بررسی بازی Dead or Alive 6

هرگاه از سری Dead or Alive سخنی به زبان می‌آید، به‌جای اشاره و توجه به مبارزات سریع و روان و ویژگی‌های خاص بازی، تمرکز و توجه اولیه و اصلی به‌سوی مسائل فن سرویس و جانبی منحرف می‌شود که از قضا در این مجموعه عناوین، به آن‌ها تأکید بیش‌ازحد و بسیار اغراق‌آمیزی شده است. البته بخش زیادی از این دیدگاه‌ها دلیلی دارند و درواقع ناشی از نگاه مبتذل و سخیف جنسیت زده و ابزاری به زن هستند که سعی می‌کنم و ترجیح می‌دهم در این بررسی، آن را بیش‌تر از این باز نکنم! به‌هرحال، با همه‌ی این بحث‌ها، بعد از سال‌ها پس از عرضه نسخه قبلی و آمدن انواع دی‌ال‌سی‌های مختلف، بالاخره Dead or Alive 6 منتشر شده است. نسخه‌ای که بیش‌ از همه می‌تواند برای طرفداران قدیمی این مجموعه که مدت‌ها در انتظار قسمت جدید بازی بوده‌اند، اهمیت داشته باشد تا بار دیگر به دنیای این اثر مبارزه‌ای بازگردند. در ادامه با بازی‌سنتر و نقد و بررسی Dead or Alive 6 همراه باشید تا ببینیم Team Ninja و Koei Tecmo در آخرین تلاش خود برای این سری تا چه اندازه موفق ظاهر شده‌اند و آیا توانسته‌اند اثری جدی و مهم‌تر از نسخه‌های قبلی خلق کنند یا خیر.

زمین مبارزه بار دیگر و برای ششمین دوره‌ی مسابقات هیجان‌انگیز Dead or Alive مهیای نبرد مبارزان شده است. «هلنا داگلاس» برای احیای خواسته‌‌ی پدرش تصمیم گرفته تا دوباره این مسابقات را برپا کند و مبارزان مختلف را برای آن گرد هم آورد. اما همچون نسخه‌های قبلی، مسابقه صرفاً بهانه و دلیلی فرعی برای داستان اصلی بازی است. در این نسخه هم چیزی تغییر نکرده و همچنان همین قضیه دیده می‌شود. داستان ابتدا با قصه‌ی «مری رُز» و «هونوکا» آغاز می‌گردد اما در ادامه شخصیت‌های اصلی سری مثل «کاسومی»، «هایاته» و «آیانه» وارد داستان اصلی اثر می‌شوند. در بخش داستانی، ماجرا به‌صورت شاخه‌ای روایت می‌شود و ما در چپترهای متفاوت داستان شخصیت‌های مختلف را دنبال می‌کنیم. درواقع، ابتدای هر اپیزود داستانی، یک میان‌پرده مرتبط می‌بینیم، بعد مبارزه و دوباره میان‌پرده پایانی و این قضیه به‌صورت روتین در اکثر اپیزودها تکرار می‌شود. نکته‌ای که در مورد برخی از قسمت‌ها اذیت کننده‌ می‌شود، این قضیه است که برخی از ماجراها و حوادث شخصیت‌های مختلف ربط خاصی به ماجرای اصلی و کوتاه بازی پیدا نمی‌کنند و انگار تافته‌ی جدا بافته‌ای هستند که وجودشان هیچ فایده‌ای ندارد.

بخش داستانی این اثر بسیار کوتاه است که البته برای Dead or Alive چیز عجیبی نیست. طبیعتاً هیچ‌کس انتظار زیادی هم از داستان Dead or Alive 6 ندارد، اما جالب اینجاست چیزی که داستان بازی را قابل‌تحمل و آن را به یک تفریح کوتاه و شاید جذاب تبدیل می‌کند، پیچیدگی یا عمق آن نیست؛ بلکه حماقت شیرین درون آن است. درواقع، خود سازندگان هم دانسته‌اند که نمی‌خواهند و نمی‌توانند داستان را چندان جدی بگیرند و به همین خاطر به نظر می‌رسد که آن را به‌عنوان یک شوخی در نظر گرفته‌اند. حال اگر شما داستان قوی و پرباری بخواهید قطعاً DOA6 آن چیزی نیست که باید دنبالش بگردید و توصیه می‌کنم از آن دوری کنید، اما اگر فقط بخواهید 2 ساعتی در دنیای این عنوان صرفاً مبارزه‌های جذابی را تجربه کنید، این بخش با سادگی عجیبش حتی شاید بتواند سرگرمتان کند. به‌صورت کلی، بخش داستانی به‌گونه‌ای است که نه حرف خاصی برای گفتن دارد و نه اذیت کننده‌ است و احتمالاً می‌تواند با مبارزات و سناریوهای از پیش‌ تعیین‌شده‌اش مدت کوتاهی جذبتان کند.

