آینه ترک خورده

خواندن نقد و بررسی,عنوان «میرورز اج» (Mirror’s Edge) را خیلی ها می‌شناسند. حتی اگر آن را شخصا تجربه نکرده باشند، به واسطه طرفداران معدودش با آن آشنا هستند. عنوانی که در نسل هفتم کنسول‌ها و به دست شرکت پرآوازه DICE ساخته شد و به علت ایده نو و سبک جدیدی که داشت طرفدارانی را برای خود دست و پا کرد. اما به علت وجود یک سری ایرادات همچون نبود یک داستان منسجم و شخصیت‌پردازی خوب، در حد یک بازی خوب ماند و نتوانست فراتر از آن برود. سال‌ها طرفداران منتظر نسخه جدیدی از بازی بودند تا اینکه در نسل هشتم توانستیم «فیث» را دوباره ملاقات کنیم.
شماره جدید بازی یک ریبوت کامل است، بدین منظور که ادامه مستقیمی بر شماره اول نیست و از ابتدا شروع به معرفی کاراکترها و دنیای بازی برای مخاطبان می‌کند. کلیت داستان مثل شماره قبل است. شهری پیشرفته به نام «شهر شیشه»، اما کنترل شده توسط دولت و شرکت KrugerSEC که شخصی به نام «کروگر» آن را اداره می‌کند. تمامی دوربین‌ها و راه‌های ارتباطی توسط این شرکت کنترل می‌شود و تقریبا هیچ حریم شخصی‌ای برای افراد در نظر گرفته نشده است. اما در این شهر افرادی به نام «رانر» وجود دارند که پیام‌های مردم را از طریق پشت بام‌ها و پارکور به مقصد می‌رساند.

فیث را برای اولین بار در زندان ملاقات می‌کنیم. روز آزادی‌اش فرا رسیده و حالا ما کنترل او را در دست می‌گیریم. اینکه چرا روانه زندان شده را باید در داستان مصوری (کامیک بوک) که برای بازی منتشر شده بیابید! طبق معمول، او به محض آزادی از زندان، دوباره وارد دنیای پارکور شده و راه خلاف قانون شهر را در پیش می‌گیرد. کل داستان حول مبارزه با شرکت کروگر و گذشته فیث می‌چرخد. در این بازی بیشتر با گذشته و زندگی فیث آشنا می‌شوید و متوجه می‌شوید که فیث جدید، دیگر یه دونده معمولی و بدون گذشته نیست! اما در کل، داستان آنگونه که باید کشش لازم برای ادامه را ندارد و از همان ابتدای بازی می‌توانید تمامی سوپریزهای آن را پیش‌بینی کنید. نبود یک داستان خوب نقطه ضعفی است که در شماره اول بازی نیز وجود داشت و در این شماره نیز نبودنش را با جان و دل حس می‌کنیم! شاید شخصیت‌پردازی کاراکترها را بتوان نکته مثبتی در نظر گرفت و تاسف خورد که داستان اگر بهتر می‌شد، این کاراکترها می‌توانستند به کاراکترهای محبوبی بدل شوند. برای مثال کاراکتر «پلاستیک» که یک هکر نوجوان است، به قدری زیبا طراحی شده که بیشتر از خود فیث، با اون ارتباط برقرار خواهید کرد!

مهمترین بخش این بازی که گیم‌پلی آن است، در بخش پارکور دارای پیشرفت‌های خوبی بوده؛ روانتر شدن حرکات پارکور و برطرف شدن ایرادات نسخه قبلی همه چیز را برای دویدن شما بر روی پشت بام‌ها محیا کرده است. کنترل فیث خیلی راحت‌تر شده و به لطف جهان آزاد شدن بازی می‌توانید هرگونه که دلتان خواست به مقصد برسید و تکنیک‌های مختلف پارکور را بر روی در و دیوار به نمایش بگذارید. قابلیت‌های جدیدی نیز همچون Grapple به فیث افزوده شده و حالا می‌توانید بین ساختمان‌ها مثل مردعنکبوتی تاب بخورید و یا مثل بتمن خود را بالا بکشید! شاخه ارتقا برای کاراکتر در نظر گرفته شده و حالا باید قابلیت‌های جدید فیث را با بدست آوردن XP آزاد کنید تا هرچه بهتر به روانتر و شناورتر شدن پارکور شما کمک کند.

اما روی دیگر گیم‌پلی که مربوط به مبارزات می‌شود، یک سرافکندگی مطلق است! مبارزات بسیار ساده و کم عمق هستند و هیچ نکته مثبتی را نمی‌توانید در آن ببینید! مبارزات با فشار دو دکمه مربوط به ضربات ساده و سنگین شروع می‌شود و در همین حد باقی می‌ماند. اکثر مواقع فقط کافی است دکمه مربوط به ضربه ساده را بزنید تا شاهد انیمیشن نفله شدن دشمن باشید، و علنا هیچ دخالتی در این مبارزه نخواهید داشت!
انیمیشن دشمنان در هنگام مبارزه نیز به این ایرادات افزوده می شود. کافی است یکی از دشمنان را به سمت دیگری هل دهید تا شاهد در آغوش کشیدن آن دو دشمن توسط یکدیگر باشید! یا کافی است دشمنی را به سمت نرده‌ها هدایت کنید تا بصورت کاملا مصنوعی، خودش را از ارتفاع بالا به پایین بیاندازد!

