بررسی بازی Call of Duty: Modern Warfare

برای مشاهده بررسی بازی Call of Duty Modern Warfare در یوتوب کلیک کنید

سری Call of Duty همان سری محبوبی که زمانی به خاطر مراحل ناب و سرگرم کننده بخش داستانی‌اش و مد های متنوع بخش چند نفره آن ماه‌ها سرگرم تجربه بازی بودیم. اوج سری را می‌توان از شماره دوم آن و فضای جنگ‌جهانی دومش نام برد. در ادامه اما سری COD یک بار دیگر با پرداختن به جنگ‌های مدرن در قالب سری Modern Warfare توانست یک گام دیگر در بلوغ سبک شوتر نظامی و افزودن استاندارد های جدید در این سبک پیشگام باشد. موفقیتی که باعث شد تا سایر رقبا هم به تقلید از سری روی آورند. اما این پایان داستان نبود. آن زمان سپری شده و این سری دوست داشتنی مدتی می‌شود که در تلاش برای یافتن هویت و بازگشت به دوران اوجش به سر می‌برد. در عمل شرکت اکتیوژن در چند سال گذشته سعی کرده بود تا با پرداختن به جنگ‌های آینده سری را به مسیر جدیدی ببرد که نتیجه‌ آن هم افت شدید سری بود. اما امسال قضیه فرق می‌کند. اول از همه استودیو Infinity Ward همراه با چند تن از اعضای سابق و اصلی استودیو برای ساخت این شماره بازگشته است. دوم آن که شماره جدید با یک موتور گرافیکی جدید ساخته شده‌ و نوید یک پیشرفت انقلابی در سری را می‌دهد. و در آخر، شماره جدید یک ریبوت برای موفق ترین عنوان سری یعنی Modern Warfare است. تمام این موارد دست در دست هم داده‌اند تا انتظارات از آخرین شماره COD به شدت بالا رود و حالا با عرضه بازی به سراغ نقد و بررسی آن رفته‌ایم. آیا اکتیوژن موفق شده است تا سری را به دوران اوج خودش بازگرداند یا تنها شاهد در هم ریختن نام Modern Warfare و خاطرات خوب آن خواهیم بود؟

یکی از مواردی که باعث موفقیت سگانه Modern Warfare شده بود، داستان و الگو گرفتن سازندگان سری از اتفاقات و جنگ های تروریستی که در جهان در جریان بود، است. اصلا راحت تر بگویم. جنگ‌های مدرن در کنار شخصیت‌های به یاد ماندنی و ست پیس ها و کات سین‌های با کیفیت از عوامل اصلی موفقیت سگانه بودند. شماره جدید هم با دنبال کردن مسیر عناوین قبلی یک بار دیگر سعی کرده‌است تا با الگو گرفتن از وضعیت حال و حاضر دنیا و به خصوص وضعیت خاورمیانه اقدام به ساخت عنوانی با شخصیت‌ها و حتی کشوری خیالی در خاور میانه دست بزند. این بار گروه تروریستی داعش بدون آن که نامی از این گروه برده شود به تصویر کشیده شده و سربازان داعشی جایگزین سربازان طالبان که در سری مدرن وارفر حضور داشتند، شده‌ است. عنوان جدید یک ریبوت کامل حساب می‌شود و به جز شخصیت‌های نام آشنا سری مانند کاپیتان پرایس، هیچ ارتباطی به نسخه‌های قبلی ندارد. کلیت داستان شماره جدید روایت‌گر تنش شدید آمریکا با گروهی تروریستی در کشور خیالی Urzikstan و حمایت کشور روسیه از این گروه تروریستی است. همانند همیشه این بار هم در طول مراحل اثر، کنترل شخصیت‌های متفاوتی به دست بازیکن سپرده می‌شود، اما دو قهرمانی که بیشتر تمرکز بازی بر روی آن‌ها است، Kyle و Alex نام دارند. بالاخره استودیو IW بعد از مدت ها موفق شده‌است تا در خلق شخصیت‌های جدید موفق عمل کند و در این شماره به لطف شخصیت پردازی عالی تمام شخصیت‌ها اولین گام مثبت برداشته شده‌است.

