بررسی بازی Killer Is Dead

وقتی نام Goichi Suda و استودیوی Grasshopper پشت یک عنوان باشند باید حسابش را از دیگر بازی‌ها جدا کرد. Killer Is Dead مانند عناوینی چون No More Heroes و Shadows of the Damned، از شروع تا پایان، عجیب و غریب است. یک عنوان سورئال و ساختارشکنانه دیگر از آقای خاص که شما را به دنیایی مرموز و دیوانه می‌برد، اما عجیب بودن همیشه باعث خلق یک تجربه منحصر به فرد نمی‌شود! حقیقت این است که این‌بار Suda هنرنمایی‌هایش را از حد اعتدال گذرانده و باعث شور شدن بیش از حد آخرین دستپختش شده است.

وقتی Suda نویسنده یک بازی باشد، انتظار یک داستان پیچیده، عمیق و درگیر کننده بیهوده به نظر می‌رسد! داستان احمقانه K.I.D نیز تنها بهانه‌ای برای ارائه ذهنیات عجیب Suda است. K.I.D شما را در نقش یک قاتل بی‌روح، بی‌ریشه و در عین حال کارکشته به نام Mondo Zappa قرار می‌دهد، کسی که با کاتانا و بازوی مکانیکیش به مشتریانش سرویس می‌دهد و حتی یک بوسه می‌تواند پاداش کارش باشد! Mondo به همراه دستیار نوجوانش Mika به تازگی به استخدام یک ارگان عجیب درآمده و وظیفه‌اش در آنجا اعدام خائنین در سراسر دنیا است؛ حتی در کره ماه! بازی به صورت اپیزودیک دنبال می‌شود و در هر اپیزود شخصیت اول بازی با سفارشی که از مشتریانش می‌گیرد وارد ماجرای جدیدی می‌شود، از مأموریت کشتن آلیس در سرزمین عجایب تا کشتن قاتلی در کره ماه! روایت این داستان بی محتوا نیز به معنای واقعی کلام افتضاح است و فقط مخاطب را گیج می‌کند، در کنار این مورد شخصیت پردازی سطحی نیز باعث می‌شود این بازی در بخش داستان، چندان مورد توجه نباشد، البته دیالوگ‌های خنده‌دار و شوخی‌های مضحک مخصوص Suda در طول بازی بیشتر از داستان به چشم می‌آیند!

گیم‌پلی K.I.D مکانیزم چندان پیچیده‌ای ندارد و شما به راحتی می‌توانید بعد از گذشت چند دقیقه تمامی جزئیات آن را متوجه شوید. سه دکمه اصلی بازی در مبارزات مربع به عنوان حمله اصلی، مثلث برای شکستن دفاع دشمن و دایره برای دفع حملات دشمن است. حرکاتی مانند Adrenaline Burst و Final Judgment که امکان اجرای فینیشر بر روی دشمنان را به بازیکن می‌دهند، امکانات بسیار جالبی در سیستم مبارزات هستند. K.I.D بر پایه مبارزات سریع است اما ساده بودن سیستم مبارزات و تعداد کم کمبوهای آن علی‌رغم جالب بودنشان، در طولانی مدت باعث کلیشه‌ای شدن روند بازی می‌شوند. علاوه بر اسلحه اصلی Mondo یعنی کاتانا، بازوی مکانیکی او به عنوان سلاح گرم برای از بین بردن اهداف در فواصل دورتر استفاده می‌شود، به علاوه این بازو برای حل پازل‌های بازی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، البته تمامی قابلیت‌های Mondo در مبارزات را می‌توان با جمع آوری Moon Crystals آپگرید کرد. یکی از نقاط قوت K.I.D تنوع بالای باس فایت‌ها و طراحی خوب آن‌هاست، از این رو مراحل مبارزه با باس‌ها از لذت بخش‌ترین بخش‌های بازی هستند، هر چند در طرف مقابل، طراحی نه چندان مناسب و تنوع کم دشمنان دیگر بازی در طول مراحل باعث پایین آمدن کیفیت گیم‌پلی بازی شده‌اند. از دیگر نقاط ضعف گیم‌پلی بازی، پوشش بد دوربین در هنگام مبارزات است. در اکثر مواقع، کنترل نامطلوب دوربین و عدم امکان فوکس بر روی دشمنان باعث گیج شدن در صحنه مبارزات می‌شود. هوش مصنوعی بازی نیز بسیار سطحی بوده و جزو نقاط ضعف آن محسوب می‌شود، به طوری که تمامی واکنش‌های دشمنان در برابر حملات شما قابل پیش بینی است. حتی در درجات سختی بالاتر نیز دشمنان شما همان موجودات کودن هستند که تنها مقاومتشان در برابر ضربات بالا رفته است.

