سیاره‌ای معمولی

دست‌کم در چند سال اخیر تعداد زیادی از بازی‌های ساخته شده به دست استدیو‌های ژاپنی را دیده‌ایم که متاسفانه پس از کمی تجربه این عناوین متوجه این مورد می‌شویم که سازندگان این بازی‌ها تنها به کپی برداری از روی بازی‌های تراز اول غربی بسنده کرده‌اند و کپی درجه دو و یا سه یک بازی مشهور ساخت غرب را به خورد ما می‌دهند. یقینا موفقیت این عناوین با وجود عرضه شدن بازی‌های حرفه‌ای کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر خواهند شد. هر چند وقت یک‌بار نیز عنوانی تحت همین روال و به دست استدیو‌های نه چندان نام آشنای ژاپنی روانه‌ بازار جهانی می‌شوند که متاسفانه به دلیل نداشتن منطق کافی درون بازی و کم و کاستی‌های اضافه بر آن، به‌هیچ عنوان نکته مثبتی را در بر نگرفته و راضی کننده نیستند. یکی دیگر از این دسته عناوین جدید‌ترین بازی از سری Lost Planet است که سومین شماره از این سری نیز به شمار می‌رود. Lost Planet 3 که به نوعی روایت کننده داستان‌های این عنوان قبل از شماره اول Lost Planet است به طور کامل یک بازی معمولی صرف قلمداد می‌شود که در خود هیچ تنوع، نکته و یا المان تازه و خاصی را معرفی نمی‌کند. فرایند ساخت بازی نیز در این نسخه به استدیو Spark Unlimited سپرده شده و دیگر خود Capcpm ساخت بازی را برعهده ندارد بلکه تنها به عنوان ناشر بازی کار خود را به انجام می‌رساند. Spark Unlimited که پیش از این هیچ بازی خوبی را در کارنامه خود به ثبت نرسانده بود در ساخت این بازی هم نتوانسته کار خوبی را پیش روی مخاطبان بگذازد؛ به طوری که باید اذعان کرد که پس از تجربه Lost Planet 3 نیز متوجه خواهید شد که Spark Unlimited هنوز هم بدون داشتن حتی یک عنوان راضی کننده به کار خود ادامه می‌دهد.
همان‌گونه که پبش‌تر اشاره شد Lost Planet 3 روایت کننده داستان‌های پیش از شروع سری است و چگونگی انجام وقایعی که در بعد‌ها اتفاق می‌افتند را توجیه می‌کند. همین موضوع نیز سبب آن شده تا مخاطبان با فهمیدن داستان این شماره، اتفاقات انجام شده در شماره‌های گذشته برایشان راحت‌تر هضم شود. داستان بازی با یک FlashBack آغاز می‌شود. از آن‌جایی که شخصیت اصلی داستان یعنی Jim Peyton برای کسب در آمد به سیاره‌ی E.D.N III سفر می‌کند تا با همراهی گروه اکتشافی و علمی NEVEC برای دستیابی به شرایط مساعد زندگی کردن در این سیاره جستجو کند. که البته جیم در طول داستان متوجه مقاصد شوم و تاریک گروه NEVEC می‌شود که از همین رو داستان نیز دچار تغییراتی می‌شود.
شاید وجود یک Prequel به این شکل برای این سری از واجبات آن محسوب می‌شد (البته اگر سازندگان بنا به ساختن شماره‌های بیشتری از یک بازی متوسط داشتند) چرا که بسیاری از وقایع گذشته در قالب مبهمی برای هواداران دو شماره گذشته روایت شده بود، با این حال Lost Planet 3 به خوبی توانسته تا با روایت داستان گذشته این سری تمامی شبهات را کنار زده و همین‌طور پلی برای ربط دادن المان‌های داستانی سری را نیز مهیا کند. گرچه که هیچ‌گاه در طول داستان اتفاق جالب، هیجان‌انگیز و یا فوق العاده‌ای را نخواهید دید که شما را غافل‌گیر کند، اما همین که بخش داستانی Lost Planet 3 منطقی و معقول جلوه می‌دهد در جای خود راضی کننده است.

