جنگ‌های بلوکی | نقد و بررسی بازی 8-bit-invaders

شاید استودیو Petroglyph را نتوان شناخته⁠شده‌ترین بازی⁠ساز حال حاضر قلمداد کرد. اما سازنده عناوینی مانند Grey Goo و Star wars: Empire at war، توسط کارمندان سابق شرکت Westwood ایجاد شده است که با خلق آثاری همچون Dune II، Command and Conquer و Earth & Beyond، یکی‌ از خوش⁠نام⁠ترین استودیو‌های صنعت بازی‌های ویدیوئی بین طرفداران سبک استراتژی هم⁠زمان (Real Time Strategy) است؛ و بسیاری منحل شدن آن‌ توسط مالک این استودیو در زمان تعطیل شدنش، یعنی‌ Electronic arts، را ضربه بزرگی‌ به این ژانر و یکی‌ از عوامل رکود آن‌ می‌دانند. با این حال عوامل Westwood سبک استراتژی را ترک نکردند و با تاسیس استودیو شخصی‌ خود، اقدام به ادامه راه آن‌ شرکت فقید نمودند. حال پس از تجربه نسبتا موفق Grey goo در سال ۲۰۱۵، Petroglyph این⁠بار با سری Eight-Bit و مشخصا عنوان Eight-Bit Invaders بازگشته است که بار دیگر ما را وارد میدان نبردی بزرگ و تاکتیکی کند. خوشبختانه از این بازی می‌توان به عنوان اثری نسبتا خوش⁠ساخت یاد کرد که با وجود تعدادی مشکل در طراحی گیم⁠پلی، می⁠تواند طرفداران این سبک را چند ساعت با خود همراه سازد.

Invaders قبل از هر چیزی یک بازی استراتژی کلاسیک است و سازندگان آن‌ نیز در ساخت مراحل مختلف، این مورد را در ذهن داشته‌اند. گیم⁠پلی، پیرو آثار موفق این ژانر از جمله Starcraft و‌ Command and Conquer های قدیمی‌تر پیاده‌سازی شده است و بازیکن می‌بایست با ساخت ساختمان‌های مختلف و ایجاد ارتشی برای خود، به طرف پایگاه دشمن پیش⁠روی کرده و آنان را شکست دهد. مدیریت منابع نیز در رسیدن به اهداف هر مرحله نقش اساسی‌ دارد و از طریق نیرو‌های خاص و تصرف نقاطی مشخص در هر مرحله انجام می‌پذیرد. همانطور که از توضیحات ارائه شده برمی⁠اید، Invaders در قسمت گیم⁠پلی چیز جدید و یا خلاقانه‌ای برای ارائه ندارد و تمامی‌ موفقیت آن‌ بسته به پیاده‌سازی درست استاندارد‌های معمول این سبک است. تعداد ساختمان‌ها و نیرو‌های قابل ساخت مناسب بوده و هر فکشن با دسترسی به ۱۱ نیروی نظامی و ۱۲ ساختمان مخصوص، ارتش شخصی‌ خود را می‌سازد. البته ایجاد این ارتش می⁠تواند مشکل⁠آفرین باشد، زیرا بر خلاف عناوین دیگر، در Invaders بازیکن دسترسی به کارگر ندارد و تمامی‌ ساختمان‌ها خود⁠به⁠خود ساخته می⁠شوند؛ این مورد به تنهایی‌ ایراد خاصی‌ نیست. اما عدم امکان ساخت چند سازه در آن‌ واحد، ایجاد پایگاه، مخصوصاً در مراحل طولانی‌ را به پروسه‌ای طاقت‌‌فرسا و در مواردی سخت تبدیل می‌کند.

