بررسی بازی Conan Unconquered

ماجراهای Conan the Barbarian با وجود تأثیر قابل توجهی که بر ژانر فانتزی گذاشته، آنطور که باید و شاید در زمینه اقتباس‌های مختلف موفق نبوده‌ ولی ساخت 2 فیلم سینمایی بر اساس داستان‌های این شخصیت با حضور «آرنولد شوارتزنگر» در سال‌های دور باعث شده تا این کمتر دیده شدن در فضایی خارج از ادبیات، برای اکثر مخاطبان چندان واضح نباشد. در عالم بازی‌های ویدئویی هم این الهام‌گیری چندان شرایط بهتری نداشته ولی در سال‌های اخیر کمپانی Funcom با در دست داشتن امتیاز ساخت بازی بر اساس دنیای «کونان» تلاش کرده تا تجاربی متفاوت را برای بازیکنان به بازار عرضه کند. بازی Conan Unconquered سومین محصول Funcom با حضور کونان و اولین عنوان استراتژی با محوریت این شخصیت است و توسط استودیوی Petroglyph که از متخصصان این ژانر به حساب می‌آیند ساخته شده است.

استفاده از آرنولد برای نقش اصلی اولین اقتباس از کونان باعث شده تا در طول چند دهه‌ای که از ساخت فیلم Conan the Barbarian می‌گذرد، با وجود پس زمینه جذاب دنیای این شخصیت، اقتباس‌های بعدی هم به جای توجه به جنبه‌های داستانی بر ابعاد اکشن و هیجانی ماجراجویی‌های کونان تمرکز کنند. سازندگان Conan Unconquered، نقطه میانی چنین برداشتی را انتخاب کرده‌اند، به این صورت که گیم‌پلی کار را براساس خشونت و هیجان پایه‌گذاری کردند و در کنار آن، داستان مدنظر خود را در قالب کامیک بوکی که با پیشروی در کمپین، فصول جدیدتر آن در دسترس قرار می‌گیرد روایت می‌کنند.

این ایده روایت با توجه به منابعی که سازندگان در اختیار داشتند، ترفند خلاقانه‌ای بوده اما باعث شده که یک ناهمخوانی بین این دو بخش در Conan Unconquered احساس شود. داستانی که در بخش روایی با آن رو به رو می‌شویم در واقع اقتباسی از داستان کوتاه Black Colossus است و مراحل طراحی شده بازی هم به ظاهر براساس این روایت طراحی شده‌اند اما در واقعیت، هر دو بخش کار به راه خود می‌روند و ارتباط ملموسی بین آن‌ها دیده نمی‌شود، خصوصاً وقتی برای دسترسی به کامیک بوک باید از بخش گیم‌پلی به طور کامل خارج شده و وارد منوی دیگری شویم! داستان روایت شده در قالب کامیک بوک، جذاب و سرگرم‌کننده است اما ابزار مطالعه آن از طریق منوهای طراحی شده، کار مطالعه آن را سخت کرده است و شاید تبدیل طراحی‌های این کامیک بوک به تعدادی میان‌پرده ثابت به همراه صداگذاری می‌توانست ایده بهتری باشد.

در تبلیغات قبل از عرضه، خود سازندگان از Conan Unconquered به عنوان یک اثر در ژانر استراتژی و بقا یاد کرده‌اند و گیم‌پلی هم از همان لحظات اول کاملاً ویژگی‌های یک اثر بقا را در ذهن تداعی می‌کند که حالا با ایده‌های ژانر استراتژی همزمان هم ترکیب شده و تجربه متفاوتی را به وجود آورده، البته ناگفته نماند که ایده تلفیق این دو ژانر، قبل‌تر در بازی They are Billions به کار گرفته شده است. معمولاً از عناوین ژانر استراتژی همزمان انتظارات مشخصی داریم: جمع‌آوری منابع، ساخت و ساز، سر و سامان دادن ارتش و … که به واسطه آن‌ها دست به کشورگشایی زده یا در آثار داستان محور این سبک، با رعایت همان نکات به جای کشورگشایی صرف، به انجام اهدافی مشخص مشغول هستیم.

