بررسی بازی Astral Chain

استودیو Platinum Games دوسال پس از عرضه عنوان NieR: Automata با ساخت بازی Astral Chain  بازگشته تا دل طرفداران ژانر هک اند اسلش را برباید. تنها نکته‌ای که بسیاری از گیمرها را آزار می‌دهد، این است که چرا بازی جذابی مانند Astral Chains باید به صورت انحصاری برای سوییچ عرضه شود. همین عرضه انحصاری برای سوییچ باعث شده که گرافیک فنی بازی در مقابل عناوین انحصاری PS4 و Xbox One مثل Bloodborne و Gears 5 حرفی برای گفتن نداشته باشد با این حال فریم ریت کاملا روان آن دیگر ایرادات گرافیکی بازی را از چشم انداخته و گیم پلی بی‌نظیر آن باعث می‌شود در برابر رقبایش قدر قدرتش توان قد علم کردن داشته باشد.

داستان بازی روایتگر تلاش یک گروه زبده از نیروهای پلیس برای مبارزه با موجوداتی بیگانه و خطرناک به نام کایمرا است.  کایمرا به واسطه قدرت زیاد خود موفق به نابودی بخش اعظم حیات روی کره زمین شده‌اند و از تمدن بشری چیزی جز یک شهر عظیم که به صورت پناهگاه عمل می‌کند باقی نمانده. بازیکنان باید با در دست گرفتن کنترل یکی از دو فرزندخوانده کلنل مکس، پرده از علل حملات گسترده کایمراها به پناهگاه بردارند. با این حال جست و جوی نیروهای ویژه پلیس که در بازی آن‌ها را با نام Neuron می‌شناسیم به همین سادگی پیش نمی‌رود و به سرعت حقایق و توطئه‌های تازه‌ای سد مسیر بازیکنان خواهند شد. با این که تقریبا نقطه منفی‌ای نمی‌توان در داستان بازی یافت اما گیم پلی به حدی قوی کار شده که تمامی دیگر جنبه‌های بازی را زیر سایه خود قرار می‌دهد.

کیفیت بافت‌ها در سطح قابل قبولی قرار دارد با این حال در حالت دستی، گاهی اوقات توی ذوق می‌زند. با این که گرافیک بازی نمره قبولی را کسب می‌کند اما اگر همین عنوان با این گرافیک برای دیگر پلتفرم‌های نسل هشتم عرضه می‌شد، بدون شک با حمله گسترده منتقدان و گیمرها مواجه می‌گشت. مسئله اصلی این است که کیفیت نسبتا معمولی و رو به پایین بافت‌های درون بازی، بیشتر از هر چیز به خاطر سخت افزار ضعیف و نسل هفتمی سوییچ است که قدرت مانور را از سازندگان سلب می‌کند. آن‌ها باید میان نرخ فریم روان و کیفیت تصاویر و بافت‌ها یکی را انتخاب کنند و خب مشخص است که برای استودیوی Platinum Games  به عنوان یکی از بزرگان ژانر هک اند اسلش، فریم ریت ثابت و اجرای روان در اولویت قرار دارد. بازی Astral Chain با این که از نظر طراحی فنی از انحصاری‌های رقیب شکست سختی می‌خورد اما از نظر استانداردهای گرافیکی سوییچ یک موفقیت محسوب شده و از سوی دیگر فریم ریت روان آن باعث می‌شود چشم بر ایرادات گرافیکی‌ای که صدالبته تقصیر استودیوی سازنده نیست، ببندیم.

