بررسی بازی Front Mission Evolved

شرکت Square-Enix در راستای غربی سازی بازی های خود این بار یکی دیگر از بازی های معروف خود که در ژاپن طرفداران زیادی دارد را با سبک و سیاق بازی های غربی روانه بازی کرده است. مهم ترین تفاوتی که Front Mission Evolved با عناوین قبلی سری دارد تغییر سبک بازی از استراتژی/ نقش آفرینی به شوتر سوم شخص است. استودیوی Double Helix که پیش از این بازی Silent Hill: Homecoming را در کارنامه خود داشته است ماموریت ساخت بازی را به عهده گرفته است. گویا Square-Enix تصور کرده که فقط با تغییر سبک بازی به یک سبک همه پسند مانند شوتر سوم شخص، می تواند طرفداران جدیدی برای بازی خود پیدا کند ولی مطمئنا برای به دست آوردن موفقیت، کیفیت حرف اول را می زند. ولی به نظر می آید Double Helix از ساخت یک بازی با کیفیت عاجز بوده است.

بازی در سال 2171 به وقوع می پیوندد، جایی که انسان موفق شده به وسیله Orbital Elevators به راحتی به فضا سفر کند. بازی با حمله یک گروه ناشناس به شهر نیویورک آغاز می گردد، این حمله به صورت طوفانی بوده و کلیه سیستم های دفاعی شهر در عرض چند ساعت از کار می افتد. شخصی به نام Dylan Ramsey که پدرش یکی از سازنده های معروف ربات (Wanzer) می باشد به میدان نبرد فرستاده می شود تا به کمک چند عضو دیگر گروه از علت حمله نیروهای ناشناس باخبر شده و جلوی خرابکاری آن ها را بگیرد. داستان بازی در حد متوسطی قرار دارد و اتفاقات موجود در آن به راحتی قابل پیش بینی است. در این بین روابطی نیز بین شخصیت های اصلی داستان وجود دارد که کمک چندانی به جذابیت داستان نمی کند.

تمرکز بازی بر روی مبارزه ربات ها می باشد، ربات های بازی که با نام Wanzer شناخته می شوند دارای انواع مختلفی هستند که از لحاظ قدرت و سرعت با یکدیگر تفاوت دارند. شما در ابتدای بازی می توانید ربات مورد نظر خود را انتخاب نموده و با اسلحه های دلخواه آن را تجهیز کرده و به میدان نبرد بفرستید. کنترل ربات ها نسبتا خوب و روان طراحی شده و هدف گیری دشمنان به خوبی انجام پذیر می باشد. البته چرخش ربات ها به پشت سر به سرعت انجام نمی پذیرد و اگر دشمنی بلافاصله در پشت سر شما ظاهر شود نمی توانید به سرعت چرخیده و به او ضربه بزنید. ربات های دشمن از تنوع خوبی برخوردار هستند و برخی از آن ها از قابلیت های جالبی برای ضربه زدن به شما استفاده می کنند. علاوه بر ربات ها انواع تانک، هلی کوپتر و موشک انداز نیز در میدان نبرد وجود دارند که باعث سریع تر شدن مبارزات می گردند. گیم پلی بازی در ابتدا بسیار خوب و لذت بخش می باشد و بازیباز را ترغیب به ادامه بازی می کند ولی هر چه به پایان بازی نزدیک می شویم بازی تکراری و خسته کننده می شود. در مراحل پایانی تعداد زیادی ربات و نیروی های دیگر در میدان نبرد حضور دارند که مبارزه با تمامی آن ها در یک مکان کوچک به صبر و حوصله زیادی نیاز دارد. یکی دیگر از مشکلات بازی سیستم سلامتی آن است، در برخی مواقع ربات شما با وجود داشتن خط سلامتی کامل تنها با یک ضربه معمولی دشمن از پای در خواهد آمد که این کار در مراحل پایانی باعث سر رفتن حوصله شما می شود.

یکی از بخش های بازی مبارزه با Boss ها در انتهای هر مرحله است. این مبارزات در ابتدا جالب هستند و برای شکستن دادن هر Boss باید استراتژی خاصی داشته باشید ولی متاسفانه سازنده هیچ تلاشی برای ساخت Boss های متفاوت نکرده و در طول بازی حداکثر سه Boss وجود دارد که با هر کدام از آن ها باید چهار یا پنج بار بجنگید که این امر به مرور کسل کننده شده و از جذابیت بازی می کاهد. همچنین در مراحل پایانی مبارزه با Boss ها بسیار سخت شده و به امری عذاب آور تبدیل می شود و کافی است یک حرکت اشتباه انجام دهید تا تمامی زحمات شما از بین برود.