علاوه بر اینکه روایت داستانی Lost Planet 3 به خوبی و با منطق درستی انجام شده، اما چیزی که باعث تثبیت فهم و حس داستان برای مخاطبان می‌شود طراحی محیط خوب و جالب به کار برده شده در این شماره است. سیاره E.D.N III پوشیده از برف است و فضای خفه، بی‌حس و مرده ای را دارد. این ویژگی‌ها هرچند که بسیار بسیار کسل کننده و تکراری هستند اما به خوبی در Lost Planet 3 برای توصیف حالات سیاره به کار گرفته شده‌اند و مجموعه این مسائل اتمسفر گیرایی را شکیل داده. با اینکه شاید بسیاری از مخاطبان از این اتمسفر حتی لذتی نبرند ولی دلیلی نمی‌شود که بگوییم در خلق آن مشکلی وجود داشته است.
متاسفانه Lost Planet 3 در قسمت گیم‌پلی هیچ حرفی برای گفتن ندارد. کار‌های تکراری در محیط‌های تکراری، کشتن، کاورگیری و به جلو رفتن شاید چیزی باشد که صرفا پرداختن به آن‌ها دیگر لذتی را برای مخاطبان در بر نخواهد داشت. چه خوب می‌شد که Spark Unlimited در گیم‌پلی که هسته اصلی بازی را تشکیل می‌دهد کمی وسواس بیشتری به خرج می‌داد و با اضافه کردن المان‌های متنوع‌تر تجربه بهتری را برای مخاطبان خود به ارمغان می‌آورد. با این‌حال بخش روبات‌های غول پیکر نیز در بازی وجود دارد که می‌توان با رفتن به درون آن‌ها کنترل روبات‌ها را نیز به دست گرفت. گیم‌پلی ساده و کم عمقی نیز در این بخش وجود دارد که به چند بخش ضربه زدن، گرفتن اشیا و حفاری منتهی می‌شود. در وحله اول، گیم‌پلی خشک این روبات‌ها آزار دهنده به نظر می‌رسد که واقعا هم به همین‌گونه است. معلوم نیست که چرا باید وقت با ارزشمان را صرف چنین بخش‌هایی بکنیم که بیشتر به مانند بیگاری می‌مانند تا یک تجربه جدید و جالب از بخشی از گیم‌پلی.
بخش شوتر و تیراندازی را هم که بخواهیم زیر ذره بین ببریم، به نکته خاصی نخواهیم رسید؛ چون که همانند بسیاری از بخش‌های موجود در Lost Planet 3، این بخش نیز معمولی است، نه نکته قابل توجهی را شامل می‌شود و نه در این بخش ضعیف کار شده است. سخنی که گفتنش در این مورد جایز است این است که استاندارد‌های موجود برای یک تیراندازی معمولی به درستی کار شده.
بخش‌هایی هم وجود دارند که به Quick Time Event ها اختصاص می‌یابند. البته معلوم است که وجود این بخش برای متنوع کردن کمی بیشتر روند گیم‌پلی است اما در سال‌های اخیر QTEها خود به قدری به درون بازی راه یافته‌اند که شاید به استانداردی برای بازی‌های اکشن تبدیل شده باشند، بعضی اوقات در نزدیکی Bossهای بازی نیز به این QTE ها بر خواهید خورد که عملا مشکلی نیز برای به پایان رساندن آن بخش نخواهید داشت.
