هر کسی در دوران سگاجنسیس بوده، صد در صد بازی Streets of Rage را بازی کرده و به یاد دارد که این عنوان یکی از بهترین بازی‌های Beat`em up و اوج دوران سگا بود. متاسفانه مدتی است این سبک تا مرز فراموشی پیش رفته ولی با رشد بازی‌های مستقل، زمان مناسبی برای بازگشت به دوران اوج این سبک است، و Mother Russia Bleeds به خوبی این وظیفه را به انجام می‌رساند.
همین الان کاملا اعتراف می‌کنم که به داستان بازی توجه چندانی نکردم! تا آنجا که به یاد دارم، کارکتر‌های بازی از مبارزان خیابانی‌ای هستند که بر رویشان آزمایش می‌شود و قدرت پیدا می‌کنند. هر مرحله تعدادی دیالوگ رد و بدل می‌شود که من با سرعت همه را رد می‌کردم تا خود بازی شروع شود! فقط این را می‌دانم که کم‌کم سر از کمک به نیروهای انقلابی در می‌آورید! به نظر می‌رسد بازی می‌خواهد نقدی بر سیستم نیمه دیکتاتوری روسیه باشد ولی به نظر من، در این بازی جایی برای پیام ضد دیکتاتوری نیست، مخصوصا وقتی در هر مرحله کله حداقل 10 نفر را منفجر می‌کنید!
بله، درست شنیدید، درجه خشونت این بازی بسیار بسیار بالاست! بازی از سیستم ساده سبک Beat `em up پیروی می‌کند. مشت، لگد، پرش و لگد در هوا و گرفتن دشمن‌ها از حرکات معمول هستند. بازی کمبوی خاصی ندارد و همه چیز در حد پایه‌ای طراحی شده است. این خود تا حدودی نقطه منفی این بازی محسوب می‌شود، زیرا بعد از انجام یک سری حرکت یکنواخت و بدون تغییر استراتژی خاصی، خسته کننده می‌شود. به همین دلیل بازی سعی می‌کند با تغییراتی در مرحله و نحوه حمله دشمنان، بازی را از یکنواختی نجات دهد، نتیجه این کار متاسفانه کامل مثبت نیست.
اولین مکانیک بازی سیستم Rage بازی است. آیکونی سرنگی در کنار علامت میزان سلامتی هر کارکتر وجود دارد. این منبعی برای سه کار است: مداوا کردن، حالت خشم و یا زنده کردن کسی که مرده است. وارد شدن به ریج مد سرعت کارکتر را افزایش داده و حملات را برای مدت محدودی بسیار قوی می‌کند. این خود انتخابی سخت برای بازیکن است، آیا از منبع سرنگ برای Heal استفاده کند یا برای رد کردن مبارزه‌ای سخت؟ مکانیک دیگر تغییر در مراحل بازی و نحوه مبارزه با رئیس‌های بازی است. در قسمتی لیزر تک تیر انداز‌ها برو روی زمین حرکت می‌کند و اگر بر روی بازیکن بیشتر از زمان اندکی بماند… کافی است بگویم که این قسمت را به تعداد زیادی تکرار کردم! یا در قسمتی دیگه شلیک نارنجک دودزا کل صفحه را در بر می‌گیرد و فقط سایه‌ای سیاه از کارکتر‌ها دیده می‌شود.,
متاسفانه این خود به مشکلی در نیمه دوم بازی تبدیل می‌شود. به نظر می‌آید سازنده نتوانسته برای بالا بردن درجه سختی بازی فکر جدیدی ارایه دهد و فقط به افزایش تعداد دشمنان و اضافه کردن مکانیک‌های اعصاب خورد کن روی آورده است. برای مثال تعدادی از دشمنان با اسلحه شاتگان وارد بازی می‌شوند؛ تقریبا دو شلیک از اسلحه کافی است تا شما را به کشتن بدهد. مشکل بعدی این است که اگر همه بازیکن‌ها بر روی یه خط مقابل شلیک باشند، تیر به همه آن‌ها برخورد می‌کند. حالا به این‌ها، بعداد بیشمار دشمن‌ها و اینکه آن‌ها قادر هستن از بیرون صفحه نمایش و دید شما به شما حمله کنند را هم اضافه کنید تا این عنوان به از اعصاب خورد کن‌ترین بازی‌ها تبدیل شود.
راستش را بگویم بنده بازی را به اتمام نرساندم! در مرحله آخر، که فکر کنم رئیس پایانی بود، یا حداقل نزدیک به آخر بازی بود، بدون نقطه ذخیره، باید چندین موج از دشمنان را از پای در آوردید، در حالی که بین هر موج، یک مینی باس در انتظار شماست! بعد از چندین بار شکست، هیچ کدام از دوستانم حاضر نشدند بازی را ادامه دهند.
با صحبت در مورد تمام این نکات منفی شاید به نظر بیاید من بازی را توصیه نمی‌کنم، اتفاقا برعکس. بازی بسیار گزینه خوبی برای Co-Op و دور همی است ، و اگر با خشونت بازی مشکلی ندارید می‌توانید لذت فراوانی حداقل از 2/3 اول بازی ببرید. ولی باید بدانید که بازی به حدی بسیار زیادی سخت می‌شود و احتمال اینکه بتوانید بازی رو تمام کنید بسیار کم است!
مجموع امتیاز - 7
7
امتیاز بازی‌سنتر
نقاط قوت: تجربه ای خونین و پر از آدرنالینCoop به سبک کلاسیک بازی های Beat `m upنقاط ضعف:سختی بیش از حد بازی در مراحل پایانی
