سوت حمله را می‌شونید، سربازی آتش گرفته و فریادزنان می‌دود، خمپاره‌ها یکی پس از دیگری در کنارتان فرود می‌آیند، صدای تیر تک تیرانداز در کنار گوشتان طنین انداز می‌شود، جزئت ندارید سرتان را از خندق بیرون بیاورید و اطراف را نگاه کنید، فکر می‌کنید که نشستن در خندق بهترین فکر است؛ بالای سرتان را نگاه می‌کنید، یک زپلین عظیم و غول پیکر آتش گرفته و در حال سقوط بر روی سرتان است! یا باید در حین جنگ بمیرید، یا پشت سنگرها و داخل خندق‌ها به عنوان یک بزدل جان دهید!
متنی که خواندید یک قطره کوچک از اقیانوس بزرگ بخش چندنفره بتلفیلد 1 بود که تجربه خواهید کرد! از آنجایی که بخش چندنفره این سری بازی‌ها همیشه ارجحیت داشته‌اند، ترجیح می‌دهم نقد را با این بخش شروع کنم.
بخش چندنفره سری بازی‌های بتلفیلد همیشه زبانزد بوده‌اند. بخشی که با جنگ‌های عظیم و غیرقابل پیش‌بینی خود، طرفداران بیشماری از دوستداران سبک اول شخص را گرد هم آورده است. اینبار شرکت دایس سنت شکنی کرده و مارا به جنگ‌های جهانی اول بازگردانده است. چیزی که از همان ابتدای معرفی بازی تا کنون عطشش از لب طرفداران نرفته! با بازگشت به جنگ جهانی اول، شاید اولین چیزی که منتظرش باشیم، اتمسفر باشد. شخصا انتظار خاصی را برای تجربه اتمسفری که دایس برایمان ترتیب داده می‌کشیدم و باید بگویم که آن‌ها در خلق آن شاهکار کرده‌اند و با یک اتمسفر سنگین و بسیار خاص طرف هستیم. اتمسفری که شما را غرق در جنگ‌های بیرحم خواهد کرد.
مدهای مشهور و جدا نشدنی این سری بازی‌ها که عبارت هستند از «راش» و «کانکوئست» همچنان در این شماره نیز وجود دارند. در کنار این مدها، TDM, Domination نیز از چند شماره قبل بازگشته اند. دو مد جدید به نام‌های War Pigeons و Operations نیز وجود دارند که در ادامه به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت. در مد وار پیجنز، دو تیم باید کبوتری که بصورت رندوم در نقشه مشخص می‌شود را گرفته و با نگاه داشتن مدت زمان خاصی، آن را در فضای آزاد رها کنند تا امتیاز بگیرند. این مد با اینکه در وحله اول جالب به نظر می‌آید، اما بعد از مدتی کاملا معمولی و تکراری شده و آن را رها خواهید کرد. و اما می‌رسیم به مد اپریشنز. مدی که به جرئت می‌تواند نام خود را در کنار مدهای راش و کانکوئست جای دهد و به یکی از اعضای ثابت سری بتلفیلد تبدیل شود. این مد که بصورت 40 و 64 نفره قابل انجام است، به نوعی مخلوطی از راش و کانکوئست است. تیم حمله کننده همانند راش به پایگاه مدافعان حمله می‌کنند، اما به جای کارگزاری بمب، باید پرچم‌های مشخص شده را فتح کنند. این پرچم‌ها باید بصورت کاملا همزمان فتح شوند تا اجازه پیشروی صادر گردد. اگر تیم حمله نتواند پیشروی کند، 2 بار دیگر فرصت خواهند داشت تا نقشه را بدست بگیرند، اما در دفعات دوم و سوم، نیروی کمکی زپلین، قطار و یا جنگنده دریایی (که آن‌ها را نیز بازیکنان کنترل می‌کنند) به کمک آن‌ها خواهد آمد. اگر نقشه اول را فتح کنید، وارد مرحله (نقشه) دوم و یا سوم خواهید شد اما تعداد فرصت‌های تکرار افزایش نخواهند یافت. به جرئت می‌توانم بگویم تجربه‌ها و لذت‌هایی که از این مد بدست خواهید آورد تکرار نشدنی و بی‌پایان هستند. بعد از تجربه حداقل 20 ساعت از این مد، هنوز هم صدای فریاد سربازان وقتی که دستور پیشروی صادر می‌شود برایم تکراری نشده است!