صحبت از Boss ها شد، در LP3 باس‌های غول‌آسا به تعداد فراوانی وجود دارند، همگی جثه‌ی بزرگی دارند اما هیچ‌کدام چالش زیادی را برایتان به همراه نخواهند داشت، چرا که نقاط نارنجی رنگی به سادگی بر روی جاهای مختلفی از بدنشان وجود دارد که به شما خواهند گفت که باید به کجا شلیک کنید. با این وجود ما هم بدمان نمی‌آید که کمی تنوع را در قالب گیم‌پلی کسالت بار و تکراری Lost Planet 3 ببینیم. هرچند در اینجا هر بخش‌های مختلف گیم‌پلی LP3 انتقاد کردیم، اما با این وجود تنوعی که برای گیم‌پلی دیده شده در پشت فضای کسل کننده و تکراری بازی رنگ باخته و باعث شده تا بخش کاملا معمولی‌ای را از هر نظر شاهد باشیم.

شاید اگر تنها یک بخش از Lost Planet 3 به معنای واقعی کلمه ضعیف باشد، آن بخش گرافیک آن است. چرا که به جرئت می‌توان گفت که گرافیک در Lost Planet 3 تاریخ مصرف گذشته است. شاید اگر همچین مدل‌سازی، طراحی محیط، نورپردازی و … که در LP3 وجود دارد در سال‌های ابتدایی این نسل رونمایی می‌شد در جایگاه بالایی قرار می‌گرفت اما حالا ما در پایان نسل هفتم هستیم، دور از ذهن است که یک بازی در این برهه عرضه شود و از نظر گرافیکی پایین تر از استاندارد ها قرار بگیرد.
طراحی صورت کاراکتر‌ها یکی از غیر قابل تحمل‌ترین قسمت‌های بازی به شمار می‌آید. چهره‌هایی که هیچ‌کدام روح ندارند و البته کاملا صاف به نظر می‌رسند، اینطور که می‌توان دید حتی کوچک‌ترین توجهی هم به این قسمت از بازی نشده. طراحی بافت‌ها و اجزای محیط نیز دست کمی از این حیث ندارند، البته باید توجه داشت که بسیاری از بخش‌های طراحی محیط برای Spark Unlimited دردسر خاصی را در بر نداشته، چرا که با پوشاندن برف، نورپردازی ضعیف و در نهایت کم‌کردن قدرت دید باعث شده تا لازم نباشد کار زیادی را به این منظور برای طراحی انجام دهد.
البته باید به این مورد اشاره کرد که جدای نقاط منفی آشکاری که در بخش گرافیک وجود دارد، روان‌تر شدن انیمیشن‌ها نسبت به گذشته نقطه قوتی به حساب می‌آید که در میان موارد گرافیکی خودی نشان می‌دهد. این امر لااقل باعث می‌شود تا تجربه LP3 به اعصاب خردی پیش‌نرود.
LP3 در اکثر موارد تجربه بسیار معمولی را به مخاطبان عرضه کرده است؛ این بدان معنیست که در آن بخش یاد شده نه بد عمل کرده و نه بسیار خوب. بخش موسیقی و صدا گذاری هم به همین منوال پیش می‌رود. شاید در 5 یا 6 سال پیش، وجود موسیقی‌هایی جذاب و پر هیجان و تغییر آن‌ها در بخش‌های مختلف به واسته‌ی تغییر اتمسفر موجود بر فضای بازی امری بسیار جالب و هیجان انگیز به نظر ‌می‌رسید اما حالا که در همه عناوین موجود شاهد این موارد هستیم، نبود و یا حتی اشکالات کوچک در این مورد را هم یک نقطه ضعف می‌دانیم. با علم به موارد فوق باید گفت که Spark Unlimited خوشبختانه در این مورد نیز استاندارد‌ها را رعایت کرده و شاید موسیقی منحصر به‌فردی را پیش روی شما نگذارد، اما موسیقی منطبق با حس و حال بازی بر عمیق‌تر شدن اتمسفر افزوده و تجربه LP3 را خوشایند‌تر می‌کند. در کنار این مورد افکت‌های صوتی خوبی نیز به قوت خود در بازی هستند که بخش موسیقی بازی را با یکدیگر کامل می‌کنند.

