نقد و بررسی Black Mirror

شاید نام «بلک میرور» (Black Mirror) به لطف سریال شبکه نت‌فلیکس، برای دنبال‌کنندگان سینما و سریال‌ها آشنا باشد. اما اگر از شیفتگان سری بازی‌های ماجراجویانه باشید، احتمالا با سری Black Mirror آشنایی دارید. بازی‌ای که در سال 2003 کار خود را آغاز کرد و تا جایی که می‌توانست، برای خود اسم و رسمی به پا کرد. عنوانی که این بار قصد بررسی آن را داریم، کوچکترین ارتباطی به سریال یاد شده ندارد و در واقع یک ریبوت از بازی Black Mirror به حساب می‌آید. این اثر توسط استودیو King Art Games ساخته شده که هیچ عنوان شاخصی و موفقی در کارنامه خود ندارد و تمامی آن‌ها عملکرد متوسطی از خود به جای گذاشته‌اند. بنابراین اولین چیزی که در روز معرفی بازی موجب نگرانی طرفداران این سری شد، نام این استودیو بود. اما حالا مدتی از انتشار بازی می‌گذرد، و این پرسش مطرح می‌شود که آیا بالاخره King Art توانسته برای اولین بار یک بازی موفق بسازد؟ جواب این سوال قطعا خیر است! ریبوت Black Mirror نه تنها نمی‌تواند آثار بازی اصلی را حفظ و احیا کند، بلکه به عنوان یک اثر مستقل هم در سطح بسیار پایینی قرار دارد و سرشار از مشکلات ریز و درشت است.

داستان بازی حول محور خانواده نفرین شده «گوردون» می‌چرخد. دیوید گوردون (پروتاگونیست) پس از خودکشی مرموز پدرش تصمیم می‌گیرد که برای اولین بار به عمارت اجدادی‌اش به نام Black Mirror واقع در اسکاتلند برود و پرده از راز خودکشی پدرش بردارد. در طول مدت حضور دیوید در قلعه، موضوعات مختلفی پیش می‌آید. او متوجه اتفاقات عجیب و غریبی در اطراف خود می‌شود و اطلاعات بیشتری از گذشته خانواده خود می‌فهمد و از سمتی دیگر از قدرت‌های غیرطبیعی خودش با خبر می‌شود. در یک نگاه کلی، داستان و اتفاقات آن در مرکز هسته اصلی بازی قرار دارد و میزان لذت بردن شما از این عنوان، به داستان بستگی دارد؛ البته که پلات کلی بازی هم دارای ایرادات بسیار بزرگی است. اولین مشکل داستان دقیقا در نقطه شروع آن است. بازی بدون هیچ حرف اضافه و بدون معرفی شخصیت‌ها و محیط پیرامون، شما را در نقش دیوید گوردون قرار می‌دهد. احتمالا نویسنده داستان در نظر داشته با این نحوه روایت، حس کنجکاو بودن یا مرموز بودن قصه را در وجود شما زنده نگه دارد، ولی در واقع روند کلی به هیچ وجه به این صورت پیش نمی‌رود و سرنوشت تمامی کارکترها و اتفاق‌ها برای شما بی‌اهمیت هستند؛ بنابراین اولین ایراد داستان Black Mirror، از شخصیت‌پردازی ضعیف و خشک آن نشات می‌گیرد.

اما مورد دیگری که در طول داستان به چشم می‌خورد، سیستم انتخاب دیالوگ است که مشابه آن را در بازی‌های زیادی دیده‌ایم. اگر از دیالوگ‌های حوصله‌سربر و نخ‌نما فاکتور بگیریم، این سیستم هم آنطور که باید و شاید خوب کار نشده است. در بیشتر مواقع این دیالوگ‌ها هیچ تاثیری بر روی روند کلی داستان ندارند و تنها با انتخاب آن‌ها، دیالوگ متفاوتی گفته می‌شود. البته از این نکته نباید غافل شد که این سیستم اگرچه تاثیر زیادی بر اتفاقات نخواهد گذاشت، اما تنوع نسبتا خوبی به گیم‌پلی بخشیده است و در مواقع مناسب می‌تواند توجه مخاطب را به خود جلب کند.

نقد و بررسی بازی Black Mirror بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازی‌سنتر نوشته شده است.