شماره اول F.E.A.R. چند سال پیش روانه بازار شد و با ترکیب عنصر ترس و یک گیم پلی نفس گیر و معرفی یک هوش مصنوعی فوق العاده به موفقیت بزرگی دست پیدا کرد. اما این موفقیت به همین جا ختم شد و بسته های الحاقی بعد از آن و همین طور F.E.A.R. 2 هرگز نتوانستند به کیفیت شماره اصلی نزدیک شوند. حال که سازنده بازی عوض شده این سوال پیش می آید که آیا وقتی سازنده اصلی نتوانسته موفقیت قسمت اول را تکرار کند، سازنده دیگری می تواند؟ صادقانه باید بگوییم جواب، یک نه بزرگ می باشد. به نظر می آید نفرین Alma مدت هاست که دامان بازی را گرفته است!
داستان بازی بعد از اتفاقات شماره قبل رخ می دهد، فرزند سوم Alma در راه است و این بار Point Man که شخصیت اصلی نسخه اول بود با برادرش Paxton Fettel همراه شده تا شاهد تولد عضو جدید خانواده باشند! البته هدف این دو با یکدیگر کاملا متفاوت است ولی برای رسیدن به این هدف مجبورند که در کنار یکدیگر باشند و با همکاری هم خود را به Alma برسانند. داستان بازی روایت خوبی ندارد و به جز مرحله پایانی که نقطه اوج داستان است، بسیار گنگ و ضعیف روایت می شود. با این وجود فلش بک هایی که به دوران کودکی دو شخصیت اصلی می پردازد جالب هستند و شما را با Project Origin بیشتر آشنا می سازد. داستان پتانسیل بالایی دارد ولی این داستان به دلیل کارگردانی ضعیف، بسیار در هم آشفته و نامفهوم می باشد که در طول بازی سوالات زیادی برای شما پدید می آورند.
دیگری خبری از ترس و مبارزات هیجان انگیز در بازی نیست. بازی به یک شوتر محض تبدیل شده که تمرکز زیادی بر سنگر گیری دارد. سنگر گیری به وسیله فشار دادن یک کلید انجام می پذیرد و شما توانایی جابجایی بین سنگرها را دارید. این اصرار بر سنگر گیری باعث کاهش قابل توجه سرعت بازی شده و از هیجان مبارزات می کاهد. البته نکته مثبت سنگر گیری بازی این است که بسیار خوب طراحی شده و تیراندازی و حرکت بین سنگرها به راحتی صورت می گیرد. مبارزات بازی در چند مرحله اول جالب و هیجان انگیز می باشد و قابلیت Slow Motion نیز در ابتدا همچنان لذت بخش است ولی از اواسط بازی به بعد مبازات به شدت تکراری و خسته کننده شده و استفاده از Slow Motion دیگر هیچ هیجانی برای شما ندارد. یکی از اصلی ترین دلایل تکراری شدن مبارزات را می توان شیوه حمله دشمنان دانست. دشمنان بازی به 2 دسته کلی تقسیم می شوند که دسته اول سربازان تا دندان مسلح هستند که معمولا در یک نقطه سنگر گیری کرده و به سمت شما تیراندازی می کنند و یا اینکه به سرعت به سمت شما آمده و خود را به کشتن می دهند! هیچ استراتژی خاصی در نوع حمله این افراد وجود ندارد و دیگر از حرکات جالب و هوشمندانه دشمنان در شماره اول خبری نیست. هدف سایر دشمنان، نزدیک شدن به شما و ضربه زدن به وسیله دست یا سلاح سرد می باشد. این روش های حمله پس از مدتی برای شما عادی شده و موجب خواب آور شدن بازی در مراحل انتهایی می گردد! خشونت بازی بسیار بالاست و شاهد قطع شدن اعضای بدن دشمنان پس از اصابت گلوله هستیم، شاید این از معدود نکاتی باشد که از شماره اول بازی به خوبی به ارث برده شده است.
طراحی مراحل بازی به هیچ عنوان کیفیت جالبی نداشته و در بیشتر مراحل باید در یک مکان سربسته که دارای اتاق ها و سالن های کاملا شبیه به هم است مبارزه کنید. نحوه چینش دشمنان نیز جالب نیست و در اکثر قسمت ها تعداد بسیار زیادی دشمن در یک لحظه به سمت شما هجوم می آورند که کار را برای شما سخت کرده و به مرور مبارزات را کسل کننده می سازند. اسلحه ها با اینکه تنوع بالایی ندارند ولی تفاوت های زیادی با یکدیگر داشته و باعث می شود در طول بازی از تمامی اسلحه ها استفاده کنید. سربازان دشمن از نظر شیوه حمله تقریبا تفاوت خاصی با هم ندارند و اکثر دارای توانایی یکسانی هستند، تعدادی Boss که معمولا ربات های غول پیکر هستند نیز در انتهای برخی مراحل وجود دارد که مبارزه با آن ها به هیچ استراتژی خاصی نیاز نداشته و برای نابودی آن ها باید تمام تیرهای خشاب خود را بر سرشان خالی کنید! همانند F.E.A.R. 2 در بعضی از مراحل باید به کمک ربات مسیر پیش رو را طی کنید. این مراحل نسبتا جالب بوده و به خوبی در طول بازی پخش شده اند و باعث می شود که اندکی از تکراری شدن مبارزات کاسته شود. کنترل ربات و تیراندازی بوسیله آن به خوبی طراحی شده و مشکلی از این بابت احساس نمی کنید.
