بررسی بازی Creature in The Well

یکی از معایب فصل پاییز، شلوغی عرضه بازی‌هاست. معمولاً آن‌قدر عناوین درشت و قابل توجهی در این برهه از سال عرضه می‌شوند که فرصت رخ‌نمایی به بازی‌های ایندی نمی‌رسد. Creature in The Well از آن دست ایندی‌هایی است که به همین مصیبت دچار شده. تجربه‌ای جذاب و سخت که نقش یک کاسه ترشی فلفل را در کنار آبگوشت گیم‌های AAA ایفا می‌کند؛ و اگرچه کوتاه است ولی مزه‌اش تا مدت‌ها در ذهنتان باقی‌ خواهد‌ ماند.

در همان ابتدای بازی اولین چیزی که به چشمتان می‌آید شباهت زیاد پرولوگ بازی به عنوان Journey است؛ اما روایت بازی حال و هوای مخصوص به خودش را دارد. شما در نقش یک روبات مهندس مامور هستید تا مردم شهر را از طوفان شن نجات دهید و برای این کار باید طی هفت مرحله یک دستگاه کنترل کننده آب‌وهوا را تعمیر کنید. این دستگاه در دل یک کوه بزرگ و در نزدیکی شهر قرار دارد. از پچ پچ مردم شهر متوجه می‌شوید قبل از شما ربات‌های مهندس بسیاری برای تعمیر دستگاه به دل کوه زدند، اما هیچ‌کدام موفق به تعمیر آن نشده‌اند. به محض ورود با موجود بزرگی در دل کوه مواجه می‌شوید که به شما هشدار می‌دهد دست از تلاش برای به کار انداختن دستگاه بردارید، در غیر این صورت به سرنوشت روبات‌های قبلی دچار می‌شوید. نحوه روایت داستان از طریق متن‌هایی است که بدون صداگذاری برای شما به نمایش در می‌آید؛ البته با توجه به ساده بودن داستان، کم بودن مکالمات و متن‌ها ضربه‌ای به تجربه شما نمیزند. داستان Creature in The Well سر راست و ساده مطرح می‌شود، به طوری که در طول تجربه کوتاه این عنوان، هدف مشخصی برای تلاش گیمر تعریف شده باشد.

برخلاف داستان، گیم‌پلی بازی نه تنها ساده نیست بلکه به جرات یکی از سخت‌ترین تجربه‌های گیمی شما به حساب می‌آید. باید به این نکته اشاره کنم، علیرغم اینکه مدت زمان به اتمام رسیدن بازی چیزی حدود سه ساعت است، اما اگر دفعه اولتان باشد که آن را بازی می‌کنید ممکن است ساعت‌ها درگیر آن باشید. ژانر بازی ترکیبی از top-down hack-and-slash dungeon crawler و بازی پین‌بال است. در عمل شما در طول روند بازی با دشمن خاصی مبارزه نمی‌کنید. روبات مهندس ما به طور کلی دو سلاح در دست دارد که یکی وظیفه شارژ و دیگری وظیفه ضربه زدن به توپ‌ را بر عهده دارد. چالش‌ داخل بازی معماهای متنوع با الهام از بازی پین‌بال است؛ به طوری که شما برای عبور از راهرو‌های پیچ در پیچ باید مدام با شارژ کردن و ضربه زدن به توپ برای از کار انداختن موانع پیش رو تلاش کنید. هر چه در بازی پیش ‌می‌روید معماها سخت تر و سخت تر می‌شوند. اساس لول‌دیزان(level design) بازی بر دقت و سرعت عمل شما بنا شده است. در بعضی مراحل به دلیل اینکه مکانیزم ضربه زدن به موانع نوبتی و با محدودیت زمانی همراه است، ممکن است مجبور شوید در صورت کم‌ آوردن زمان همه چیز را از ابتدای همان مرحله شروع کنید. در مراحل بالاتر علاوه بر این موارد بعضی از موانع به سمت شما گوی‌های آتشین پرتاب میکنند که در صورت اصابت با شما از میزان سلامتی‌تان کم می‌شود. البته این چالش‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شوند؛ در مراحل پایانی با موانعی که در اطراف خود انفجار ایجاد می‌کنند و یا با پرتوی لیزر فضای جا‌به‌جا شدنتان را کمتر می‌کنند مواجه می‌شوید. بازی شامل هفت باس فایت مهم است که عملاً در بخش پایانی هر مرحله‌ی اصلی با آن برخورد می‌کنید. در بخش باس‌فایت شما با موجود بزرگی که در ابتدای بازی به شما اخطار داده بود روبرو خواهید شد. مبارزات در این مرحله با پازل‌هایی است که این موجود برای شما مهیا کرده و عملاً مبارزه مستقیمی با خودش نخواهید داشت. تراکم موانع در تمامی باس‌فایت ها و فضای کم برای جا‌به‌جایی باعث می‌شود سرعت عمل و دقت شما شدیداً به چالش کشیده شود.

