بررسی بازی Aragami 2

مطمئنا همه بازی‌های سبک‌های مختلف، قوائد و اصول خودشان را برای ارائه یک محصول با کیفیت دارند اما بدون شک ساختن یک بازی در ژانر مخفی‌کاری از جمله کارهایی است که دشواری‌های خاص خودش را دارد. برای همین کمتر عنوانی در این سبک وجود دارد که بتواند همه بخش‌های لازم و ضروری برای ارائه یک بازی با کیفیت را داشته باشد. برای این که خروجی یک بازی در سبک مخفی‌کاری به بهترین شکل خودش دربیاید چند فاکتور مهم وجود دارد که هر بازی‌سازی باید آنها را رعایت کند در غیر این صورت حتما به کلیت اثر ضربه وارد خواهد کرد. بازی Aragami 2 نیز از جمله همین عناوین است که با این که بازی خوبی برای دوست‌داران سبک مخفی‌کاری است اما در همه بخش‌ها کامل نیست و همین مورد به بازی آسیب وارد کرده و در نهایت از لذت آن کاسته است.

عنوان آراگامی 2 یک اکشن مخفی‌کاری سوم شخص است که قسمت اول آن چهار سال پیش توسط استودیوی Lince Works منتشر و با بازخورد‌های مثبتی روبرو شد. حال بعد از مدت‌ها نسخه دوم این بازی ساخته شده و تیم سازنده سعی کرده‌اند تا با ایجاد یک سری از تغییرات اساسی در گیم‌پلی، نسخه دوم را با بهبودی ویژه نسبت به قسمت اول روانه بازار بکنند که متاسفانه در این کار به خوبی موفق نشده‌اند.

اگر از دوست‌داران سبک مخفی‌کاری هستید باید بگوییم که آراگامی 2 تمامی المان‌های یک بازی مخفی‌کاری استاندارد را دارد و بسیار سرگرم کننده است طوری که روند بازی و مکانیک‌هایی که به مرور ارائه می‌دهد به کمک مخاطب می‌آید. اما این موارد با این که خوب ظاهر شده‌اند، اما کهنه و قدیمی هستند. در واقع بازی مد نظر بیشتر از آن که شبیه به یک بازی سال 2021 باشد، در حد و اندازه‌های یک اثر دو یا سه نسل پیش ظاهر شده و نکته قابل توجه در این مورد این است که بازی حتی نسبت به نسخه قبلی خود نیز قدیمی و کهنه به نظر می‌رسد؛ به‌خصوص از نظر گرافیک که Aragami 2 به یک عقب‌گرد محض تبدیل شده است.

ساخت یک بازی مخفی‌کاری کار سختی است بنابراین ساخت یک بازی با کیفیت در این سبک تیم ماهری نیاز دارد. این نکته در آراگامی کمی قابل تامل است زیرا که تیم سازنده تجربه ساخت قسمت اول را دارد و وجود برخی مشکلات در قسمت دوم واقعا جای تعجب دارد. در گام اول مهم‌ترین چیزی که به چشم می‌آید طراحی مراحل بازی است. آراگامی 2خیلی زود تکراری و خسته کننده می‌شود و می‌توان گفت در 10 ساعت  ابتدایی بازی ما در حال انجام ماموریت‌های تکراری در لوکیشن‌های تکراری هستیم. با این که انجام این ماموریت‌ها به نوبه خود زیبا کار شده‌اند اما به مرور تکراری شده و همین موضوع باعث شده تا بازی به سه قسمت تقسیم شود.

بخش اول بازی به معرفی داستان و شخصیت‌ها می‌پردازد و عملا ما در ابتدا با کلیت گیم‌پلی بازی آشنا می‌شویم. بخش دوم که قسمت طولانی بازی است و سیر نزولی به بازی می‌بخشد درواقع انجام ماموریت‌های تکراری است  تا بعد از چند ساعت که بالاخره داستان کمی اوج می‌گیرد و شخصیت‌های جدیدی به بازی اضافه می‌شوند که از این‌جا به بعد قسمت سوم بازی شروع می‌شود که کمک می‌کند تا حدودی هیجان به بازی و البته به مخاطب منتقل شود. در واقع این نکته نشان می‌دهد که داستان بازی از فروغ آنچنانی برخودار نیست و کلیت داستان به یک کلیشه تکراری می‌پردازد. حتی اتفاقات مهم بازی قابل پیش‌بینی است که همین اتفاق نشان‌گر عدم پرداخت مناسب شخصیت‌های داخل بازی است. با این که تیم سازنده سعی کرده تا با اضافه کردن ماموریت‌ و داستان‌های فرعی به روایت داستانی بازی عمق ببخشند اما همین مورد هم به خاطر تکراری بودن انجام ماموریت‌ها، بازی را خسته کننده کرده است. انجام ماموریت‌های فرعی چیزی جز کسب پول ارتقای مهارت‌های نینجای ما، حاصل دیگری ندارد.

