بررسی بازی Alan Wake – نسخه PC

کابوس های بی پایان، تنهایی و ترس، گمشده در دل یکی از داستان هایی که خود نوشته، تلاشی بی ثمر برای نجات عشقش و گرفتار شدن در میان تاریکی، شروع دوباره کابوس های کودکی، کابوس های بی پایان. به Bright Falls خوش آمدید!

اکثر ما Max Payne را می شناسیم و با هر دو شماره این بازی خاطرات زیادی داریم، یک اکشن عالی ساخته دستان توانمند Remedy و انگشتان هنرمند Sam Lake! مکس پین با گیم پلی بی نظیر و داستان فوق العاده خود، در هنگام عرضه سر و صدای زیادی به پا کرد و محبوبیت زیادی در بین بازیکن ها به دست آورد. حال سازندگان آن اثر با یک بازی جدید و سبکی متفاوت تر بازگشته اند، Alan Wake حاصل تلاش چندین ساله Remedy است. این بازی که روند ساخت و عرضه آن بسیار جالب بود، دو سال پیش بر روی کنسول Xbox 360 عرضه شد و تا مدت ها خبری از نسخه PC بازی نبود. چندی پیش Remedy اعلام کرد که بازی را بر روی PC نیز منتشر خواهد کرد و اینک این بازی به زادگاه اولیه خود قدم گذاشته است!

Alan Wake نویسنده مشهوری است که به واسطه رمان های ترسناکش، طرفداران زیادی به دست آورده و به همراه همسرش زندگی خوبی را دنبال می کند. اوضاع به همین خوبی پیش نرفته و کابوس های پیاپی Alan را اسیر خود می سازند، به گونه ای که او دیگر نمی تواند رمان هایش را ادامه دهد. Alice همسر مهربانش برای رهایی Alan از این کابوس ها با او به شهر تفریحی Bright Falls می رود تا شاید این کابوس ها از زندگی آن ها بیرون رود، غافل از اینکه کابوس این بار با قدرتی وصف ناشدنی به استقبال آن ها می آید! Alice در قعر تاریکی فرو می رود و Alan برای یافتن و نجات او باید با تاریکی مبارزه کند. Sam Lake دوست داشتنی، این بار دست به خلق یک داستان روانشناسانه و دلهره آور زده که از نظر نوع پردازش داستان،‌ کمتر عنوانی در این نسل به آن شباهت دارد. یک داستان پر رمز و راز و پیچیده که تا آخرین لحظه شما را مجذوب خود کرده و تا مدت ها پس از پایان بازی، در ذهن شما باقی می ماند.Alan در راه رسیدن به Alice باید با تاریکی و وحشتی که از دل این تاریکی بیرون آمده مبارزه کند، انسان های تسخیر شده ای که هدف شان فقط نابودی Alan آن هم به هر قیمتی است. تمرکز بازی بر روی مبارزات و فرار از تاریکی و به طبع آن رسیدن به مکان های پر نور است. سلاح اصلی شما در این بازی اسلحه گرم نیست، نور قوی ترین سلاحی است که می تواند دشمنان را نابود کرده و به دیار نیستی بفرستد! مکانیزم گیم پلی بازی بر پایه نور و به دنبال آن استفاده از سلاح گرم است، شما به کمک چراغ قوه و تابش نور آن بر دشمنان، سپر محافظ و نامریی آن ها را از بین برده و سپس به کمک سلاح گرم بدن بی دفاعشان را آماج گلوله قرار می دهید! این سیستم گیم پلی کاملا هوشمندانه طراحی شده و عمق بالایی به مبارزات بازی می دهد. دشمنان در انواع مختلف، به دنبال یافتن راهی برای نابودی Alan هستند، او نیز از روش های متنوعی برای نابودی دشمنان استفاده می کند. منابع نوری مورد استفاده Alan شامل انواع چراغ قوه در اندازه های متفاوت، نارنجک نوری، منور، نور افکن و به طور خلاصه هر چیزی که به نور مربوط باشد، است. Slow Motion های مکس پین را به خاطر دارید؟ در این بازی این حرکات آهسته به گونه ای دیگر بازگشته اند، شما توانایی آهسته کردن زمان به شیوه مکس پین را ندارید ولی بازی به صورت خودکار در هنگام استفاده از منور و یا جاخالی دادن از حمله دشمن، صحنه را به صورت آهسته در می آورد که یک لحظه سینمایی بدیع را رقم خواهد زد. ترکیب این صحنه های سینمایی با افکت های خاص بسیار دیدنی است و البته تنها جنبه نمایشی ندارد، در هنگامی که چند دشمن به صورت هم زمان به شما حمله می کنند، فرار از حملات آن ها و آهسته شدن صحنه به شما این فرصت را می دهد تا به راحتی دشمنان را هدف گیری کرده و از میان بردارید. نور سپر دفاعی دشمن را از میان برده و اسلحه گرم خود دشمن را، بنابراین سلاح های نسبتا متنوعی شامل چندین نمونه کلت کمری، اسلحه شکاری و شاتگان در بازی گنجانده شده تا از هر نظر برای شکار دشمنان مهیا باشید! اسلحه های بازی از نظر قدرت کاملا با هم تفاوت داشته و با توجه به دشمنی که پیش روی شما قرار دارد، باید بهترین سلاح را برای نابودی وی انتخاب کنید. البته علاوه بر دشمنان عادی، تیم سازنده دشمن ترسناک تری نیز برای مقابله با شما در نظر گرفته است، دلهره! شما در حال دویدن در یک جنگل مه آلود و ترسناک هستید، ناگهان دوربین بازی به عقب رفته و دشمنانی را نمایش می دهد که از هر سو به سمت شما حمله ور می شوند، در ابتدای بازی دیدن این صحنه ها و حس دلهره ای که در شما ایجاد می شود، از دشمنان بازی خطرناک تر است! البته در این بین مشکل بزرگی وجود دارد، این صحنه ها فقط در ابتدای بازی جالب بوده و هر چه در طول بازی پیش رویم، به راحتی می توانید حدس بزنید که دشمنان چه موقع به سمت شما حمله می کنند و پس از مدت کوتاهی این حرکت دوربین برایتان عادی خواهد شد. دشمنان بازی فقط به انسان های تسخیر شده خلاصه نمی شوند، انواع وسایل موجود در محیط تحت تاثیر تاریکی قرار گرفته و به محض نزدیک شدن به آن ها، به سمت شما پرتاب می شوند. جالب ترین دشمنان بازی نیز دسته های بزرگ کلاغ هستند که همانند جنگنده های هوایی به طرفتان یورش می آورند! باطری مورد استفاده برای چراغ قوه و هم چنین مهمات اسلحه های Alan، چندان زیاد نبوده و باید در طول مبارزات به درستی از آن ها استفاده کنید تا با مشکل کمبود مهمات روبرو نشوید. در طول بازی مکان هایی وجود دارند که به وسیله نوری خارج از دسترس دشمنان، روشن مانده اند و معمولا در این مکان ها می توانید مهمات مورد نیاز خود را بیابید.

بخش مبارزات بازی به طور کلی جذاب و سرگرم کننده طراحی شده و تا انتهای بازی از آن لذت خواهید برد. مشکل اصلی بازی کم تنوع بودن المان های گیم پلی است. بخشی از داستان در طول روز رخ می دهد، در این بخش ها شما باید با افراد مختلف صحبت کرده و پرده از راز ناپدید شدن Alice بردارید، این بخش ها عموما کوتاه بوده و فقط به چند صحبت سریع خلاصه می شود و بلافاصله بعد از آن شب از راه می رسد! عدم تعادل بین مراحل روز و شب و استفاده ضعیف از بخش روز، موجب کاسته شدن از کیفیت گیم پلی بازی شده. دیگر نکته آزاردهنده، نبود معما در طول بازی و بهره نبردن از پتانسیل بالای محیط است. جنگل های فوق العاده زیبا و مه آلود بازی که قدم زدن در آن ها حس و حال عجیبی به بازیکن می دهد، پتانسیل بالایی برای خلق معماهای گوناگون دارد، ولی در کمال تعجب کوچک ترین معمایی در طول بازی وجود نداشته و شما در اکثر بخش ها، با یک محیط بزرگ که بدون استفاده مانده روبرو هستید. نوع گیم پلی و روند پیشرفت داستان به گونه ای است که جا را برای خلق یک عنوان Action/Adventure با معماهای فراون باز گذاشته، ولی تنها کاری که در انتهای بازی می توانید انجام دهید، تاسف خوردن در مورد نبود معما در بازی است! تمام این عوامل موجب شده تا گیم پلی بازی با وجود جذابیت بالایی که در بخش مبارزات دارد، کامل نبوده و نقص در آن کاملا به چشم آید. بخشی از بازی با رانندگی سپری می شود،‌ برخی محیط های بازی به قدری بزرگ هستند که تنها به وسیله اتومبیل می توان مسافت های طولانی را طی کرد. تنوع اتومبیل ها نسبتا خوب بوده و از کنترل بهتری بهره می برند، البته حقیقتا باید گفت صدای اتومبیل های بازی به شدت گوش خراش و آزاردهنده است! در طول شب، اتومبیل ها به وسیله مناسبی برای نابودی دشمنان تبدیل می شوند، به گونه ای که به کمک نور آن ها می توان سپر دشمنان را از بین برده و