جنگ افزارهای مدرن

سالی دیگر از راه رسید و باز هم یکی دیگر از شماره‌های سری Call of Duty که بصورت سالانه روانه بازار می‌شوند، در اختیارمان قرار گرفت. بعد از یک شماره ضعیف که Ghost نام گرفت، این‌بار شرکت Sledgehammer وظیفه ساخت جدیدترین شماره را برعهده داشت که با توجه به نمایش‌ها به نظر می‌رسید این شرکت یک تکان جدی به این سری داده و خواهد توانست آن را از ورطه تکرار خارج کند. بیشترین تمرکز Sledgehammer بنا به گفته‌ها، برروی بخش آنلاین و مولتی‌پلیر بود، تا یک تغییر اساسی در آن ایجاد کند. اما بگذارید مرحله به مرحله با نقد همراه باشیم تا ببینیم تا چه حد این شرکت به هدف خود نزدیک شده است.
ابتدا از بخش تک‌نفره شروع می‌کنیم که همیشه یکی از برگ برنده‌های سری CoD بوده است. صحنه‌های سینماتیک و Set Piece های جذاب از موارد جدانشدنی این سری است که در این شماره هم شاهد آن‌ها هستیم. اما همونطور که در چند شماره اخیر هم شاهد بوده‌اید گاهی این صحنه‌ها تکراری به نظر می‌رسند و حتی می‌توانید صحنه‌های بعدی را حدس بزنید! داستان در آینده‌ای نه چندان دور و حول یک شرکت خصوصی به نام Atlas می‌چرخد که بصورت کاملا خودمختار اداره می‌شود و بنا به گفته رئیس این شرکت آقای Irons (با بازی Kevin Spacy)، از نظر تکنولوژی ده‌ها سال از دیگر دولت‌ها جلوتر هستند و حتی به آن‌ها تسهیلات و تکنولوژی‌های روز را می‌فروشند.

این شرکت به اجازه هیچ کس، برای دخالت در امور تروریستی و جلوگیری از تروریست‌ها در کشور‌های مختلف نیاز ندارند و حتی یکی از بازو‌های اصلی مبارزه با تروریسم و مشاوره با دیگر کشورها به حساب می‌آید. در این بین شخصی به نام Hades با ساخت گروهکی سعی در بیدار کردن مردم دنیا از خواب تکنولوژی را دارد و برای این کار حتی حاظر است از بمب‌های هسته‌ای نیز استفاده کند. کاراکتر اصلی که ما کنترل او را بدست خواهیم گرفت، Mitchel نام دارد و قبلا به همراه پسر Irons در ارتش آمریکا خدمت می‌کرد. بعد از مرگ پسر Irons، میشل بر اثر اتفاقی دست خود را از دست می‌دهد و Irons او را به Atlas برده و برایش یک دست مکانیکی تعبیه می‌کند و فرصتی دوباره به او می‌دهد. حالا میشل در شرکت Atlas مشغول بکار است و به همراه Gideon (یکی از افراد وفادار اتلس) به ماموریت‌های مختلفی برای نابودی Hades اعزام می‌شود. کلیت داستان در ابتدا بسیار زیبا آغاز می‌شود اما رفته رفته این زیبایی رنگ باخته و با رسیدن به میانه‌های بازی حدس کل داستان بریتان خیلی آسان خواهد شد. پایان بازی هم آنطور که باید به اتمام نمی‌رسد و احتمالا باید منتظر شماره بعدی Advanced Warfare باشیم.
بد نیست اشاره‌ای به این داشته باشیم که برای اولین بار در این سری، به لطف Cut Scene‌های CGI (که از کیفیت خوبی هم برخودارند) شما چهره کاراکتر اصلی را می‌بینید و فرصتی برای برقراری ارتباط با او دارید. اما متاسفانه از نظر چهره و دیالوگ‌ها این کاراکتر به قدری سرد و خشک طراحی شده که به جای اون، بیشتر با دو کاراکتر همراه خود (بیشتر Gideon) ارتباط برقرار خواهید کرد! در کل بخش تک نفره بازی راضی‌ کننده است و می‌تواند لحظات پرهیجانی را برایتان رقم بزند.

