بررسی بازی Code Vein

در طول دو نسل اخیر مجموعه Souls آنقدر موفق و جریان ساز بوده­اند که حال می­توان اصطلاح Soulslike را نیز مانند Rougelike برای اشاره به یک ژانر مستقل به کار برد، ژانری که در تلاشی مازوخیستی مهارت و شکیبایی پلیرها را برای تکرار چندین و چند باره مراحل و غلبه بر دشمنان سرسخت به چالش کشیده و به بوته آزمایش می­گذارد. در این میان هر ساله شاهد ظهور عناوین بسیار متعدد و متنوعی هستیم که هریک از آن­ها سعی دارند با استفاده از فرمول موفق این سری و پیوند زدن سختی جنون وار آن­ها با ژانرهای مختلف دست به خلق کلون­های متفاوت و متمایز زده و به نوعی طیف وسیع­تری از مخاطبین را جذب ساخته­های خود کنند. راهکار Code Vein، جدیدترین ساخته Bandai Namco، برای ساخت دنیای خاص و متفاوت خود ترکیب این فرمول موفق با انیمه­هاست. نتیجه عنوانی است که در ظاهر شبیه به بازی­های Action RPG ژاپنی انیمه استایل اما با طعم Dark Souls است که باید برای موفق بودن به دو سوال بزرگ پاسخ درست بدهد؛ چقدر در استفاده صحیح از فرمول سری Souls موفق عمل کرده و در عین حال چقدر قادر به ساخت دنیایی متفاوت و در نتیجه تجربه­ای بدیع است و از یک تقلید صرف و بی­ارزش فاصله می­گیرد؟

ماهیت وجودی Code Vein با پاسخ دادن به سوال دوم آغاز می­شود. هرچقدر که Dark Souls، پدر معنوی Code Vein، از داستان سرایی و روایت مستقیم فرار کرده و در عوض بر روی یک بستر داستانی غنی تمرکز کرده و حتی در بازگویی داستان شخصیت­ها و دنیای خود نیز دست از اذیت و آزار پلیرها برنمی­دارد، Code Vein به سبک JRPG ها داستان سر راست و روایت مستقیمی داشته و از همان ابتدا مخاطب خود را درگیر ماجرایی هیجان انگیز می­کند. گفته میشود مردم ژاپنی بعد از حمله اتمی آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم دچار وحشتی ناخودآگاه شده­اند که نمودش را می­توان به شکل ترس از نابودی دنیا، یا ظهور موجوداتی عجیب (مثل گودزیلا) که می­توانند در چشم برهم زدنی شهرها را ویران کنند دید. این ترس ناخودآگاه تاکنون دستمایه بسیاری از انیمه­ها و بازی­های ژاپنی بوده و Code Vein نیز نیم نگاهی به همین سوژه دارد اما در عوض از حیث پرداخت پا را فراتر از مرز­های مرسوم گذاشته و دست به خلق تجربه­ای متفاوت و غیرقابل پیش بینی زده است. داستان ترسیم گر جهانی آخرالزمانی است که در آن تناضع موجودات زنده برای بقا محرک اصلی گیم­پلی و شروع ماجراهای آن است. پس از یک فاجعه عظیم و هولناک که در بازی از آن با نام خارهای قضاوت (Thorns of Judgment) یاد می­شود، تمام موجودات زنده نابود شده و از تمدن بزرگ انسانی جز ویرانه­ای رو به زوال و فساد چیزی باقی نمانده است. پس از نابودی نوع بشر گونه­ای جدید از انسان­ها با نام بازمانده­ها (Revenants) پا به عرصه حیات می­گذارند که در واقع خون آشام­های نامیرا و جاودانه هستند. خون آشام­های دنیای Code Vein (که Vein نامیده می­شوند) جز نامیرا بودن هیچ وجه شباهت دیگری با نسخه اروپایی خود و نوادگان خاندان کنت دراکولا ندارند. نه خبری از گاز گرفتن گردن است، نه ترس از آفتاب، نه هیپنوتیز کردن با چشم و نه حتی مردن با میخ چوبی. Vein ها بیشتر وام دار شخصیت­های دنیای خشونت بار جورج میلر در سری مکس دیوانه (Mad Max) بوده و آن­ها را با ظواهر عجیب و ماسک­های اکسیژنی می­بینیم که بیشتر اجزای صورتشان را پوشانده است. دنیای سرسخت Code Vein از بازمانده­ها نیز مانند شخصیت­های مکس دیوانه موجوداتی خشن و بی­رحم ساخته که مجبور هستند برای زنده ماندن بر سر منابع انرژی محدود باقی مانده بر روی زمین مبارزه کنند. اما این منبع انرژی ارزشمند نه آب و نه نفت، بلکه خون است! پاشنه آشیل بازمانده­های جاودان نیاز مبرمشان به نوشیدن خون است و برخلاف خون آشام­های سنتی که می­توانند حتی تا سال­ها از نوشیدن خون انسان­ها پرهیز کنند اگر مدتی طولانی به بدن آن­ها خون نرسد اندک انسانیت باقی مانده­شان را نیز از دست داده و تبدیل به هیولاهای زامبی­‌واری می­شوند که داستان اسم با مسما Lost را برایشان برگزیده است.

