بررسی بازی Call of Duty: Ghosts

باز هم سال دیگر از راه رسید و دوباره شاهد عرضه یکی دیگر از نسخه‌های سری پرآوازه Call of Duty هستیم که شاید دیگر توضیح دادن در مورد آن، خود حشو باشد. ساخت آخرین و جدید‌ترین نسخه از این سری، که اتفاقا در بین بازی‌بازان ایرانی نیز بسیار پرطرفدار است، این‌بار و طبق برنامه‌ای که چند سالی است شاهد آن هستیم به دست استدیو Infinity Ward افتاد. استدیویی که با خلق سری Modern Warfare معنای تازه‌ای را برای بازی‌های اول شخص تعریف و المان‌هایی تازه و سینمایی را وارد این سبک کرد. با توجه به این‌که در طی چند سال اخیر شیوه روایتی بازی‌هایی که Infinity Ward می‌ساخت منحصرا یک خط داستانی را می‌پیمود، این‌بار خبری از شخصیت‌های نام آشنایی که در سه شماره پیشین ساخته Infinity Ward، یعنی Modern Warfare، Modern Warfare2 و Modern Warfare 3حضور داشتند نیست و داستان این شماره یعنی Call of Duty: Ghosts، ماجراهای جدید را برایمان روایت می‌کند. با توجه به این اوصاف، Call of Duty: Ghosts با وجود درپی داشتن شالوده اصلی این سری کمی متمایز‌تر از نسخه‌های دیگر ظاهر شده که احتمالا دلایل متعددی نیز دارد. در ادامه این نقد و بررسی به تک‌تک این نقاط اشاره می‌کنیم و باید ببینیم که حالا که در مرز بین نسل هفتم و هشتم بازی‌های کامپیوتری هستیم، آیا IW با خلق یک نسخه دیگه از سری CoD می‌تواند بازی‌بازان را تا لحظه آخر سر دستگاه هایشان بنشاند، یا خیر.

همان‌طور که اشاره شد، Call of Duty: Ghosts خط داستانی خود را به طور کامل از سری Modern Warfare جدا کرده و این‌بار با نشان دادن یک داستان کاملا مستقل به خانه‌های مخاطبان پا گذاشته است. داستان Ghosts به سال‌های اخیر برمی‌گردد. جایی که نیرو‌های چند کشور متحد و البته دشمن آمریکا، گروهی را تحت عنوان Federation تشکیل داده‌اند و طی وقایعی در ابتدای بازی، از تجهیزات ایستگاه‌های فضایی برضد آمریکا استفاده می‌کنند و این کشور را مورد حمله قرار می‌دهند. با گذشت 10 سال از این اتفاق و ضعیف شدن آمریکا به عنوان کشوری ویران و البته قدرت یافتن کشور‌های آمریکای جنوبی، گروهی از سربازان و فرماندهان سابق آمریکایی با تشکیل گروهی به نام Ghosts سعی در پس گرفتن خاک آمریکا و مبارزه با Federation را دارند. در این بین شخصیت پردازی تک تک کارکتر‌ها خصوصا شخصیت اصلی داستان و برادرش، موجب شده تا حس خوبی در بطن داستان کلی Ghosts شکل بگیرد. البته نباید از تیم نویسندگان این شماره نیز چشم پوشی کرد که به خودی خود کارنامه درخشانی را حتی در عرصه فیلم سازی دارند. از این رو شکل حماسی و روایت جالب داستانی را می‌توان یکی از نقاط عطف این شماره نیز دانست. اگرچه Ghosts نیز سنت نسخه‌های چند سال اخیر سری Call of Duty را حفظ کرده و ویژگی ای که می‌توان از آن به عنوان یکی از المان‌های تازه باب شده در عرصه بازی‌های کامپیوتری یاد کرد را در خود جای داده است. البته این ویژگی چندان خوشایند نیست و بخش داستانی بازی عملا به انجام چندین مرحله کوتاه که در نهایت 3 یا 4 ساعت از وقت شما را می‌گیرد بدل شده است.