 مورد بعدی نحوه روایت داستان است. سری هیچ وقت دارای داستانی پیچیده نبود و تنها به لطف ست پیس‌ها و به تصویر کشیدن صحنه‌های تلخ جنگ لحظات به یاد ماندنی را خلق کرده بود. مواردی که چند سالی می‌شود به شدت جای خالی آن‌ها در سری حس می‌شود و حالا به لطف شماره جدید یک بار دیگر شاهد خلق صحنه‌های تاثیر گذاری هستیم که از لحاظ کیفی در سطح بسیار بالایی قرار دارند. به عنوان مثال در یکی از مراحل در نقش کودکی ظاهر خواهیم شد که باید از حملات شیمیایی به کمک پدرش جان سالم به در ببرد. این مرحله به قدری تلخ و تاثیر گذار است که تا چند ساعت قادر به انجام ادامه بازی نبودم. حق انتخاب در این شماره به شکل دیوانه‌ کننده‌ای استفاده شده‌است. در موارد فراوانی بازی شما را مجبور می‌کند تا گروهی از مردم بی‌گناه را به رگبار ببندید تا از بین آن‌ها فرد تروریست هم کشته شود و در مواردی فراوانی حق انتخاب ریسک کردن و نکشتن افراد به ظاهر بی‌گناه را دارید. مواردی که شاید در داستان اثر تاثیری نگذارند، اما در عمل بیشترین تاثیرات را در ذهن بازیکن می‌گذارد.

 در عمل می‌توانم بگویم تمام مراحل بازی دارای چنین صحنه‌هایی است. ست پیس ها و لحظات به یاد ماندنی و نابی که باعث خلق یکی از بهترین مراحل سری شده‌اند. در آخر هم باید به روند و پیسینگ بازی اشاره کنم که در نوع خودش عالی است. IW سعی کرده‌است تا در هر مرحله تصویری متفاوتی از جنگ را به تصویر بکشد. در یک سری از مراحل به صورت مخفیانه به دشمنان حمله خواهیم کرد و در مواردی دیگر هم شاهد به تصویر کشیدن جنگی تمام عیار خواهیم بود. تنها مواردی که به آن‌ها انتقاد وارد است، زمان نسبتا کوتاه به پایان رساندن بازی و تنوع کم کشور هایی است که مراحل اثر در آن جریان دارد. به پایان رساندن بازی کمتر از ۵ ساعت به طول می‌انجامد و اکثر مراحل اثر هم در کشور Urzikstan جریان دارد و به شدت جای خالی روسیه و برف سنگینش حس می‌شود. در نهایت این عنوان موفق شده در زمینه داستانی تبدیل به یکی از بهترین شماره های سری شود.

در کنار داستان و روایت عالی، در بخش گیم‌پلی هم با یک عنوان شوتر نظامی طراز اول طرف هستیم. در حالی که چند شماره قبلی بیشتر به سوی یک شوتر فانتزی پیش رفته بودند و سرعت عمل و استفاده از قدرت های مختلف نقش به‌ سزایی در پیشبرد بازی داشتند، در این شماره همه چیز به کل عوض شده و حالا با گیم‌پلی به شدت کندتر و واقع‌گرایانه ای طرف هستیم. دیگر خبری از دابل جامپ و یا پرک های مخصوص نیست و همه چیز با قدرت اسلحه و جنگ‌های کند زمینی پیش می‌رود. البته این بدان معنا نیست که با یک گان‌پلی منسوخ شده طرف خواهیم بود، بلکه در بسیاری از موارد سازندگان سعی کرده‌اند تا مکانیزم های جدیدی را در قلب گیم‌پلی جای دهند. به عنوان مثال امکان تعویض خشاب اسلحه در هنگام زوم کردن وجود خواهد داشت. اسلحه‌ها حالا قابلیت mount شدن دارند و تقریبا از تمام آبجکت‌های محیط می‌توان به عنوان کاور استفاده کرد. حتی در هنگام نبرد با دشمنانی که در فاصله دورتر نسبت به شما قرار دارند، جهت وزش باد می‌تواند هدف را تغییر دهد. اسلحه‌ها هنگام تیر اندازی دارای لگد بیشتری هستند و تعویض خشاب هم کندتر صورت می‌گیرد. جزیئات و موارد نسبتا کوچکی که وقتی آن‌ها را در کنار هم قرار می‌دهیم باعث ایجاد تغییرات فراوانی در Modern Warfare شده‌اند. حتی به لطف فیزیک پیش‌رفته و موتور جدید، نبرد ها و عکس العمل دشمنان به برخورد تیر هم بسیار نزدیک به واقعیت است. تمام این تغییرات در تمام بخش‌های بازی اعم از تک‌نفره و چند نفره باعث دمیده شدن جان تازه در روح سری شده‌اند. البته تمام تغییرات به مواردی که اشاره کردم خلاصه نمی‌شود و مواردی مانند دوربین دید در شب و حتی امکان کنترل هواپیما های RC جزو موارد جدیدی هستند که به بازی اضافه شده و استفاده از آن‌ها هم بسیار جذاب و جالب است. تنها موردی که شاید MW در آن همچنان دچار ضعف باشد هوش مصنوعی دست نسبتا قدیمی است. هوش مصنوعی در مراحلی که بر پایه مخفی‌کاری ساخته نشده‌اند، بسیار خوب عمل می‌کند و شاهد استراتژی و جای گیری مناسب دشمنان برای نبرد با بازیکن خواهیم بود، اما در مراحلی که بیشتر متکی به مخفی‌کاری هستند، در بعضی از موارد هوش مصنوعی عکس العمل های مناسبی از خود نشان نمی‌دهد.

