بررسی بازی FAIRY TAIL

فیری تیل از آن مانگاها و البته انیمه‌های سریالی طولانی معروفی است که همیشه به خاطر تم و شخصیت‌های خاصش، طرفداران ویژه خودش را داشته و به همین علت کاملاً طبیعی است که آن را در این سال‌ها در مدیومی همچون بازی‌های ویدیویی هم ببینیم. هرچند این اولین تلاش برای آوردن فیری تیل در این مدیوم نیست، اما احتمالاً بتوان گفت بازی FAIRY TAIL که برای رایانه‌های شخصی و پلی استیشن 4 و نینتندو سوییچ منتشر شده، قابل‌قبول‌ترین آن‌هاست که به‌راحتی می‌توان آن را اقتباس تقریباً موفقی از انیمه‌ی فیری تیل به‌ حساب آورد.

استودیو  Gust Co. Ltd که قبلاً هم از آن‌ها بازی‌های اقتباسی ساخته شده از فیری تیل دیده بودیم، با همکاری دیگر بخش‌های شرکت کوئی تکمو، قصد داشته‌اند یک بازی نقش آفرینی ژاپنی با محوریت انیمه فیری تیل بسازند که بتوانند طرفداران مجموعه و همینطور گیمرها را خشنود سازند. هرچند که نباید انتظار داشته باشید که FAIRY TAIL همانند یک نقش آفرینی ژاپنی پیچیده و با عمق بسیار زیاد باشد اما تلاش سازنده در ساخت اثری قابل قبول و ساده‌تر که بتواند کمی بیش‌تر از یک بازی انیمه‌ای اقتباسی متوسط عمل کند، به ثمر نشسته است و تا حدی توانسته هدف و قصد سازنده را عملی برآورده کند.

از آنجایی که داستان این بازی از ابتدای انیمه یا مانگای فیری تیل آغاز نمی‌شود و در واقع به یکی از آرک‌های داستانی در فصل چهارم مربوط است، وارد شدن یکباره به دنیای آن برای مخاطبان تازه آشنا شده با سری در وهله اول دشوار و کمی گیج‌کننده است اما با این وجود، انتخاب این آرک داستانی از چند منظر هوشمندانه بوده است. اول اینکه ماجرای این آرک جذابیت‌هایی دارد که خود به تنهایی می‌تواند عده‌ای را همراه کند و موضوع دوم که حائز اهمیت‌تر است، مناسب بودن این ماجرا برای بستر یک بازی نقش آفرینی‌ است. داستان بازی FAIRY TAIL به حادثه‌ای در انیمه بازمی‌گردد که در پی آن و با حمله صورت گرفته به محفل جادوگیری فیری تیل، آن‌ها مجبور می‌شوند حلقه‌ای برای محافظت از خود تشکیل دهند و به همین خاطر به مدت 7 سال در آن حلقه گرفتار می‌شوند. پس از 7 سال که اعضا به شهر باز می‌گردند، خود را انجمن فراموش‌شده‌ای نزد مردم می‌یابند که از دوران شکوهشان دور شده و مردم آن‌ها را به خاطر ندارند. دقیقاً همین مورد داستانی است که به بازیکن این اجازه را می‌دهد که در قالب یک بازی نقش آفرینی و با پیشروی در بازی، دوباره محفل فیری تیل را به روزهای اوج و شکوهش برساند.

اگر انیمه‌ی فیری تیل را دیده باشید و از طرفداران آن باشید، داستان بازی FAIRY TAIL هم به راحتی می‌تواند شما را جذب خود کند. با این حال، اگر از مخاطبان تازه‌وارد سری باشید، عملکرد داستانی بازی به‌خصوص در اوایل بازی کمی سوال‌برانگیز است و مانع ارتباط کامل شما با اثر می‌شود. به خصوص با توجه به این واقعیت که فیری تیل اثری نیست که آن را با داستانی غنی و پر ملات بشناسیم و به قصه‌گویی آن چنین ارزشی بدهیم. بخش عمده‌ی داستان در ماموریت‌های داستانی روایت می‌شود اما گاهی هم شاهد ماموریت‌های دیگر و انتخابی هستیم که به شخصیت‌های مختلف انجمن ارتباط دارد و در شناخت بیش‌تر آن‌ها به بازیکن کمک می‌کند. موسیقی‌های بازی هم حال و هوای مجموعه را به‌خوبی در بازی منتقل و به ارتباط گرفتن مخاطب کمک می‌کنند اما بحث صداپیشگی کمی عجیب است. شخصیت‌های اصلی که صداپیشه شخصیت‌های آن‌ها در بازی انجام شده غالباً دوبلورهای اصلی انیمه هستند که کار آن‌ها بسیارقابل توجه و مناسب انجام شده اما شما در طول بازی به طرز عجیبی شخصیت‌هایی را حتی در کات‌سین‌ها (نه در طول گیم‌پلی) خواهید دید که صداپیشه‌ای برای آن‌ها انتخاب نشده است. یعنی ممکن است در فیری تیل کات‌سینی را مشاهده کنید که یکی از شخصیت‌ها در آن صدا داشته باشد و دیگری که مقابلش باشد، فاقد صدا باشد و عملاً به نوعی موقعیت عجیب و متناقضی را در یک لحظه به‌تصویر می‌کشد که کاملاً قابل لمس است. با وجود کیفیت بالای کار صداپیشه‌ها به‌نظر می‌رسد که در عدم انجام صداپیشگی بعضی شخصیت‌ها سهل‌انگاری رخ داده است. البته باید گفت که فقط صداپیشگی ژاپنی برای بازی انجام شده است. در این میان، چیزی که گاهی در کات سین‌ها و اتفاقات داستانی آزاردهنده می‌شود میزان فن‌سرویسی است که سازنده در بازی قرار داده و در بخش‌هایی آن را به سوی ابتذال می‌کشاند.