با این حال و با وجود کوتاهی گیم‌پلی، Infinity Ward سعی کرده با گنجاندن امکاناتی از قبیل بازی روی خشکی یا در آب و… تنوع نسبتا مناسبی به بازی خود ببخشد، هر چند احتمالا پس از انجام چند مرحله این حس در شما به وجود می‌آید که تمام این مراحل را پیش از این نیز بازی کرده‌اید! تقریبا تمام مراحل بازی یادآور شماره‌های قبلی سری CoD بوده و پیشرفت خاصی در روند گیم‌پلی احساس نخواهید کرد. هر چند کسی انتظار تغییرات گسترده در گیم‌پلی این شماره نداشت ولی حداقل تیم سازنده می‌توانست به مناسبت ورود به نسل جدید، اندک تغییراتی در بازی ارائه دهد که متاسفانه شاهد هستیم درصد تغییرات در روند گیم‌پلی به سمت عدد صفر میل می‌کند! البته نباید از بخش چند نفره در این شماره نیز غافل شد. در Ghosts، مد‌های مختلف به قدری زیاد هستند که شاید نتوانید به راحتی میان آن‌ها انتخاب کنید. همین بخش چند نفره باعث شده تا بتوان از انتقاداتی که به کوتاهی بخش تک نفره می‌شود چشم پوشی کرد. در این بین نباید از بخش Co-op نیز غافل شد. بخشی که یکی بهترین انتخاب برای بازی کردن با دیگر دوستان به حساب می‌آید. اگر بخش تک نفره را تمام کرده‌اید، بخش‌های Multi Player منتظر شما هستند تا ساعت‌ها شما را درگیر خود کنند. علاوه بر وجود حالت‌های همیشگی، چند حالت تازه نیز به بخش چند نفره این شماره اضافه شده‌اند که با وجود تنوع بالا، کیفیت تک تکشان نیز حفظ شده است.

با تمام این تفاسیر، هسته اصلی گیم‌پلی همان حس همیشگی CoD را به شما القا خواهد کرد و گیم‌پلی بازی با وجود تکراری بودن، باز هم می‌تواند برای شما لذت بخش باشد. علاوه بر نکات ذکر شده، Call of Duty: Ghosts به بخش مخفیکاری نیز اهمیت بیش‌تری داده است. استفاده از سلاح‌های سرد و راهکار‌های جدید مخفیکاری باعث شده تا گیم‌پلی بازی غنی‌تر شود. همین‌طور قابلیت کنترل سگ نیز در بازی وجود دارد که البته به دلیل مکانیزم نه چندان جالب آن عملا بدون استفاده باقی می‌ماند. در کنار این موارد، چیزی که هر مخاطب بازی‌های اول شخصی آن را انتظار می‌کشد، وجود سلاح‌های متنوع، جالب و طراحی درست آن‌ها است. نکته مثبت و قابل ذکر در مورد Ghosts این است که IW توانسته با طراحی تعداد زیادی اسلحه (در حدود 100 عدد) توانایی خود را در این زمینه اثبات کند. البته که تعداد زیادی از این دسته از سلاح‌ها تنها در بخش چند نفره مورد استفاده قرار خواهد گرفت، اما تعداد اسلحه‌های بخش تک نفره نیز راضی کننده است. Set Piece یا همان صحنه‌های به یاد ماندنی و جذاب که چند سالی است از دنیای سینما به بازی‌های کامپیوتری راه پیدا کرده است و اتفاقا در شماره‌های اخیر سری CoD نقش مهمی از بازی را ایفا می‌کرد نیز بخش دیگری از گیم‌پلی Ghosts را شامل می‌شود. با وجود جذاب بودن این صحنه‌ها، به احتمال فراوان شما نیز قبل از رخ دادن هر صحنه، وقوع آن حادثه را پیش بینی خواهید کرد و به دلیل تکراری شدن این فرمول، بسیار بعید است که حتی یک Set Piece در بازی بتواند شما را غافل‌گیر کند.