در کنار بخش تک نفره کوتاه، بخش چند نفره وسیع بازی قرار دارد. این بار Modern Warfare فاقد بخش بتل رویال و زامبی است، اما در عوض شاهد یک بخش جدید با عنوان Ground War خواهیم بود که از ۶۴ بازیکن پشتیبانی می‌کند. این بخش شباهت‌های فراوانی به عنوان Battlefield دارد و با دسترس قرار دادن کنترل وسایل نقلیه متفاوت و لشکر عظیمی از بازیکنان جذاب و سرگرم کننده‌است. هر چند جای خالی تخریب پذیری محیط به شدت در این بخش حس می‌شود. بخش جدید دیگر، بخش Spec Ops است که به صورت Co-Op و تک نفره در دسترس خواهد بود و در آن بازیکن باید در Wave های مختلف با دشمنان مقابله و زنده بماند. در نهایت هم مد های پرطرفدار سری در دسترس خواهند بود که حالا به لطف گان‌پلی فوق‌العاده بازی تجربه آن‌ها به شدت سرگرم کننده است. همان طور که انتظار می‌رود، تعداد زیادی اسلحه با قابلیت شخصی‌سازی در دسترس بازیکن خواهد بود. موارد دیگری مانند killstreaks هم همچنان نقش به سزایی در پیش‌برد بخش چند نفره ایفا می‌کنند. البته تمام این موارد بدون وجود میدان‌های جنگ مزیت خاصی ندارد. نقشه‌های فوق‌العاده شماره اول BO و دو شماره اول MW به یاد دارید؟ هر کدام از نقشه‌ها شاهکاری بارز در خصوص لول دیزاین بودند. نقشه‌هایی که هنوز بعد از گذشت چند سال همچنان از آن‌ها به عنوان پرطرفدار ترین نقشه‌ها در شماره‌های اخیر استفاده می‌شود. در خصوص MW جدید هنوز برای نتیجه گیری کمی زود است، اما با اطمینان خاطر می‌توانم بگویم تقشه‌هایی مثل Arklov Peak و Gun Runner می‌توانند در کنارNuke Town تبدیل به بهترین نقشه‌های سری شوند.

استودیو Infinity Ward برای ساخت اولین شماره COD از موتور id Tech 3 استفاده کرد. در ادامه دوباره همین استودیو در شماره اول Modern Warfare که در سال ۲۰۰۷ عرضه شد، از موتور IW 3.0 که یک نسخه به روز شده از موتور id Tech 3 بود، استفاده کردند. اما این پایانی برای موتور نسبتا قدیمی id Tech 3 نبود و در ادامه و شماره های بعدی هم دوباره از نسخه‌های جدید تر این موتور گرافیکی استفاده شد. همین موارد باعث شده بود تا همیشه شاهد نقاط ضعف فراوانی در بخش‌ بصری شماره‌های قبلی باشیم. خوشبختانه برای ساخت این شماره استودیو Infinity Ward با استفاده از یک موتور گرافیکی جدید MW را ساخته‌ و نتیجه هم همان طور که انتظار می‌رفت، عالی از آب در آمده‌است. محیط هایی با جزیئات فراوان همراه با افکت های مختلف، انیمیشن‌های جدید برای دشمنان و یاران خودی و برای اولین بار در سری وجود سایه شخصیت اصلی مواردی هستند که در همان شروع بازی متوجه آن‌ها شدم. اما با پیشروی در مراحل می‌توان در هر صحنه از جزیئات فراوان و نور پردازی فوق العاده بازی لذت برد. Modern Warfare در بخش بصری همان اثری است که از Cod: Ghost انتظار داشتیم. یک عنوان که در بخش بصری بتواند چشمانمان را به خوش‌مزگی سیگار کاپیتان پرایس نوازش دهد. تمام این موارد در کنار عملکرد تکنیکی روان، قابل قبول و نرخ فریم ۶۰ باعث خلق یکی از چشم نواز ترین عناوین نسل هشتمی کنسول ها شده‌است.

