بررسی بازی Foregone

استودیوی Big Blue Bubble از آن دست سازنده‌هایی است که به هرچه دست می‌زند، به خاک بدل می‌شود. تقریبا تمام ساخته‌های اخیر این تیم معمولی و یا ضعیف بوده‌اند و همین موضوع باعث شده تا نتوانیم به راحتی به آن‌ها اعتماد کنیم. بازی Foregone جدیدترین محصول این استودیوی با سابقه است که می‌خواهد با الهام گرفتن از بزرگانی همچون Dark Souls، نامی برای خود دست و پا کند اما مشکل اینجاست که دست سازندگان از همان ساعت اول رو می‌شود.

متاسفانه روایت داستان در Foregone دست و پا شکسته و سر در گم است و موضوعی که می‌توانست به عنوان نقطه قوت بازی مطرح شود، حالا به عنوان پاشنه آشیل عمل می‌کند. بازیکن در نقش یک Arbiter وارد دنیایی آخرالزمانی می‌شود که توسط موجودات اهریمنی به مکانی غیر قابل زندگی تبدیل شده است. روایت بد و شلخته‌ی داستان از همان ابتدا سبب می‌شود که وقایع را تعقیب نکنید و نسبت به اتفاقاتی که می‌افتد، بی‌تفاوت بمانید.

از بعد گرافیکی، می‌توان عملکرد سازندگان را ستود؛ زیرا محیط‌ها تنوع نسبتا خوبی دارند و کمتر پیش می‌آید که بازیکن نسبت به اطرافش احساس خستگی کند. با این حال جلوه‌های بصری بدون ایراد نیست و تکراری شدن بیش از اندازه‌ی دشمنان، کار را برای ادامه سخت می‌کند. توجه داشته باشید که Foregone در حدود ۵ ساعت گیم‌پلی دارد اما در این مدت، تنوع دشمنان از انگشتان دو دست فراتر نمی‌رود. اوضاع برای باس‌ها تا حدودی متفاوت است؛ زیرا تعداد کمی دارند اما می‌توان تفاوت را در آن‌ها به وضوح حس کرد، هرچند که با هرکدامشان باید دوبار مبارزه کنید! این حس را سال‌ها تجربه نکرده بودم اما واقعیت اینجاست که حرکت سازندگان به شدت یادآور نسخه‌ی چهارم Devil May Cry است؛ آنجا هم اگر یادتان باشد، با هر باس‌فایت ۳ مرتبه نبرد می‌کردیم.

اگر به شخصیت اصلی نگاه کنیم، درمی‌یابیم که انگار طراحی او حالت پیکسل آرتی نداشته و افکت پیکسلی، روی او قرار گرفته است. هنوز هم درک نمی‌کنم که چرا استودیوی Big Blue Bubble چنین حرکتی را انجام داده و با وجود طراحی‌های با کیفیت، لایه‌ای بی‌ربط روی محصول خود کشیده است. بدون شک سازندگان دیگری که به پیکسل آرت پناه می‌برند، چنان بستری را مناسب می‌بینند و سعی می‌کنند تا به فراخور فضایی که می‌سازند، گرافیک پیکسلی را برگزینند اما آیا دنیای آخرالزمانی Foregone چنین چیزی را می‌طلبد؟

در زمینه‌ی موسیقی هم اتفاق عجیب و غریبی نمی‌افتد که بخواهیم آن را به عنوان نقطه‌ی عطف به حساب بیاوریم. اوج قطعات به هنگام باس فایت‌ها شنیده می‌شود؛ آثاری که آنچنان به یاد ماندنی نیستند و به فضای درمانده‌ی بازی می‌آیند. صداپیشگی هم به جز برای ۳ یا ۴ شخصیت که آن هم به ندرت صحبت می‌کنند، وجود ندارد و چقدر بد که این بخش هم نصفه و نیمه باقی مانده و به سرانجامی نمی‌رسد.

گیم‌پلی بدون شک بهترین بخش بازی Foregone محسوب می‌شود؛ جایی که شخصیت اصلی با کمک سلاح‌های گرم و سردی که در اختیار می‌گیرد، دشمنان خود را از پای در می‌آورد. مبارزات جذاب و تا حدودی چالش برانگیز طراحی شده‌اند اما مشکل اینجاست که تیم سازنده حتی از روی الگوی خود هم درست کپی برداری نکرده است. هر بار که قهرمان داستان کشته می‌شود، به hub بازی بازمی‌گردد و فرشته‌ی مرگ به او پیشنهاد می‌دهد که بخشی از درایی‌ خود را با او معامله کند. اگر طرفدار آثار سولز لایک باشید، هرگز این پیشنهادات را نخواهید پذیرفت و در عوض، برای پس گرفتن دارایی‌هایتان تلاش می‌کنید. اینکه هر بار باید به زور به hub برگردید تا یک شخصیت بی‌مصرف به شما پیشنهاد معامله بدهد، اصلا ایده‌ی خوبی نیست؛ به خصوص که به خاطر بازگشت به محیط مورد نظرتان، باید صفحه‌ی طولانی لودینگ را تحمل کنید.

سلاح‌های داخل بازی Foregone به صورت شانسی در اختیارتان قرار می‌گیرند و ترتیبی برای قرارگیری آن‌ها در محیط وجود ندارد. این سلاح‌ها در کلاس‌های مختلف طبقه‌بندی شده و بر اساس کیفیت، محاسبه می‌شوند. هر کدام از سلاح‌ها و لباس‌هایی که در اختیارتان قرار می‌گیرد، از قابلیت ارتقا برخوردار است و می‌توان با در اختیار داشتن پول کافی، آن را قوی‌تر کرد. البته فقط این موارد آپگرید نمی‌شوند و خود قهرمان داستان هم می‌تواند با مراجعه به یکی از شخصیت‌ها، توانایی‌های خود را افزایش دهد که در طول روند گیم‌پلی به شدت کارآمد خواهد بود. فراموش نکنید که Foregone بیش از هر چیز با سلاح سرد کار دارد و تفنگ‌ها نقش ثانویه و کم اهمیت‌تری را ایفا می‌کنند. شمششیر، چاقو و نانچیکو تنها بخشی از این موارد هستند که باید به آن‌ها توجه بیشتری داشته باشید.

این عنوان قصد دارد تا از المان‌هایی مانند نقشه‌های آثار ژانر مترویدوینیا استفاده کند و تا حدودی هم به المان‌های این سبک نزدیک می‌شود اما به خاطر ساختار خطی و به دور از هرگونه پیچیدگی، در انجام ماموریت خود شکست می‌خورد و نمی‌تواند با معمولی‌ترین نمونه‌های این ژانر قدیمی رقابت کند. در نهایت باید گفت که Foregone مانند دیگر ساخته‌های Big Blue Bubble اثری ضعیف و سطحی است که ارزش پولی را که می‌پردازید، ندارد. کیفیت این عنوان به حدی است که حتی خرید آن را به هنگام تخفیف‌ها هم نمی‌توان توصیه کرد؛ پس از آن دوری کنید.