وقتی بلیزارد شوتر می سازد!

هنگامی که در سال 2014 بلیزارد رسما خبر کنسل شدن MMO در حال ساخت خود مشهور به پروژه‌ی تایتان را اعلام کرد؛ موجی از نا¬‌امیدی طرفداران معدن طلای کالفرنیا را فرا‌گرفت.
اما این پایان ماجرا نبود، در همان سال و از خاکسترهای یاس هواداران، پروژه‌ی جدیدی برخاست که تعجب همه را برانگیخت. بلیزارد اعلام کرد که در حال کار بر روی یک شوتر تیمی رقابتی موسوم به اورواچ (Overwatch) است. همان نمایش‌های اولیه‌ی بازی به خوبی شباهت‌های آن به شوتر محبوب Valve یعنی TF2 را به ذهن متبادر می‌کرد، و افرادی که در بلیزکان 2014 بازی را تجربه کرده بودند، لب به تحسین از آن گشودند. اما این پایان سورپرایزهای بلیزارد نبود! این استودیو تخصص بی‌نظیر خود در ساخت CGهای شگفت انگیز را این‌بار برای خلق دنیای اورواچ به کار گرفت. پیش زمینه‌ی داستانی جذابی از ظهور و زوال یک گروه ابر‌قهرمانی(چیزی شبیه به اونجرز) و روایت جالب زندگی هیروها، ویدئوهای منتشر شده را به شدت محبوب کرد و شخصیتی مانند «تریسر» به سرعت به یکی از محبوب‌ترین شخصیت¬های اینترنت بدل شد، آن هم پیش از عرضه‌ی بازی! حال نتیجه¬‌ی کار بلیزارد در قالب چهارمین IP بزرگ این شرکت پیش روی ماست.

در اولین برخورد با اورواچ بازی به گرمی با المان‌های آشنای این سبک از شما استقبال می‌کند. دو تیم شش نفره بر سر اهداف، نقاط مهم و استراتژیک، حمله و یا دفاع از سازه¬‌های متحرک و نیز به دست آوردن امتیاز‌های حاصل از آبجکتیوها با هم مبارزه می‌کنند.
اما به مرور عناصر درخشان و متمایز کننده¬‌ی بازی خود را نشان خواهند داد. اولین برگ برند¬¬ه‌ی بازی را مپ-ها تشکیل می‌دهند. نکته‌ی جالب در این میان طراحی اختصاصی مپ¬ها برای هر مود بازی است. مود اسالت دارای یک نقشه، مود اسکورت دارای دو نقشه و مود کنترل دارای چهار نقشه هستند. اوج هنرنمایی سازندگان را باید در طراحی سه مپ مربوط به بخش هیبرید دانست. یعنی جایی که ابتدا به حمله و سپس اسکورت اقدام می‌کنید.
مپ‌ها در نقاط مختلف جهان پراکنده شده‌اند و همین امر تنوع بصری فوق¬العاده‌ای نظیر آنچه در استیج‌های عناوین مبارزه‌ای مانند استریت فایتر دیده‌ایم به بازی می‌بخشد. علاوه بر این طراحی هوشمندانه‌ی جز به جز مپ‌ها و گره خوردن آن با ویژگی¬‌های کارکترهای دیگر امتیاز بی‌نظیر بازی است. بهره‌گیری مناسب از عنصر ارتفاع، کارآمدی مبارزات عمودی در همه¬ی مپ‌ها، وجود راه‌های فرعی متعدد، مکان وسیع برای مبارزات شلوغ، همه از عواملی هستند که سبب می‌شوند به راحتی بتوانید از توانایی‌های انحصاری هیروی خود در همه‌ی مپ‌ها استفاده کنید.

حال به بررسی بزرگترین وجه تمایز اورواچ با عناوین مشابه این سبک می¬رسیم. اورواچ ترکیب بیست و یک نفره¬ای از هیروها را ارائه می¬کند که در نگاه اول شما را به یاد بازی¬های فایتینگ می¬اندازد. تنوع هیروها از منظر طراحی ظاهری، سبک مبارزه و تجهیزات حیرت انگیز است.
هیروها به چهار دسته¬¬ی تهاجمی، تدافعی، تانک و پشتیبانی تقسیم می¬شوند. مبارزین تهاجمی بیشترین امکان آسیب رسانی به حریف را در اختیار دارند و در عین حال به جهت ویژگی¬های حرکتی کمتر در تیررس دشمن قرار می¬گیرند. هیروهای تدافعی وظیفه‌ی دفاع از نقاط استراتژیک، به دام انداختن رقبا با تله‌های مختلف و… را بر عهده دارند. تانک به جهت ویژگی‌های ظاهری و مقاومت بالا توانایی تحمل بیشترین دمیج را داشته و از همین رو امکان دوری سایر اعضای تیم از آتش رقیب را فراهم می‌سازد. و در نهایت این هیروی پشتیبان است که وظیفه‌ی بک¬آپ هم تیمی‌ها را با امکاناتی نظیر درمان آن‌ه ا بر عهده دارد.