حرف از نقشه به میان آمد. باید برای طراحی مپ‌ها و نقشه‌های این بازی به تیم سازنده تبریک گفت. طراحی مپ‌ها به قدری زیبا و متعادل هستند که هیچ احساس نامتعادل بودنی بهتان دست نخواهد داد (مگر اینکه تیمتان واقعا ضعیف باشد!). تنوع ظاهری و تاکتیکی آن‌ها از موارد قابل تحسین هستند. پیشروی یا دفاع در کوه‌ها، جنگ‌های خیابانی خانه به خانه، درگیری در میان صحرا و رودخانه‌ها، ترس از مردن در میان جنگل‌ها و … همگی به زیبایی پرداخت شده‌اند. نقشه‌هایی که دارای بلندی هستند تاکتیک جدیدی به این سری بازی‌ها افزوده است. مبارزه و بالا رفتن از کوه برای فتح سنگر بالای آن و یا دفاع از ارتفاع بالای کوه لذت مبارزات را دو چندان می‌کند. به جرئت نقشه‌های این عنوان را فراموش نخواهید کرد؛ هم اکنون 9 نقشه در بازی موجود است و مشتاق هستیم تا ببینیم در آینده چه نقشه‌هایی برایش منتشر خواهد شد.
تعداد سلاح‌های بازی، همانطور که حدس زده می‌شد بسیار کمتر از عناوین قبلی است. این کمبود تعداد چند دلیل دارد. یکی اقتضای زمانی بازی و دیگری DLC! شاید تا کنون شنیده باشید که دو تیم امپراتوری روسیه و فرانسه در آینده و به واسطه بسته‌های اضافه‌شونده به بازی اضافه خواهند شد. در کنار آن‌ها مطمئنن سلاح‌های جدیدی نیز معرفی می‌شوند!
تیراندازی با سلاح‌های بازی واقعا لذت بخش است. با اینکه در زمان جنگ جهانی اول نباید زیاد شاهد سلاح‌های اتوماتیک باشیم، اما تیم سازنده برای جلوگیری از تکراری و بیش از حد آنالوگ شدن بازی، مجبور به استفاده از سلاح‌های اتوماتیک اواخر جنگ شده و با ایجاد شخصی سازی‌های محدود مثل دوربین و … سعی در تنوع بخشیدن به آن‌ها کرده است. سلاح‌های درگیری نزدیک که دایس برروی آن‌ها زیاد مانور می‌داد خیلی تاثیر گذاشت هستند. به غیر از چاقو و بیل و پتک و … بر سر سلاح‌ها یک سرنیزه نیز قرار دارد که می‌توانید با داد و فریاد به سمت دشمن دویده و آن را در پهلوی سرباز بخت برگشته فرو کنید. واقعا صحنه ترسناکی است وقتی یکی از بازیکنانی که تیرش تمام شده و چیزی برای از دست دادن ندارد، با فریاد و سرعت زیاد به سمتتان هجوم می آورد!
تانک‌ها، هواپیماهای ملخ دار، موتورسیکلت‌ها و اسب‌ها نیز از وسایل‌های نقلیه بازی هستند که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. کنترل هواپیماها خیلی روان شده‌اند و دیگر اذیت‌های خاص سری را ندارند. در بتای بازی شاهد قدرت بسیار نامتعارف تانک‌ها، جنگنده‌ها و اسب سوارها بودیم که در نسخه نهایی برطرف شده و حالا یک سرباز پیاده می‌تواند با استفاده از نارنجک‌های ضدتانک، به تنهایی تانک را زمین گیر کند! اما طبق تجربه‌ای که در در این چندروزه بدست آوردم، اکثر بازیکنان ترجیح می‌دهند تا بصورت پیاده نظام به انجام بازی بپردازند.
