بررسی بازی Assassin’s Creed: Bloodlines

چند سال پیش یوبی سافت با منتشر کردن بازی AC توانست نظر بسیاری از منتقدین و بالاخص گیمر ها را به خود جلب کند. بازی اصلی با وجود رنج بردن از اشکالاتی همچون تکراری شدن، توانست تجربه ای ناب و جذاب را از دوران قرون وسطی و جنگ های صلیبی به نمایش بگذارد.
بعد از منتشر شدن خبر ساخت AC II که دور از انتظار هم نبود (قبلا گفته شده بود که این بازی یک 3 گانه خواهد بود)، سونی در E3 امسال طی سورپرایزی اعلام ساخت نسخه ای از بازی را برای غول دستی خود یعنی PSP را داد و بسیاری از علاقه مندان و طرفداران بازی را به وجد آورد. اما همه چیز آن گونه که فکر میکنید نخواهد بود…,,بعد از منتشر شدن عکس ها و تریلر هایی از این بازی خیلی ها از جمله خود من به آن امیدوار شدم و انتظار تجربه ی ناب دیگری بعد از GOW CHOO را میکشیدم. بالاخره این بازی منتشر شد و به لطف Pirate های گرامی ما نیز موفق به بازی این عنوان شدیم. در نگاه اول بسیار زیبا جلوه میکند و وارد شدن به صفحه یا اتاقک آنیموس یاد و خاطره زیبای بازی اول را برایتان تداعی خواهد کرد. از این نظر AC BL کاملا به عنوان اصلی وابسته بوده است. داستان AC BL دقیقا بعد از جریانات AC 1 اتفاق می افتد و اینبار الطیر و ماریا به کمک گروه مقاومت به جنگ باقی ماندگان اعضای Templar ها می روند. این بار خبری از بیرون آمدن از آنیموس نیست، در نتیجه به هیچ وجه از وضعیت بیرونی خبری نخواهید داشت و نیز اصلا معلوم نیست آیا این خاطرات باز هم از DNA های دزموند خارج می شوند یا شخص دیگری قربانی پژوهشگران شده است. پس اگر تا کنون AC باز نکرده اید پیشنهاد می شود سراغ این نسخه نروید چون کاملا سر درگم خواهید شد.

اگر بخواهیم جمع بندی کلی در مورد داستان و روند داشته باشیم، بهترین جمله این خواهد بود: “گم شدن ماریا، پیدا کردنش به وسیله الطیر و دوباره از اول”.
از داستان که بگذریم به بخش اصلی یعنی گیم پلی میرسیم. گیم پلی کاملا شبیه نسخه اول است اما… بسیاری از المان های آن حذف شده. گشت زنی در شهر ها به صوت آزادانه و از درو دیوار بالا رفتن عضو جدا نشدنی این بازی خواهد بود. شهر ها بسیار کوچک هستند اما از دید وسیعی بهره میبرند. کل بازی به گرفتن ماموریت از اعضای گروه مقاومت برای کشتن شخص یا گارد های محل مشخصی محدود می شود. در هر شهر 2 ماموریت جانبی نیز وجود دارد که از تنوع کشتن شخص یا رساندن پیام فراتر نمی رود. دوربین بازی را نباید از یاد برد که مشکل زیادی برای گشت آزادنه برایتان ایجاد خواهد کرد و نمیتواند سریع خود را با موقیت شما تطبیق دهد. البته دکمه L مخصوص تنظیمات دوربین به صورت بالا، پایین، چپ، راست و دوربین مرکزی طراحی شده است، اما این کار از سرعت بازی و فرار از روی ساختمان ها می کاهد. سلاح ها کلا به 4 سلاح اصلی محدود می شوند. از همان ابتدا تمامی 4 سلاح در اختیارتان قرار میگیرد و میتوانید از آنها استفاده کنید، اما بر خلاف شماره اول که سلاح اصلی تیغ مخفی بود، این بار شما 90% از شمشیر استفاده خواهید کرد. هوش مصنوعی دشمنان از نکات قابل تحسین و به یادماندنی کل تاریخ بازی هاست!
,,بهتر است برای توصیف این بخش مثالی را برایتان ذکر کنم: “2 نگهبان روبروی هم در حال صحبت هستند، شما در حالت Low Profile و در در قالب راهب از پشت به یکی از آنها نزدیک می شوید و با Hidden Blades او را از پای در می آورید. حالا منتظر واکنش نگهبان بعدی باشید که 2 حالت دارد، یا کمال تعجب در حال ادامه گفتگو هست، یا بعد از کشته شدن دوستش در 20 سانتی متری صورتش، سرش را به سمت دیگری بر می گرداند و راه خود را ادامه میدهد.” شهر ها به وسیله تونلی یا دروازه ای به هم متصل می شوند که در این بین شاهد حداکثر 5 ثانیه لودینگ خواهید بود که در جای خود جالب است.
اکنون توضیحاتی در مورد گرافیک بازی بدهیم. در نگاه کلی و دور نما بسیار زیبا، با دید وسیع به نظر می رسد. اما در هنگام پخش دایالوگ ها که دوربین بر روی شخصیت ها زوم می کند، شاهد یک فاجعه خواهید بود. طراحی شخصیت ها در کمال تعجب بسیار کم جزئیات (بخوانید بدون جزئیات) هستند و بسیار تو ذوق می زنند. از آن سمت بافت های ساختمان ها خوب کار شده اند. اگر بخواهیم بگوییم با وجود محیط های بزرگ این مسائل قابل چشم پوشی است باید بگویم کاملا در اشتباهید. چون GOW CHOO نیز دارای محیط های بزرگی بودند و طراحی شخصیت ها نیز بسیار زیبا و کامل کار شده بودند. (حال آنکه محیط این بازی تا دلتان بخواهد دارای مه و دود است تا جزئیات در دور دست به کلی محو شود.),,صداگذاری عالی کار شده است. البته هیچ چیز جدیدی نخواهید دید و افکت ها از بازی اول به اینجا منتقل شده اند. دایالوگ ها زیبا هستند اما رفته رفته تکراری گشته و ترجیح میدهید که آنها را skip کنید، چون قبل از صحبت خودتان میتوانید حدس بزنید که در مورد چه موضوعی بحث خواهد شد. زیر نویس ها نیز از نقاط ضعف هستند و معمولا یا 5 ثانیه جلوتر می روند یا عقب می مانند. از صدای مرغ های بازی نمی شود یاد نکرد، که حتی بر روی پشت بام ساختمان 2 -3 طبقه نیز موجود هستند!!! موزیک بازی نیز خوب و وابسته به بازی اصلی است.
قابلیتی نیز در این میان وجود دارد که میتوانید با اتصال نسخه PSP اساسین به نسخه AC II ـه PS3 از مراحل جدید در AC BL و سلاح های انحصاری در نسخه PS3 بهره ببرید. در کل اگر طرفدار پروپاقرص این بازی هستید و مثل من در مسیر دانشگاه حوصله تان سر میرود این بازی می تواند با وجود تکراری بودن بیش از حد کمی شما را مشغول کند.,خواندن نقد و بررسی