,به نظر نگارنده هر یک از هیروهای بیست و یک گانه¬ آنقدر جذاب هستند که لیاقت داشتن بازی مستقل خود را داشته باشند! علاوه بر طراحی منحصر به فرد هر یک از آن‌ها ویدئوهای داستانی منتشر شده و سریالی بازی نیز در شکل گیری شخصیت هیروها اثر‌بخشی زیادی داشته است.
گوریل دانشمندی به نام وینستون، خلبان بریتانیایی جذابی! مثل تریسر، دو برادر سابقا اژدها با اختلافات خانوادگی، کهنه سربازی که موسس اورواچ بوده و حالا چیزی از شهرت گذشته را ندارد، دلقکی دیوانه و جوکر گونه علاقه‌مند به آتش سوزی و انفجار و بقیه‌ی هنگ قهرمانان( و تبهکاران!) از جذاب¬ترین نمونه‌های ساخته شده در بازی‌های رایانه‌ای به شمار می‌روند.
علاوه بر مشخصات ظاهری و ویژگی‌های شخصیتی که در دیالوگ‌هاای کوتاه حین مبارزات نیز به خوبی منعکس می¬شوند؛ نکته‌ی قابل توجه آن است که این بیست و یک هیرو به نوعی تاریخچه‌ی ژانر FPS و تحولات آن در یک بازی واحد محسوب می‌شوند. برای مثال Soldier 76 سرباز کلاسیک این ژانر و هیروی مورد علاقه‌ی طرفداران BF و CoD است. قابلیت‌های حرکتی گسترده برخی هیروها شما را به یاد بازی‌هایی نظیر تایتان‌فال و کرایسیس می¬اندازد و سرعت حرکت و آتش‌بار کارکتری چون تریسر خوراک علاقه‌مندان آرنا شوتر¬های سریعی چون آنریل‌تورنمنت است.

همین امر اورواچ را به وجه المصالحه‌ای تاریخی برای فرق گوناگون و خشن! علاقه‌مندان شوترهای چند‌نفره تبدیل می¬کند. و این امکان را به همه می‌دهد تا در یک بازی واحد و با سبک‌های مورد علاقه خود با هم رقابت کنند. آمار و ارقام خیره کننده‌ی فروش بازی در مدت کمی که از عرضه‌ی آن می‌گذرد نیز دلیل دیگری بر اثبات این امر محسوب می‌شود.
اما شگفتی بعدی اورواچ در ترکیب هیروهای متنوع با نقشه‌های تخصصی و از همه مهم‌تر آرایش تیمی و همکاری گروهی نهفته است.
در یک تیم شش نفره، بهره‌گیری مناسب از قابلیت‌های هر هیرو، چیدمان و انتخاب مناسب هیروها و البته جاگیری متناسب در نقشه در طول مبارزه کلید اصلی پیروزی است. بازی شما را به استفاده از ترکیب‌های مشخص کارکترها مجبور نمی‌کند بلکه در طرف مقابل مدام شما را به امتحان کردن چیدمان‌های متنوع ترغیب می‌کند، تا بتوانید مزیت‌های ترکیب‌های مختلف را کشف کنید. علاوه بر این امکان تغییر هیرو هر بار پس از مرگ نیز خود به تنوع مثال زدنی یک مبارزه و البته بخشیدن یک عمق استراتژیک فوق العاده به تغییر و تحول در میدان نبرد می‌اتجامد. استفاده‌ی مناسب از این قابلیت و سوییچ کردن صحیح هیروها در میان مبارزه عاملی است که می‌تواند یک مبارزه‌ی در حال شکست را به یک پیروزی کامل بدل سازد.
بازی از همان ابتدا به شما می‌آموزد اگرچه تبحر یافتن در بازی کردن با یک هیرو مانند همه‌ی بازی‌ها بسیار لذت بخش و کاربردی است؛ اما امتحان کردن بیست هیروی دیگر به صورت متناوب در طول بازی مزیت‌های غیرقابل تصوری را در شرایط حساس به همراه خواهد داشت.
علاوه بر این ساختار هیروها به گونه‌ای است که حتی در اولین باری که یکی را انتخاب می‌کنید می‌توانید عملکرد مطلوبی از خود بر جای گذارید. به نوعی روند آموختن بازی کردن با کارکترها فرآیندی پیچیده اما در عین حال قابل دستیابی است.

