امید برباد رفته

طرفداران قدیمی سری بازیهای NFS بدون شک Underground را به خاطر دارند. عنوانی که همزمان با تب و تاب سری فیلمهای Fast & Furious عرضه گشت و با توجه به امکانات زیادی که در زمینه شخصی سازی ماشینها و به اصطلاح اسپورت کردن آنها داشت، توانست به یکی از محبوبترین عناوین در بین تمامی ریسینگ بازها تبدیل شود. آخرین عنوانی که تا حد زیادی به مسابقات زیرزمینی و خیابانی مربوط میشد و قابلیت تنظیمات بدنه ماشین را داشت عنوان NFS Carbon بود. در حالیکه عطش طرفداران برای تجربه دوباره چنین عنوانی روز به روز بیشتر شده بود متاسفانه این سری رفته رفته در این زمینه رنگ باخت و خواسته طرفداران به یک آرزو تبدیل شد. تقریبا هر سال شاهد یک شماره جدید از سری NFS بودیم و در این بین نوسانات کیفیت زیادی قابل مشاهده بود. 2 سال قبل و بعد از عرضه NFS Rivals (که عنوان خوبی بود) ناشر این بازی یعنی الکترونیک آرتز اعلام کرد که یک سال به این سری استراحت خواهد داد. امیدوار شدیم که این شرکت حساب تازهای برای NFS باز کرده و با قدرت بیشتری به جمع طرفداران بازخواهد گشت. بعد از معرفی بازی شواهد بر این حکم میکرد که تغییرات قطعات ماشینها بار دیگر به این سری افزوده شده و مجددا به مسابقات زیرزمینی و شبانه بازخواهیم گشت. تمامی طرفداران، بیصبرانه منتظر انتشار این بازی بودند تا اینکه بالاخره زمان انتشار هم رسید و حالا با هم نگاهی خواهیم داشت به این عنوان که بدون هیچ پسوند و پیشوندی عرضه شده و به نوعی یک احیای دوباره برای این سری محسوب میشود.

همانند عنوان NFS: Rivals این شماره نیز توسط گوست گیمز ساخته شده و اخبار و اطلاعاتی که پیرامون بازی منتشر گشته بود بر این دلالت داردند که این استدیو کشمکشهای بسیاری با ناشر(EA) برای ساخت این عنوان داشته اند. اولین موردی که قبل از عرضه نیز از آن خبردار شدیم، لزوم اتصال مدوام بازی به اینترنت است. این حرکت در وحله اول چنین به نظر میرساند که شاهد قابلیتهای زیادی در بخش آنلاین خواهیم بود اما باید بگویم که هیچ چیز خاصی در این میان نصیبتان نخواهد شد. اینجاست که هدف از این تغییر عجیب، علامت سوال یزرگی در ذهنتان بوجود خواهد آورد که مطمئنا پاسخی نیز نخواهید یافت. تنها چیزی که در این بین خواهید دید چهار یا پنج فرد دیگر است که به دنیای بازی شما قدم خواهند گذاشت و آنها نیز در پی انجام ماموریتهای داستانی خود خواهند بود و هر از گاهی اگر تمایل داشته باشند، مسافت بسیار کمی را با شما به رقابت خواهند پرداخت، دقیقا موردی که در عنوان قبلی این استودیو نیز دیده بودیم.
این شماره از بازی همانطور که بالاتر اشاره کردم دارای بخش داستانی است و بار دیگر شاهد ویدئوهای واقعی از بازیگران واقعی هستیم. داستان از این قرار است که در شهری که قرار دارید 5 نفر از زبده ترین رانندگان را زیرخواهید کشید. این رانندگان افراد واقعی در دنیای واقعی هستند. اشخاصی چون «مگنوس واکر» و «کن بلاک» به رقابت با شما خواهند پرداخت اما جالب است که این افراد را تا پایان بازی ملاقات نخواهید کرد. داستان بسیار آرام و بدون هیچ ضرب آهنگی دنبال میشود و هیچ هیجانی در کار نیست. شاید در اواخر داستان تا حدودی مسابقات با بزرگان، شما را قلقلک دهد! بعضی از بازیگران نیز به خوبی ایفای نقش نمیکنند و بسیار ابتدایی و آماتورگونه به ایفای نقش میپردازند.