پس تا اینجا عملا داستانی در بازی نداریم که باعث شود تا ما به خاطر آن به سمت بازی جذب شویم. با این وجود بازی نسبت به نسخه اول تغییراتی داشته است که می‌توان گفت بازی را زنده نگه داشته و اگر از طرفداران سبک مخفی‌کاری باشید، با کمبود‌های بازی کنار آمده و با استفاده از مکانیک‌های خوبی که بازی در اختیار ما قرار می‌دهد از گیم‌پلی بازی لذت خواهید برد. در واقع تنها بخش بازی که می‌توان از آن به عنوان نکته مثبت یاد کنیم؛ مکانیک‌های گیم‌پلی بازی است که مختص دوست‌داران سبک مخفی کاری است. در نسخه اول ما توانایی پریدن نداشتیم و شینوبی کار کشته ما فقط می‌توانست از سایه‌ای به سایه‌‌ی دیگر حرکت کند. این موضوع به یک نکته منفی بزرگ در قسمت اول تبدیل شده بود که خوشبختانه در نسخه دوم نه تنها پرش به بازی اضافه شده بلکه حرکات مختلفی که مخصوص نینجاهای قاتل و حرفه‌ای است به اختیارات شینوبی اضافه شده و ما با یک قاتل بالفطره روبرو هستیم که هیچ رحمی ندارد.

همچنان سایه بهترین جا برای مخفی شدن است و امکانات مختلف دیگری از جمله موانع، پوشش گیاهی و البته جهش نینجا از سطوح مختلف از جمله دیگر توانایی‌هایی است که به بازی هیجان بخشیده و توانای‌های مخفی‌کاری را دو چندان کرده است. وجود سیستم ارتقا و کسب امتیاز برای خرید امکانات مختلف از جمله مواردی است که روند بازی را لذت بخش کرده و کار را برای انجام کارهای مخفی‌کاری راحت‌تر کرده است. با این وجود بازی به شکلی است که ما می‌توانیم به دل دشمن زده و با آنها به نبرد بپردازیم که خوشبختانه در این بخش با دشمنان سرسختی روبرو هستیم که مبارزه با آنها راحت نیست و روند بازی به شکلی است که مخاطب ترجیح می‌دهد تا با دقت هر چه تمام ماموریت‌های خودش را در مخفی‌کاری به پایان برساند. اما متاسفانه باز هم بازی با یک نکته منفی بسیار بزرگ روبرو هستیم.

هوش مصنوعی بازی افتضاح است. همان‌طور که در ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم؛ آراگامی 2 با تمام ویژگی‌هایی که دارد، کهنه و قدیمی است. این موضوع شامل حال هوش مصنوعی دشمنان نیز می‌شود و ما با دشمنانی روبرو هستیم که ساختار هوش مصنوعی آنها کاملا برای دو دهه قبل است. در بسیاری از مواقع شده است که بدون هیچ مشکلی از کنار دشمنان حرکت کردم و فقط با کمی دقت از یک قدمی آنها مسیر خودم را ادامه دادم. این در حالی است که مسیر حرکت دشمنان کاملا تکراری و روی یک خط پیاده شده است که تشخیص و انجام حرکت بعدی ما را بسیار آسان کرده است. دشمنان حتی وقتی که جسد یا بدن بی‌هوش دوست خودشان را می‌بینند هیچ گونه واکنش خاصی ندارد و اوج واکنش آنها در حالت قرمز بعد از دو یا سه ثانیه به حالت زرد تغییر پیدا کرده و بعد از یک دقیقه آن حالت زرد نیز فراموش شده و همه چی به حالت اول برمی‌گردد. ناگفته نماند که در صورتی که دشمانان متوجه حضور شما بشوند، کار برای نینجای داستان ما سخت خواهد شد ولی با این وجود با کمی دقت و البته با اضافه شدن امکانات مختلف در طول بازی، دیده شدن در طول بازی عملا از بین می‌رود.

متاسفانه تیم سازنده به همان اندازه که به تغییرات گیم‌پلی توجه کرده، از پیشرفت‌های گرافیکی بازی غافل شده‌اند. گرافیک بازی نه تنها نسبت به نسخه اول یک عقب‌گرد محسوب می‌شود، بلکه بازی چه از نظر فنی و چه از نظر بصری و هنری چیز خاصی برای ارائه ندارد. رنگ‌بندی‌ها و لوکیشن‌ها همگی قدیمی و ساده هستند به طوری که بازی از نظر فنی نیز با بافت‌های بی‌کیفیت و تکسچر‌های صاف و بدون هیچ‌گونه افکتی شما را پذیرایی می‌کنند. افت فنی بازی به حدی است که حتی در برخی مواقع حرکت معمولی شخصیت‌ها نیز با افت فریم همراه است که برای یک بازی در چنین سطحی قابل قبول نیست. خوشبختانه قسمت صدا و موسیقی بازی قابل قبول است و قطعات پخش شده در مراحل مختلف با این که تکراری است اما قابل قبول و لذت بخش است. زبان داخل بازی به خط دیالوگ‌های زیرنیوس محدود شده و افکت‌های صوتی بازی در نبرد‌های مختلف تاحدودی زیبا و قابل پرداخت شده است.

نتیجه گیری:

بازی Aragami 2 با این که می‌تواند برای دوست‌داران سبک مخفی‌کاری سرگرم کننده باشد اما متاسفانه اثر نهایی نتوانسته است عناصر یک بازی خوب در سال 2021 را در خود جای بدهد و اثر نهایی فقط به یک بازی معمولی تبدیل شده است.