با وجود داستان خوب و گیم‌پلی تقریبا راضی کننده، Ghosts آن طور که باید در زمینه‌های گرافیکی عالی عمل نکرده است. البته این سخن بدان معنا نیست که Call of Duty: Ghosts از گرافیکی ضعیف رنج می‌برد؛ بلکه برعکس، در برخی از موارد می‌توان از گرافیک Ghosts به نیکی یاد کرد. انفجار‌های طبیعی و خوب، تکسچر‌های با کیفیت و مدل‌های زیبا به خودی خود نکات مثبتی تلقی می‌شوند اما به عنوان کسانی که در این نسل، سال به سال شاهد نسخه‌ای جدید از سری CoD بودند، شاید انتظار داشتن برای گرافیکی پیشرفته‌تر و زیبا‌تر چندان هم بی‌راه نباشد. بی‌کیفیتی چهره‌های شخصیت‌ها به همراه برخی صحنه‌های مرده، تاریک و طراحی‌های نه چندان هنری بخشی از نکات ضعف گرافیکی CoD: Ghosts را تشکیل می‌دهند. به صورت کلی باید گفت Ghosts از نظر گرافیکی پیشرفت خاصی نسبت به نسخه‌های پیشین سری CoD نداشته و بخش گرافیکی بازی را صرف می‌توان با لغت “خوب” توصیف کرد. به مانند بسیاری از بازی‌های هم سبک CoD، در این شماره نیز وجود موسیقی‌هایی با حال و هوای مراحل و البته افکت‌های صوتی مناسب یکی از ارکان اصلی بازی به حساب می‌آید. گرچه راه کلی خلق موسیقی‌های Ghosts با نسخه‌های پیشین این سری تفاوت چندانی ندارد ولی تم کلی این موسیقی‌ها تاریک‌تر شده و راه حماسی‌تری را در پیش گرفته است. از این نظر شاید چنین تفاوتی به مذاق برخی مخاطبان خوش نیاید و همان ریتم‌های تند همیشگی را ترجیح دهند. در مقابل افکت‌های صوتی با وجود تنوع اسلحه‌ها و شلوغ بودن میدان نبرد، نکته خاصی را از نظر منفی و یا مثبت بودن شامل نمی‌شوند. صداپیشگی کارکتر‌ها نیز به خوبی پیاده شده تا تنها اشکالات بخش صوتی بازی به برخی از موسیقی‌ها وارد باشد.

آخرین نسخه از Call of Duty در حالی عرضه شده است که اولین شماره از این سری محسوب می‌شود که برای کنسول‌های نسل بعدی نیز می‌آید. در حالی که انتظارات از استدیو Infinity Ward بسیار بالا بود و همه منتظر یک بازی “عالی” بودند، به نظر نمی‌آید که Ghosts توانسته باشد این مقصود را به پایان خود رسانده باشد. با وجود نمایش خوب بازی در اکثر قسمت‌ها، مشکلاتی نیز در بخش‌های مختلفی وجود دارد که حقیقتا نمی‌توان به راحتی از آن گذشت، خصوصا از بزرگترین مشکل بازی یعنی تکراری شدن بیش از حد آن. اما در پایان باید گفت، Call of Duty: Ghosts عنوانی است که مانند شماره‌های پیشین سرگرم کننده است و با وجود حالت‌های زیاد بخش چند نفره می‌توان ماه‌ها از آن لذت برد. اگر از دارندگان کنسول‌های نسل هفتم هستید و به این سریع علاقه‌مند، به خوبی از این شماره استفاده کنید و لذت ببرید. شاید این آخرین ساخته Infinity Ward برای کنسول‌های این نسل باشد!