تلاش Code Vein برای ساخت یک دنیای خون آشام محور خاص و منحصر به فرد از همین نقطه آغاز شده و به همین منظور از همه قراردادها و پیش فرض­هایی که از یک داستان خون آشامی انتظار داریم فاصله گرفته و در عوض سعی دارد با تغییر قوانین، داستان و در نتیجه جهان شخصی خود را شکل دهد. بازمانده­ها برای خوردن خون نیازی به کشتن یکدیگر نداشته و تا حدودی گیاه خوار محسوب می­شوند! در واقع خون مورد نیاز آن­ها از دانه­‌های درشت و قرمز رنگی استخراج می­شود که از درخت­هایی سفید رنگ و عجیب روییده می­شود. و مشکل دقیقا در اینجاست که درخت­های سفید بلورین که میوه آن­ها قطره‌­های پر از خون می­باشد چیزی نیست که در این دنیای پر از آشوی آخرالزمانی به راحتی بدست آمده و هسته اصلی داستان نیز نبرد گروه­‌های مختلف بازمانده­ها بر سر تصاحب این منابع انرژی ارزشمند و فرار از سرنوشت محتوم تبدیل شدن به Lost هاست.

داستان Code Vein به لطف ایده­های بدیع خود بسیار جذاب و هیجان انگیز است و سعی دارد عوض محوریت قرار دادن نابودی بشر و تلاش برای نجات دوباره دنیا، به آن به عنوان بستری برای روایت نبرد شخصیت­ها و نمایش تناضع برای بقا بازمانده­ها استفاده کند. طبق سنت تقریبا همه بازی­های نقش آفرینی ژاپنی، قهرمان داستان نوجوانی تیپیکال است که دنیا برای بازگرداندن صلح و آرامش انتخاب کرده است. اما Code Vein به شما اجازه می­دهد علاوه‌­بر انتخاب شخصیت­های از پیش تعریف شده، در صورت تمایل دست به خلق شخصیت مورد نظر خود بزنید. سیستم ساخت شخصیت­ها یکی از بهترین قسمت­های بازی است که آزادی عمل بی­نظیر و مثال زدنی را به پلیرها می­دهد. پس از انتخاب جنسیت شخصیت می­توانید از بین گزینه­‌های موجود یک تیپ مشخص را انتخاب کرده و پس از آن شخصی ساز آغاز می­شود. این بخش از بازی بخصوص برای علاقه­‌مندان به انیمه­‌ها شبیه به رویا است. به طوری که می­توانید تا ساعت­ها مشغول ساخت و ویرایش کارکترهای مختلف کرده و از دیدن نتایج آن لذت ببرید.

