا متفاوت را به به دست آورده‌اند. شاید روی کاغد چنین فرمولی جذابیت‌های خاص خود را داشته باشد اما در عمل دچار ضعف‌های خاص خود است. با اینکه فرمول زامبی در محیطی Open World بعضا می‌تواند سناریوهای جالبی را شکل دهد اما حس پیشرفت در محصول فعلی به شکل کلی وجود ندارد. حتی اسلحه‌های خاصی که شما در جریان بازی به دست می‌آورید، در دفعات بعدی قابل استفاده نیستند و عملا این سوال بزرگ مطرح می‌شود که هدف نهایی در بخش زامبی بازی چه چیزی است. هدفی که باعث می‌شود تا گیمر به تجربه طولانی مدت این بخش تمایل پیدا کند و فعلا وجود خارجی ندارد.

همان‌طور که اشاره کردیم Call of Duty Modern Warfare 3 از همان موتور گرافیکی IW بهره می‌برد که نسخه‌های اخیر سری با استفاده از آن توسعه یافته‌اند. با این تفاسیر بازی از دید جزئیات گرافیک، کیفیت انیمیشن‌ها، طراحی محیط و جلوه‌های بصری در میان بهترین‌ها قرار می‌گیرد. بدون شک تکنولوژی مورد استفاده تیم‌های تولید‌کننده این مجموعه در بهترین شرایط خود قرار دارد و به هر بخشی از آن که توجه می‌کنید با نقاط قوت مختلفی روبرو می‌شوید. همین مسئله در زمینه صداگذاری بازی هم صدق می‌کند. هنوز هم از دید صداگذاری اسلحه‌ها Call of Duty حرف اول و آخر را می‌زند و از این رو توانسته یکی از بهترین حس‌های تیراندازی در یک شوتر اول شخص را ایجاد کند. ترکیب انیمیشن‌های درست، مکانیک‌های گیم‌پلی پیشرفته و صداگذاری بی‌نظیر، بسته‌ای را شکل داده که شما را در تمام جریان خود به تیراندازی و ایجاد درگیری متمایل می‌کند. تبدیل یک بسته قابل دانلود به یک بازی مجزا، بزرگ‌ترین ضربه ممکن را به تجربه بخش تک نفره و آنلاین بازی وارد کرده. موضوعی که Modern Warfare 3 را به یکی از فراموش‌شدنی‌ترین نسخه‌های این مجموعه تبدیل می‌کند.