سقوط فرزند روم

بالاخره بعد از انتظارات فراوان این بازی به صورت یک عنوان لانچ به همراه کنسول Xbox One وارد بازار شد و توانستیم در نهایت جدیدترین کار شرکت پرآوازه Crytek را تجربه کنیم. حال باید ببینم آیا جدیدترین عنوان این شرکت به اندازه خود او و سری Crysis پرآوازه خواهد بود یا نه؟

در E3 سال 2010 بود که مایکروسافت با معرفی عنوانی با اسم رمز Kingdoms، پرده از جدیدترین بازی انحصاری خود که برای کینکت و توسط شرکت Crytek ساخته می‌شد، برداشت. در سال 2011 تریلری از بازی به نمایش در آمد که حاوی تصاویر از پیش تهیه شده و نمایی کلی از گیم‌پلی بود که به نظر می‌رسید در نهایت موفق به تجربه یک عنوان هاردکور بر روی کینکت خواهیم بود. بعد از این نمایش، بازی در سکوت خبری فرو رفت و در نهایت در سال 2012 معلوم شد که این بازی به نسل هشتم کنسول مایکروسافت منتقل شده و به جای یک عنوان Only Kinect، شاهد یک عنوانBetter with Kinect بودیم. در سال 2013 بالاخره موفق شدیم نمایش ریل‌تایم از گیم‌پلی بازی را شاهد باشیم که کینکت دیگر عضوی از این بازی نبود و فقط می‌توانستید از طریق دستورات صوتی در فرماندهی به یاران از آن استفاده کنید! بالاخره بعد از انتظارات فراوان این بازی به صورت یک عنوان لانچ به همراه کنسول Xbox One وارد بازار شد و توانستیم در نهایت جدیدترین کار شرکت پرآوازه Crytek را تجربه کنیم. حال باید ببینم آیا جدیدترین عنوان این شرکت به اندازه خود او و سری Crysis پرآوازه خواهد بود یا نه؟

داستان خیلی سریع آغاز می‌شود. امپراتوری روم زیر حمله بربر‌ها است و امپراتور “نیرو” (Nero) دست پاچه درخواست کمک از سربازان رومی را دارد. بازی خیلی سریع کنترل “ماریوس” (Marius) را به شما ‌می‌سپارد و باید او را به امپراتور برسانید. بعد از رسیدن به امپراتور، برای محافظت، او را به خزانه می‌برید و آنگونه که از صحبت‌های او پیداست، از کسی که برای قتل او آمده وحشت دارد. در اینجا “نیرو” در مورد فرد قاتل از “ماریوس” سوال می‌پرسد اما “ماریوس” در یک دایالوگ بسیار کوتاه صحبت را عوض کرده و شروع به تعریف کردن داستان و گذشته خود برای “نیرو” می‌کند! متاسفانه جهش‌های داستانی در این بازی به کرات دیده ‌می‌شود و گاها رشته داستان از دستتان رها خواهد شد. گاها از خود سوال خواهید کرد در شرایطی که روم زیر حمله بربر‌ها قرار دارد، داستان تعریف کردن ماریوس چه کمکی به آن خواهد کرد؟! و این، کمی دور از منطق است! همین عوامل و دیگر عواملی که در ادامه تجربه خواهید کرد، حدس کلیت داستان را بریتان مثل آب خوردن خواهد کرد و تا پایان بازی هیچ لذتی از آن نخواهید برد زیرا در کنار حدس داستان، با یک داستان کاملا کلیشه‌ای روبرو هستید که قبلا در فیلم‌هایی چون گلادیاتور شاهد آن بوده‌ایم.

