یکی از سوال‌هایی که برای یک ژانر مطرح می‌شود این است که تا چقدر امکان دارد با ژانرهای دیگر ادغام شود. شاید بهتر باشد جواب این پرسش را در بازی‌هایی که آن را امتحان کردند ببینیم و بررسی کنیم که آیا این یک اتفاق ممکن است یا نتیجه آن باب میل نخواهد شد.
شما در ورطه‌ی یک انقلاب حضور دارید، دو پرنس که در آخرین لحظات و با فداکاری پادشاه و یارانش فراری داده شده‌اید و پس از گریختن به خرابه‌های اجدادی، باید به ساخت دوباره پادشاهی کمک کنید. پس از تاج‌گذاری برادر بزرگتر، برادر کوچک‌تر کنترل ارتشی تضعیف شده را برعهده می‌گیرد و سعی در عقب راندن انقلابیون می‌کند. در این راه موجودات و پادشاهی‌های دیگر هم حضور خواهند داشت.
از همان ابتدا شما متوجه وجود چند سیستم مختلف در بازی می‌شوید. سیستم‌هایی که متاسفانه با توضیحات ناکارآمد به خوبی توجیه نمی‌شوند و عملا به خود گیمر واگذار می‌شوند. بهتر است ما آن‌ها به چند بخش تقسیم کنیم و بررسی کنیم.
اولین بخش سیستم نقش آفرینی و دیالوگ بازی است. در گیر و دار نبرد و یا حکومت داری شما با ماموریت‌های مختلفی روبرو می‌شوید که انجام آن‌ها تاثیرات مختلفی روی روند بازی دارد. در این بین شما می‌توانید با انتخاب یکی از دو دیالوگ پیشنهادی جریان بازی را تغییر دهید و در کنار آن به خصوصیات شخصیتی خود اضافه کنید. البته لازم به ذکر است که اضافه شدن عدد به این خصوصیات تاثیر چندانی روی روند بازی ندارد. شخصیت‌های مختلف فاقد صداگذاری هستند و تنها از طریق متن ارتباط برقرار می‌کنند. هیولاها و موجودات جادویی سعی در انتقال حس دنیایی جادویی را دارند اما به دلیل توضیحات ناکافی و صرفا نشان دادن آن‌ها به عنوان هدفی برای از بین بردن، تاثیری در القای این حس نداشته و نمی‌تواند شما را در دنیایی عمیق غرق کند.
مبارزات از بخش‌های اساسی دیگر این بازی‌ست. چیزی که سعی شده در سبک بازی‌هایی مثل XCOM پیاده شود اما متاسفانه نتیجه مطلوبی نداشت است. هر سرباز به نوبت امکان اجرای فرامین را پیدا می‌کند و اینکه کی نوبت آن شود به صورت تقریبا رندم چیده می‌شود. ممکن است پس از 5 دشمن نوبت کماندار و شمشیر زن شما شود و سپس دوباره بعد از 3 نوبت دیگر حریف نوبت گرزدار شما. این باعث می‌شود قدرت چینش و پیاده سازی استراتژیک تا حد زیادی پایین بیاید. از طرفی نقشه‌ها عموما کوچک بوده و این مسئله که سربازها می‌توانند راه یک دیگر را ببندند کمکی به حل این موضوع نمی‌کند. گاها یک نوبت کامل سرباز شما از بین می‌رود فقط چون مجبور به عبور از یک جای باریک هستید و کاپیتان شما راه را بسته است. پس از پایان نبرد قنائم به صورت آیکن‌های کوچکی نشان داده می‌شود که صادقانه بگویم اگر اهل مقایسه ریز به ریز اعداد نیستید، ساده‌ترین راه مقایسه قیمت آن‌هاست
بخش سوم، بخش استراتژیک بازی‌ست. به طور کلی نقشه بازی به حالت یک نقشه بزرگ درآمده و شما می‌توانید از روی آن سرباز‌های خود را هدایت کنید، به استان‌های نظارت کنید و.. تقریبا همین! سطح مدیریت ریز بسیار پایین است و می‌توان گفت تنها به موارد بالا خلاصه می‌شود. در اینجا با مشکل ترک کردن پست‌ها مواجه می‌شوید که ظاهرا کنترل آن بسیار سخت است. فارق از مسیری که در پیش میگیرید (پادشاهی مهربان یا مستبد) سربازها شروع به ترک کردن می‌کنند و با توجه به زمان مورد نیاز برای بهینه سازی هر سرباز، از دست دادن آن اتلاف وقتی بزرگ به نظر می‌رسد.
گرافیک بازی در هنگام نبرد چیز چشم‌گیری نیست و شما را به یاد بازی‌هایی مثل وارکرفت 2 می‌اندازد. همه چیز حالتی پیکسلی دارد، در حالی که در بخش استراتژیک یا روایی داستان از انیمیشن‌های بهتر یا عکس مانندی استفاده شده که به کلیات بازی بیشتر می‌خورد.موسیقی هم در شرایط مشابهی قرار دارد، در طی نبردها گاها یک موسیقی چند بار پشت هم تکرار می‌شود که ترجیح می‌دهید صدا را کم کنید، اما در نقشه با نواهایی فرون وسطایی کمی به درک بهتر فضا کمک می‌کند.
در آخر، این سوال که ترکیب سه بازی ویچر، ایکس کام و Crusader Kings 2 چه نتیجه‌ای خواهد داشت و آیا بازی Forged of blood می‌تواند به خوبی این ها را ترکیب کند برجا می‌ماند. بازی به طور واضحی از کمبود بودجه و کار رنج می‌برد که با توجه به کوچک بودن سازنده قابل درک است. اما شاید بهتر بود این زیاده روی صورت نمی‌گرفت و کار روی بقیه بخش‌ها بیشتر انجام می‌شد تا از کیفیت بازی تا این حد کاسته نشود. تمرکز بر روی تمامی این‌ها حتی برای استدیوهای بزرگ و AAA هم آسان نیست چه برسد به سازنده‌ای کوچک و ایندی.
امتیاز بازی‌سنتر - 5
5
امتیاز بازی‌سنتر
نقاط قوت: داستانی گیرا و متناسب با فضا نقاط ضعف: سختی و پیچیدگی بیش از حد بازی بعضی مکانیزم‌های بازی به درستی عمل نمی‌کنند بخش‌های مختلف بازی نیاز به کار و به‌سازی بیشتری دارند این بازی بر اساس نسخه ارسالی سازنده بر روی پلتفرم PC بررسی شده است