بعد از انتخاب شخصیت، مانند Bloodborne بازی در دنیایی عجیب و ماورایی آغاز می­شود. دختری که هنوز از هویت او هیچ اطلاعی نداریم شروع به دادن توضیحات مختصری کرده که حکم آموزش اولیه را داشته و پلیرها می­توانند آزادانه و به راحتی همه قابلیت­های شخصیتشان را امتحان کنند. در نهایت و با انتخاب ما بخش آموزشی به پایان رسیده و شخصیت اصلی که بسته به انتخاب بازیکن­ها دختر یا پسر است در دنیایی ویران و نابود شده چشم باز می­کند. در ادامه برای اولین بار به درخت­های سفید و میوه‌­های خونین­شان می­رسیم که حکم Bonfire های سری Souls را داشته و تنها با رسیدن به آن­ها می­توان بازی را ذخیره کرده و یا شخصیت­ها را ارتقا داد. از این لحظه به بعد و با شروع مبارزات شباهت با Dark Souls نیز آغاز می­شو؛ پرسه زدن در دانجن­های تو در تو، مبارزه با دشمنان، رسیدن به درخت­ها، ارتقا شخصیت و دیدن داستان. و تکرار این چرخه سخت و دشوار، اما لذت بخش.

جمله معروفی از نیچه وجود دارد که می­گوید اگر می­خواهی به جنگ اهریمنان بروی مواظب باش که خود تبدیل به هیولا نشوی، اما بازی­های Soulslike از شما می­خواهند دقیقا خود تبدیل به اهریمنی خطرناک شوید تا بتوانید در این دنیای بی­رحم زنده بماند. راهکار تبدیل شدن به یک هیولای خطرناک که می­تواند کابوس شب Lost ها باشد پیدا کردن لحظه درست و صحیح برای جاخالی دادن، دفاع کردن و ضربه زدن است. و باید همیشه به یاد داشته باشید هر یک از حرکات شما بخشی از Stamina شخصیت را کاسته و با تمام شدن نوار استقامت، تا پر شدن مجدد آن قادر به اجرای هیچ حرکتی نیستید. اما Code Vein به منظور ساده و بیشتر نمایشی کردن بازی معرف سیستم جدید دیگری به نام کانتراتک است. عملکرد کانتراتک به این گونه است که بعد از دریافت هر ضربه از دشمنان نوار آبی رنگی شروع به پر شدن می­کند که با کامل شدن آن می­توان از این قابلیت استفاده کرده و با یک ضربه نمایشی دشمنان را به یکباره نابود کرد. کانتراتک­ها ضربات عجیب و فوق نمایشی هستند که با توجه به ماهیت کریتیکال خود، هم در لحظات بحرانی به شدت به کمک پلیرها آمده و هم به بار نمایشی و اکشن مبارزات می­افزایند. اگر بتوانید در استفاده از این موارد کاملا مسلط شوید دیگر برای کشتن دشمنان مشکل چندانی پیش رویتان قرار ندارد. مشکل اصلی مبارزات Code Vein نیز دقیقا از نقطه­ای آغاز می­شود که ضعف در طراحی انیمیشن­‌ها و به خصوص AI دشمنان باعث می­شود به تدریج و با قوی­تر شدن پلیرها چالش و جذابیت مبارزات کاهش پیدا کرده و بالانس خود را از دست بدهد.

هسته اصلی گیم­پلی مثل همه مبارزات انیمیشن محور واکنش صحیح نسبت به ضربات و استگر کردن دشمنان بوده و اولین چیزی که ملزم به یادگیری آن هستید پی بردن به نوع مبارزه یعنی سرعت عمل و قدرت ضربات دشمنان است که مشخص کننده استراتژی شما در قبال آن­هاست؛ کی باید جا خالی داد، کی دفاع کرد و کی با ضربات سنگین و یا سبک (و در عوض سریع) به آن­ها ضربه وارد کرده و استگرشان کرد. ضمن اینکه واکنش صحیح دشمنان به ضربات پلیرها نیز تعیین کننده درجه سختی و میزان چالش مبارزات است. در Code Vein به لطف AI و سیستم انیمیشن بسیار ضعیف دشمنان مبارزه با آن­ها بسیار آبکی و فاقد آن تنش و پیچیدگی است که علاقه­مندان به اینگونه بازی­ها انتظار آن را می­کشند. تقریبا کلیه دشمنان بازی به خاطر AI منسوخ و ناکارآمد خود خنگ و فاقد غریضه نبرد بوده و تا به آن­ها نزدیک نشوید هیچ واکنشی از خود نشان نمی­دهند و باز سیستم انیمیشن افتضاح بازی مزید برعلت شده و فرمول ساده و ثابتی برای شکست دادن­شان وجود دارد، داج کردن و رفتن به پشت سر آن­ها و سپس وارد کردن بی­وقفه و پی در پی ضربات! فرقی هم نمی­کند با یکی از عادی­ترین دشمنان بازی طرف هستیم یا باس­های خطرناک، به هر صورت روش کشتن همه آن­ها یکسان و به همین سادگی است و می­توان با استفاده از این ترفند با چند ضربه همه دشمنان را استگر کرده و سپس رقیب بی­دفاع را سلاخی کرد.

