یخ‌زدن در آتش

خواندن نقد و بررسی,در چند سال اخیر، استودیو Insomniac Games یکی از سازندگانی بوده است که با عرضه‌ی عناوین مطلوبی نظیر Ratchet & Clank و Resistance توانسته بود جایگاه خود را در نسل هفتم پیدا کند. به عبارتی دیگر، این استودیو به یک سازنده مورد اعتماد تبدیل شده بود. در E3 سال 2011 عنوان جدیدی از این استودیو با نام Overstrike معرفی شد که پس از آن در اختفای کامل، کار ساخت این بازی ادامه یافت. چندین ماه گذشت و هیچ خبری از روند توسعه‌ی این پروژه منتشر نمی‌شد که بالاخره اعضای IG روزه‌ی سکوت خود را شکستند و در مورد آن صحبت‌هایی کردند. یکی از نکاتی که بسیار مورد توجه قرار گرفت، تغییر نام این بازی از Overstrike به FUSE بود و افزون بر آن، اطلاعات زیادی توسط این سازنده به اشتراک گذاشته شد که همه‌ی آن‌ها باعث شد که FUSE به عنوان یک TPS ناب شناخته شود. وجود پشتیبانی EA و از همه مهم‌تر سابقه‌ی درخشانی که Insomniac Games داشت، سبب شد که FUSE به یکی از بزرگ‌ترین عناوین جاری تبدیل شود. ولی یک سئوال در اینجا مطرح می‌شود. آیا وجود یک سازنده و ناشر خوب برای توسعه و عرضه‌ی یک عنوان، قطعاً موفقیت بازی را تضمین می‌کند؟ اگر تا الآن به جواب دادن این سئوال به طور قاطع شک داشتید، مطمئناً FUSE به شما کمک خواهد کرد که به این سئوال، جواب منفی دهید.,,ماجرا زمانی کلید می‌خورد که در سال 1940 دولت آمریکا، ماده اولیه و بسیار خطرناکی که FUSE نامیده می‌شد را کشف و ضبط کرد. دولت آمریکا برای این که بتواند ارتش خود را تقویت کند، مطالعات خود را در این زمینه بسیار افزایش داد و به انجام آزمایشات زیادی پرداخت تا در نهایت منجر شد که این ماده بوجود آید. در واقع این مواد، بهانه‌ای بود برای آغاز یک درگیری بین کشورها. تمامی گروه‌ها از جمله تروریست‌ها سعی داشتند که برای پیش‌برد اهداف خود این ماده را به سرقت ببرند. در این کش و قوس‌ها، بالاخره یک باند شبه نظامی با نام Raven که دارای تشکیلات بسیار پیشرفته نظیر ربات است، موفق می‌گردد که این ماده را بدزدد. حال ماده در دست این گروه قرار دارد و باند Raven آماده است تا از FUSE بر ضد جهان و آینده زندگی انسان‌ها استفاده کند. برای همین، یک گروه متشکل از دو مرد و دو زن که Overstrike نامیده می‌شوند، مأموریت مقابله با Raven را بر عهده می‌گیرند تا بتوانند با شکست دادن این باند، FUSE را به مکان اولیه خود بازگردانند. Dalton Brooks که فردی سی ساله است، از اعضای کلیدی OverStrike می‌باشد و با اندام ورزیده‌ای که او دارد، مطمئناً می‌تواند دشمنان خود را به چالش بیندازد و اهداف خود را پیش ببرد. همان‌طور که می‌بینید داستان این بازی بسیار کلیشه‌ای است و ما در بازی‌های زیادی با این قضیه ملاقات کرده‌ایم. با این حال نمی‌توان داستان FUSE را یک شکست دانست و تقریبا برای یک عنوان TPS قابل قبول است ولی با این حال سازندگان می‌توانستند با تزریق کردن یک روایت متفاوت‌تر به کالبد آن، از یک‌نواختی داستان بازی بپرهیزند.,,شاید تنها چیزی که از