اما دیگر ویژگی بازی سیستم لوت آن است. سیستمی که به نوعی پیاده سازی الگوی ساده سازی شده‌ی سری دیابلو در بازی است. البته برخلاف عناوین نقش‌آفرینی این دراپ شدن تصادفی آیتم‌ها تاثیری بر روند گیم‌پلی بازی ندارند و صرفا شخصی سازی گسترده‌ی هیروها را شامل می‌شوند.
اما باید گفت با باز کردن اولین جعبه میل سیری ناپذیز و تاریخی برای لوت کردن و یافتن آیتم‌های تازه و البته دراپ‌های لجندری آغاز می‌شوند… اعتیادی به قدمت هجوم دوزخیان به Sanctuary ….
پیش از این از طراحی منحصر به فرد شخصیت‌ها سخن گفته‌ایم، اما وقتی به بررسی ابعاد فنی بازی می‌رسیم باید بازهم لب به تحسین بگشاییم.
اورواچ استایل گرافیکی منحصر به فرد خود را دارد استایلی که علی‌رغم داشتن شباهت‌هایی به تیم فورترس در نهایت اوریجینال و جدید است. بازی نه کاملا سل‌شید گونه طراحی شده و نه تلاشی برای رئال بودن می‌کند. طراحی پرجزئیات و بی¬نقص مپ‌ها، سلاح‌های متنوع و خاص و اسکین‌های متعدد برای هیروها همه نشان از هنر بلیزارد دارند. علاوه بر این ویژگی‌ای که جلوه‌های بصری بازی را به گیم‌پلی گره زده است؛ قابلیت‌های انحصاری کارکترهاست. افکت‌های بصری جذاب این موارد خود عاملی بر افزایش لذت استفاده از آن‌هاست.
علاوه بر این در بخش گیم‌پلی زمان شارژ شدن هر قدرت در کنار زمان طولانی مورد نیاز برای شارژ شدن سوپر پاور هر هیرو و کوتاه شدن آن با عملکرد مثبت در بازی شما را نیازمند مدیریت دقیق در هنگام استفاده از آن‌ها می‌کند. امری که بازی را به سطح مبارزات نوبتی و عمق استراتژیک آن‌ها وارد می‌کند.
کیفیت سرورهای بازی نیز با توجه به عملکرد کم نقص بتل‌نت در اوج قرار دارد. بازی در کمتر از ده ثانیه شما را وارد مبارزه می‌کند و خبری از انتظارهای طولانی در لابی و دیسکانکت شدن‌های متعدد نیست. بلیزارد مانند Reaper of Souls در اورواچ هم از مشکلات سرورها در لانچ دیابلو درس گرفته و این بار بنابر تجربه‌ی شخصی نگارنده از روز عرضه سرورها مثل ساعت درست کار می‌کنند.

در نهایت باید گفت خروجی معدن مشهور بلیزارد این بار هم گنجینه‌ای از طلای خالص است.
اولین تجربه‌ی بلیزارد در ساخت شوتر¬های رقابتی به حدی کامل و بی‌نقص است که گمان می‌کنیم بلیزارد سال‌ها به طور مخفیانه در حال رقابت با والو و اپیک و id بوده است!
اورواچ یک عنوان به شدت عمیق و پیچیده اما در عین حال بسیار در دسترس است. برای حرفه‌ای شدن و عملکرد تیمی موثر و کم نقص وقت گذاری و مبارزات زیادی مورد نیاز است. اما هر تازه وارد با استعدادی در هر مبارزه می‌تواند نفس حرفه‌ای ها را ببرد و شگفتی خلق کند.
بلیزارد میز پر زرق و برقی را چیده است که می‌تواند همه‌ی طرفداران گونه‌های مختلف شوترها از CS تا Quake و بتلفیلد را به یک صلح و اجماع تاریخی برساند. میزی که همه بر سرآن بنشینند و روی هم اسلحه بکشند!