بررسی بازی Descenders

به عنوان یکی از طرفداران سری Trials، اینکه بتوانم روزی عنوانی شبیه به آن را در محیط سه بعدی تجربه کنم به خودی خود برایم جذابیت بالایی داشت. گرچه در این سال‌ها عناوین متعددی با چنین سبک و سیاقی روانه بازار شدند، اما هیچ‌گاه عنوان شایسته‌ای در این خصوص یافت نشد. یکی از این بازی‌ها، Descenders است که حالا یک سال پس از عرضه برای ویندوز و اکس باکس وان، حالا برای کنسول نسل هشتمی سونی نیز در دسترس قرار گرفته. Descenders را که باید یک بازی در سبک دوچرخه‌سواری کوهستان بدانیم، توسط استدیوی هلندی RageSquid ساخته شده است و می‌توان آن را با اغماض، یکی از موفق‌ترین عناوین موجود در این سبک به حساب آورد.

«دسندرز» در ارائه محتواهایش تا حد امکان مینیمال است. کنترل‌هایی ساده دارد و در عین حال به طور گسترده‌ای شامل تمامی المان‌هایی است که برای خلق مکانیک‌های راندن دوچرخه به آن‌ها نیاز داریم. این موارد، از حرکات ساده تا انجام حرکات نمایشی را شامل می‌شوند. علاوه بر اینکه برای آشنایی با کنترل دوچرخه چالش خاصی در پیش رو نیست، حتی برای انجام حرکات نمایشی نیز تنها با زدن دو دکمه می‌توانید به صورت رندوم شاهد هنرنمایی ورزشکار باشید. در واقع به اجرا کردن آن‌ها تقریباً تصادفی هستند و برای انتخاب آن‌ها حق انتخابی روی دکمه‌های جوی‌استیک نخواهید داشت. شاید وقتی سری Trials با ریز‌ترین جزئیات ممکن، کنترل موتور و دوچرخه را با توجه همه‌جانبه‌اش به فیزیک نشان می‌دهد، دسندرز در بسیاری از اوقات نتواند تجربه‌ای خالص در این زمینه را به مخاطب ارائه دهد. با اینکه فیزیک و کنترل دوچرخه برای یک عنوان مستقل که با موتور Unity ساخته شده است راضی‌کننده است، اما نمی‌توان به راحتی از این نکته چشم‌پوشی کرد که سازندگان Trials با تجربه سال‌ها ساخت این سری، به مراتب محصول دقیق‌تری را عرضه می‌کنند.

ساده بودن Descenders در حالت‌های قابل بازی آن نیز مشخص است. اولین قسمتی که توجه شما را به خود جلب خواهد کرد بخش Free Roam آن است که می‌توانید بدون محدودیت و البته بدون هیچ هدفی در محیط نه چندان بزرگ آن دوچرخه سواری کنید. بخش‌ بعدی به Career Mode اختصاص دارد که حالت اصلی دسندرز محسوب می‌شود. در این قسمت که شامل ۴ محیط متفاوت اقلیمی می‌شود، مخاطب باید در مراحل مختلفی که همگی آن‌ها به صورت رندوم تولید می‌شوند از بالای کوهستان به پایینش پیش برود و به نقطه پایان برسد. هرچه که مسیر را زودتر تمام کنید و همچنین با حرکات خطرناک و نمایشی امتیازات بالاتری را برای خود جمع کنید، در پایان هر مرحله می‌توانید از امتیازهای به‌دست آمده برای استخدام اعضای تیمتان بهره بگیرید. اعضایی که به تیم اضافه خواهند شد هرکدام در راستای تسهیل مسیر پیست‌های بعدی به‌کار خواهند آمد. برای مثال به خدمت گرفتن یکی از آن‌ها به کم شدن موانع طول مسیر می‌انجامد و یکی دیگر از اعضای قابل استخدام، پیچ پیست را کاهش می‌دهد.

