بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage

سری Assassin’s Creed در کنار همه فراز و فرود‌های خود همیشه هواداران خاص خود را داشته است و یکی از محبوب‌ترین فرنچایز‌های شرکت یوبی‌سافت به شمار می‌رود. محبوبیت بیش از حد این بازی سازندگان را به سمتی برد که انتشار نسخه‌های مختلف و شبیه به هم، باعث شدند تا انتقادات بسیار زیادی به این سری وارد شود. یوبی‌سافت با عرضه Assassin’s Creed Origins تصمیم گرفت تا شروع مجددی را در این سری پیاده سازی کرده و ساختار عرضه سالیانه را نیز تغییر دهد.

button color=”red” size=”big” link=”https://youtu.be/myQefkt8NfQ” target=”true” nofollow=”true”] بررسی ویدیویی را در یوتوب تماشا کنید[/button]

این سری با عرضه Origins تغییرات بسیار بنیادی دیگری را نیز تجربه کرد. نقشه‌های بازی به شدت بزرگتر شده و در بخش گیم‌پلی تلاش شده بود تا از ویژگی‌های بازی‌های نقش‌آفرینی نیز استفاده شود. البته به نظر می‌رسد که همین ساختار جدید نیز بسیار زود برای هواداران خسته کننده شده و حالا یوبی‌سافت با بازی Assassin’s Creed Mirage می‌خواهد تا به ریشه‌های قدیمی این سری بازگردد اما آیا برگشت به گذشته تصمیم خوبی برای این مجموعه بازی Assassin’s Creed است؟

بغداد، سال 861 میلادی. شهری که در بالاترین حد اعتلای خود در تاریخ حضور دارد. در این عصر طلایی همه دانشمندان، اخترشناسان و حتی شعرا، آرزوی حضور در بغداد را داشتند. Assassin’s Creed Mirage در همین زمان تاریخی دنبال می‌شود. اگر Valhalla را تجربه کرده باشید، بَسیم (Basim) به عنوان یک شخصیت فرعی در این بازی حضور داشت. Mirage در ابتدا به عنوان یک بسته الحاقی برای Valhalla در حال توسعه بود اما بعد از مدتی به عنوان یک نسخه اصلی در نظر گرفته شد. حالا بسیم به شخصیت اصلی تبدیل شده و با بازگشت زمانی 20 ساله، داستان او و چگونگی پیوستنش به فرقه Hidden Ones را مشاهده خواهیم کرد. به شکل کلی داستان Mirage از ساختار همیشگی سری Assassin’s Creed پیروی می‌کند و نکته چندان عجیبی در طول روایت آن مشاهده نمی‌شود. داستانی که در طول روایت آن، یک فرد عادی بر اساس یک سری اتفاقات و پیامد‌های آن، به فرقه Hidden Ones پیوسته و تلاش می‌کند تا با فرقه دشمن یعنی Order of the Ancients مقابله کند. در این بین معمولا اتفاقاتی غیر قابل پیش‌بینی رخ می‌دهند و در آخر هم شاهد یک پیچش داستانی خاص خواهیم بود. این ساختار تقریبا در تمام بازی‌های سری Assassin’s Creed پیاده ‌سازی می‌شوند و برای هواداران بسیار تکراری شده است. Mirage از لحاظ روایت داستانی، نکته خاصی برای ارائه ندارد و سازندگان تلاش کردند تا برای ایجاد حس نوستالژی روایت را به شکل نسخه اول این سری پیاده سازی کنند. در حالی که این نکته شاید در نگاه اول جذاب به نظر برسد اما بعد از مدتی واقعا تکراری به نظر می‌رسد. در طول داستان تقریبا اطلاعات خاص داستانی به گیمر ارائه نمی‌شود و بسیاری از اتفاقات مهم آن در یک سوم پایانی رخ می‌دهد. شاید تنها نکته مثبت در بخش داستانی Mirage پایان بندی خوب آن باشد. در چند ساعت پایان بازی، داستان به شکل بهتری روایت شده و روابط موجود بین شخصیت‌ها بیشتر نمود پیدا می‌کنند.