ترکیب این مراحل طولانی‌ با دشواری بیش از حد بازی بر روی درجه سختی‌های بالاتر، اتمام بعضی‌ از ماموریت‌های جانبی را نه تنها سخت، بلکه ناممکن می‌سازد. به نظر می‌رسد دشمنان در بعضی‌ مراحل دارای منابع بی‌پایان هستند. به طوری که هرقدر که ارتش شما بزرگتر باشد، سپاه آنها بزرگ⁠تر است. با اینکه هوش مصنوعی بازی تعریف آنچنانی‌ ندارد و نیرو‌های دشمن به⁠ندرت طرف شکست خورده را به قصد پاکسازی کامل تعقیب می⁠کنند و بیشتر در مکان‌های مشخصی‌ ثابت هستند و یا از مناطق از پیش تعیین شده‌ای حمله می⁠کنند، با این حال به دلیل تعداد بسیار بالا و خط سلامتی‌ بیشتر آن⁠ها، تجربه این اثر بر روی درجه‌های سختی بالا بیشتر از پیاده‌سازی تاکتیک‌های مناسب، مبتنی‌ بر ساخت بی‌وقفه نیرو‌های مختلف و تمام کردن هر چه سریع⁠تر مرحله مورد نظر است. البته در کنار این موارد، بازی دارای ویژگی‌‌های بسیار مثبتی نیز هست که از سقوط کامل گیمپلی آن‌ جلوگیری می⁠کنند. طراحی واحد‌های مختلف با اینکه به وضوح از روی عنوانی مانند Starcraft 2 انجام شده است. اما هیچکدام از آن⁠ها بدون کاربرد نیستند و برای پیروزی، بازیکن نیازمند استفاده درست از تمامی‌ آن⁠هاست. به طور مثال ربات‌های موشک انداز در مقابل هلی‌کوپتر‌ها و دیگر دشمنان هوایی‌ بسیار عالی‌ عمل می⁠کنند؛ اما در مقابل نیرو‌های زمینی‌ ضعیف هستند، در حالی‌ که توپخانه در برابر ربات‌های زمینی‌ بسیار قوی، اما هدف مناسبی برای هواپیما‌های دشمن است. بدیهی‌ است که ترکیب درست این دو مورد برای پیشروی در ماموریت و اتمام موفقیت آمیز آن‌ بسیار مهم است.

این ویژگی‌ برای اکثر نیرو‌های دیگر نیز صادق است و خوشبختانه سازنده بازی در طراحی آنها سنگ تمام گذاشته است. وجود دو طرف مختلف و قسمت داستانی مجزا برای هرکدام از آنها نیز، گیم⁠پلی قسمت تک⁠نفری بازی را نزدیک به ۱۰ ساعت می⁠برد که با توجه به قیمت ۱۵ دلاری آن‌ و همچنین داشتن بخش چندنفری، شاهد نسبت محتوا به قیمت بسیار خوبی هستیم. البته همانطور که گفته شد مراحل بخش تک⁠نفری دارای بهترین کیفیت ممکن نیستند، اما میتوانند طرفداران این سبک را تا ساعت‌ها سرگرم کنند. متأسفانه قسمت مالتی⁠پلیر بازی نسبتا خلوت است و تعداد زیادی بازیکن در آن‌ فعال نیستند، البته هنگام تجربه این عنوان شاهد آپدیت⁠های متعددی از طرف سازنده بودیم که میتواند باعث شلوغ⁠تر شدن این قسمت نیز شود. با این حال به نظر می‌رسد Invaders نیاز به بخش چند⁠نفری نداشت و سازندگان آن‌ می‌توانستند با حذف آن‌ و تمرکز بیشتر بر روی قسمت Single Player، اثر قوی⁠تر و گیم⁠پلی بهتری طراحی کنند.