گیمپلی و کلیت آن بحث برانگیزترین بخش ماجراست. در ابتدا با راندن اتومبیلهای مختلف، متوجه شباهت زیاد هندلینگ بازی با عنوان Rivals خواهید شد. سرعت بالا و پیچیدن پیچهای تند به واسطه دریفت به نوعی به امضای این سری تبدیل شده است. چیزی که این شماره را با دیگر شمارهها متمایز میکند، تنظیمات فوقالعاده زیاد برای هندلینگ ماشین است. از تنظیم میزان بال ماشین گرفته تا تنظیم نوع حرکت دیفرانسیل چرخها، همگی زیر دستانتان است. فقط کافی است تا وقت کافی برای یادگیری آن بگذارید تا مورد دلخواهترین هندلینگ موجود را برای خودتان بدست آورید. میتوانید اتومبیل خود را به جاده بچسبانید و یا میتوانید کاری کنید که با کوچیکترین اشارهای اتومبیل به حالت دریفت وارد شود. با ارتقای اجزای موتور و بطور کل، اجزای داخلی ماشین، قابلیتهای بیشتری به این تنظیمات اضافه خواهند شد و در عین حال ماشین شما قدرت بیشتری را بدست خواهد آورد. اینجاست که تا حدودی مشکل گیمپلی خود را نشان میدهد. با ارتقای قطعات، هندلینگ اتومبیل نیز با توجه به سرعت بالا و دلایل دیگر، تغییر پیدا میکند و اینجاست که شما به اجبار وارد بخش تنظیمات خواهید شد؛ اما متاسفانه در مواردی، هیچگاه نخواهید توانست تنظیمات اولیه و بدون ارتقای موتور را ایجاد کنید. اتومبیل به شدت سرکش شده و ممکن است هیچگاه به دستورهای شما عمل نکند؛ و به علت تنظیمات بیش از حد، یافتن قطعه ناهنجار در اتومبیل تقریبا غیرممکن خواهد بود و ناچارا به سراغ ماشین دیگری خواهید رفت! به غیر از این مورد که در بعضی از خودروها مشاهده خواهید کرد مشکل دیگری در هندلینگ بازی وجود ندارد و اگر بتوانید تنظیمات دلخواه را بدست آورید، از رانندگی در شهر لذت خواهید برد.

میرسیم به بخش اسپورت کردن اتومبیل که به جرئت میتوان گفت مورد انتظارترین بخش این شماره از NFS بود. بدون هیچ مقدمهای باید بگویم که ناامید خواهید شد! تعویض قطعات اتومبیلها آن چیزی نیست که انتظارش را میکشیدید و در تبلیغات متعدد از بازی دیده بودید! این بخش بسیار محدود بوده و این محدودیت در هر اتومبیل نیز متفاوت و محدودتر میشود. برای مثال شخصیسازی اتومبیلهایی مثل Dodge Charger و Chevy Camaro، محدود به سپرهای جلو و عقب و یک بال ساده است! این مورد در اینجا بدتر میشود که بدانید این قطعات نیز به تعداد کافی وجود ندارند و حداکثر به تعداد انگشتان دست هستند. دلیل عدم پرداخت کافی به این بخش از سوالاتی است که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است. در اصل تمامی کارهایی که سازنده برای شخصیسازی ماشین انجام داده، چیزی جز یک ایده پوچ و تو خالی نیست!
در سمت دیگر بخش ساخت برچسبها و به اصطلاح لیوریها را داریم که انتخاب بسیار گستردهای به شما خواهد داد. این قسمت تا حدود بسیار کمی شبیه به بخش طراحی فورتزا موتوراسپورت پیریزی شده و میتوانید طرحهای متنوع و زیبایی را برای اتومبیلتان خلق کنید. رنگ آمیزی کلی ماشین نیز دارای تنظیمات بسیار متنوعی است و رنگ دلخواه را میتوانید بر روی ماشینتان استفاده کنید.