گیم‌پلی از همان فرمول قدیمی سری پیروی می‌کند اما تغییراتی را بخود دیده است. به علت وجود لباس‌های مخصوصی که با نام Exo از آن‌ها یاد می‌شود (چیزی دقیقا شبیه به ابزاری که در فیلم Elysium دیده بودیم)، شما قادر به پر‌ش‌های بلند (مثل سری Crysis)، فرار‌های سریع در هر 4 جهت، فرود‌ از مکان‌های مرتفع و … خواهید بود. به علاوه چند نارنجک جدید نیز به جمع این تکنولوژی‌ها افزوده می‌شوند تا بتوانید Droneها را به واسطه EMP سرنگون یا افراد پشت دیوار را به وسیله نارنجک Thread شناسایی کنید. در بین مراحل بخش تک نفره شما شاهد مراحلی مثل کنترل یک هواپیما و یا راندن یک ماشین در اتوبان، خواهید بود که به علت کوتاه بودن مراحل و نداشتن تاثیر کافی برروی گیم‌پلی (می‌توانید بدون درگیری مراحل را به پایان برسانید)، به نظر می‌رسد برای خالی نبود عریضه در این بازی جای گرفته‌اند. انیمیشن‌های دشمنان و یار‌های خودی همان انیمیشن‌های قدیمی هستند که از Call of Duty 4 و اسطوره این سری به اینجا نیز نقل مکان کرده‌اند. هوش مصنوعی نیز به همین منوال است و هرشماره باید شاهد هوش‌مصنوعی‌های ابتدایی و گاهی غیرمنطقی باشیم که یک نسل تمام را با آن‌ها سر کرده‌ایم. بعضی وقت ها دشمنان دوستان شما را نادیده خواهند گرفت (و بالعکس) و مستقیما به سمت شما یورش خواهند آورد! هیچ اثری از تصمیم‌گیری هوشمندانه در آن‌ها دیده نمی‌شود و بطور کل هیچ چیز جدیدی در آن‌ها نخواهید دید.

همانطور که گفته شد فرمول گیم‌پلی همان فرمول قبلی است و با توجه به بی‌نقص بودن آن، خرده و ایراد گرفتن از آن به همین راحتی نخواهد بود! در بخش تک‌نفره همانطور که توضیح داده شد قابلیت‌های لباس Exo بسیار به شما کمک خواهد کرد و تجربه خوبی را برایتان رقم خواهد زد؛ اما این مهم، در بخش Multiplayer و چندنفره عکس این قضیه عمل خواهد کرد! قبل از این بازی ما حالت آنلاین سری Crysis را داشتیم که پرش‌های بلند و نامرئی شدن و … تاثیر بسیار زیادی در روند گیم‌پلی و مبارزات آنلاین داشت. باید به عرض برسانم که این پرش‌ها و جاخالی دادن ها در این بازی برعکس عمل می‌کند و پرش‌های شما نه تنها تاثیری بر نشانه‌گیری فرد مقابل نخواهد داشت، بلکه شما را به هدفی آسان (Easy Target) نیز تبدیل خواهد کرد! با توجه به اضافه شدن قابلیت‌های Exo به بخش آنلاین امیدوارم بودیم مشکل بزرگ این سری یعنی کمپ کردن، به حداقل برسد اما بعد از گذشت حدود 10 روز از انتشار، باز هم شاهد کمپ‌ کردن‌ هستیم. در روز‌های ابتدایی به علت بدیع بودن Exo، تقریبا هیچ کمپری در بازی نمی‌دیدید اما رفته رفته، بازیکنان متوجه کم تاثیر بودن این قابلیت‌ها شدند و دوباره به مسلک قدیمی یعنی کمپ کردن روی آورده‌اند. به طوری در اکثر مود‌ها و مخصوصا مودهای Free for All، Team Death Match، Search & Destroy، Domination و… شاهد کمپ‌هایی خواهید بود که فقط با روح و روانتان بازی خواهند کرد. حالا قابلیت پرش به ارتفاعات را نیز به این قضیه اضافه کنید تا مکانی عالی برای کمپر‌ها رزرو شود!

از حق نگذریم، قابلیت ساخت شخصیت مخصوص به خود، در بهترین حد ممکن طراحی شده و شاهد کاراکتر‌های مختلفی در بخش آنلاین خواهید شود. همانند BF4 نیز، جعبه‌هایی در نظرگرفته شده که در دارای محتویاتی همچون 2XP و سلاح‌ها و لباس‌های جدید است و حتی می‌توانید این سلاح‌ها را با XP تعویض کنید که حرکتی بس تعجب برانگیز است! مهمترین ایرادی که به بخش آنلاین بازی بعد از مشکل کمپ می‌توان گرفت، نبود سرور‌های اختصاصی است. قبل از انتشار بازی سازندگان قول سرور‌های اختصاصی و Dedicated را داده بودند اما بعد از انتشار و گذشت تقریبا 10 روز از آن، هنوز هم بازی همانند شماره‌های قبلی بر پایه Host بنا شده و یک نفر از 12 نفر داخل Lobby، به عنوان هاست انتخاب می‌شود که مشکلاتی نظیر لگ‌های عجیب، Delay و … را بهمراه دارد. واقعا باید به اکتیویژن بابت این دروغ تبریک گفت. (احتمال این که در آینده به قول خودشان عمل کنند هست اما معلوم نیست چه زمانی خواهد بود!) حالا مشکلات Net code را نیز به این‌ کلکسیون اضافه کنید تا غیرحرفه‌ای ترین مالتی پلیر شوتر را در اختیار داشته باشید. بخش Exo Survival نیز در اختیار این بازی است که باید بصورت تک نفره یا با دوستان خود تا سقف 4 نفر در مقابل موجی از دشمنان مقاومت کنید که همیشه از بخش‌های پرطرفدار سری CoD به شماره می‌آید و اینبار با اضافه شدن قابلیت‌های Exo ، جذابیت خاصی را به همراه دارد.