سپس با خیال راحت آن ها را زیر بگیرید‍!,فارغ از مسائل مربوط به گیم پلی، قدم زدن در جنگل های مه آلود بازی لذت خاصی دارد. فضاپردازی کم نظیر بازی در کنار موسیقی عالی و تلفیق نور چراغ قوه با مه، صحنه های اعجاب انگیزی را پدید می آورد. خوشبختانه تیم سازنده بهانه خوبی برای گشت و گذار در این جنگل ها به ما داده است! در طول بازی شما می توانید برای یافتن انواع و اقسام Collectible یا همان آیتم هایی که در بازی مخفی شده اند، به گوشه و کنار بازی سرک کشیده و یا در جنگل های زیبای آن به دنبال یافتن صفحات گمشده رمان Alan باشید. این صفحات پر تعداد بوده و در سرتاسر محیط بازی پخش شده و فقط به عنوان بهانه ای برای گشت زدن در محیط به حساب نمی آیند. در این صفحات با اعماق داستان پر پیچ و خم بازی بیشتر آشنا شده و آن ها به نوعی مکمل داستان اصلی بازی هستند. علاوه بر این، یافتن انواع فلاسک های قهوه، برنامه های تلویزیونی، رادیوها و قوطی های چیده شده بر روی هم نیز فرصت خوبی برای لذت بردن از محیط بازی به شما خواهند داد. در نهایت صندوق های گنج وجود دارند که به سبک بازی های نقش آفرینی با یافتن آن ها می توانید از هدیه سخاوتمندانه بازی لذت ببرید! Draw Distance بازی بی نظیر است، در طول روز مراحلی وجود دارد که می توانید یک فضای دید بسیار وسیع و چشم نواز را تجربه کنید، این صحنه ها به قدری شگفت انگیز هستند که در برخی بخش ها بازی را رها کرده و غرق تماشای مناظر پیش رو می شوید!

اساس و پایه اکثر بازی ها را گیم پلی آن تشکیل می دهد. در Alan Wake اوضاع به گونه ای رقم خورده که گیم پلی بازی تحت تاثیر روایت داستانی آن قرار می گیرد. داستان بازی بسیار زیبا و در عین حال مبهم است و به شیوه جالبی پیش می رود. بازی همانند سریال های تلویزیونی روایت می شود، هر مرحله شبیه به یک قسمت از سریال بوده و در ابتدای هر مرحله شاهد خلاصه ای از وقایع مرحله قبل هستیم. در انتهای هر Episode نیز آهنگی زیبا پخش می گردد که روند سریال گونه بازی را تکمیل می کند. سم لیک به خوبی و با الگوگیری از رمان های استفن کینگ (که در طول بازی مستقیما به نام او اشاره می شود!) توانسته یک داستان دلهره آور و در عین حال احساسی را روایت کند که به خوبی با مخاطب رابطه برقرار کرده و او را در دل یک دنیای تاریک رها می کند. بازی به گونه ای پیش می رود که در انتها خود را Alan Wake می پندارید که به دنبال یافتن عشق گمشده خود هستید!,متاسفانه روایت داستانی عالی و همین طور مبارزات جذاب و بخش تکنیکی قوی، اسیر کم محتوا بودن بازی شده و در واقع، بازی بیشترین ضربه را از این قسمت خورده است. همان گونه که بیان شد بازی از نظر تنوع گیم پلی ضعیف عمل کرده و علاوه بر این به جز قسمت داستانی، هیچ بخش اضافی در بازی وجود ندارد که شما را ناامید می کند. مشکل دیگر بازی این است که درجات سختی بازی تفاوت چندانی با هم ندارند، در درجه سختی Nightmare همان قدر به زحمت می افتید که در درجه سختی Normal تجربه کرده اید! این عوامل باعث شده که ارزش تکرار بازی شدیدا پایین آمده و تجربه چند باره بازی صرفا برای کسانی باشد که علاقه زیادی به یافتن آیتم های اضافی داشته، یا می خواهند داستان بازی را به طور کامل درک کنند. نکته ای که وجود دارد این است که نسخه PC بازی دو سال بعد از نسخه Xbox 360 آن منتشر شده و بازی پیش رو صرفا یک پورت خوب از نسخه کنسولی بوده که هیچ تغییری در محتوای آن داده نشده. این مورد موجب می گردد که نسخه PC از این نظر تفاوت خاصی با نسخه کنسول نداشته باشد. تنها برتری نسخه PC این است که دو DLC منتشر شده برای Xbox 360 نیز به همراه بازی اصلی در دسترس بوده و شما می توانید مدت زمان بیشتری برای بیداری Alan تلاش کنید! این دو DLC که با نام های The Signal و The Writer عرضه شده اند،‌ در واقع مکمل داستان بازی بوده و از نظر گیم پلی همان راه نسخه اصلی را ادامه می دهند. تنها تفاوتی که در بخش مبارزات این DLC ها وجود دارد این است که بازی نسبت به نسخه اصلی سخت تر شده و در هر زمان دشمنان زیادی به شما حمله می کنند، از این نظر مبارزات بازی جذاب تر و چالش برانگیز تر از نسخه اصلی دنبال می شود. برای به پایان رساندن بازی به 6 تا 8 ساعت زمان نیاز دارید که انجام DLC ها نیز این زمان را افزایش می دهد.