مراحل بازی دارای تنوع زیادی نیستند و محدود به مودهای Sprint, Circuit ، Drift و آمیخته اینها با Time Trial هستند. البته بازگشت مود دریفت به این بازی نکته مثبتی محسوب میشود. پلیسها بار دیگر در شهر درحال گشت و گذار هستند و در صورت سرپیچی از قوانین، به دنبالتان روانه خواهند شد. اینجا مشکل بعدی بازی خود را نشان میدهد و شاهد یکی از احمقانهترین هوش مصنوعیها خواهید بود. در این مرحله، چه پلیس به اصطلاح یک ستاره باشد و یا چه پنج ستاره، هیچ مشکل خاصی برایتان ایجاد نخواهد کرد و به راحتی به وسیله یک اتومبیل قدرتند در کمتر از 1 دقیقه میتوانید از دستانشان بگریزید. البته این هوش مصنوعی در بخش مسابقات نیز خود را به زیبایی نشان میدهد و این بار شاهد حریفهایی که توسط هوش مصنوعی قدیمی و منسوخ Rubber band کنترل میشوند هستیم. به زبان سادهتر، اگر سوار بر یک لامبورگینی ارتقا یافته هستید و شاهد گذر یک اتومبیل قدیمی و ضعیف از کنارتان بودید، اصلا تعجب نکنید زیرا این اتومبیلها به واسطه یک کش نامرئی به ماشین شما متصل شدهاند! هرچند این هوش مصنوعی متقلب نیز کار خود را به درستی انجام نمیدهد و احتمالا شاهد دیدن تصادفهای عجیب و غریب توسط آنها خواهید بود. از نظر سختی نیز تقریبا تا پایان بازی به هیچ مشکل خاصی برنخواهید خورد.

از نکات بسیار مثبت و زیبای این عنوان، گرافیک بسیار چشم نواز و واقعگرایانه آن است. موتور فراستبایت شرکت دایس به زیبایی قدرت خود را نشان میدهد و ما شاهد یکی از واقعیترین عناوین نسل هشتم هستیم. هرچند این بحث وقتی وارد فاز جزئیات (جزئیات اتومبیل) شود حرف زیادی برای گفتن نخواهد داشت اما در بحث بصری و دورنما هیچ جای سخنی باقی نمیگذارد. شهر به زیبایی طراحی شده و شاهد مناطق متنوع کارخانهای، داخل شهری و کوهستانها هستیم که تا حدودی یادآور عناوین محبوب قدیمی هستند.
صداگذاری و موسیقی در سطح بسیار معمولیای قرار دارند. صداگذاری اتومبیلها به صورتی نیست که تنها با شنیدن صدای موتور تفاوت را احساس کنید! موسیقی نیز هیچ ضربآهنگ هماهنگی با هیجان و سرعت بالای بازی ندارد و بعد از مدتی ترجیح خواهید داد تنها صدای موتور را بشنوید!

این عنوان که یک احیای دوباره برای این سری محسوب میشد که بشدت پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یک شاهکار را داشت اما به دلایل نامعلومی، باز هم باعث سرافکندگی سازندگان و نارضایتی طرفدارن شد. وقتی با یک دید کلی به قضیه نگاه کنیم، شاهد تمامی قطعات پازل هستیم، اما متاسفانه نتوانستهاند این قطعات را به خوبی در کنار هم بچینند و فقط میتوان افسوس خورد. NFS بازی بدی نیست و اتفاقا میتواند به مدت حدود 10 الی 15 ساعت شما را مشغول کند، اما مواردی چون آنلاین بودن و هوش مصنوعی و تبلیغات پوچ برای شخصیسازی ضربه محکمی به پیکره آن زد. به نظر میرسد باز هم باید برای تجربه عنوانی چون سری Underground، Most Wanted و یا Carbon منتظر و امیدوار باشیم!