بررسی بازی Control : The Foundation

بازی Control یکی از غافل‌ گیری‌های بزرگ سال گذشته بود که باعث شد استودیو Remedy پس از تجربه ناموفق بازی Quantum Break ، بار دیگر به محبوب دل گیمرهای عناوین اکشن مبدل شود. حالا این تیم مشهور فنلاندی نخستین DLC کنترل با نام The Foundation را عرضه کرده است. محتوایی که علاوه بر محیط جدید ، مکانیک جدیدی را هم به گیم پلی اضافه کرده است اما سوال اینجاست که آیا Remedy به عنوان متخصص آثار تک نفره موفق شده یک DLC داستانی خوب ارائه کند ؟ در جواب باید گفت تقریبا بله!

داستان نخستین DLC بازی Control دقیقا پس از پایان بازی اصلی آغاز می‌شود در نتیجه اگر بازی اصلی را تمام نکردید و قصد انجام آن را دارید ، توصیه می‌کنم از خواندن مابقی نقد منصرف شوید. «جسی» حالا به عنوان مدیر FBC وظیفه دارد با مشکلات بزرگ این مجموعه دست و پنجه نرم کند و از قضا در همان ابتدا با یکی از عجیب ترین حوادث ممکن روبرو می شود. او باید به درخواست «هیئت مدیره» یا همان The Board مرموز این سازمان ، به یکی از نقاط ناشناخته Oldest House سر بزند و با تهدیدی تازه مواجه شود. از منظر داستانی  The Foundation یادآور بسته‌های اکسپنشن عناوین کلاسیک PC است که داستان اصلی را پیش می بردند نه شبیه به DLCهایی امروزی که اکثرا برای خالی کردن جیب مخاطب ساخته می‌شوند. در حالی که بازی اصلی روی جسی ، گذشته او ، برادرش ، ترنچ و Oldest House مانور می‌داد ؛ داستان در اینجا روی برد مرموز متمرکز است. اینکه ماهیت آن‌ها چیست و چه حقیقتی پشت پرده آن‌ها وجود دارد. البته با توجه به کوتاه بودن مدت زمان The Foundation – بین 4 تا 5.30 ساعت – بسیاری از سوالات بی جواب می مانند هرچند بازی با موفقیت داستان اصلی را ادامه می‌دهد و در پایان هم مخاطب را منتظر DLC بعدی می‌گذارد.

در بخش گیم پلی باید Remedy را تحسین کرد. اضافه کردن یک محیط جدید که مبارزات در آن با استراتژی جدیدی دنبال می شود از یک سو و رونمایی از یک مکانیک جدید گیم پلی باعث شده The Foundation به اثری با ارزش تبدیل شود. با این حال همه ایده‌های Remedy به خوبی اجرا نشدند. گیم پلی این DLC در محیطی جدید به نام «فاندیشن» می‌گذرد. محیطی قرمز و سفید عظیم که دارای بخش های مختلفی است. با توجه به بزرگی این بخش اکثر مبارزات در محیط‌هایی عظیم رخ می دهند که اجازه می دهد شما با استراتژی دقیق تری به نبرد دشمنان بروید. جالب اینکه حالا نه تنها می توانید دشمنان را به یار خودی تبدیل کنید بلکه امکان احضار رنجرهای FBC در بعضی نقاط امکان پذیر است. ویژگی مثبتی که البته به دلیل هوش مصنوعی ضعیف رنجرها آنطور که باید و شاید به چشم نمی‌آید و تنها به درد گرفتن یک تروفی مخصوص می‌خورد.

محیط Foundation تفاوت زیادی با دیگر محیط‌های بازی اصلی دارد و شاید نتواند همه مخاطبان را جذب خودش کند اما مشکل اصلی این DLC مانور زیاد آن روی Astral Plain است طوری که بیش از یک سوم بازی در این محیط می‌گذرد. این موضوع مشخصا تاثیر منفی روی تجربه شما می‌گذارد. با اینکه Astral Plain محیط جذابی برای بازی اصلی بود که در آن قابلیت‌های جدید فرا می‌گرفتید اما استفاده از آن برای ماموریت‌های اصلی مشخصا جذابیتی ندارد. شاید عجیب باشد اما این محیط‌ها برای من یادآور خاطرات VR Missions  نسخه اصلی بازی Metal Gear Soild است که به هیچ وجه جذابیت بازی اصلی را نداشتند. از طرفی به خاطر محیط سفید ، گم شدن در Astral Plain بسیار ساده است. این را اضافه کنید که نوع طراحی Foundation تفاوت بزرگی با دیگر محیط‌های بازی اصلی دارد و از این منظر ممکن است بعضی از مخاطبان نتوانند با فضای DLC نخست کنترل ارتباط برقرار کنند. دیگر مشکل بزرگ بازی این است که نیمه نخست کمی حوصله سر بر است  اما با ورود به نیمه پایانی بازی جان می‌گیرد و مخاطب را سر کیف می‌آورد.

یکی از نکات منحصر به فرد در مورد Foundation وجود ماموریت‌های جانبی به شدت جذاب همانند بازی اصلی است. حتی می‌توان گفت هیجان انگیزترین ماموریت بازی ، آخرین ماموریت جانبی است که باید آن را به سرانجام برسانید. این DLC با یک سوال مهم داستانی به پایان می‌رسد تا انتظار برای محتوای بعدی و بازگشت احتمالی «الن ویک» سخت تر شود. اولین DLC کنترل به لطف اضافه کردن مکانیک جدید گیم‌پلی و ارائه داستانی که زوایای مخفی Oldest House را بازگو می‌کند ؛ به بسته‌ای ارزشمند تبدیل شده هرچند نیمه اول بازی پایین‌تر از سطح انتظارات ظاهر می‌شود.