مهم‌ترین وظیفه‌ی یک عنوان مبارزه‌ای ارائه‌ی یک تجربه‌ی هیجان‌انگیز و منحصربه‌فرد با طراحی درست یک گیم‌پلی سرگرم‌کننده و چالش‌برانگیز است. اساس و ساختار گیم‌پلی DoA 6 بیش‌تر از همه، به نسخه‌های قبلی خود به‌خصوص شماره‌ی پنجم سری تکیه کرده است. گیم‌پلی نسخه به روال گذشته، به‌گونه‌ای طراحی شده تا افرادی که با این مجموعه آشنایی نداشته‌اند یا به‌صورت کلی عناوین مبارزه‌ای را زیاد تجربه نکرده‌اند، بتوانند به‌راحتی با تکنیک‌ها و مهارت‌های شخصیت‌های مختلف کار کنند و سرگرم این گیم‌پلی جذاب و پویا شوند. از آن‌طرف حرفه‌ای‌ترها هم می‌توانند با تکیه بر مهارت‌های خودشان با اجرای کمبوهای مختلف و ترکیب آن‌ها، لذتی فراتر ببرند. تعادل ایجادشده در میان این دو طیف مخاطب و راضی کردن هر دوی آن‌ها، ارزش گیم‌پلی و سرگرم‌کنندگی بازی را دوچندان می‌کند. سیستم‌های جدیدی از جمله‌ حرکت ویژه Fatal Rush به بازی اضافه شده است که در صورت پر بودن نوار مخصوص این قابلیت، با دکمه‌ی R1 و جلو حرکت ویژه هر شخصیت اجرا می‌شود. این حرکت ویژه در اجرا شباهت زیادی به ایکس-ری‌های نسخه‌های اخیر سری «مورتال کامبت» دارد؛ البته با این حرکت طبیعتاً خبری از خرد شدن استخوان‌ها و شکستن اعضای مختلف بدن نخواهد بود و فقط اندکی خون و پاره شدن بخشی از لباس حریفتان را مشاهده کنید! با زدن کلیدهای عقب و R1 می‌توانید برای Break کردن حرکات حریفتان و سپس پاسخ‌دادن به آن‌ها استفاده کنید. این دو قابلیت برای هر دو طیف بازیکنان، می‌تواند بسیار کاربردی باشد. تغییرات ریز این‌چنینی در بازی وجود دارد اما نکته‌ ناامیدکننده در مورد این نسخه این است که به‌صورت واقعی تفاوت‌ها و تغییرات عمده‌ای را در هسته‌ی آن شاهد نبوده‌ایم و درواقع اصلاً حس یک نسخه‌ شماره‌دار جدید با تحولات زیادش را به شما نمی‌دهد. انتظار نداشتیم که کاملاً با یک اثر دیگر روبه‌رو شویم اما منطقی بود که بعد از این سال‌ها، عنوانی ساخته شود که بتوانیم راحت‌تر تمایزش را با نسخه‌ی قبلی معین کنیم.

در DoA 6 تقریباً همه‌ شخصیت‌های عنوان قبلی حاضر هستند و البته دو شخصیت جدید که سبک بازیشان هم متفاوت با یکدیگر است، به آن اضافه شده‌اند. یکی از آن‌ها «نیکو» نام دارد که یک دانشمند دختر است که در مبارزات سریع‌تر کار می‌کند و از یک نیروی الکتریسیته هم کمک می‌گیرد و از طرف دیگر شخصیت «دیگو» که یک مبارز خیابانی است که سبک مبارزاتش قدرتی و تاکتیکی است. به‌واسطه حضور شخصیت‌های محبوب نسخه‌های قبلی و دو شخصیت جدید اضافه شده، به‌راحتی می‌توانید تنوع سبک‌های مختلف مبارزه را ببینید و شخصیت موردعلاقه‌تان را از میان آن‌ها انتخاب کنید. درواقع این لیست شخصیت‌ها، تا حد زیادی می‌تواند همه را راضی کند و یک تعادل خوبی در آن شکل گرفته است. نه به‌طور کامل و نه برای همه‌ی شخصیت‌ها، اما جای خوشحالی دارد که بالانس میان قدرت‌های شخصیت‌های متفاوت به‌خوبی طراحی شده است تا بازی از این مسئله آسیب بسیار جدی نبیند.

