بررسی بازی Disaster Report 4: Summer Memories

بازی Disaster Report 4: Summer Memories یکی از عجیب‌ترین عناوینی است که تاکنون به بازار عرضه شده  است. عجیب از آن جهت که در اصل برای عرضه روی کنسول PS3 در سال 2011 ساخته شده بود اما وقوع فاجعه سونامی ژاپن و انفجار نیروگاه فوکوشیما بلافاصله پروسه ساخت این عنوان را متوقف ساخت، توقفی نه به خاطر بحران مالی بلکه به خاطر ترس از واکنش شدید مردم به یک بازی درباره بلایای طبیعی، آن هم زمانی که مردم ژاپن در سخت‌ترین روزهای خود به سر می‌بردند.

با این حال این فاجعه عظیم نتوانست پرونده بازی را به طور کامل ببندد و به هر ترتیب خالق بازی با طراحی دوباره تمام پروژه از نو، عنوانی عجیب روانه بازار کرده که تعلقی به سال 2020 ندارد و باید در همان سال 2011 به خاطره‌ها می‌پیوست. گیمرها نخست باید به طراحی کاراکتر پرداخته و شخصیت مورد نظر خود را خلق کنند، البته به هیچ عنوان انتظار یک سیستم طراحی کاراکتر عمیق و دقیق مانند بازی‌های نقش آفرینی مطرح بازار را نداشته باشید. این بخش در بازی Disaster Report 4: Summer Memories در سطح بسیارمعمولی‌ای طراحی شده و از این بابت می‌توان گفت نکته خاصی در خود ندارد.

با پایان طراحی کاراکتر، گیمرها راهی یک سفر تفریحی می‌شوند اما بلافاصله زلزله به وقوع می‌پیوندد و رشته‌ای از حوادث طبیعی زندگی عادی را مختل کرده و کاراکتر اصلی به جای تفریح و خوشگذرانی تنها باید به فکر نجات جان خود باشد. بازیکنان در این سفر با کاراکترهای مختلفی آشنا می‌شوند که در کمال تاسف هرکدام با وجود داشتن پتانسیل روایت داستان‌های جذاب، هریک احمق‌تر و حوصله سر بر تر از دیگری وارد داستان شده و از آن خارج می‌شوند. با این که دقایق نخستین بازی به واسطه وقوع یک زلزله عظیم، صحنه‌های خرابی و انفجار تا حد زیادی گیمرها را سرجای خود میخکوب می‌کند اما با پایان موج اولیه و اصلی زلزله، بازی وارد یک چرخه تکرار شده و تقریبا دیگر چیزی برای عرضه ندارد تا بازیکنان را کنار خود نگاه دارد.

«دیزستر ریپورت 4» به طرز وحشتناکی خطی است و با این که در دیالوگ‌ها حق نه گفتن و یا رد کردن درخواست‌های دیگران را دارید اما این انتخاب‌ها عملا هیچ تاثیری در روند گیم پلی نداشته و چه بخواهید یا نخواهید باید به ساز بازی برقصید. مشخص نیست هدف سازندگان از قرار دادن انتخاب‌های دیالوگ چه بوده وقتی هیچ تاثیری در روند بازی و تغییر مسیر داستان ندارند. به عنوان مثال در نقطه‌ای از بازی گیمرها باید عضو یک فرقه خطرناک شوند که بارها و بارها طی دیزستر ریپورت 4 نسبت به عضویت در آن به بازیکنان هشدار داده شده است. با وجود این حجم از هشدار، بازی به کاربران اجازه عدم عضویت در این فرقه را نمی‌دهد.

آزادی عمل در دیزستر ریپورت 4 دست کمی از یک شوخی زشت ندارد. آزادی عمل به معنای واقعی کلمه هیچ معنایی در این بازی ندارد. گیمرها برای پیشروی در داستان مجبور به انجام فعالیت‌هایی هستند که هیچگونه منطقی پشت آن‌ها نبوده و کوچکترین ارتباطی با یکدیگر ندارند. به عنوان مثال برای عبور از یک درب و ورود به منطقه‌ای جدید باید با شخص مورد نظر صحبت کنید و حرف‌های نامربوط و احمقانه‌ای را از زبان او بشنوید. این شخص مورد نظر نه در را برای شما باز می‌کند نه کلیدی در اختیارتان قرار می‌دهد اما اگر با او صحبت نکنید، درب مورد نظر بسته می‌ماند. مشخص نیست هدف سازندگان از طراحی چنین المان‌های احمقانه‌ای در گیم پلی چه بوده، به هر ترتیب این وقایع به قدری با یکدیگر بی ربط هستند که پس از مدتی به جای این که اعصاب بازیکنان را به هم بریزند، موجبات خنده و شادی آنان را فراهم می‌آورند.

از منظر گرافیکی هم بازی Disaster Report 4: Summer Memories همان چیزی است که در مراحل اولیه تولید قرار بود باشد. یک بازی در سطح و اندازه عناوین اولیه PS3 و نه چیزی بیشتر. کیفیت‌ بافت‌ها، طراحی محیط‌ها و چهره‌ها همگی به درد همان سال 2011 و نسل هفتم می‌خورند. کمتر موقعیتی را در بازی می‌توانید بیابید که واقعا در سطح و اندازه عناوین نسل هشتمی باشند. نرخ فریم بازی تقریبا در کل زمان بازی ثابت است و تنها در برخی نقاط شلوغ دچار تغییر و افت می‌گردد. در کنار گرافیک فنی ضعیف، صفحات لودینگ هم یکی از بخش‌های آزاردهنده گیم پلی هستند که به صورت مکرر و برای زمان‌های نسبتا طولانی روند بازی را متوقف می‌سازند.

سیستم اخلاقی بازی هم پر از ایراد است. اقدامات و رفتارهایی که در دنیای واقعی به عنوان اعمال مثبت و نیک از آن‌ها یاد می‌شوند، در این بازی به عنوان اعمال منفی ثبت می‌شوند. این سیستم به قدری احمقانه و عجیب طراحی شده که خود تبدیل به یکی از نکات سرگرم کننده و بامزه بازی می‌شود. گیمرها طی بازی بارها و بارها از خود خواهند پرسید چه انسان‌هایی این بازی را ساخته‌اند و آیا بهتر نبود که قبل ساخت بازی با چند جامعه شناس آشنا با صنعت بازی در مورد سیستم انتخاب‌های اخلاقی خود مشورت می‌کردند یا حداقل از دیگر عناوین مهمی که از سیستم اخلاقی بهره می‌برند ، الهام می‌گرفتند ؟

ایرادات بازی بسیار زیاد هستند طوری که چندین نکته مثبت آن در مقابل سیل عظیم ایرادات کاملا رنگ می‌بازند. بازی  Disaster Report 4: Summer Memories در بهترین حالت یک عنوان نیمه کاره است. چیزی شبیه یک غذای نیمه آماده یخ زده که به جای پخته شدن، سر سفره آورده شده است. همان قدر عذاب آور و همان قدر بدطعم.