بر خلاف گیم⁠پلی، Invaders از منظر گرافیکی و صداگذاری فوق‌العاده‌ است. طراحی بلوکی شخصیت‌ها و محیط به زیبایی‌ هر چه تمام⁠تر انجام شده و جزئیات آنها حتی در صورت نزدیک کردن دوربین نیز دیدنی‌ است. البته همانطور که در عکس‌ها هم مشاهده می⁠شود، این عنوان به هیچ وجه گرافیکی واقع⁠گرایانه ندارد. اما تجربه گرافیک هشت بیتی در یک فضای مدرن و دقت تصویر بالا، لذتی شاید برابر با بازی کردن عنوانی واقع⁠گرایانه را برای بازیکن رقم می⁠زند. از نظر فریم⁠دهی نیز با عنوان کاملی روبرو هستیم و می‌توان حتی بر روی سیستم‌های معمولی‌ و یا ضعیف نیز از اجرای اثر مورد نظر لذت برد. فریم بازی به ندرت به ۵۰ نزدیک می⁠شود و در قریب به همه مواقع بر روی ۶۰ ثابت است که باعث تقویت کنترل بازیکن بر گیمپلی و هم⁠چنین بهتر شدن تجربه آن‌ شده است. محیط‌های مختلف مراحل هم تا حدی تخریب پذیر طراحی شده⁠اند و مشاهده فرو ریختن لگووار سازه‌های مختلف، علاوه بر جذابیت خاص خود، لایه جدیدی نیز به گیم⁠پلی می‌بخشد و می‌توان از آن‌ برای نفوذ از نقاط مختلف به پایگاه دشمن استفاده کرد. علاوه بر تصویر، Invaders در قسمت صداگذاری نیز عالی‌ و حتی نزدیک به بهترین بازی‌های این سبک عمل می‌کند.

دیالوگ⁠ها، با وجود کم تعداد بودن، بسیار با کیفیت ضبط شده‌اند و آنها را می‌توان با ساخته‌های کمپانی بلیزارد مقایسه کرد. از لذت‌های بازی‌های استراتژی می‌توان به حرکت دادن مداوم نیرو‌های خودی برای گوش دادن به دیالوگ‌های آنان اشاره کرد که خوش⁠بختانه در این اثر نیز می‌توان از تکنیک مذکور برای افزایش فاکتور سرگرمی و همچنین تحمل⁠پذیر کردن پروسه پایگاه سازی استفاده کرد. البته در قسمت موسیقی بازی شاهد ایرداتی هستیم که شاید مهم⁠ترین آنها بلندی بیش از حد صدا و اذیت کننده بودن آن‌ باشد. موسیقی به سبک بازی‌های قدیمی‌، به صورت چیپ تیون پیاده‌سازی شده است. اما استفاده مداوم از آن‌ در طول مراحل، باعث خفگی دیگر افکت‌های صوتی می⁠شود به⁠طوری که در مبارزات شنیدن صدای نیرو‌های خودی تنها به تلاشی بیهوده ختم می⁠شود. البته می‌توان صدای موسیقی را کاهش داد، اما این کار نیز باعث سوت و کور شدن میدان نبرد خواهد شد که زیاد با سنّت‌های رایج سبک استراتژی همخوانی ندارد. با وجود آنکه به دلیل فوق‌العاده‌ بودن دیگر بخش‌های صوتی بازی، این قسمت به تجربه کلی‌ بازی آسیب چندانی وارد نمی⁠کند اما می⁠شد با کمی‌ مدرنیزه⁠تر کردن آن‌، باعث لذتبخش⁠تر شدن مراحل داستانی و کاهش آسیب به شنوائی بازیکن شد.,Invaders عنوانی است مخصوص طرفداران این سبک که باوجود مشکلاتی در طراحی گیم⁠پلی، میتواند مخاطب را چند ساعتی‌ با خود همراه سازد. شاید به دلیل مشکلات اشاره شده، این اثر مناسب افرادی که با این سبک آشنایی ندارند نباشد. اما اگر از مخاطبان این ژانر هستید، علاوه بر بازگشت به دنیای کنترل ارتش‌هایی‌ بزرگ، لذت تجربه گرافیکی زیبا و صداگذاری مناسب را نیز خواهید چشید.