در سمت دیگر صدا پیشگی شخصیت‌ها وجود دارد که در سطح بدی قرار ندارد اما به دلیل ضعف در Lip Syncها، دیدن سینماتیک‌هایی با این صداگذاری‌ها چندان خوشایند به نظر نمی‌آید. همانطور که می‌دانید بخش‌های مختلف بازی به یکدیگر وابسته هستند، شاید اگر کمی وقت بیشتر بر روی گرافیک و حرکت لب‌ها گذاشته می‌شد، حال داشتیم از صدای کارکتر نیز به نیکی یاد می‌کردیم چون ناخودآگاه پس از دیدن میان‌پرده‌ها حس خواهیم کرد که چرا صدا‌گذار به جای خود سخن نمی‌گوید غافل از اینکه مشکل اصلی از تطابق صدا با لب است نه مشکل صدا پیشه!
در نهایت باید اقرار کرد که Lost Planet 3 یک عنوان معمولی تر از معمولی است! نکات مثبتی مانند داستان خوب و بخش‌های مختلف گیم‌پلی دارد و در مقابل آن مشکلات بارزی در گرافیک به دوش می‌کشد. این موارد سبب آن شده تا دو طرف کفه ترازوی نقاط قوت و ضعف هیچ‌یک قادر نباشند تا طرف دیگر را به طرف بالا برانند. برای این است که می‌گوییم Lost Planet 3 یک بازی عادی است. چیزی که شاید بعید باشد بخواهید در این بازه زمانی که عناوین خوبی در سبک‌های مشابه و دیگر سبک‌ها عرضه شده است، تجربه کنید.,سیاره‌ای معمولی,سیاره‌ای معمولی,

دست کم در چند سال اخیر تعداد زیادی از بازی های ساخته شده به دست استدیو های ژاپنی را دیده ایم که متاسفانه پس از کمی تجربه این عناوین متوجه این مورد می شویم که سازندگان این بازی ها تنها به کپی برداری از روی بازی های تراز اول غربی بسنده کرده اند و کپی درجه دو و یا سه یک بازی مشهور ساخت غرب را به خورد ما می دهند. یقینا موفقیت این عناوین با وجود عرضه شدن بازی های حرفه ای کم رنگ و کم رنگ تر خواهند شد. هر چند وقت یک بار نیز عنوانی تحت همین روال و به دست استدیو های نه چندان نام آشنای ژاپنی روانه بازار جهانی می شوند که متاسفانه به دلیل نداشتن منطق کافی درون بازی و کم و کاستی های اضافه بر آن، به هیچ عنوان نکته مثبتی را در بر نگرفته و راضی کننده نیستند. یکی دیگر از این دسته عناوین جدید ترین بازی از سری Lost Planet است که سومین شماره از این سری نیز به شمار می رود. Lost Planet 3 که به نوعی روایت کننده داستان های این عنوان قبل از شماره اول Lost Planet است به طور کامل یک بازی معمولی صرف قلمداد می شود که در خود هیچ تنوع، نکته و یا المان تازه و خاصی را معرفی نمی کند. فرایند ساخت بازی نیز در این نسخه به استدیو Spark Unlimited سپرده شده و دیگر خود Capcpm ساخت بازی را برعهده ندارد بلکه تنها به عنوان ناشر بازی کار خود را به انجام می رساند. Spark Unlimited که پیش از این هیچ بازی خوبی را در کارنامه خود به ثبت نرسانده بود در ساخت این بازی هم نتوانسته کار خوبی را پیش روی مخاطبان بگذازد؛ به طوری که باید اذعان کرد که پس از تجربه Lost Planet 3 نیز متوجه خواهید شد که Spark Unlimited هنوز هم بدون داشتن حتی یک عنوان راضی کننده به کار خود ادامه می دهد.