با کشتن هر یکی از Lost ها نور سفید رنگی از آن­ها باقی مانده که Haze نامیده می­شود و مانند Souls و Blood واحد پول درون بازی است. با رسیدن به هر یک از درخت­های سفید رنگ، می­توان با استفاده از Haze های جمع آوری شده شخصیت را ارتقا داده و یا قابلیت­های تازه، اسلحه­های جدید و … را آزاد کرد. سیستم ارتقا شخصیت (Level Up) بسیار سطحی و ساده است، به طوری که با هر بار ارتقا دادن به صورت خودکار همه استت­های شخصیت­ها افزایش پیدا کرده و اجازه شخصی سازی داده نمی­شود. هرچند سیستم LU ساده­تر می­تواند برای گیمرهای تازه­کارتر مفید واقع شده و آن­ها را از شر پرسه زدن در منو­های پیچیده و سر و کله زدن با گزینه­‌هایی که شاید برای آن­ها در ابتدا چندان هم قابل درک نیست راحت کند، به همان اندازه برای گیمرهای حرفه­‌ای و کارکشته ناامید کننده است.

وین­ها (Vein) به کلاس­های مختلفی تقسیم می­شوند که به آن­ها کد خونی (Blood Code) گفته می­شود. بلادکد شامل سه گروه کلی به نام­های Fighter، Caster و Ranger می­شود. اما گول نام­هایشان را نخورد، بلادکد عملکردی کاملا مشابه سیستم کلاس در سایر بازی­های نقش آفرینی دارد با این تفاوت که در Code Vein می­توانید بر خلاف بیشتر بازی­های RPG هر لحظه بلادکد شخصیت را تغییر داده و از قابلیت­های منحصر به فرد آن کلاس استفاده کنید. هر بلادکد ویژگی­های منحصر به فرد خود را دارد که در بازی به آن­ها Gift گفته می­شود. Gift نیز مانند BC اساسا هیچ سیستم جدیدی نبوده و در واقع نام جدید Ability هاست. هریک از Gift ها را می­توان جداگانه ارتقا داده و نکته جالب اینجاست که با تغییر هر بلادکد گیفت­های مخصوص آن کلاس نیز با پلیر باقی مانده و کماکان قابل استفاده است. در نتیجه با کشتن بیشتر دشمنان و در نتیجه جمع آوری Haze بیشتر می­توان گیفت­های بیشتری را خریداری کرده و شخصیت­ها را قوی­تر و شکست ناپذیر­تر از قبل کرد. گیفت­ها نیز گستره بسیار متنوع و قابل توجهی دارند، از اضافه شدن کانتراتک­های جدید و پیچیده­تر گرفته تا افزایش سرعت استگر کردن برای سلاح­ها.

راه دیگری که بازی برای بدست آوردن Gift پیشنهاد می­دهد تعامل با سایر پلیرهاست. به صورت کلی پس از رسیدن به درخت­ها و انتخاب شخصی سازی شخصیت­ها، وارد یک عمارت مجلل و امن می­شویم که کاملا یادآور Hunter’s Dream است. در این عمارت می­توان علاوه­بر خرید انواع و اقسام سلاح­ها، آیتم­های خاصی را به سایر NPC پیشکش کرده و در صورتی که از کادو شما خوشحال شوند با بخشیدن یک Gift جدید از خجالتتان در می­آیند! بهترین راه برای بدست آوردن آیتم­ها و نیز سلاح­ها خود مبارزات و دراپ شدن آن­ها پس از کشتن هر دشمن است. بازی از حیث دراپ کردن آیتم بسیار سخاوت به خرج داده و اصولا با پیروزی در هر مبارزه تسلیحات خوبی نصیبتان می­شود. تنوع سلاح­ها قطعا جزو نکات قوت بازی است و از شمشیر­های بزرگ به سبک Buster Sword تا پتکی که در واقع یک تکه بتن و یک میلگرد است را شامل می­شود! در ابتدای بازی تنها دو سلاح سبک و سنگین در اختیار شماست اما به تدریج لیست سلاح­‌هایتان به قدری افزایش پیدا می­کند که میان انتخاب آن­ها کاملا گیج می­شوید.