همیشه در بررسی‌ها سعی می‌کردم این بخش را در کنار بخش بصری اثر توصیف کنم، اما به لطف وسعت گسترده و کامل موزیک‌ها، صداپیشگی و صدا گذاری بازی تصمیم گرفتم در قالب یک بخش مجزا به بررسی این موارد بپردازم. اول از قطعات فوق‌العاده بازی می‌گویم.  Sarah Schachner که قبلا وظیفه ساخت قطعات بی نظیر Call of Duty: Infinite Warfare و Assassin’s Creed Origins را در کارنامه خود به همراه دارد، در MW به اوج هنرش در موسیقی دست یافته‌ است و شاهد خلق یکی از بهترین موزیک‌های ساخته شده در صنعت بازی‌ها هستیم. قطعاتی که برای ساخت آن ‌ها از ساز های سنتی موزیک عربی در کنار ویالون، پیانو و دیگر ساز های غربی استفاده شده تا شاهد قطعاتی سنگین همراه با حس ترس از جنگ همراه باشیم. در کنار موزیک عالی، صداپیشگان شماره جدید هم به شکل ماهرانه‌ای در خلق یک دنیای جدید در سری موفق عمل کرده‌اند. اول از همه از شخصیت کاپتان پرایس بگویم که وظیفه صداپیشگی او را  Barry Sloane انجام داده است. برنده جایزه BAFTA و شخصیت Aiden Mathis در سریال Revenge’ and as Joe ‘Bear در نقش قهرمان دوست‌داشتنی سری عالی ظاهر گشته و نسخه‌ای پخته‌تر از شخصیت کاپتان پرایس را به تصویر می‌کشد. دیگر شخصیت‌ها مثل الکس هم به لطف ظاهر کاریزماتیک در کنار صداپیشگی عالی موفق شده‌اند تا در خلق شخصیت‌های به یاد ماندنی دخیل باشند. کم لطفی است که از شخصیت‌های مثل فرح و حدیر اسمی نبریم. صداپیشگان این دو با تلفیق لهجه‌های عربی، فارسی و انگلیسی موفق به خلق شخصیت‌های بومی و جالبی شده‌اند. در نهایت استفاده از افکت‌های مختلف صدا هم به بهترین شکل ممکن انجام شده. تمام اسلحه‌های دارای صدایی نزدیک به واقعیت هستند و از این بابت نقش مهمی در خلق صحنه‌های جنگ دارند.

بازی Call of Duty: Modern Warfare بازگشت با شکوه سری به تخت پادشاهی سبک شوتر نظامی است. تجربه بخش تک نفره همان لذتی است که آخرین بار بعد از به پایان رساندن شماره دوم Modern Warfare از آن لذت بردم و حالا به لطف این شماره دوباره توانستم لذت به پایان رساندن یک شوتر بی‌نقص را تجربه کنم. هر چند این تجربه فوق‌العاده به سرعت هم به پایان می‌رسد. البته با وجود بخش چند نفره، Modern Warfare قطعا ارزش تجربه را دارد. در نهایت عنوان جدید نوید آینده درخشانی را برای سری می‌دهد. عنوانی که در نسل بعدی کنسول‌های مایکروسافت و سونی می‌درخشد.

اگر از طرفداران این مجموعه بازی محبوب هستید آیتم ویدیویی 10 حقیقتی که درباره Call of Duty نمی‌دانید را در بازی سنتر مشاهده کنید.