وقتی درباره بازی‌های ساخت استودیوی Platinum Games  صحبت می‌کنیم، گیم پلی باید در درجه اول اهمیت قرار گیرد زیرا بزرگترین برگ برنده عناوین این استودیو همانا گیم پلی بی‌نظیر و جذاب است. Astral Chain هم از این قاعده مستثنی نیست و گیم پلی آن در یک کلام بی‌نظیر بوده و تجربه آن بر تمامی طرفداران ژانر هک اند اسلش واجب است. بیراه نیست اگر بگوییم بازی Astral Chain یکی از پیشروترین و جذاب‌ترین عناوین اکشن و هک اند اسلش چند سال اخیر است. گیم پلی بازی تنها به مبارزات تن به تن ساده ختم نشده و سازندگان مکانیزم‌های جدیدی را برای متنوع تر شدن بازی و سرگرمی گیمرها ابداع کرده‌اند. بدون شک مهمترین اقدام نوین Platinum Games در این بازی افزودن قابلیتی به نام احضار لژیون‌ها است. لژیون‌ها که در حقیقت هم نژاد دشمنان اصلی بازی یعنی کایمراها محسوب می‌شوند، پس از انجام آزمایش‌های فراوان به کنترل انسان‌های درآمده و در ماموریت‌ها کمک حال بازیکنان خواهند بود. این اولین باری نیست که یک استودیوی بازیسازی تصمیم به افزودن یک یار کمکی به بازی می‌کند. با این حال فسلفه وجود لژیون‌ها و نقش آن‌ها در پیشبرد گیم پلی است که Astral Chain  را از دیگر عناوین مشابه متمایز می‌سازد.

لژیون‌ها به پنج دسته مختلف Sword، Axe، Arm، Arrow و Beast تقسیم می‌شوند و استفاده از هر کدام آن‌ها در بازی تاثیر متفاوتی روی گیم پلی بازی خواهد داشت. به طور کلی لژیون‌ها یک یار کمکی کلیشه‌ای نبوده و گیمرها می‌توانند هر زمان که خواستند کنترل آن ها را در میدان در دست بگیرند. نکته جالب این است که مکانیزم کنترل لژیون به گونه‌ای طراحی شده که خللی در کنترل کاراکتر اصلی بوجود نیاید و بازیکنان به این احساس دچار می‌شوند که لژیون یک حیوان دست آموز یا یار کمکی نیست بلکه بخشی از وجود کاراکتر اصلی است. با استفاده از لژیون‌ها می‌توانید سرنخ‌هایی را از محیط بدست آورید که یک انسان معمولی به هیچ عنوان قادر به انجام آن‌ها نیست و یا این که به صورت خودکار به آن‌ها اجازه درگیر شدن با دشمنان را بدهید. هرکدام از لژیون‌ها قابلیت‌های جنگی متفاوت و منحصر بفردی دارند که استفاده دقیق از هرکدام از آن‌ها می‌تواند ورق را در نبردها به نفع‌تان برگرداند. سازندگان مکانیزم‌های هوشمندانه‌ دیگری را هم برای لژیون‌ها تعبیه کرده‌اند تا گیم پلی بازی بیش از پیش به مذاق طرفداران هک اند اسلش خوش بیاید. به عنوان مثال با حرکت دادن لژیون خود به صورت دایره‌ای دور دشمنان، می‌توان آن‌ها را به زنجیر کشیده و دمار از روزگارشان درآورد.

بدون شک بزرگترین نقطه ضعف بازی که برخلاف ایرادات گرافیکی، ارتباطی به ضعف های کنسول سوییچ نداشته و به صورت صد در صد برعهده سازندگان بازی است، صداگذاری ضعیف کاراکترهاست که حرکات لب‌هایشان با صدایشان به هیچ عنوان هماهنگ نیست. البته این تنها مشکل در بخش صدا بوده و موسیقی بسیار زیبای بازی به خوبی دیگر ایرادات این بخش را پوشش می‌دهد. ساتوشی ایگاراشی که پیشتر در پروژه Bayonetta 2 کار کرده، این بار بخش عمده‌ای از بار ساخت و تهیه کنندگی موسیقی بازی را بردوش گرفته. به گفته او موسیقی پس زمینه بازی با تغییر محیط و فضای بازی تغییر سبک می‌دهد و برهمین اساس بازیکنان یک کلکسیون کامل از ژانرهای مختلف موسیقی را که همگی از قضا با دقت و هنرمندی تمام ساخته شده‌اند را گوش خواهند داد.

در نهایت باید گفت بازی Astral Chain یکی از بهترین عناوین اکشن و هک اند اسلش چند سال اخیر است که به واسطه گیم پلی نوآورانه و جذابش می‌تواند تا مدت‌ها کاربران سوییچ را سرگرم نگاه داشته و برگ برنده‌ای باشد برایشان در جنگ کنسول‌ها.