شکست کامل FUSE توانست جلوگیری کند، گیم‌پلی این بازی است. در همان ابتدا،FUSE بسیار خوب شروع می‌شود ولی با گذشت زمان، کم‌کم از هیجان بازی کاسته می‌شود و سبب خسته شدن بازیکن از این بازی خواهد شد. در هر لوکیشن، ازدحام و شلوغی دشمنان حاکم است و در واقع هرگز هیچ پازلی برای شما مطرح نخواهد شد و تنها راه برای طی کردن مراحل این است که باید هر آن‌چه را که در مسیر خود می‌بینید، نابود کنید. در طی مأموریت‌ها، بازیکنان قادر هستند شخصیت‌های اصلی بازی را سوئیچ کنند و در هر شرایط می‌توانند مأمور مورد علاقه‌ی خود را که متشکل از 4 نفر هست را انتخاب کنند. معمولا در طی بازی Mini-Bossهایی مشاهده می‌شوند که به دلیل AI و هوش مصنوعی ضعیف، به اسکلت FUSE ضربه می‌زنند. بازیکنان در مواقعی که فاقد مهمات هستند، می‌توانند به سمت دشمنان خود حمله کنند و با زدن دکمه‌ی Y حریف خود را توسط یک مبارزه‌ی تن به تن از پا دربیاورند. ضعف در AI، باعث شده است که این بخش هیجان لازم را نداشته باشد ولی طراحی فینیشرها نیز مناسب است. بازیکنان یک Pistol نیز با خود به همراه دارند که بوسیله‌ی آن، می‌توانند نشانه‌گیری دقیق‌تری کنند و با یک تیراندازی حساب‌شده، حریف خود را نابود کنند. همانند اکثر بازی‌ها، FUSE دارای بخش ارتقا یا Upgrade می‌باشد که بازیکنان با کشتن دشمنان خود، می‌توانند امتیازات و آیتم‌هایی را جمع‌آوری کنند و از آن‌ها برای ارتقای مهارت‌های خود استفاده کنند. این بخش پتانسیل بسیار بالایی داشت و می‌توانست بهتر باشد. اولین مشکل ارتقا دادن این است که تقریباً تمامی Skillهای کاراکترها، شبیه به هم هستند ولی در طول بازی آن‌ها طوری حضور یافته‌اند که هر کدام از آن‌ها با یکدیگر بسیار تفاوت دارند و هر کدام از آن‌ها مکمل همدیگر هستند. این عدم هماهنگی نشان از ضعف این سیستم است. قدرت تخریب اسلحه‌ها امیدوار کننده است و این عامل در برخی از مواقع کاملا خودنمایی می‌کند. کات‌سین‌ها زیاد قابل قبول نیستند و از همه مهم‌تر، بازیکن نمی‌تواند آن‌ها را Skip کند. گرچه شاید در دفعه‌ی اول زیاد این ضعف آشکار نشود اما به شدت بازیکنان برای تکرار کردن دوباره‌ی FUSE ترغیب نخواهد شد. گیم‌پلی این بازی در بخش تک‌نفره کوتاه است ولی شاید به دلیل کسالت‌آور بودن روند آن، ممکن است شما احساس کنید که بسیار طولانی است.,,استفاده از بخش Co-Op نیز به هر صورتی امکان پذیر است و بازیکنان می‌توانند به صورت آنلاین و یا حتی Split-Screen با یکدیگر FUSE را طی کنند. در واقع تجربه‌ی بخش Co-Op این عنوان، بسیار لذت‌بخش‌تر از بخش تک‌نفره‌ی آن است. کاورگیری در این بازی سعی شده است از بازی‌های بزرگ این سبک الهام گرفته شود ولی متاسفانه سازندگان نتوانسته اند در پیاده‌سازی آن‌ها موفق عمل کنند. چهار شخصیتی که با نام‌های Dalton، Izzy، Jacob و Naya در این عنوان یاد می شوند، دارای سیستم کنترل مجزایی هستند. به عبارتی دیگر ویژگی‌ها و مهارت‌های آن‌ها با یکدیگر تفاوت دارد. رهبر این گروه دالتون است که یک انسان مطیع و صدالبته عاشق