بررسی بازی Call of the Sea

بازی‌های ژانر ماجراجویانه که تمرکز زیادی روی حل معما داشته باشند، سال‌هاست که در اوج قرار ندارند و کمتر سازنده‌ای سراغ این آثار می‌رود. شاید بزرگترین دلیل توسعه‌ی کمتر چنین عناوینی، تقاضای کمتر باشد؛ به هر شکل بازی‌های اکشن پر زد و خورد، راحت‌تر می‌فروشند و تیم سازنده، ریسک به نسبت کمتری را متحمل می‌شود. در این شرایط، استودیوی اسپانیایی Out of the Blue با عرضه‌ی یک بازی جذاب، ضمن زنده کردن حس و حال آثار کلاسیک، آینده‌ی درخشانی را نوید می‌دهد.

بازی Call of the Sea روایت‌گر ماجراجویی‌های زنی جوان به نام «نورا اورهارت» است که در یک جزیره‌ی دورافتاده واقع در تاهیتی، به دنبال شوهر گمشده‌اش می‌گردد. این جزیره‌ی اسرارآمیز که گذشته‌ای عجیب و غریب دارد، محل تحقیق تیمی بوده که جهت پیدا کردن راه درمانی برای نورا پا به آنجا گذاشته‌اند. بازیکن در طول روند بازی، داستان را از طریق مشاهدات محیطی و البته دست نوشته‌های تیم تحقیقات دنبال می‌کند و هیچ‌کس را نخواهد دید. این موضوع باعث شده تا مخاطب همیشه احساس تنهایی کند و داستان مرموز باقی بماند. در واقع هرجایی که نورا وارد می‌شود، یک قدم به حقیقت پشت معماهای جزیره نزدیک‌تر خواهد شد و نسبت به حوادث پیش آمده، آگاهی بیشتری به دست خواهد آورد.

داستان ریتم مناسبی دارد و به خوبی بازیکن را با خود همراه می‌کند. مونولوگ‌های نورا جذاب هستند و به تدریج، عمق رابطه‌ی او و همسرش مشخص می‌شود. Call of the Sea از معدود بازی‌هایی است که به سمت فرم سورئال حرکت می‌کند و به همین دلیل، فهمیدن تمامی جوانب آن، نیاز به تمرکز کامل دارد؛ به شکلی که شاید مجبور شوید تا دوباره تجربه‌اش کنید.

همانطور که گفته شد، بازی Call of the Sea یک عنوان معما محور است و در طول مدت زمان گیم‌پلی، معماهای متنوعی پیش روی شما قرار خواهد گرفت. خوشبختانه درجه‌ی سختی معماها به تدریج افزایش می‌یابد و به ندرت پیش می‌آید که برای حل کردن آن‌ها، بیش از ۱۰ دقیقه زمان بگذارید. برخی از معماها به پیدا کردن یک کد جهت باز کردن دریچه‌ای خاص محدود خواهد شد اما برخی دیگر، به هم متصل می‌شوند و یک زنجیره می‌سازند تا یک معمای واحد را تشکیل دهند. از این نظر می‌توان جزیره‌ی مورد نظر را مشابه آتلانتیس توصیف کرد که هر گوشه‌ی آن را یک پازل به خصوص تشکیل داده است.

خوشبختانه زمان گیم‌پلی آن‌قدر نیست که پس از مدتی خسته کننده شود و بازیکن را از ادامه دادن منصرف کند و این مورد، بدون شک از ویژگی‌های Call of the Sea به شمار می‌رود.

بخش صداپیشگی به لطف حضور سیسی جونز فوق‌العاده از آب درآمده است؛ این بازیگر و صداپیشه‌ی معروف به واسطه‌ی حضور در بازی Firewatch توانست جایزه‌ی بفتا را به دست بیاورد و حالا در تجربه‌ای تقریبا مشابه، مانند یک ستاره می‌درخشد. اگرچه به جز شخصیت نورا، بقیه هم کمی حضور صوتی دارند و صدایشان از طریق فایل‌های صوتی پخش می‌شود، اما این نورا است که در تمام طول روند بازی با خودش حرف می‌زند و می‌توان از این طریق، احساسات او را به خوبی درک کرد. جونز ظرافت‌های نقش نورا را به خوبی فهمیده و از خود، اثری ماندگار خلق کرده است.

بخش موسیقی هم تمام تلاش خود را کرده تا هم‌پای صداپیشه‌ها حرکت کند که انصافا در این راه موفق بوده است. قطعاتی که در طول بازی می‌شنوید، گوش‌نواز هستند و آرامش ظاهری جزیره را به خوبی نشان می‌دهند. با پیشروی در مسیر داستان، موسیقی هم به فراخور موقعیت، تغییر ماهیت می‌دهد و اگرچه هیچ‌وقت از تصویر بیرون نمی‌زند، اما مکمل بسیار خوبی برای آن به حساب می‌آید.

متاسفانه بزرگترین ضعف بازی در بخش گرافیک اتفاق می‌افتد؛ جایی که یک بار دیگر موتور پایه‌ی Unreal بلای جان سازندگان می‌شود. یکی از ضعف‌های همیشگی این موتور محبوب، دیر لود شدن اجسام است که در بازی Call of the Sea هم مشابه این ایراد را شاهد هستیم. هنگام بازی کردن با ایکس باکس وان، بارها برایم پیش آمد که اجسام با بدترین کیفیت بارگذاری شدند و بعد از چند ثانیه به حالت عادی درآمدند. مشکل دیگری که سر راه بازی قرار دارد، فریم ریت ناپایدار و اعصاب خردکن آن است. با توجه به اینکه محیط‌ها ایستا هستند و کوچکترین اثری از داینامیک بودن مشاهده نمی‌شود، اما باز هم نمی‌توان به راحتی پیش رفت. امیدوارم که چنین مشکلاتی گریبان‌گیر PC و کنسول‌های نسل بعدی ایکس باکس نباشد زیرا به تجربه‌ی آن صدمه می‌زند. البته از حق نگذریم، باید اشاره‌ای هم به گرافیک هنری داشته باشیم که به واسطه‌ی تنوع رنگ و البته محیط‌های جذاب، چشم نواز و فوق‌العاده است.

در نهایت باید گفت که Call of the Sea اثری قابل احترام است که داستان خوب و معماهای جذابش، سبب می‌شود تا آن را به شما توصیه کنم. دقت کنید که اگر گیم‌پس دارید، نیازی به خرید این عنوان نخواهید داشت زیرا از روز اول، مایکروسافت این عنوان را به سرویس خود اضافه کرده. این را هم در نظر بگیرید که Call of the Sea به واسطه‌ی ماهیت ماجراجویانه‌اش، ارزش تکرار خاصی ندارد.