K.I.D به طرز غیر قابل باوری کوتاه است، به طوری که تا بازیکن به سیستم گیم پلی بازی عادت می‌کند با پایان بازی مواجه می‌شود! جالب این‌جاست که حتی بعضی از مأموریت‌های بازی، کات‌سین‌های طولانی و گیم‌پلی بسیار کمی دارند، و در بیشتر زمان‌ها تنها کار بازیکن، فقط پیاده‌روی برای رسیدن به هدف است. به هر حال برای طولانی‌تر بودن گیم پلی، در طول خط داستانی، چندین مأموریت جانبی مانند مبارزات با محدودیت زمانی، تمرین کومبو و … آزاد می‌شوند که البته لوکیشن‌های تکراری و طراحی نه چندان جالب بعضی از آن‌ها باعث کسل کننده بودنشان شده است. و اما می‌رسیم به بزرگترین نکته منفی K.I.D، یعنی مد شرم‌آور Gigolo، یک مینی گیم مضحک که فقط باعث کاهش ارزش بازی شده است، بخشی که حتی می‌توان گفت به مذاق بسیاری از طرفداران Suda نیز خوش نمی‌آید! به هر حال به دلیل بی محتوا و احمقانه بودن این بخش بازی از شرح آن خودداری می‌کنیم!

استایل گرافیکی خاص و کامیک گونه بازی باعث زیبایی بصری آن شده است، البته استفاده بیش از اندازه از سایه‌ها باعث تاریک بودن محیط شده است، از این رو تشخصی دشمنان در محیط تاریک بازی کمی دشوار به نظر می‌رسد. مانند اکثر عناوین سل شید، مشکل لود تکسچر در این عنوان نیز وجود دارد. از مشکلات دیگر گرافیک K.I.D می‌توان به پارگی تصویر در تمامی قسمت‌های بازی، لبه‌های تیز بیش از اندازه و افت فریم در بعضی از صحنه‌های شلوغ اشاره کرد.
موسیقی‌های Akira Yamaoka مانند همیشه زیبا و شنیدنی‌اند و اتمسفر منحصر به فردی را برای بازی به ارمغان آورده‌اند. صداگذاری بازی قابل قبول است و مشکل چندان خاصی ندارد اما صداپیشگی بعضی از شخصیت‌ها بخصوص شخصیت Mika در طول بازی شبیه به سوهان روح عمل می‌کند!

به نظر می‌رسد Suda هیچ وقت نمی‌تواند ایده‌های جالبش را در قالب یک بازی کامل و قایل قبول ارائه کند، چرا که بازی‌های او همیشه از بعد فنی مشکل دارند. آخرین ساخته استودیوی Grasshopper نیز از این قائده مستثنی نیست! متأسفانه K.I.D عنوان ناامید کننده‌ای است که حتی از ساده‌ترین استانداردهای بازی‌های روز محروم است و در عین حال، با افراط در ارائه هجویات و محتوای نامناسب، سعی در متفاوت و جذاب نشان داده شدن دارد، از این رو این IP را می‌توان یکی از ضعیف‌ترین ساخته‌های Suda نامید. با این وجود اگر طرفدار سبک Hns هستید و با شیرین کاری‌های (بعضاً احمقانه‌ی) Suda میانه خوبی دارید، خودتان را برای اعدام قاتلین و سفر به ماه آماده کنید!