گرافیک بازی نسبت به شماره قبلی خود (که بیشتر شبیه یک شوخی بی‌مزه در نسل جدید بود) پیشرفت بسیار زیاده داشته است. طراحی کاراکتر‌های اصلی بسیار عالی انجام گرفته و بافت‌ها کیفیت مطلوبی دارند. گرافیک هنری نیز در سطح مطلوبی است و بعضی مواقع چند دقیقه‌ای برای دیدن مناظر زیبا، مکث خواهید کرد. شاید مشکلی که به ندرت متوجه آن شوید، نوسان کیفیت بصری بازی است. گاهی در محیط‌هایی مثل مرحله یونان که فضا باز و بزرگ است، طراحی ساختمان‌ها و کلیت مرحله، شما را کاملا به یاد موتور اصلی بازی و گرافیک قدیمی می‌اندازد و یا در مرحله پل سن فرانسیسکو، طراحی اتومبیل‌ها بسیار ابتدایی و بچه‌گانه هستند. اما در محیط‌های سرپوشیده و یا کوچک‌تر، گرافیک به طرز زیبایی خوب کار شده و از دیدن جزئیات بکار رفته در آن خسته نخواهید شد. از جمله این مراحل می‌توان به مرحله New Baghdad اشاره داشت. گاهی نیز شاهد همخوان نبودن Libsync ها (هماهنگی صدا و دهان) خواهید بود که بسیار به ندرت دیده می‌شوند و می‌توان از آن‌ها چشم پوشی کرد. این‌ها را در کنار رزولوشن 1080p و 60 فریم (بر روی هر دو کنسول) قرار دهید تا نمره کاملی را بتوان به Sledgehammer در این بخش داد.
صداگذاری پیش رفت بسیار خوبی نسبت به شماره‌های قبلی داشته و تقریبا تمامی اتفاقات داخل صحنه دارای صداهای مخصوص به خود هستند. از واژگون شدن اتومبیل یا هلیکوپتر تا صدای برخورد تیر‌ها همگی به خوبی پرداخته شده‌اند. صداپیشگان نیز کار خود را به زیبایی انجام داده‌اند و نقصی نیز بر آن‌ها وارد نیست. در این بین حظور Kevin Spacy نیز کمک شایانی به بازی کرده و شنیدن صدای مخصوص او، تا پایان بازی برایتان لذت بخش خواهد بود.

سخن آخر:
این بازی با توجه به شماره قبلی خود پیشرفت زیادی داشته و باید بابت آن به Sledgehammer تبریک گفت؛ اما مشکلات عمده‌ای که گریبان‌گیر این عنوان سالانه است، با این تغییرات حل شدنی نیستند. مشکلات این بازی ریشه‌ای هستند و برای عنوانی که هر سال پا به پای عناوین ورزشی عرضه می‌شوند تغییر آن کمی غیرقابل باور خواهد بود. شاید اکتیویژن باید یک استراحت اساسی به این سری بدهد (که دور از تصور است) تا بتواند دوباره خاطرات عنوانی مثل CoD 4 را برایمان زنده کند. در کل این نسخه، بازی بد نیست، اما عنوانی هم نیست که تا کنون ندیده باشیم و به غیر از لباس‌های Exo چیز جدیدی برایمان در آستین ندارد. آمیختن المان‌های دیگر عناوین مثل Crysis ، شاید برای مدتی بازیکن را سرگرم کند اما بعد از اینکه تاثیرات این المان‌ها کم‌رنگ شدند، دیگر چیزی برای ادامه نخواهید داشت. اما همچنان طرفداران CoD و علاقه‌مندان به بخش Survival می‌توانند ساعت‌ها با دوستان خود از آن لذت ببرند و اگر، اکتیویژن به قول‌های خود در مورد سرورهای اختصاصی عمل کند، می‌توان تا حدودی تجدید نظری در مورد بخش آنلاین آن کرد.