در Conan Unconquered به جای اینکه تمرکز بر تهاجم و فتح زمین‌های بیشتر باشد، هدف اصلی ایجاد استحکامات دفاعی قوی و دفاع از پایگاه اصلی خود است. ساخت ساختمان‌های جدید، دست‌یابی به آپگرید‌های مفید و در دست داشتن ارتشی بزرگ و قوی، تنها در صورتی باعث موفقیت می‌شود که دیوارهای دور سرزمین شما، توانایی مقاومت در برابر حملات دشمنان را داشته باشند. در هر نقشه جدید، با تعداد مشخصی یورش همه جانبه از طرف دشمنان مختلف رو به رو می‌شویم که برای پیشروی در بازی و رسیدن به محیط‌های بعدی باید از تمامی آن‌ها جان سالم به در ببریم. میزان سختی و تعداد دشمنان از یورشی به یورش بعدی افزایش می‌یابد و برای موفقیت باید با برنامه عمل کرد.

در ابتدای کار با تعدادی سرباز و حتی بدون استحکامات دفاعی خاصی هم می‌شود به راحتی مقاومت کرد اما زمانی که دشمنان با گلوله‌های بزرگ آتشین ساختمان‌های حساس شما را به آتش کشیده‌اند و سواره نظام آن‌ها در حال قلع و قمع کردن پیاده نظام شما هستند، احتمالاً راه مدیریت دفاع از مقر را خود را به درستی انتخاب نکرده‌اید و محکوم به شکستی خون‌بار هستید. با وجود این ترکیب هیجان‌انگیز ایده‌ها، بخش گیم‌پلی اشکالاتی بعضاً آزاردهنده دارد که مهم‌ترینِ آن‌ها خود را در هنگام گشت و گذار نشان می‌دهد.

به علت اینکه زمان‌بندی یورش‌ها مشخص است، این انتظار وجود دارد که در فاصله زمانی بین یورش‌های پیاپی بشود با ارتش خود به قسمت‌های مختلف نقشه سرک کشید اما پا بیرون گذاشتن بازیکن از پایگاه اصلی خود در چشم به هم زدنی باعث حمله نیروهای معمولی و نسبتاً ضعیفی می‌شود که بخشی از یورش‌های اصلی نیستند و فقط برای بر هم زدن برنامه بازیکن در بازی قرار گرفته‌اند. مشکل دیگر بازی در کم بودن تعداد و چندان پیچیده نبودن کارکرد شخصیت‌های قهرمان بازیست. اما ایراد غیرقابل بخششConan Unconquered، بدون شک ضعف در هوش مصنوعی نیروهای تحت کنترل بازیکن است، به طوری که در جهت‌یابی و تشخیص مناسب‌ترین دشمن برای حمله دچار مشکل هستند و گاهی سرباز تحت کنترل ما در نقطه‌ای گیر کرده و تا اتمام آن نقشه خاص، انگار که روی یک تردمیل خیالی در حال ورزش کردن است.

Conan Unconquered با یک ویدئوی CG بسیار با کیفیت آغاز می‌شود که هیجان بسیاری را به مخاطب منتقل می‌کند اما کیفیت طراحی‌های خود بازی به این چشم‌نوازی نیست. با وجود بالا نبودن کیفیت طراحی‌ها، تعداد بسیار زیاد ساختمان‌ها، نیروهای خودی و دشمنان و تفاوت‌های زیادی که در طراحی تک تک این جنبه‌های مختلف دیده می‌شود، نقطه قوت بزرگی برای بازی به حساب می‌آِید. محیط‌های بیابانی هم بسیار زیبا هستند و حتی نگاه کردن به آن‌ها هم حس عطش را به مخاطب منتقل می‌کند و در کنار آن، افکت‌های بصری هم بسیار عالی از آب درآمده‌اند. این عنوان در بخش موسیقی از نظر کیفیتِ چیزی که در آن موجود است، نمره قبولی می‌گیرد اما تعداد قطعات استفاده شده، بسیار کمتر از انتظار است. صداگذاری قهرمان‌ها، نیروهای تحت کنترل و افکت‌های استفاده شده برای دشمنان هم در حد قابل قبولی قرار دارد.

بازی Conan Unconquered تجربه‌ای نسبتاً منحصر به فرد در میان عناوین استراتژی موجود در بازار به حساب می‌آید اما سازندگان به دلایل کمبود بودجه یا کمبود وقت، به پتانسیل کامل ایده‌های خود دست پیدا نکرده‌اند. با کمی آپدیت و جذاب‌تر شدن بخش گشت و گذار آن و متصل شدن عملکرد هر محیط به محیط دیگر، این عنوان می‌تواند تبدیل به یکی از بهترین استراتژی‌های موجود در بازار ‌شود اما برای تهیه محصول فعلی، بهتر است بعد از اولین تخفیف اقدام کنید.