بررسی بازی Avowed

در سال 2020 بود که جدیدترین بازی استودیوی Obsidian Entertainment که حالا بخشی از استودیوهای زیر مجموعه مایکروسافت بود معرفی شد. عنوانی تحت نام Avowed که قرار بود در دنیای Eora که جهان ساخته شده برای سری بازی Pillars of Eternity بود، جریان داشته باشد. با اینکه تیزر یک نگاه اجمالی کوتاه از آنچه که قرار بود Avowed باشد را ارائه داد، اما از همان ابتدا انتظارات را از این بازی به شدت بالا برد. انتظاراتی که مطمئنا حالا به بزرگ‌ترین چالش مخاطبان بازی تبدیل شده است.

تیزر کوتاه اتمسفری تاریک را به معرض نمایش گذاشت. فضایی که با توجه به شناخت مخاطبان از دنیای Eora حاکی از یک اثر جدی، پر از درام و فضایی خشن و غم‌آلود بود. به نظر می‌رسید که Avowed یک نسخه مختص استودیوی Obsidian از بازی مطرح Skyrim باشد. همان قدر بزرگ و جاه طلبانه. در حقیقت همه این حدسیات درست بود ولی طی توسعه دو بار مراحل ساخت بازی دچار تغییرات گسترده شد و تحت تاثیر The Outer Worlds به چیزی تبدیل شد که اکنون شاهد آن هستیم.

در ابتدا قرار بود تا جدیدترین ساخته آبسیدین تحت تاثیر جریان لایو سرویس صنعت باشد. در سال 2018 که توسعه بازی آغاز شد الگوی اصلی سازندگان برای ساخت این اثر، ترکیبی از Destiny و The Elder Scrolls V: Skyrim بود. اما پس از تصاحب استودیو توسط مایکروسافت، بازی رویکرد تک‌نفره بیشتری به خود گرفت. پس از آن واگذاری مدیریت پروژه به Carrie Patel باعث شد تا دو تغییر عمده در بازی رخ دهد. اول اینکه تمرکز اصلی بر ستینگ Pillars of Eternity گذاشته شد و مورد بعدی، بازی Avowed را از یک عنوان جهان‌باز به اثری با محیط منطقه‌ای تبدیل کرد. طبق شنیده‌ها، بازی تنها با وجود 80 سازنده، توسعه یافته است. مشخصا این تعداد برای یک بازی AAA بسیار کم به شمار می‌رود و دور از انتظار نبود که دیگر جاه‌طلبی اولیه را شاهد نباشیم و با یک اثر کوچک‌تر روبرو شویم.

بازی Avowed در سرزمینی با نام Living Lands رخ می‌دهد، منطقه‌ای متنوع در جهان Eora با خطرات بی‌شمار. البته سرزمینی زیبا با طیف وسیعی از محیط‌هایی که از جنگل‌های سرسبز تا دره‌های مرموز و بیابان‌ها را شامل می‌شود. بازیکنان نقش فرستاده‌ای از امپراتوری آدیر را بر عهده می‌گیرند که وظیفه بررسی یک طاعون مرموز به نام Dream Scourge را دارد. اولین مواجه مخاطب با Avowed با جهان‌سازی آبسیدین از این بازی است. در بخش هنری پالت رنگی متنوع بازی (برخلاف تیزر اول) محیطی رنگارنگ و شاد را به تصویر می‌کشد. و در لایه زیرین داستانی شروع می‌شود که روایت‌گر مشکلات متعدد جهان Eora است. مشکلاتی جدی که با مفاهیم عمیق و فلسفی مانند چگونگی مرگ و انتقال روح به جهان دیگر در ارتباط است. این نوع طراحی هنری هم‌خوانی چندانی با آنچه که انتظار می‌رود از جهان تاریک Eora ارائه شود، ندارد و حداقل در فصل افتتاحیه و چند ساعت اولیه بازی، مخاطب را از درگیری با Avowed دور نگه می‌دارد. مخصوصا اگر بازیکن از طرفدارن استودیوی باشد و سری POE را تجربه کرده باشد.