شخصیت پردازی نیز آنطور که باید انجام نمی‌پذیرد و با وجود اینکه داستان سعی در نشان دادن صحنه‌های مثلا احساسی برای ایجاد حس درام در شما دارد، خیلی سطحی از کنار کاراکترها رد خواهید شد، بدون اینکه حتی سرنوشت آن‌ها برایتان مهم باشند.
کلیت گیم‌پلی بازی بر پایه ضربه زدن و دفع ضربات دشمن است و تا پایان به همین منوال ادامه می‌یابد و هیچ چیز جدیدی به آن اضافه نمی‌شود! با توجه به سبک بازی، نبود Upgradeها و کمبو‌های جدید واقعا تعجب برانگیز است که همگی خبر از کم تجربگی شرکت Crytek در سبک H&S دارد. (البته ناگفته نماند که آپگرید‌ها نهایتا به افزایش درصدی تمرکز و … منجر می‌شود که در ادامه توضیح خواهیم داد.) همین عامل رفته رفته باعث تکراری شدن گیم‌پلی می‌شود و اگر گرافیک خیره‌کننده بازی نباشد، در میانه‌های بازی، آن را رها خواهید کرد! اگر قبلا به نمایش‌های بازی نگاه کرده باشید حتما متوجه بخش‌های به اصطلاح QTE در بازی شده‌اید که منجر به کشتن دشمن در حالات مختلف می‌شود. با وارد آوردن مقدار خاصی ضربه به دشمن، حالت تمام کننده (Execution) برایتان فعال می‌شود که ماریوس وارد حالت اسلوموشن شده و دست و پای دشمنان را قطع می‌کند. این کار با ضربه زدن‌های به موقع و صحیح و با توجه به رنگ‌های، های‌لایت بر روی دشمنان انجام می‌پذیرد که در نتیجه، 4 قابلیت: سلامتی، امتیاز، تمرکز و قدرت، برایتان پر خواهد شد.

شاید تنها نکته مثبت و لذت‌بخش در گیم‌پلی بازی همین تمام کننده‌ها باشند اما مسئله اینجاست که زدن یا نزدن دکمه‌ها هیچ تاثیری در عملکرد نخواهد داشت و فقط مقدار دریافتی امتیاز شما کاهش یا افزوده می‌شود! بدین صورت که چه شما ضربه‌ها را صحیح و بموقع بزنید، یا اشتباه بزنید و یا کلا هیچ دکمه‌ای فشار ندهید، ماریوس به خودی خود تمامی انیمیشن‌ها و ضربات را برایتان اجرا خواهد کرد و در نهایت فقط به جای 400 امتیاز، 300 امتیاز به شما تعلق خواهد گرفت! واقعا قصد سازندگان از این حرکت چه بوده سوالی است که هنوز هیچ کس پاسخی برای آن نیافته است! نتیجه اینکه تمامی این تمام کننده‌ها به صورت اسکریپت انجام ‌شده‌اند و شما در انجام آن‌ها هیچ دخالتی ندارید! دوربین بازی نیز در حالت‌ Execution سعی می‌کند خود را نزدیک به صحنه کند تا شما به زیبایی شاهد قطع عضو‌ها باشید که این مورد، خود نیز گاها باعث گیر کردن دوربین در دیوار و پشت آبجکت‌ها می‌شود. در فواصلی از بازی ماریوس به همراه سربازان خود وارد حالت دفاعی معروف سربازان رومی می‌شود که در ابتدا برایتان جالب خواهد بود اما بعد از تجربه یک باره آن نظرتان کاملا عوض خواهد شد.

کل کاری که در این حالت انجام می‌دهید دفاع کردن از تیرها و سپس جلو رفتن و تیر انداختن است که احساس اینکه این بازی برای درجه سنی زیر 6 سال تهیه شده شما را به شک خواهد انداخت! مراحل پرتاب تیر‌های بالیستیک نیز در بازی گنجاده شده که با سرعت یک تیربار می‌توانید این تیرها را به سمت دشمنان پرتاب کنید و گاها نیز شاهد تاثیر نداشتن آن‌ها بر دشمنان باشید! هوش‌مصنوعی یاران خودی نیز عملا وجود ندارد و اکثر کار‌ها بر گردن خود شماست و یارانتان فقط تماشاچی مبارزات شما خواهند بود! دشمنان از تنوع بسیار پایینی برخوردار هستند و روش مبارزه و شکست تمامی آن‌ها مشترک است، پس وقتی این بازی را تجربه می‌کنید با ورود یک دشمن غول‌بیابانی و جدید، اصلا ترس به خود راه ندهید چون هیچ فرقی با انسان‌های معمولی نخواهد داشت.
بخش Co-Op و آنلاین بازی نیز بسیار ساده است و به همان ترتیب بخش تک نفره ادامه می‌یابد. در این بخش باید با دوست خود در زمین کلوسوس مشهور روم و بصورت گلادیاتور با موج دشمنان مبارزه کنید. منتهی تنها تفاوت کلوسوس این بازی با کلوسوس واقعی زمین آن است که به صورت متحرک ساخته شده و دارای حالت‌های مختلف و مراحل و طراحی‌های مختلف است!