نکته جالب توجه اینجاست که تنها کمی پس از تجربه دسندرز خواهید فهمید با یک اثر Roguelike طرف هستید. زمانی که حالت Career را شروع می‌کنید، می‌بینید که تعدادی فرصت برای اشتباه دارید و با هر بار خطا کردن، یکی از جان‌های خود را از دست خواهید داد. در حالی که برای تمام کردن بازی، باید مراحلی را از چهار محیط مختلف به پایان برسانید و همچنین پیش باز کردن محیط‌های بعدی باید تعدادی از مراحل را به همراه مرحله‌ای که شامل «باس» (که غالباً یک پرش بلند است) می‌شود را رد کنید، اما در این بین در هرکجا که باشید کافی است جان‌هایتان به اتمام برسد تا بازی به شکل بی‌رحمانه‌ای شما را مجبور به شروع بازی از اول کند. لازم به ذکر است که در ابتدای هر مرحله چالشی معرفی می‌شود (برای مثال انجام دو بار چرخش رو به جلو یا به اتمام رساندن مسیر در مدت زمان مشخص) تا با انجام دادن آن بتوانید یک فرصت به جان‌های خود اضافه کنید. البته گاهاً این چلنج‌ها به قدری ریسک بالایی دارند که ممکن است برای انجام آن چندین بار شکست بخورید و عملاً چالش مورد نظر به کارتان نیاید!

همانطور که بالاتر اشاره شد، مراحل Descenders همگی در لحظه و به صورت تصادفی ساخته می‌شود. سه عاملِ مقدار شیب، تندی پیچ‌ها و نیز موانع موجود در مسیر برای انجام حرکات نمایشی، باعث خواهند شد تا یک مپ جدید برای کاربر ساخته شود. میزان هرکدام از این عوامل در هر مرحله می‌تواند متفاوت باشد و حتی در بخش ساخت مرحله می‌توان با کم و زیاد کردنشان، محیط‌های تازه‌ای را پدید آورد. با اینکه در اکثر مراحل دسندرز مسیر پیمایش کوهستان مشخص است، اما بازی دست مخاطبان را برای انواع تجارب باز گذاشته. شما می‌توانید بدون توجه به پیست اصلی و موانع موجود در آن، به دل درختان بزنید و از مسیرهای میانبر راه خود را به نقطه پایان پیدا کنید.

علی‌رغم اینکه مراحل دسندرز به طول تصادفی ساخته می‌شوند، اما طولی نخواهد کشید که احساس یکنواختی به شما دست خواهد داد. شاید Descenders در تجربه چند ساعت ابتداییش تا حدی سرگرم‌کننده باشد، اما کمبود محتوای نوآورانه باعث می‌شود تا رندوم بودن مسیرها نیز به سرعت تکراری به نظر برسد. به هرحال با وجود انواع شیب‌ها و ترکیب شدنشان با موانع گوناگون، در بسیاری از مواقع قابل حدس زدن هستند و نکته به خصوصی را خلق نمی‌کنند. البته سازندگان حالتی را با سه نقشه دیگر نیز برای انجام چالش‌های اضافه‌تر در نظر گرفته‌اند که در واقع هدف در آن‌ها، رسیدن به نقطه پایان و گذشتن از انواع موانع اعصاب‌خردکن و بی‌دلیل است.

سازندگان در بخش‌های بصری نیز نتوانستند مجموعه‌ای یک‌دست را ارائه دهند. با اینکه از تیم مستقل آن‌ها انتظار چندانی نیست و استفاده از موتور Unity برای آن‌ها توجیه‌پذیر است، اما عجیب اینجاست که در بخشی مانند نورپردازی، مشخص است که تقریباً از تمام قابلیت‌های موتور استفاده شده اما در عین حال در طراحی تکسچرها و نیز مدل‌های محیطی (به خصوص پوشش‌های گیاهی) در سطح ضعیفی نسبت به سایر بازی‌های نسل هشتم قرار دارد. به گرافیک نه چندان دلچسب دسندرز، موسیقی یکنواختی که جذابیت خاصی را با خود به همراه ندارد را اضافه کنید؛ نتیجه محصولی است که المان‌هایی دارد که به هیچ‌وجه در خدمت اثر نیستند و مجموعه کلی را کامل نمی‌کنند.

دسندرز به عنوان یک بازی مستقل قابل قبول است. چند ساعتی سرگرمتان می‌کند و با اینکه در مقایسه با عنوانی مانند Trials در قسمت فیزیک و کنترل فاصله زیادی با استانداردهای موجود دارد، نکات جالبی در گیم‌پلی و طراحی مراحلش به چشم می‌خورد. اما بیشتر از آن وقت‌گیر به نظر می‌رسد و بدون ارائه نکات خاص، تقریباً کلاژی ناهمگون از قسمت‌هایی است که به پختگی لازم نرسیده‌اند.