به هر نحوه، با جلوتر رفتن داستان، کم‌کم Lore قدرتمندی که استودیو سال‌ها قبل خلق کرده بود، زیرساخت فوق العاده‌ای برای Avowed رقم می‌زند. جهانی که آماده است تا یک روایت بی‌نظیر دیگر را به مخاطب پیشکش کند. البته نباید دچار سوبرداشت شد. طراحی هنری بازی با وجود ویژگی‌های بصری و فنی خوب آن که در UE5 خروجی گرفته شده، بسیار جذاب و دل‌نشین است. شاید این عدم هماهنگی با جهان Eora که از آن شناخت داشتیم و انتظاراتی که ایجاد شده بود، باعث شده تا تلاش تیم هنری بازی، چندان تحسین نشود. در حقیقت Lore و ستینگ در تعریف‌ها و در آنچه که دو بازی پیشین ارائه دادند یک فضای دارک فانتزی است و در Avowed در داستان، روایت کوئست‌ها و تعریف نوت‌ها و NPCها از جهان هم دارک فانتزی است و در بعد بصری یک اثر کاملا فانتزی که مخصوصا در بخش اول گویی نینتندو نشر بازی را بر عهده دارد و بازی فرست پارتی سوییچ است!

همیشه Obsidian در دو دهه اخیر، جایگاه والایی بین طرفدارن RPG داشته. بیشتر نقش‌آفرینی بازها، متفق القول هستند که علاوه بر پرکارترین استودیوی این ژانر، آبسیدین مورد اعتماد بوده و با توجه به افراد نخبه‌ای که در این تیم هستند، آثار آن‌ها همیشه ارزشمند است. با پیشروی در Avowed حتی اگر افتتاحه هم ناامیدتان کرده باشد، بالاخره بعد از حدود 3 ساعت امضای کاری آبسیدین رونمایی می‌شود. وقتی وارد یک کوئست فرعی می‌شوید که روایت آن با داستان اصلی گره خورده و مکانیک تصمیم و تاوان جذابی که از سازنده انتظار داشتیم، انتخابی بسیار دشوار را پیش رویان می‌گذارد. هم‌زمان که این اتفاقات در Lore پیچیده و پرداخت شده Eora در جریان هستند و مفاهیم عمیقی را با خود همراه دارد. سیستم دیالوگ کلاسیک در اینجا خودنمایی می‌کند و المان‌های نقش آفرینی که برای پیشرفت دادن توانایی‌های شخصیت‌تان برای آن زحمت کشیده بودید، در اینجا کاملا کاربردی و منطقی به نظر می‌رسد. با اینکه همچنان برخی از ساید کوئست‌ها در حد و اندازه‌های نام آبسیدین نیست و دلیل آن را هم می‌توان در سیکل توسعه، بودجه و تعداد نفرات دخیل در ساخت بازی ریشه‌یابی کرد، اما برخی مراحل هستند که طرفداران نقش آفرینی را هیجان‌زده کنند.

بازی را می‌توان با دو دوربین اول و سوم شخص دنبال کرد. دوربین اول شخص بیشتر برای مبارزات و نمای سوم شخص برای گشت و گذار و اکتشاف در محیط مناسب است. اضافه کردن دوربین سوم شخص تصمیم درستی بوده که کمک می‌کند تا نمای دید تکراری نشود. در مبارزات اما، این نمای اول شخص است که کاربرد بیشتری دارد. در این بخش با طیف وسیعی از سلاح‌ها روبرو هستیم که محال است تا انتهای بازی برای‌تان خسته‌کننده شود. هر کس با توجه به سبک بازی خود و با توجه به شناور بودن سیستم کلاس‌های بازی، می‌تواند سبک مبارزات خود را داشته باشد. همچون Skyrim هر دست به صورت جداگانه در مبارزات تاثیر دارد و می‌تواند سلاحی جداگانه حمل کند. (به جز سلاح‌هایی که هر دو دست را درگیر می‌کنند) در این بین می‌توانید ترکیبی دوتایی از سلاح سرد، سلاح گرم و جادو را برای مبارزات انتخاب کنید. مضاف بر اینکه زیرساخت نقش آفرینی بازی در این بخش هم حضور دارد و با نگه داشتن LB میتوان مبارزات را متوقف کرد، از پوشن‌ها استفاده کرد، بمب‌ها را به کار گرفت، اسپل‌ها را فعال کرد و البته به همراهان دستور داد. همچنان در این بخش اطلاعات مفیدی درباره نحوه عملکرد و مقاومت دشمنان به عناصر به کار رفته دارد.