اما همانطور که بالاتر اشاره کردم، بخش پارکور بازی خیلی روان و زیبا طراحی شده و تقریبا هیچ مشکلی از بابت آن نخواهید داشت. فقط گاها در لبه ساختمان‌ها، کاراکتر به یک دیوار مجازی برخورد می‌کند و سرعت دوندگی شما کاهش پیدا ‌می‌کند، که امیدواریم با ارائه بروزرسانی این مشکل نیز برطرف شود. لذت بخش بودن پارکور تقریبا تا پایان بازی برایتان تکراری نخواهد شد و رفته رفته با پیشرفت و یادگیری بهتر حرکات، لذت بردن از بازی برایتان بیشتر می شود. مخصوصا زمانی که می‌خواهید وارد چالش‌های زمانی (Time Challenge) شوید!

ماموریت‌ها که بواسطه داستان پیش می‌روند، به مانند خود داستان هیچ چیز خاصی برای ارائه ندارند و تنها بهانه‌ای برای دویدن شما هستند! شاید بتوان مراحل پایانی را به علت دنبال شدن در ارتفاعات بسیار بالا تا حدودی جذاب دانست. دنیای بازی پراست از ماموریت‌های فرعی، و نزدیک به 400 عدد Collectable! که عملا هیچ کدام جذابیتی ندارند و صرفا برای پرکردن این دنیای بزرگ طراحی شده‌اند!
به بخش گرافیکی که میرسیم باز هم طرفداران سرخورده می‌شوند! از منظر هنری، بازی بسیار زیباست. شهر شیشه زیبا به نظر می‌رسد. بخش‌های بالای شهر که به واسطه درختان ساکورای ژاپنی به رنگ صورتی تزیین شده‌اند، چشم‌نواز هستند. مخصوصا در مواقعی که خورشید غروب می‌کند و وارد دنیای شبانه شهر شیشه می‌شویم. می‌توانید در جای‌جای شهر نوستالژی و خاطرات قدیمی خود را در اتمسفر آن بیاید؛ اما اگر بخواهید وارد جزییات بافت‌ها و طراحی کاراکترها شوید، باید بگوییم با یک عنوان کاملا ضعیف روبرو هستیم. طراحی کاراکترها در حد معمولی هستند و NPC ها شرایطی به مراتب بدتر دارند! ساختمان‌های شهر یکی در میان دارای بافت‌های بسیار زشت و ضعیف، در حد دو نسل قبل کنسول‌ها ارائه می‌دهند! شاید تنها نکته گرافیکی تکنیکی بازی را بتوان محیط‌های داخلی و 60 فریم برثانیه بودن بازی دانست. کات‌سین‌های بازی تماما از پیش رندر شده هستند و طبیعتا، گرافیک و طراحی به مراتب زیباتری را در آن‌ها می‌بینیم؛ گرافیکی که وجود آن را در حالت گیم‌پلی نیز انتظارش را داشتیم!

صداگذاری در موتور فراست‌بایت DICE، از نقاط قوت تمامی بازی‌های این موتور است. صدای دویدن و قدم‌های فیث در کنار صدای نفس‌های او، همگی گوش‌نواز هستند. حتی صدای کفش‌های اسپورت فیث در هنگام دویدن برروی سطح شیشه‌ای را به راحتی شنیده و حس می‌کنید. اما صداپیشگی کاراکترها یکی در میان آنگونه که باید نیستند و می‌توانستیم شاهد صداپیشگی بهتری از بازیگران باشیم. شاید بهترین صداپیشگی در بازی که بالاتر هم در بخش شخصیت‌پردازی به او اشاره شد، متعلق به کاراکتر پلاستیک باشد! موسیقی‌های بازی با اینکه به سبک شماره اول هستند اما دیگر به مانند آن به یاد ماندنی نیستند. هیچ کس قطعه زیبای Still Alive را فراموش نخواهد کرد که به سمبلی برای شماره اول بازی تبدیل شد.

کلام آخر:

برای شماره جدید میروز اج با نام کاتالیست، سال‌های زیادی را منتظر ماندیم، اما باید گفت آنچیزی که انتظارش را می‌کشیدیم را تحویل نگرفتیم. بازی دارای مشکلات عمده داستان و گیم‌پلی در بخش مبارزات است. گرافیک بازی از منظر تکنیکی آن چیزی نیست که در نمایش‌ها شاهد بودیم و در کل انتظار بالاتری از این عنوان داشتیم. اما مسئله‌ای که در این بین باید به آن اشاره کنم این است که اگر از طرفداران قدیمی و پروپاقرص فیث و میروز اج هستید، بهتر است کاتالیست را نیز تجربه کنید (البته به قیمتی کمتر از 60$) حداقل چیزی که از بازی نصیبتان خواهد شد، اتمسفر قدیمی بازی است و اینکه عطشتان برای تجربه دوباره این بازی کمتر خواهد شد. دیدار دوباره با فیث شاید آنی نباشد که انتظارش را می‌کشیدید اما می‌تواند خاطرات خوبتان با شماره قبلی را بریتان زنده کند. بازی به غیر از جهان آزاد شدن و بهبود در گیم‌پلی، هیچ پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نداشته و همین مهم، بزرگترین دلیلی است که این عنوان نمی‌تواند در زمره عناوین دارای پیشرفت قرار بگیرد.