بررسی بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions

تا اواخر دهه ۸۰ میلادی، ژاپن یک تیم فوتبال متوسط در آسیا به حساب می‌آمد  ، اما این روند به مرور عوض شد و ژاپن تا جایی پیش رفت که فوتبالیست‌های مشهوری همچون «هیدتوشی ناکاتا» ، «شینجی کاگاوا» ، «یوتو ناگاماتو» و بسیاری دیگر را به فوتبال دنیا معرفی کرد که همگی در باشگاه‌های مشهور اروپا بازی می‌کردند. شاید باورش سخت باشد اما تحول تیم ملی ژاپن در این سال‌ها مدیون ساخت انیمه‌ای است که ما در ایران آن را با اسم فوتبالیست‌ها می‌شناسیم. بازی کاپیتان سوباسا آخرین عنوان اقتباسی از انیمه‌ی خاطره انگیز فوتبالیست ها است که به تازگی عرضه شده و نظرطرفداران این انیمه  از جمله ما ایرانی‌ها را به خود جلب کرده است.

برای مشاهده بررسی ویدیویی بازی کاپیتان سوباسا در یوتوب کلیک کنید

Captain Tsubasa: Rise of New Champions از منظر داستان پردازی به شدت به انیمه‌ی خود وفادار بوده و اگر متولد دهه ۶۰ یا ۷۰ باشید، قطعا بعد از تجربه‌ی آن، خاطرات زیادی برایتان زنده خواهد شد. داستان‌سرایی بازی، بیش از حد به ریشه‌های انیمه وابسته بوده و مقدمه‌ی خوبی را برای بازی تدارک ندیده است. به همین دلیل بخش زیادی از گیمرها که با این انیمه آشنایی ندارند، بعد از ورود به بازی، درکی از داستان نخواهند داشت. از بعد روایت نقص‌های دیگری نیز به بازی وارد است؛ به عنوان مثال در کات سین‌هایی که باید بین شخصیت‌ها مکالمه‌هایی رد و بدل شود، اتفاقات خیلی کند پیش می‌روند و بسیاری از دیالوگ‌ها اضافی هستند. همین کندی باعث می‌شود بسیاری از اوقات، داستان را رها کرده و از آن عبور کنید. فارغ از ایرادات ذکر شده، کات سین‌ها یکی از ستون‌های وفاداری این بازی به نسخه‌ی اصلی انیمه به حساب می‌آیند؛ برای نمونه، صحنه‌ی مصدومیت شانه‌ی سوباسا در بازی با برادران تاچیبانا یا شوت چرخشی سوباسا در برابر واکاشیزوما در تیم توهو و بسیاری از صحنه‌های خاطره انگیز این انیمه، همگی در این کات سین‌ها وجود دارند. اگر بخواهم خیلی خلاصه و مفید بگویم، بزرگترین نقطه قوت بازی، همزمان به نقطه ضعفش نیز تبدیل شده ؛ به عبارتی دیگر، داستان‌پردازی بازی برای طرفداران این انیمه نقطه قوت و برای افرادی که با این انیمه آشنایی ندارند، نقطه ضعف به حساب می‌آید.

در بخش گیم‌پلی باید بدانیم که با یک بازی فوتبال سر و کار نداریم. اگر با تصور مقایسه‌ی بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions با فیفا یا PES به سراغ آن بروید، مسیر اشتباهی را در پیش خواهید گرفت. کاپیتان سوباسا یک فوتبال کاملا فانتزی است که بیشتر، شما را به یاد فیلم مشهور و خاطره انگیز فوتبال شائولین می‌اندازد. پایه‌ی اصلی گیم‌پلی کاملا مشابه با دیگر شبیه سازهای فوتبال است که پاس، سانتر، شوت و تمام کارهایی را که در شبیه سازهای فوتبال انجام می‌دهید، تمام و کمال در گیم‌پلی این عنوان مشاهده خواهید کرد، اما تفاوت مهارت‌های بازیکنان در بخش درگیری‌های تن به تن یا فعال سازی ویژگی‌های مخصوص هر شخصیت، خود را نشان می‌دهند.