UI و بخصوص منو­های بازی جزو مواردی است که تعمدانه سعی شده بسیار شبیه به سری Dark Souls طراحی شود و نتیجه حس آشنایی بیشتر با بازی و فرار از آشفتگی است. اما چیزی که حتی از حیث کپی کردن از UI نیز پیشی گرفته سیستم آنلاین بازی است که می­توان آن را در هسته کپی محض DS نامید. شما می­توانید در طول مبارزات سخت از سایر پلیرها درخواست کمک کرده و آن­ها نیز به شما برای شکست دشمنان کمک می­کنند اما Code Vein باز به منظور ساده­تر کردن بازی قدری فراتر رفته و در طول دانجن­ها می­توانید یک یار کمکی که توسط AI کنترل می­شود ر افراخوانده و از او کمک بگیرید. نکته جالب درباری شخصیت­های همراه این است که می­توانید آن­ها را نیز شخصی سازی کرده و انتخاب کنید با چه بلادکدی ظاهر شده و با چه سبکی مبارزه کنند.

مبارزه کردن در کنار یک یار کمکی می­تواند کمی از حس تنهایی پلیر کاسته و عصای دست او نیز محسوب شود، اما گاهی نیز به خاطر طراحی بد مراحل و دانجن­ها تبدیل به باگ می­شود. اساس دنیای Code Vein شهرهای نابود شده و محیط­های تو در تویی است که شبیه به یک هزارتو بوده و هدف اصلی پرسه زدن در آن­ها، کشف محیط و مبارزه با Lost ها است. اما گاهی راهروهای باریک با دوربین بد بازی دست در دست هم داده و کاری می­کنند تسلط خود بر روی مبارزات را به طور کامل از دست دهید. در بیشتر کانتراتک­ها، بخصوص آن­هایی که اکشن و انیمیشن بیشتری دارند به خاطر حرکت بد و غلط دوربین و جایگیری نامناسب متوجه حرکت نشده و تنها شاهد بخشی از بدن دشمنان خواهید بود! یکی از قوانین نانوشته بازی­های Soulslike سیستم مرگ آن­هاست و بعد از هربار شکست خوردن از دشمنان به آخرین محل دخیره بازگشته و هرچه بدست آورده­اید را در محلی که کشته شدید جا خواهید گذاشت. اینجاست که طراحی درست مراحل می­تواند حافظه گیمرها و پیشروی مجدد تا نقطه شکست قبلی را به چالش می­کشد اما باز طراحی بد دانجن­ها و نیز وجود نقشه بخش زیادی از جذابیت کار را کاسته و توی ذوق می­زند. به مشکلات طراحی مراحل می­توان صداگذاری ضعیف را نیز افزود. در این حد که گاهی حتی با حرکت بر روی سطوح سنگی نیز صدای برخورد با آب شنیده می­شود! و اگر یک چیز وجود داشته باشد که حتی از صداگذاری بازی ضعیف­تر باشد آن تنها دوبله انگلیسی است. صداگذاری در نسخه انگلیسی به معنای واقعی کلمه افتضاح بوده و آنقدر ناهمزمان و نامربوط است که به سرعت پی خواهید برد بهترین گزینه انتخاب صدای ژاپنی با زیرنویس انگلیسی است.

Code Vein تمام تلاش خود را می­کند که یک تقلید محض از سری Dark Souls نبوده و تا جایی که به داستان و شخصیت­ها مربوط است موفق می­شود شخصیت مستقل و منحصر به فرد خود را یافته و به آن سر و شکل دهد، اما در خصوص گیم­پلی عدم پیاده سازی صحیح فرمول موفق DS و نیز سیستم مبارزاتی که در سادگی آن نیز تعمدی محسوس در کار است، باعث شده جایی میان بازی­های Soulslike و Action RPG های ژاپنی معلق مانده و در نهایت موفق به جلب نظر و توجه طرفداران هیچ یک از دو گروه نشود.