بازی از نظر بصری فوق العاده است، نسخه Xbox 360 در زمان عرضه یکی از بهترین بازی های این کنسول از نظر گرافیک بود و حال نسخه PC این عنوان با بهبود هایی که داشته، توانسته در بین بازی های زیبای PC قرار گیرد. نورپردازی شاهکار بازی به راحتی می تواند لقب بهترین نورپردازی این نسل را به خود اختصاص دهد. نورپردازی حجم دار و کاملا داینامیک که کوچک ترین جزییات مربوط به آن با ظرافت خاصی طراحی شده، و یکی از دلایل اصلی زیبا جلوه دادن بازی است. علاوه بر این کیفیت بافت ها نیز اندکی بهبود یافته و Draw Distance بازی پیشرفت چشم گیری داشته است. متاسفانه مشکلات نسخه Xbox 360 یعنی برخی انیمیشن های ضعیف و پارگی تصویر کماکان در این نسخه وجود دارد و سازنده تلاشی در جهت بهبود آن ها نکرده است. انیمیشن صورت شخصیت ها در طول Cut Scene ها کاملا بی روح و خشک بوده و شخصیت های بازی در حین صحبت کردن، بیشتر یادآور زامبی هستند تا انسان! افکت های به کار رفته در حین بازی در یک کلام بی نظیر هستند. در نسخه PC به لطف نداشتن محدودیت های کنسولی، تعدادی افکت جدید که موجب زیبایی بیشتر صحنه ها می شوند، به بازی اضافه شده. صحنه های انفجار و همین طور لحظاتی که تصاویر آهسته می شوند نفس را در سینه هر بازیکنی حبس می کند! بازی از نظر هنری نیز در سطح بالایی قرار دارد. طراحی بی نظیر جنگل های Bright Falls و مناظر طبیعی بازی، با هنرمندی خاصی انجام پذیرفته و بخش عمده ای از اتمسفر بی نظیر بازی، مدیون موتور گرافیکی مخصوص آن است.

یک موسیقی زیبا می تواند یک بازی بد را قابل تحمل کند، حال تصور کنید تلفیق یک موسیقی عالی و یک بازی خوب چه معجون لذت بخشی خواهد شد! قطعات موسیقی بازی در یک کلام مسحور کننده هستند، گروه Poets of the Fall که پیش از این در ساخت Max Payne با Remedy همکاری کرده بود، این بار نیز با چند قطعه موسیقی زیبا به استقبال Alan Wake آمده و ما را از هنر خود بی نصیب نگذاشته اند‍! در انتهای هر Episode یک قطعه موسیقی پخش می شود که علاوه بر گروه مذکور، قطعاتی را از چندین گروه دیگر نیز شاهد خواهیم بود. علاوه بر این موسیقی مخصوص بازی نیز فوق العاده است، تم های زیبای موسیقی باعث می گردند تا حس دلهره به خوبی به بازیکن منتقل شده و او در دنیای تاریک و سیاه بازی غرق شود! صداگذاری شخصیت ها به خوبی توانسته داستان بازی را منتقل کرده و از این نظر کار صداگذاران بازی ستودنی است، خصوصا صداگذار شخصیت Alan Wake که به خوبی، مصیبت های یک نویسنده خسته و درمانده را به نمایش می گذارد. صداهای محیط و دشمنان بازی نیز بسیار عالی طراحی شده اند و صدای شلیک گلوله، انفجار و حتی صدای کلاغ ها نیز کیفیت بالایی دارند! در مجموع بخش صدا و موسیقی بازی را می توان بدون نقص ترین بخش بازی بر شمرد.Alan Wake بازی ترسناکی نیست، در واقع هدف سازنده بازی نیز ترساندن بازیکن نبوده و آن ها می خواستند حس دلهره و استرس را به بازیکن منتقل کنند. به جرات می توان گفت Remedy این کار را با مهارت خاصی انجام داده و به خواسته خود رسیده است. برای لذت بردن از Alan Wake باید صبور باشید تا بتوانید از گیم پلی خاص و جذاب آن لذت ببرید. انجام دادن Alan Wake تجربه کم نظیری است و بازی کردن آن می تواند برای اکثر بازیکنان رضایت بخش باشد.