در ابتدای هر مرحله شما در نقش Point Man به مصاف دشمنان می روید ولی با به پایان رساندن هر بخش می توانید آن مرحله را در نقش Fettel دوباره تکرار کنید. قرار گرفتن در نقش Fettel در ابتدا جذاب می باشد، Fettel با قدرت های خاص خود دشمنان را نابود می کند و توانایی دارد بدن دشمنان را تسخیر کرده و از اسلحه های قربانی استفاده کند. با توجه به قدرت نه چندان زیاد Fettel در حالت عادی باید به صورت مداوم بدن دشمنان را تسخیر کنید که در این حالت بازی تفاوتی با مراحل اصلی نداشته و در واقع آن مراحل را با همان شکل و شمایل تکرار می کنید. البته بدن هر دشمن بیشتر از چند دقیقه توانایی میزبانی از Fettel را ندارد و او باید دشمن دیگری را تسخیر کند که این امر موجب می شود اندکی ارزش تکرار مراحل بالاتر رود، با این وجود بازی کردن در نقش Fettel جذاب می باشد و اگر از بخش داستانی بازی لذت برده باشید از این قسمت نیز لذت خواهید برد. بخش Co-op بازی را می توان از معدود نکات مثبت بازی دانست، در این بخش هر بازیکن در نقش یکی از 2 شخصیت اصلی قرار گرفته و با همکاری هم مراحل را پیش می برند. قدرت های Fettel در این بخش بیشتر به چشم می آید و او می تواند از توانایی های خود جهت همکاری با Point Man استفاده کند، به طور مثال وی می تواند دشمنان را در هوا معلق نگه دارد تا بازیکن دوم دشمن را از پای در آورد. این بخش جذابیت بالایی داشته و می تواند برای چند ساعت شما و همراهتان را سرگرم کند.
یکی از اصلی ترین دلایل محبوبیت F.E.A.R وجود عنصر ترس و لحظات ترسناک و دلهره آور بود، چیزی که در F.E.A.R. 2 به شدت کمرنگ شد و اینک به جرات می توان گفت هیچ صحنه ترسناکی در بازی وجود ندارد. تمام ترس بازی به جیغ های گوشخراش و هجوم ناگهانی موجودات چندش آور خلاصه شده که بیشتر آزاردهنده است تا ترسناک و حتی نمی تواند باعث ترس خردسالان شود! البته سازنده در بعضی قسمت ها تلاش کرده تا فضای ترسناک شماره اول را دوباره تکرار کند ولی به هیچ وجه در این کار موفق نبوده و نه تنها صحنه ترسناکی در طول بازی وجود ندارد حتی لحظات دلهره آوری که بتواند حداقل به شما مقداری استرس وارد کند نیز کاملا نایاب است!
F.E.A.R در هنگام عرضه از گرافیک بالایی بهره می برد به صورتی که بسیاری از سیستم های کامپیوتری آن زمان از اجرای بدون نقص بازی عاجز بودند. گرافیک نسخه جدید بازی حتی نسبت به بازیی که 6 سال پیش عرضه شده پسرفت دارد! کیفیت بافت ها چندان جالب نیست و اکثر محیط ها نیز شبیه به هم هستند. سایه زنی بازی نیز مشکل دارد و در برخی موارد هیچ سایه ای مشاهده نمی کنید! البته گرافیک در حالت کلی قابل قبول است ولی به عنوان یک بازی که نام F.E.A.R را به دوش می کشد انتظار می رود حداقل نسبت به نسخه اول یا دوم پیشرفت داشته باشد. صداگذاری بازی نیز تعریف چندانی ندارد، البته Point Man در طول بازی به طور کامل ساکت است و فقط به حرفهای Fettel گوش می دهد! در عوض موسیقی بازی زیبا و شنیدنی کار شده و با ریتم مبارزات هماهنگی خوبی دارد.
F.E.A.R. 3 به هیچ عنوان نمی تواند انتظارات طرفداران بازی را برآورده کند. حس ترس در بازی به طور کامل مرده و دیگر با یک عنوان دلهره آور طرف نیستید بلکه یک شوتر محض روبروی شما قرار گرفته که حتی در این زمینه نیز F.E.A.R. 3 نمی تواند در حد یک بازی درجه یک ظاهر شود. مبارزات پس از مدتی به شدت یکنواخت و تکراری می شوند و در این بین داستان نیز به خوبی روایت نمی شود و تمام این ها باعث می شود که F.E.A.R. 3 به ضعیف ترین بازی این سری تبدیل شود. تنها نکته ای که به ارزش بازی می افزاید بخش Co-op جالب آن می باشد. F.E.A.R بعد از موفقیت شماره اول هرگز نتوانست دوباره طعم پیروزی را بچشد، با این حال امیدواریم روزی این ترس نفرین شده به روزهای اوج خود برگردد.
مجموع امتیاز - 7
7
امتیاز بازی‌سنتر
نقاط قوت: مبارزات نسبتا جذاببخش Co-op عالینقاط ضعف:تکراری شدن بازیگرافیک قدیمیطراحی ضعیف مراحل