پول است. در دست راست او جیکوب حضور دارد که دارای هوش بالایی می‌باشد و برنامه‌ی این گروه را سازمان دهی می‌کند. نایا ویژگی کارآمدی دارد. او می‌تواند نامرئی شود و به قلب نیروهای دشمن نفوذ کند و اطلاعات محرمانه آن‌ها را بدست آورد و از سوی دیگر ایزی هم بسیار روی کار خود مصمم است و به ارزش‌های مادی، توجهی ندارد. همان‌طور که می‌بینید، چهار Agent با ویژگی‌های مختلف حضور دارند اما گردهمایی آن‌ها در بخش تک‌نفره اصلاً جالب نیست ولی در بخش Co-Op، می‌تواند شما را به مدت چند ساعت سرگرم کند. از ویژگی‌های دیگر این بازی، می‌توان به سیستم Revive اشاره کرد که معمولا در بازی‌های Co-Op محور، ما با این قابلیت ملاقات داشته ایم. در FUSE این قابلیت در هر دو بخش Co-Op و تک‌نفره قرار داده شده است. مثلاً شما در بخش داستانی، ضربات زیادی را متحمل شده اید، در این مواقع دوستان شما به کمک شما می آیند تا شما را به حالت اولیه باز گردانند. مطمئنا مهیج بودن Revive، در Co-Op بسیار بیشتر از Single Player است. با وجودی که هوش مصنوعی دشمنان بسیار ضعیف عمل می کنند، اما این ویژگی با الهام گرفتن از سری GeoW در این بازی گنجانده شده که سبب شده درجه‌ی سختی این بازی به شدت کاهش یابد و پاسخگوی بخش اعظمی از نیازهای بازیکنان نباشد.,,سازندگان برای ساخت این بازی از موتور Insomniac Engine 4.0 استفاده کرده‌اند. اما قطعاً می‌توان به این موضوع اشاره کرد که آن‌ها مدت زمان زیادی را برای ساخت FUSE صرف کرده‌اند، پس قاعدتاً خیلی‌ها انتظار یک گرافیک تکنیکی راضی کننده را داشتند. ولی متأسفانه این امر تحقق نیافت و گرافیک تکنیکی این بازی با مشکلات بسیار زیادی همراه است. بافت‌ها و تکسچرها از کیفیت بالایی بهره نمی‌برند و اگر از نزدیک به شخص یا چیزی نگاه کنید، متوجه کیفیت ضعیف بافت‌ها و دیر لود شدن آن‌ها خواهید شد. با توجه به این که هسته‌ی اصلی این بازی، هرج و مرج است اما همواره دشمنانی را می‌بینیم که دارای تنوع بسیار کمی هستند و پس از گذشت چند دقیقه، فورا برای شما تکراری و خسته‌کننده خواهند شد. این مشکل تنها به دشمن منتهی نمی‌شود. بلکه شخصیت‌های اصلی این بازی هم با ضعف‌های زیادی روبرو شده‌اند. طراحی آن‌ها بسیار خشک و بی‌روح و انیمیشن‌های آن‌ها بسیار خشک هستند و اصلا بازیکن نمی‌تواند با کاراکترها، ارتباط برقرار کند. نورپردازی و سایه‌زنی‌ها بسیار ضعیف کار شده‌اند و سایه‌های اجسام، کاملاً ضعیف و ناامید کننده هستند. در بخش هنری، خوش‌بختانه IG توانسته است کمی با اضافه کردن خلاقیت بیشتر، محیط جالبی را ایجاد که بازیکن را تا حدودی مجذوب خود می‌کند. ولی این قوت، متاسفانه در مقابل بسیاری از ضعف‌های این بازی به چشم نمی‌آید. انفجارها بسیار مهیب هستند و تقریباً حس یک انفجار شدید را به خوبی در بازیکن القا می‌کنند. مراحل از تنوع نسبتاً خوبی برخوردار هستند و در مکان‌های مختلف، بازیکنان شاهد مأموریت‌های متفاوتی هستند. تخریب‌پذیری محیط قابل قبول است و به روند این بازی کمک بسیار زیادی کرده‌است. اسلحه‌ها