جذاب ترین قسمت بازی قابلیت شخصی سازی ربات ها می باشد. در این قسمت شما قادر خواهید بود تا ربات خود را از هر نظر به صورت دلخواه طراحی کرده و با سلاح های مورد علاقه خود تجهیز کنید. هر ربات از یک کلاس کلی بهره می گیرد و بعد از انتخاب کلاس می توانید هر قطعه از ربات را با قطعات متفاوت تعویض کنید. مثلا می توانید بازوهای ربات را به زره های قدرتمند مجهز کنید یا کلاه خود خاصی برای ربات خود در نظر بگیرید. سلاح های بازی نیز از تنوع بسیار خوبی برخوردار هستند که شامل سلاح های سرد، اسلحه های سبک، خودکار و نیمه خودکار، انواع مسلسل و همینطور چند نمونه موشک انداز می باشد. به مرور و در طی پیشرفت بازی سلاح های جدیدی به بخش شخصی سازی اضافه می گردند که استفاده مناسب از آن ها رمز موفقیت شما در مراحل پایانی است. علاوه بر این شما قابلیت اتصال Rocket Launcher و موشک انداز بر روی بازوهای ربات خود را دارا هستید که این سلاح ها نیز دارای تنوع نسبتا خوبی می باشند. بدین صورت شما توانایی دارید که یک ربات با کلاس دلخواه طراحی کرده و با روش مخصوص خود به مبارزه با دشمنان بروید، مثلا می توانید یک ربات با سلاح سرد و سپر درست کنید که قابلیت پرتاب موشک را نیز دارا می باشد یا اینکه رباتی بسازید که دارای چهار پا بوده و از اسنایپر جهت نابود کردن دشمنان استفاده می کند. همچنین در این بخش می توانید ربات خود را با طرح ها و رنگ های مختلف رنگ آمیزی کرده و رباتی منحصر به فرد بوجود آورید. در نهایت باید گفت بخش شخصی سازی یکی از بخش های جالب بازی می باشد و ساخت ربات های متنوع با قابلیت های مختلف از تکراری شدن کامل بازی جلوگیری می کند.

در چند مرحله از بازی شخصیت اصلی از ربات خود خارج شده و به صورت پیاده به مبارزه با دشمنان می رود. این بخش مانند اکثر بازی های شوتر سوم شخص طراحی شده و هیچ نکته مثبتی به بازی اضافه نمی کند. در این قسمت شما از یک نقطه به نقطه دیگر رفته و دشمنان را از سر راه بر می دارید، کنترل شخصیت در این قسمت به خوبی کنترل ربات ها نمی باشد و خشک طراحی شده است. تنها نکته متفاوت این قسمت با دیگر بازی های هم سبک این است که در این بازی قابلیت سنگیر گیری وجود ندارد! این بخش از بازی علاوه بر اینکه چیز جدیدی به بازی اضافه نمی کند، به دلیل کنترل نامناسب شخصیت از بخش های ضعیف بازی به حساب می آید.

گرافیک بازی یکی از نقاط ضعف اصلی آن می باشد. بافت ها بسیار ضعیف و کم جزییات طراحی شده اند و بیشتر به بازی های نسل قبل شبیه است تا یک بازی نسل جدید. Wanzer ها نسبتا خوب طراحی شده اند و از تنوع ظاهری خوبی بهره می برند. انیمیشن شخصیت اصلی در بخش پیاده بسیار ضعیف و خنده دار از کار در آمده و مراحل بخش های پیاده کاملا شبیه به هم می باشد و بافت های به کار رفته در آن از سایر بخش های بازی ضعیف تر است. تنوع محیط های بازی نسبتا خوب بوده و شامل مراحل شهری، جنگلی، برفی و بیابانی می باشد که مقداری از ضعف گرافیکی بازی را می پوشاند. افکت های انفجار بسیار زشت طراحی شده اند و طراحی محیط های آبی نیز تعریف چندانی ندارد. بازی دارای قابلیت تخریب پذیری می باشد ولی فقط محدود به درخت ها، تیرهای برق، کمپ های چادری و آیتم هایی از این قبیل می باشد و توانایی تخریب ساختمان ها در بازی وجود ندارد، البته تخریب پذیری بازی تفاوت عمده ای با دیگر بازی ها دارد بدین صورت که یک آیتم موقع تخریب شدن به صورت کامل پودر شده و هیچ چیز از آن باقی نمی ماند! متاسفانه گرافیک بازی در حد بازی های چهار یا پنج سال پیش قرار دارد و دیدن چنین گرافیکی در سال 2010 جای تاسف دارد.

آهنگ های استفاده شده در طول بازی از کیفیت نسبتا خوبی برخوردار هستند و با سرعت مبارزات بازی هماهنگی دارند. البته از قطعات موسیقی زیادی برای بازی استفاده نشده و آهنگ ها به مرور تکراری می شود. صداگذاری شخصیت ها در حد خوبی قرار دارد و از اشخاص مناسبی جهت صداگذاری استفاده شده است، البته در برخی موارد شخصیت ها از دیالوگ های تکراری در طول مبارزات استفاده می کنند. صدای انفجارها و دیگر صداهای موجود در محیط نیز در حد متوسطی قرار دارند، در عوض صدای ناشی از گام برداشتن ربات ها حس سنگینی و بزرگ بودن ربات ها را به خوبی ایفا می کند.

در پایان باید گفت Front Mission Evolved نتوانسته است خود را به استاندارد بازی های شوتر سوم شخص نزدیک کند و با وجود ارائه یک گیم پلی خوب در ابتدای بازی، به مرور با یک بازی تکراری و خسته کننده روبرو خواهیم شد که گرافیک ضعیف آن به کسالت آور شدن بازی کمک شایانی می کند! تنها نکته مثبت بازی قسمت شخصی سازی ربات ها است که به خوبی طراحی شده و از سقوط کامل بازی جلوگیری می کند. در نهایت اگر به بازی های رباتی علاقه زیادی دارید انجام این بازی به شما توصیه می شود در غیر این صورت بهتر است به دنبال بازی بهتری بروید.