شاید بتوان تنها نکته مثبت و فوق‌العاده این بازی را گرافیک خیره کننده آن دانست. گرافیک این بازی شاید در رزولونش 1080p اجرا نشود (900p)، اما شما را با دنیای گرافیکی نسل جدید به خوبی آشنا خواهد کرد. دنیایی که گاها از بالا بودن سطح جزئیات گرافیکی خسته می‌شود! شاید این حرف خنده‌دار باشد اما این را نوعی تمجید از گرافیک این بازی در نظر بگیرید. جزئیات گرافیکی این بازی به قدری بالاست که برای چندمین بار به قدرت Crytek در بخش گرافیکی ایمان خواهید آورد. درست است که جزئیات چهره ماریوس و کاراکتر‌های اصلی نسبت به نمایش‌های اولیه کمی پایین‌تر آمده اما این کار تاثیر خود بر محیط بازی را گذاشته و با یک محیط کامل رئال و CGI گونه روبرو هستیم که از دیدن آن‌ها سیری نخواهید یافت. هرچه از گرافیک این بازی تعریف شود کم گفته شده و به جرئت می‌توان گفت این بازی بهترین گرافیک بصری (Visual) در بین تمامی بازی‌های لانچ را داراست و از این بابت باید به کرایتک تبریک گفت. کرایتک توانسته از نظر گرافیکی برای شما رومی را خلق کند که عطش شما برای گشت و گذار در کوچه‌های آن را شدت بخشد. شاید تنها ایراد این بخش را بتوان انیمیشین‌های بسیار مضحک و خنده‌دار آن دانست. انیمیشین‌ها هیچ بویی از نسل بعد نبرده‌اند و در این مورد حتی چندین پله از عنوانی مثل KZ Shadow Fall که در انیمیشن‌ها ایراد داشت نیز پایین‌تر قرار می‌گیرد.

انیمیشن‌های ماریوس اصلا نرم و روان نیستند و در بین مبارزات این موارد بسیار به چشم می‌آیند. انیمیشن‌های یاران خودی نیز در نوع جالب هستند و گاها چنان از شما سبقت خواهند گرفت که احساس خواهید کرد به آن‌ها یک کپسول نیتروژن وصل شده است!
صداگذاری بازی نیز همانند بخش گیم‌پلی آن لنگ می‌زند اما بخش صداپیشگی به خوبی اجرا شده است. صداپیشه ماریوس آقای John Hopkins به خوبی کار خود را انجام داده و صدای ماریوس برایتان حکم یک اسپارتان واقعی را خواهد داشت. هرچند شاید در سمت مقابل صدای فرمانده ماریوس که با لهجه فوق‌العاده غلیظ بریتیشی صحبت می‌کند کمی از حس دوران روم را بریتان بکاهد.
در کل این بازی قدم بزرگی در عرصه گرافیکی برداشت اما در دیگر موارد به هیچ‌وجه نمی‌تواند در کنار بزرگان این صنعت قرار گیرد. این بازی پتانسیل‌ بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یک عنوان درجه یک را دارد اما کم کاری یا کم تجربگی Crytek باعث شد که اینگونه نباشد و با یک عنوان بسیار ضعیف و ابتدایی طرف باشیم. حضور در کوچه‌های روم و دوران گلادیاتور‌ها با این کیفیت و سبک شاید تا کنون در عناوین بازی‌های ویدئو نبوده و ایده آن نیز انسان را به وجد می‌آورد اما این ایده مستلزم یک پشتوانه بسیار خوب است. شاید این عنوان مثال زیبایی برای این باشد موفقیت یک بازی رایانه‌ای در وحله اول گیم‌پلی آن است و گرافیک به تنهایی نمی‌‌تواند تمامی موفقیت آن را به دوش بکشد. اگر عطش گرافیک نسل بعد شما را از پای در آورده می‌توانید این عنوان را حداقل یک‌ بار تجربه کنید اما انتظاری غیر از گرافیک از بازی نداشته باشید.