نزدیک‌ترین مثال برای تعریف این مکانیک، بازی سنگ، کاغذ، قیچی است؛ ذهن‌خوانی و شانس شما در یک لحظه باعث می‌شود مالکیت توپ را از دست بدهید یا آن را به دست بگیرید؛ این مکانیک بازی کمی با چاشنی شانس نیز همراه است؛ به عنوان مثال، شما اگر بخواهید بازیکن روبه‌رویتان را دریبل بزنید، باید دقیقا در لحظه‌ای که به سمت توپ یورش می‌برید، دکمه‌ی دریبل را بزنید. اگر دیرتر این کار را انجام بدهید، حریفتان توپ را تصاحب خواهد کرد و اگر زودتر این کار را انجام بدهید، بازی شما را مجازات می‌کند و ناگهان در وسط بازی می‌ایستید و دوباره باید دکمه دویدن را فشار دهید و همین وقت کوتاه، ممکن است باعث از دست رفتن توپ شود. در صورتی که هر دو بازیکن کاملا همزمان برای تصاحب توپ اقدام کنند، اکثر مواقع، پیروز میدان کسی است که قدرت بیشتری دارد؛ مثلا اگر سوباسا با یک بازیکن معمولی و بی نام و نشان همزمان در این شرایط قرار بگیرند، برنده‌ی این دوئل  سوباسا خواهد بود؛ اما اگر طرف حساب سوباسا، کاراکتری مثل ماتسویاما کاپیتان تیم فورانو باشد، همه چیز ۵۰-۵۰ می‌شود. هرچند من یکی از طرفداران مکانیک بازی نوبتی برای فوتبالیست‌ها هستم و نسخه‌های پیشین این بازی را در پلتفرم‌های NES و Sega Genesis تجربه کرده‌ام، ولی بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions در بخش گیم‌پلی نمره قابل قبولی دریافت می‌کند.

یکی از نکاتی که باید به آن اشاره کنیم، تغییرات ملموس نسبت به نسخه‌های کلاسیک این سری است؛ به عنوان مثال در بازی حاضر، خطا جایگاهی ندارد و آزاد هستید تا حریفتان را از پشت درو کنید. در این شرایط، داور بی خیال شده و بازی را ادامه می‌دهد؛ پس تعجب نکنید که اگر کاراکتری مثل اشنایدر، زیر یک خم را به دو خم تبدیل کند! از سوی دیگر، کرنرها هستند که دیگر مثل سابق به شما اجازه‌ی شوت مستقیم نمی‌دهند و فقط امکان سانتر کردن برای بازیکنان مهیا شده است.

Journey که بخش داستانی بازی است، دو اپیزود با نام‌های سوباسا و New Hero دارد. با هر بار تجربه‌ی New Hero در طول مسیر می‌توانید یک بازیکن جدید خلق کنید که بعدا در بخش آنلاین نیز قابل استفاده است. این نکته را هم اضافه کنیم که بعضی از مهارت‌ها مثل میراکل شوت سوباسا و بعضی تیم‌ها مثل برزیل در همین بخش باز می‌شوند و از ابتدا وجود ندارند. بخش Versus و آنلاین، دو قسمت مهم از بازی هستند که باعث می‌شوند قیمت ۶۰ دلاری بازی توجیه داشته باشد؛ به ویژه بخش دیویژن که چیزی شبیه به آلتیمیت تیم فیفا است با این تفاوت که مهارت شما نتیجه‌ی بازی را تغییر می‌دهد یا به عبارت بهتر، بازی Play to Win است. شما در این قسمت، تیم رویایی خودتان را می‌سازید و با بازیکنان آنلاین دیگر به رقابت می‌پردازید. تجربه‌ی شخصی من از بخش آنلاین، فوق العاده بود و به جز پاره‌ای از اوقات، سرورها مشکلی نداشتند؛ اگرچه از لحاظ فنی می‌توانست بهینه‌تر باشد.

گرافیک و صداگذاری بازی، بخش‌های قابل قبول بازی به شمار می‌آیند و وفاداری بخش گرافیک به انیمه‌ی اصلی به خوبی حس می‌شود. افت فریم چشمگیری در جریان بازی وجود ندارد و انیمیشن شوت‌ها و واکنش دروازه‌بان‌ها به اندازه‌ای هستند که تکراری به نظر نیایند و چهره‌پردازی بازیکن‌ها نیز به خوبی انجام شده است. شرکت نامکو که قبلا هم سابقه‌ی ساخت بازی از روی انیمه‌های معروفی مانند Naruto را داشته است، یک بار دیگر نشان داد که از پس خلق جلوه‌های بصری نزدیک به انیمه‌ی مورد نظر به راحتی برمی‌آید. در بخش صداگذاری و موسیقی هم دقیقا همانند گرافیک، در عین حال قابل قبول بودن، با عدم ریسک پذیری و خلاقیت روبرو هستیم. از نظر من نقطه ضعف بزرگ این بازی وفاداری بیش از حد به نسخه‌ی اصلی انیمه و عدم خلاقیت به حساب می‌آید؛ مخصوصا در بخش موسیقی، انتظار یک اثر جدید داشتم که همانند قطعات قدیمی، خاطره انگیز باشد.

 در مجموع بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions اثر قابل قبولی است که به شدت به انیمه‌ی اصلی وفادار بوده و برای طرفداران این انیمه ساخته شده اما نمی‌تواند با افرادی که تازه با آن آشنا شده و تجربه‌اش می‌کنند، ارتباط خوبی برقرار کند.