گیم‌پلی بازی FAIRY TAIL در واقع یک اکشن نقش آفرینی ژاپنی است که مبارزات نوبتی‌اش بخش عمده‌ای از آن را تشکیل می‌دهند. در نگاه اول شاید ایده‌ی مبارزات نوبتی برای اثری همچون فیری تیل عجیب به‌نظر برسد اما حاصل کار، یک سیستم مبارزه سرگرم‌کننده را شکل داده که شاید یکی از مهم‌ترین نکات قوت بازی باشد. البته، مبارزات نوبتی بازی چندان تاکتیک محور نیستند و نیاز به تفکر بسیاری هم در آن دیده نمی‌شود، بلکه بیش‌تر بر مبنای سیستم ارتقا شخصیت‌ها و انجمن و همینطور جادوهای فردی هر کدام از اعضای محفل پایه‌گذاری شده است که همین موارد موجب سرگرم‌کنندگی بالای مبارزات بازی شده‌اند. از آن طرف، تاثیر کمتر تاکتیک در نبردها، برخی از ویژگی‌های شخصیت‌ها را کم اهمیت کرده است. یعنی شما توجه بسیاری کمتر روی جادوی ویژه هر شخصیت یا حتی ضعف‌های خاص انواع دشمنان مختلف خود خواهید داشتید، بلکه صرفاً می‌توانید بر قدرت و سطح فعلی شخصیت‌هایتان تکیه کنید و روند پیشرفت مبارزات را بیش‌تر از این منظر پیگیری کنید.

حتی ماموریت‌های اصلی و فرعی بازی هم جنبه‌های مثبت و منفی خود را دارند. به جز ماموریت‌هایی که خرده داستان‌هایی را پیش می‌برند و درباره‌ی شخصیت‌های مختلف هستند، غالب آن‌ها تکراری و مشابه هستند و گاه حکم فیلرهای بازی را ایفا می‌کنند. خوشبختانه و به طرز عجیبی به خاطر سیستم «سفر سریع» در بازی و قابلیت جابجایی بسیار زودهنگام و با لودینگ کوتاه در نقشه، بسیاری اوقات این ماموریت‌ها علی‌رغم تکراری بودن کمتر خسته‌کننده می‌شوند. حتی اگر بخواهم فراتر بروم، باید بگویم حتی گاهی اوقات این ماموریت‌های اصلی و فرعی در راستای یکی از اهداف اصلی بازی یعنی ارتقا سطح محفل و ساختن دوباره‌ی آن از نقطه‌ی صفر به نقطه‌ی اوج و برترین محفل جادوگری سرزمین عمل کرده است و به ساختار نقش آفرینی بازی لطمه کمک کرده است. در واقع می‌توان گفت برخلاف بعضی از بخش‌های بازی FAIRY TAIL که با سراشیبی‌هایی رو‌به‌رو بوده، سرگرم‌کنندگی مبارزات و به‌ویژه حس ارتقا و ساخت دوباره انجمن جادوگری فیری تیل برجسته‌ترین نقاط بازی هستند که می‌تواند بیش از همه طرفداران این مجموعه را خوشحال کند؛ چراکه احتمالاً مخاطبان جدید ارتباط کمتری با آن برقرار می‌کنند. علاوه بر ارتقا شخصیت‌ها و برقراری پیوندهای قوی‌تر میان آنان، شما می‌توانید پایگاه اصلی انجمن فیری تیل را که یکی از مهم‌ترین مکان‌های بازی است و ماموریت‌های مختلف هم از آنجا قابل انتخاب است؛ به مرور گسترش و ارتقا دهید و بخش‌های جدیدی را در آن فعال کنید. در کنار نقاط قوت گیم‌پلی FAIRY TAIL، یکی از ضعف‌های آن ریتم پیشرفت بازی است که گاهی ناهماهنگ عمل می‌کند و شاید در طولانی مدت بعضاً خسته‌کننده شود.

سازندگان بازی FAIRY TAIL قادر بوده‌اند که تجربه‌ی قابل قبول و حتی بیش از انتظاری را از یک اثر اقتباسی برگرفته شده از انیمه‌ای محبوب خلق کنند و حداقل کاری که توانسته‌اند انجام بدهند، این بوده است که طرفداران فیری تیل را جذب خود سازند و در طول زمان بازی آن‌ها را با مبارزات جالبش مشغول و سرگرم‌ کنند. با این وجود، از آنجایی که تجربه‌ی نقش آفرینی بازی به عمق و پیچدگی برخی از نمونه‌های معروف موجود در بازار نمی‌رسد و داستان هم علی‌ر غم اینکه برای مخاطب قدیمی خوشایند است، کار سخت‌تری برای جذب مخاطب تازه آشنا شده با سری دارد و به طور کلی در جذب طرفداران فیری تیل موفق‌تر است و لزوماً قادر نیست عده‌ی زیادی از دوستداران آثار نقش آفرینی‌ها را به خود علاقه‌مند کند.