در ابتدای این بررسی به بخش داستانی اشاره‌ای کردیم اما بازی یکی دو حالت دیگر هم دارد و البته یک حالت مهم را هم ندارد! بخش مبارزات عادی شامل بخش آرکید، بخش Versus، بخش Survival و یک بخش رکوردی مبتنی بر زمان می‌شود. این بخش‌ها سرگرم‌کننده هستند و تقریباً در اکثر فایتینگ‌ها هم شاهدشان هستیم و چندان وجودشان نکته قابل‌توجه و قابل‌ستایشی نیست، بلکه ضروری است. دیگر بخش ضروری همه‌ عناوین این ژانر، بخش تمرینی است که خوشبختانه این قسمت در بازی طراحی بسیار خوبی دارد و به‌درستی می‌تواند به گیمرهای تازه‌وارد یا حتی قدیمی نکات مهمی را آموزش دهد و یک تمرین بسیار خوب برایشان تلقی شود. یکی از بخش‌های جدید و مهم که می‌توانید مدت زیادی مشغول آن شوید، بخش DOA Quest است. در این بخش تعداد زیادی مبارزه وجود دارد و در هرکدام از آن‌ها، از بازیکن می‌خواهد کارهای مشخصی را انجام دهد. ابتدا مأموریت‌ها ساده‌تر هستند اما به‌مرور چالش‌برانگیز می‌شوند. اما پاداش‌هایی که در صورت اتمام این مأموریت‌ها به شما داده می‌شود، می‌تواند بهانه‌ای باشد که بارها به آن سر بزنید و چالش‌های جدیدش را تجربه کنید. البته، یکی از پاداش‌های مهم تمام کردن هر مأموریت، قطعاتی که از لباس‌های قفل‌شده شخصیت‌های مختلف به شما داده می‌شود. اما روش باز کردن دیگر لباس‌های شخصیت‌های بازی، احمقانه و بسیار مضحک است. نه‌تنها پاداش کمی برای هر مأموریت به شما داده می‌شود، بلکه پاداش لباس‌های مختلف به‌صورت کاملاً اتفاقی باز می‌شوند که این قضیه می‌تواند کار باز کردن یک لباس را به طرز عجیبی طولانی کند. عملاً شما باید برای باز کردن همه‌ی لباس‌ها یا به‌صورت بسیار طاقت‌فرسایی Grind کنید یا بسته‌های الحاقی را تهیه کنید که احتمالاً هدف سازندگان هم گزینه دوم بوده است!

متاسفانه، در بخش‌های مختلف بازی کمبودها و نقص‌هایی وجود دارد. نقص‌هایی که به‌خصوص در مقابل بعضی از آثار مبارزه‌ای دیگر می‌تواند ضعف‌های مهمی محسوب شود. این اثر اساساً کمبود بخش‌های متنوع و جذاب را در خود می‌بیند و عجیب‌تر اینکه قسمت محبوب Tag-Team که در عنوان قبلی این سری وجود داشت، از بازی حذف شده و اکنون جای خالی آن به‌شدت حس می‌شود. دیگر نکته‌ عجیب عدم وجود یک حالت لابی در قسمت آنلاین است و فقط حالت Ranked Mode وجود دارد. یعنی حداقل در حال حاضر، نمی‌توانید با دوستان خود گروه تشکیل دهید و با همدیگر به رقابت مشغول شوید.

شاید در جزییات محیط تکسچرها کمی ضعیف به چشم بیایند اما به‌صورت کلی گرافیک بازی پیشرفت زیادی داشته و این تفاوت به‌وضوح قابل‌مشاهده است؛ به‌خصوص در طراحی و جزییات شخصیت‌ها و چهره‌ی آن‌ها. این‌ باعث می‌شود تا گرافیک حس واقع‌گرایانه‌تر خودش را حفظ کند. بر روی کنسول PS4 Pro دو گزینه مختلف گرافیکی وجود دارد که طبق معمول یکی بر روی رزولوشن و دیگری بر روی فریم ریت تمرکز دارد. هرچند تفاوت این دو گزینه در این اثر آن‌چنان مشهود نیست، بااین‌حال یکی از آن‌ها فریم ریت را تقریباً پایدار نگه می‌دارد تا در آن حالت تجربه‌ی بصری روان و مناسبی برای بازی فراهم شود.

جای خوشحالی دارد که Dead or Alive 6 ویژگی‌های فن سرویس همیشگی‌اش را اندکی کاهش داده و سعی کرده نگاهش را به ویژگی‌های مهم‌تری معطوف کند اما این مسئله‌ به‌ اندازه‌ای نبوده که بازی در میان آثار مبارزه‌ای و به دور از حاشیه‌های همیشگی، اهمیت فراوانی پیدا کند. بااین‌حال، باید اقرار کنیم که بازی در ارائه‌ یک گیم‌پلی جذاب و سرگرم‌کننده به‌خصوص برای طرفداران همیشگی‌ خود کاملاً موفق بوده است. هرچند عدم پیشرفت این نسخه نسبت به اثر قبلی مانع شده تا به تمام انتظاراتی که از بازی داشتیم برسیم و کاممان شیرین‌تر شود، اما به‌هرحال Dead or Alive 6 همچنان می‌تواند حرفه‌ای‌های این سری و همین‌طور گیمرهای کژوال را جذب خود کند.