کلاس‌ها مثل همیشه شامل Assault, Medic, Support و Scout هستند که نیاز به توضیح خاصی ندارند، فقط بازگشت نام کلاس مدیک یادآور گذشته و مورد پسند طرفداران است. تغییر مثبتی که در این بازی و در بخش کلاس‌ها شاه هستیم، وجود کلاس‌های جدید خلبان و راننده است! بدین صورت که اگر شما برای ورود به میدان نبرد تانک را انتخاب کنید، کلاس شما کلاس راننده خواهد بود که قادر به تعمیر تانک خود هستید اما در عوض سلاح کوچک و معمولی‌ای به همراه خواهد داشت و اگر از تانک پیاده شوید، مطمئنن به راحتی از میان برداشته خواهید شد. حالا اگر یک کلاس معمولی تانکی که در میدان رها شده است را بدست گیرد، قادر به تعمیر آن نخواهد بود! از نظر نگارنده این تغییرات بسیار مثبتی برای سری بازی است و حالا دیگر در انتخابتان باید دقت کنید و تعادل خوبی را نیز به تانک و کلا وسایل نقلیه اضافه می‌کند. ناگفته نماند که یک سری کلاس الیت نیز در بازی وجود دارند که ایده آن‌ها مستقیما از بازی جنگ ستارگان وارد بازی شده است که در آنجا با نام «هیرو» شناخته می‌شدند. با اینکه این کلاس‌ها شاید به مزاج بعضی‌ها خوش نیاید، اما به نظر می‌رسد تنوع خوبی به بازی بخشیده است. تجره خوبی است، زمانی که پشت یک در منتظر وارد شدن سربازان معمولی هستید اما در عوض یک الیت کلاس در مقابلتان سبز می‌شود و حالا تصمیم به فرار می‌گیرید!
موارد ریز و درشت بسیاری در بخش چندنفره بازی وجود دارد که نمی‌تواند به تک تک آن‌ها پرداخت. در کل باید گفت دایس موفق به خلق یک بخش چندنفره شده که به نظر می‌رسد آینده سری بتلفیلد را با خود رقم است. بخش چندنفره‌ای که از است لحظات هیجان انگیز که به جرئت می‌توان گفت حتی نمی‌شود آن‌ها را در قالب یک بخش تک نفره بوجود آورد!
بهتر است کمی هم به بخش تک نفره بازی بپردازیم. شرکت دایس برخلاف بخش چندنفره، تقریبا هیچ وقت نتوانسته یک تک نفره خوب (به غیر سری بدکمپانی) را برای بتلفیلد بسازد. ترس از همین موضوع ما را به بخش تک‌نفره بتلفیلد 1 نیز بدبین کرده بود اما بعد از تجربه آن باید به دایس دست مریزاد گفت! این بخش با اینکه بسیار کوتاه است و حداکثر 5 ساعت از وقت شما را خواهد گرفت، دارای صحنه‌های حماسی و زیبایی است که واقعا برایتان خاطره سازی خواهد کرد و آن را همیشه به یاد خواهید داشت. استفاده از صحنه‌های احساسی و ترکیب آن‌ها با زشتی‌های جنگ به خوبی صورت گرفته است. در بازی ما داستان 5 سرباز از کشورهای مختلف را دنبال می‌کنیم. این 5 سرباز از نظر داستانی هیچ خط داستان خاصی را دنبال نمی‌کنند و هیچ ارتباطی نیز به یکدیگر ندارند. ما فقط در یک بازه زمانی کوتاه با آن‌ها همراه می‌شویم تا سختی و زشتی‌های جنگ را در کنار آن‌ها تجربه کنیم. تجربه‌ای که به همراه موسیقی بسیار زیبای بازی لذتش برایمان دوچندان می‌شود.
موسیقی‌های این بازی توسط Johan Söderqvist و Patrik Andrénساخته شده اند. به جرئت قطعه Dawn of a New Time در بین موسیقی‌های این بازی یکی از بهترین‌هاست که با روح و روانتان بازی خواهد کرد! صداگذاری بازی مثل همیشه بهترین است و به نظر می‌رسد شرکت دایس در پیشرفت صداگذاری هیچ مرزی را نمی‌شناسد. صدای سلاح‌ها، برخورد گلوله، صدای داخلی و بیرونی ساختمان‌ها و … همگی کلکسیونی از بهترین صداها هستند.