همان‌طور که قبلاً اشاره شد روبات قهرمان ما دو سلاح در دست دارد یکی برای شارژ و دیگری برای ضربه زدن. در طول بازی بعضی معماها حل کردنشان اختیاری‌ است اما در صورتی که بعضی از آن‌ها را حل کنید ممکن ‌است با درهای مخفی در بازی مواجه شوید که بعد از ورود به أن‌ها می‌توانید سلاح‌های جدیدتری را پیدا کنید. دقت داشته باشید هر کدام از سلاح‌ها ویژگی خاص خودشان را دارند. بعضی از آن‌ها هنگام ضربه زدن زمان را کند می‌کنند و بعضی دیگر سریع‌تر توپ‌های شما را شارژ می‌کنند. یکی از معایب بازی عدم توضیح دقیق در خصوص عملکرد سلا‌ح‌ها است. هیچ راهنمایی برای اینکه تشخیص بدهید در کدام مرحله کدام سلاح بهتر عمل می‌کند وجود ندارد. حتی اشاره‌ای به این نشده که شما می‌توانید با بعضی از آن‌ها و در شرایطی خاص سلامتی ‌خود را افزایش دهید و همین گنگ بودن باعث می‌شود کمی از وقتتان صرف آزمون و خطای سلاح‌ها شود؛ البته به جز این موارد شنل‌های رنگارنگی هم در نقاط مختلف بازی وجود دارند که به نوعی به شخصی‌سازی روباتتان کمک می‌کند.

یکی از معایب بازی عدم توضیح دقیق در خصوص عملکرد سلا‌ح‌ها است.

مشکل اساسی طراحی مراحل بازی تکراری بودن بخشی از آن‌هاست. شما ممکن است در مرحله جدیدی از بازی باشید ولی بعضاً با همان راهروهای مراحل قبل و پازل‌های مراحل قبل مواجه می‌شوید. نکته خنده‌دار ماجرا آنجایی‌ است که تیم طراحی صرفاً رنگ این بخش‌ها را متمایز با قبل قرار داده‌اند تا شما احساس تکراری بودن نکنید. اگرچه تعداد این دست پازل‌ها آن‌قدر زیاد نیست که روند بازی را کسل‌کننده کند.

با توجه به اینکه دیالوگ خاصی در بازی رد و بدل نمی‌شود صداگذاری بازی بیشتر شامل موسیقی‌ متن بازی‌ است که کاملاً متناسب با اکشن بازی انجام شده است. صداگذاری ساده و در خدمت گیم‌پلی بازی است، درست مثل داستان بازی؛ اما در بخش گرافیک موضوع متفاوت است. رنگ بندی مراحل تنها دلیل تفاوت از لحاظ بصری در تشخیص مراحل است. از تنوع پازل‌ها که بگذریم بسیاری از بخش‌های بازی از لحاظ طراحی محیط کاملاً شبیه به هم هستند و تنها رنگ محیط آن ها را از هم متمایز می‌کند. نقطه قوت گرافیک بازی در شلوغی باس‌فایت ها مشخص می‌شود که شما ذره‌ای افت فریم مشاهده نمی‌کنید و این یکی از نکات قوت بازی به حساب می‌آید. تمرکز در چنین بازی‌هایی یکی از ملزومات مهم برای پیش‌روی است، و عملکرد فنی سازنده‌ بازی در بخش گرافیک باعث شده لذت تجربه این عنوان چند برابر شود. نکته حائز اهمیت دیگر طراحی موجود وحشتناک داخل کوه یا باس اصلی بازی است. از ابتدا تا انتهای بازی شما تنها تصویری که از او دارید دو چشم و دست‌های بزرگ و استخوانی ‌است. به جز این دو عضو بقیه قسمت‌های بدن این موجود در تاریکی سیاهچال‌های کوه دیده نمی‌شوند. همین طراحی ساده و مکالماتی که در طول بازی بین شما و این موجود رخ می‌دهد باعث می‌شود انگیزه جدی برای شکست آن داشته باشید. دلیل مهم این جریان کشف چهره اصلی این موجود در انتهای بازی است که برای لو نرفتن ماجرا از توضیح در این خصوص خودداری می‌کنم؛ اما تاکید می‌کنم سادگی و مرموز بودن طراحی این شخصیت یکی دیگر از مواردی است که در خدمت گیم‌پلی بازی قرار دارد.

در پایان Creature in The Well تجربه‌ای سرگرم‌کننده است که به دلیل وجود پازل‌های زیاد و مدت زمان کوتاه ارزش تکرار بالایی دارد. اگرچه تمرکز تیم سازنده بیشتر روی اکشن بازی بوده ولی سادگی در بخش داستان،گرافیک و صداگذاری به این اثر آسیب نمی‌زنند و برعکس آن را کامل‌تر می‌کنند.