تغییر ساختار گیم‌پلی در Origins هواداران این سری را به دو قسمت تقسیم کرد. عده‌ای گیم‌پلی کلاسیک این سری را ترجیح داده و عده‌ای دیگر سیستم جدید مبارزات و استفاده از المان‌های نقش‌‌آفرینی را دوست داشتند. با در نظر داشتن ساختار جدید، بازی‌های Odyssey و Valhalla نیز نکات جدید کوچکی به گیم‌پلی اضافه کردند. سازندگان Mirage بازگشت به ریشه‌ها و چند نسخه اول را سرلوحه کار خود قرار دادند اما شاید در اینکار چندان موفق ظاهر نشدند. گیم‌پلی در کلیت خود شباهت بسیار زیادی نسبت بهValhalla  دارد. هسته اصلی سیستم مبارزات و درگیری‌ها شبیه به چیزی است که در سه نسخه قبلی شاهد آنها بودیم. شخصیت بسیم با استفاده از سیستم Skill Tree قابلیت شخصی سازی در بخش‌های مختلفی را دارد. به عنوان مثال می‌توانید با خرج کردن امتیاز در این بخش بعد از سقوط از ارتفاع زیاد، آسیب زیادی نبینید یا زمان را در هنگام پرت کردن چاقو آهسته کنید. اکثر بخش‌های Skill Tree ویژگی‌های اصلی گیم‌پلی را بهبود داده و استفاده از آنها را آسان تر می‌کنند. در این بین تلاش شده تا از برخی ویژگی‌های کلاسیک نیز استفاده شود. تمرکز اصلی بازی روی مخفی‌کاری و عدم درگیری مستقیم با دشمن است. در بخش مخفی کاری باید گفت که Mirage بسیار موفق عمل می‌کند. ابزار‌های مختلفی برای پیشروی به صورت مخفی در دسترس گیمر قرار دارد که می‌توانند در بخش‌های متفاوت بازی بسیار تاثیرگذار باشند. یکی از ویژگی‌های جدید Mirage در بخش مخفی‌کاری با نام Assassin Focus شناخته می‌شود. این قابلیت به بسیم اجازه می‌دهد تا با متوقف کردن زمان چندین هدف مختلف را بدون مطلع کردن دیگران، نابود کند. بدون شک این قابلیت یکی از بهترین ویژگی‌های جدید در Mirage است که در بخش‌های مختلف بازی به کمک گیمر می‌آید.

باید گفت که Mirage در ساختار نقشه و طراحی دنیا، تفاوت بسیار زیادی نسبت به سه نسخه اخیر داشته است. نقشه بازی بسیار کوچکتر از چیزی است که در چند سال گذشته شاهد آن بودیم. بعد از گسترش و بزرگ شدن نقشه بازی Valhalla که تقریبا اکثر آن خالی از هرگونه نکته جذابی بود، به نظر می‌رسد که سازندگان ترجیح دادند تا نقشه متمرکزتری را برای Mirage در نظر بگیرند. شهر اصلی بغداد ساختاری دایره شکل دارد که مرکز آن با نام Round City شناخته می‌شود. بخش‌های مختلف شهر نیز در کنار این دایره قرار می‌گیرند. بغداد، شهری شلوغ، پر از کوچه‌های تنگ و مسیر‌های عجیب و غریب است که می‌تواند شما را به مسیر‌های مختلف هدایت کند. متمرکز شدن شهر، باعث شده تا مراحل نیز در همین ساختار گنجانده شوند و برای انجام هر ماموریت نیاز نیست تا مسافت بسیار زیادی را طی کنید. بدین ترتیب حالا Mirage ساختاری منسجم‌تر دارد و برای تمام کردن قسمت داستانی آن نیازی ندارید تا چند ده ساعت را صرف آن کنید. وقتی از مرکز شهر دور شده و به دروازه‌های آن نزدیک می‌شوید، در بیرون آن بیشتر با زمین‌های نسبتا خالی مواجه می‌شوید. تقریبا اکثر مراحل اصلی بازی در بغداد پیگیری شده و به ندرت نیاز به خروج از شهر به وجود می‌آید. حرکت در شهر و رسیدن به هدف در کمترین زمان ممکن تنها با پارکور امکان پذیر است. یکی از مشکلات بزرگ Mirage در همین قسمت خود نمایی می‌کند. حرکت دادن بسیم در بخش‌های مختلف شهر بسیار سنگین و کند است. کنترل شخصیت در میانه حرکات پارکور از دست شما خارج شده و بسیم در بسیاری از مواقع به سمتی که مد نظر است حرکت نمی‌کند. به صورت کلی حرکات بسیم با دقت مناسبی انجام نمی‌شود. این مورد بعد از چند ساعت می‌تواند به شدت اذیت کننده به نظر برسد. یکی دیگر از مشکلات Mirage مربوط به ساختار مراحل جانبی است. این مراحل به صورت کلی به چند دسته جزئی تقسیم شده که هیچکدام از لحاظ ساختاری جذاب به نظر نمی‌رسند و بعد از مدتی گیمر علاقه چندانی به انجام آنها نخواهد داشت.