همواره دارای تنوع خوبی هستند و از هر سلاح می‌توانید استفاده به‌خصوصی کنید. ولی وجود باگ‌های زیاد، جای تاسف دارد.,,برای صداپیشگی این بازی از افراد مشهوری نظیر Jennifer Hale و Ali Hillis استفاده شده است و این انتخاب درست، باعث شده است که این بخش ایراد خاصی نداشته باشد و بازیکنان بتوانند از صداپیشگی بسیار زیبای شخصیت‌ها لذت ببرند. اما مشکلات زیادی گریبان‌گیر موسیقی این بازی شده است. مطمئناً موسیقی مناسب می‌تواند نقش بسیار مهمی را در یک بازی شوتر با تم Co-Op ایفا کند. ولی متأسفانه قطعات و موسیقی‌هایی که برای مراحل در نظر گرفته شده اند، اصلا مناسب نیستند و بین آن‌ها تعادل و بالانس وجود ندارد. شاید انتخاب دقیق‌تر می‌توانست این بخش را بسیار بی‌نظیر کند ولی عدم گزینش صحیح، سبب شد که موسیقی نتواند تأثیر زیادی در روند بازی بگذارد. با وجود تنوع بالای اسلحه‌‌ها در FUSE ، صداگذاری روی اسلحه‌ها متوسط است و حس لازم را نمی‌توانند به خوبی به بازیکن منتقل کنند.,,FUSE درحالی ساخته شد که خیلی از طرفداران انتظار یک عنوان بسیار قوی از Insomniac Games داشتند؛ ولی متأسفانه این بازی نتوانست به نیازهای طرفداران پاسخ بدهد و دارای اشکالات ریز و درشتی است. مطمئنا Insomniac Games می‌توانست با کمی تمرکز بیشتر، یک عنوان خوب را به بازار عرضه کند، زیرا FUSE پتانسیل بسیار خوبی در سبک TPS داشت و قادر بود در بخش تک نفره و Co-Op بخوبی بدرخشد. گرچه بخش Co-Op بهتر از Single Player است، ولی مطمئناً FUSE بازی‌ای نیست که یاد آن در ذهن بازیکنان باقی بماند و شاید پس از یک هفته، بازیکنان اصلاً فراموش کنند که FUSEـی وجود داشته است.,یخ‌زدن در آتش,یخ‌زدن در آتش,

در چند سال اخیر، استودیو Insomniac Games یکی از سازندگانی بوده است که با عرضه‌ی عناوین مطلوبی نظیر Ratchet & Clank و Resistance توانسته بود جایگاه خود را در نسل هفتم پیدا کند. به عبارتی دیگر، این استودیو به یک سازنده مورد اعتماد تبدیل شده بود. در E3 سال 2011 عنوان جدیدی از این استودیو با نام Overstrike معرفی شد که پس از آن در اختفای کامل، کار ساخت این بازی ادامه یافت. چندین ماه گذشت و هیچ خبری از روند توسعه‌ی این پروژه منتشر نمی‌شد که بالاخره اعضای IG روزه‌ی سکوت خود را شکستند و در مورد آن صحبت‌هایی کردند. یکی از نکاتی که بسیار مورد توجه قرار گرفت، تغییر نام این بازی از Overstrike به FUSE بود و افزون بر آن، اطلاعات زیادی توسط این سازنده به اشتراک گذاشته شد که همه‌ی آن‌ها باعث شد که FUSE به عنوان یک TPS ناب شناخته شود. وجود پشتیبانی EA و از همه مهم‌تر سابقه‌ی درخشانی که Insomniac Games داشت، سبب شد که FUSE به یکی از بزرگ‌ترین عناوین جاری تبدیل شود. ولی یک سئوال در اینجا مطرح می‌شود. آیا وجود یک سازنده و ناشر خوب برای توسعه و عرضه‌ی یک عنوان، قطعاً موفقیت بازی را تضمین می‌کند؟ اگر تا الآن به جواب دادن این سئوال به طور قاطع شک داشتید، مطمئناً FUSE به شما کمک خواهد کرد که به این سئوال، جواب منفی دهید.