گرافیک بازی در یک کلام شاهکار است! بخش عمده سنگینی و زیبایی اتمسفر بازی که در ابتدا به آن اشاره کردیم بر دوش گرافیک بازی است. چه از نظر تکنیکی و چه از نظر هنری، با یک شاهکار طرف هستیم. البته بعد از تجربه عنوان جنگ ستارگان، منتظر چنین چیزی در سری بتلفیلد نیز بودیم. شاید در بعضی از بخش‌های چندنفره و مخصوصا مدهای 64 نفره، شاهد افت فریم هایی باشیم اما قدرت تکنیکی کلی بازی به قدری بالاست که می‌توان از این افت فریم‌ها چشم پوشی کرد. طراحی هنری بازی نیز پا به پای بخش تکنیکی ظاهر می‌شود و مشاهده غروب آفتاب در افق، در حالی که سربازان دشمن به سمتتان هجوم می‌آورند، برایتان لحظات خوشی را رقم خواهد کرد. در این بین نباید آب و هوای داینمیک و متغییر بازی را فراموش کرد. طوفان شن در میان صحرا، بارش باران و طوفان در بالای کوه و مه گرفتکی در جنگل، به قدری زیبا اتفاق می‌افتند که نمی‌توان برایشان حدی و مرزی در نظر گرفت.
انیمیشن‌های بازی کاملا بروز شده اند و شاهد انیمیشن‌های جدید و بسیار طبیعی‌ای هستیم. متلاشی شدن جسد سربازی که به اصطلاح هدشات شده و جسدش از روی تپه به پایین می‌افتد نمای بسیار زیبایی را خلق می‌کند! از طرف دیگر تخریب پذیری دیوانه کننده بازی را داریم که یادآور خاطراتی است که تخریب پذیری برای اولین بار به این سری می‌آمدند. تقریبا تمامی جاهایی که در بازی می‌بینید قابلیت تخریب شدن دارند! به علاوه ساختمان‌ها، خندق‌ها و … می‌توانید حتی زمین صاف را نیز تخریب کرده و با ایجاد یک چاله برای خود سنگر درست کنید! دقت به جزئیات در بازی واقعا قابل تحسین هستند. به تمامی این موارد سیستم ذرات موتور بازی را نیز اضافه کنید تا تجربه کاملی از تخریب پذیری و انفجار و هیجان را بهمراه داشته باشید.
اگر بخواهم تک به تک به زیبایی‌های این بازی بپردازم، باید به جای نقد، مقاله‌ای عظیم بنویسم، اما باید نقد را کوتاه کرد و همین جا آن را به پایان برسانم. این عنوان یک بازگشت پرشکوه برای طرفداران جنگ‌های قدیمی بود. خیلی‌ها منتظر چنین عنوانی بودند و شرکت دایس به خوبی خواسته طرفداران را می‌دانست و آن را محقق کرد و باید از آن‌ها بابت این کار تشکر کرد. حتی خوشبختانه اینبار شاهد مشکلات عجیب غریب رابر بندینگ و … که در لانچ BF4 با آن‌ها درگیر شدیم وجود ندارند و سرورهای بازی نیز با قدرت در اختیار بازیکنان قرار دارند. شاید تنها ایرادات بازی منوهای کند آن باشد که به نظر می‌رسد در طول زمان و با بروزرسانی‌های بیشتر آن هم بهبود یابد. مورد دیگری که اکنون به یاد آوردم، گاز اشک آور و سمی بازی است که هم اکنون به نظر می‌رسد کمی بیش از تاثیرگذار است و تیم دایس بهتر است فکر به حالش بکنند زیرا گاها در مدهای کم تعدادتر، واقعا لذت بازی را به مزاج همه تلخ می‌کند! اگر از علاقه‌مندان به بازی‌های اول شخص و جنگ‌های جهانی و جنگ‌های شلوغ و پرهیجان در بخش آنلاین هستید، به هیچ وجه زمان را از دست ندهید و هر چه سریعتر اقدام به تهیه این بازی بکنید زیرا با یکی از مدعیان بهترین اول شخص سال طرف هستید!
مجموع امتیاز - 9
9
امتیاز بازی‌سنتر
نقاط قوت: بخش تک نفره خوبگیم پلی جذابسرورهای عالینقاط ضعف:منوهای کند و آنلاین شدهسلاح های کمگازهای سمی!