این عناصر یکی از بخش‌های مهم Avowed هستند. نه تنها در مبارزات، بلکه در طراحی مراحل، گذر از پلتفرم‌ها، یافتن یک راه مخفی جدید و حل پازل‌ها هم به کار گرفته شده‌اند. می‌توان این استفاده را نوع محدودتر مکانیکی دانست که پیش‌تر در BG3 دیده بودیم. مثلا می‌توان روی سطح آب را فریز کرد و یک پلتفرم برای گذر ایجاد کرد یا گودال آبی که زیر پای دشمنان است را با یک اسپل الکتریکی به نفع خود بهره برد و به تعداد زیادی دشمن، آسیب وارد کرد. به گیاهان آتش‌زا شلیک کرد و دشمنان را به آتش کشید و با سوزاندن تار‌های عنکبوت راه جدیدی را برای دور زدن مبارزات ایجاد کرد. گفته شد که این بخش چندان پیچیده کار نشده و نباید انتظار یک ایمرسیو سیم را داشت، اما انعطاف خوبی به طراحی مراحل و مبارزات داده است. کما اینکه دو همراه شما همیشه در مبارزات حضور دارند و در این بخش هم پارتی مکانیک محدود حضور دارد، اما همچنان کمک گرفتن از یاران، خالی از لطف نیست.

برخی از مکانیک‌های متعارف این سبک نقش آفرینی همچون آهنگری، کمیاگری، جیب‌بری، باز کردن قفل‌ها و… در Avowed به شکل کامل پرداخت شده حضور ندارند و با مکانیک‌های ساده‌تری چون فشردن یک دکمه با وجود تنها دو ریسورس برای آپگرید یک سلاح، جای‌گزین شده‌اند. برخی از مکانیک‌ها هم همچون مخفی‌کاری در بازی وجود دارند، که ای کاش وجود نداشتند! مخفی‌کاری در Avowed دست کمی از یک فاجعه تمام عیار ندارد و مطمئنا آخرین چیزی است که پیش از یک رویارویی دوست دارید به آن فکر کنید. شاید طراحی مراحل برای مخفی‌کاری و دور زدن و از پای درآوردن دشمنان چندان بد نباشد، ولی عملکرد هوش مصنوعی در این بخش و نحوه قرارگیری و گشت‌زنی دشمنان فاجعه است. تقریبا محال خواهد بود که بتوانید حداقل دو دشمن را به شکل مخفیانه از پای در بیاورید. قطعا رویارویی مستقیم با دشمنان به شکل مبارزات رودررو و در کوئست‌های داستانی استفاده از درخت سخنوری برای متقاعد کردن آن‌ها برای دوری از مبارزه، لذت بخش‌تر است.

در انتها باید به این جمع بندی رسید که Avowed یک بازی RPG خیلی خوب اما به شکل AA است. برای نگارنده به عنوان دوست‌دار آبسیدین و Pillars of Eternity و کسی که انتظار بالایی از این بازی داشت، گاهی اوقات در برخورد با مقیاس، بلندپروازی، رویکرد و سبک هنری، ناامید کننده و بیشتر حسرت‌آور است. چرا که دریایی از پتانسیل‌های منحصر به فرد را می‌بینیم که در صورت داشتن بودجه بیشتر و با جاه‌طلبی می‌توانستم الان به عنوان کاندید بازی سال در همین ماه دوم 2025 معرفی کنم. اما گاهی هم در برخورد با نحوه شکل‌گیری ستینگ، مکانیک‌های نقش آفرینی، دخیل کردن مفاهیم عمیق در کوئست‌ها و سیستم تصمیم و تاوان، همان مخلوق دوست‌داشتنی آبسیدین است که همچنان جادوی نخبگان RPGساز را با خود همراه دارد.