سازندگان برای ساخت Assassin’s Creed Mirage از موتور به‌روزرسانی شده Ubisoft Anvil استفاده کرده. این موتور قدرت نسبی خود را در نسخه نسل جدید Valhalla به نمایش گذاشته بود اما آنچنان بدون ایراد نبود. Mirage یک شمشیر دو لبه در زمینه گرافیکی است. گرافیک هنری بازی بسیار چشم نواز است. ساختار شهر، معماری سنتی آن و نماهایی که در بازی ارائه می‌شوند بسیار زیبا هستند. محیط‌های بیرون شهر که شامل صحرا و کویر می‌شوند نیز بسیار جذاب به نظر می‌رسند. نور‌پردازی، سایه‌پردازی و بافت‌ها کیفیت مناسبی در بازی دارند. البته مشکلاتی نیز در بخش گرافیکی وجود دارد. اولین نکته‌ای که شاید به شدت توجه گیمر را جلب کند، کیفیت پایین در طراحی شخصیت‌های مختلف است. در حالی که شاید شخصیت بسیم از جزئیات نسبتا خوبی برخوردار است اما دیگر شخصیت‌های جانبی که در بازی وجود دارند، از لحاظ بصری دارای کیفیت مناسبی نیستند. همچنین انیمیشن حرکات شخصیت‌های فرعی دارای کیفیت مناسبی نیست. انیمیشن‌های صورت نیز به همین شکل از کیفیت چندان خوبی برخوردار نیستند. در کنار این مشکلات باید به باگ‌ها و مشکلات مختلف بازی نیز اشاره کرد. باگ‌های مختلفی که حتی در برخی از مواقع می‌توانند روی پیشروی شما در بازی تاثیرگذار باشند. در بخش صداگذاری باید گفت که Mirage از بازیگران معروفی استفاده کرده که به افزایش سطح کیفی آن کمک زیادی کردند. موسیقی متن بازی هماهنگی بسیار خوبی با ساختار و اتمسفر بازی دارد.

Assassin’s Creed Mirage قدم رو به جلوی محکمی برای نسل جدیدی از این سری نیست. انتقادات نسبت به Valhalla باعث شدند تا سازندگان تصمیم‌های مختلفی را برای ایجاد تنوع در Mirage اتخاد کنند اما همه این تصمیم‌ها حرکتی رو به جلو نبودند. الهام‌گیری از گذشته این سری به خصوص چند نسخه اول که در میان هواداران بسیار محبوب هستند در نگاه اول تصمیمی بسیار جذاب به نظر می‌رسد اما در نهایت یک حرکت رو به عقب برای این سری به شمار می‌رود. داستانی با ساختار و روایت تکراری، گیم‌پلی نه چندان سرگرم کننده، سیستم پارکور سنگین و باگ‌های مختلف از جمله ایراد‌های بزرگ Mirage به شمار می‌روند. استفاده از برخی ویژگی‌های قدیمی نکته‌ای نیست که به تنهایی بتواند سری Assassin’s Creed را از مشکلات و تکرار نجات دهد.