بررسیپلی استیشن 4

پایان یک ابرقهرمان

از احساسات بنیادی وجود هر انسانی، ترس است. ترس از تاریکی، ترس از مرگ و ترس از ارتفاع، تنها بخشی کوچک از احساساتی است که روزانه انسان‌های عادی با آن دست و پنچه نرم می‌کنند. اما چه چیزی بتمن، شوالیه تاریکی را می‌ترساند؟ مردی که روزها به عنوان بیلیونر مجرد به خوشگذرانی می‌پردازد و شب‌ها، بر فراز آسمان گاتهام (Gotham) به مبارزه با جرم و جنایت پرداخته و چیزهایی دیده که هر کسی را تا ابد می‌ترساند و دردهایی کشیده که برای انسان‌های عادی قابل تحمل نیست. پاسخ این سوال را تنها پس از بازی کردن آخرین شماره از سه گانه بتمن راکستدی (Rocksteady) خوهید یافت.

دکتر جاناتان کرین، ملقب به Scarecrow با نشان دادن نتایج فاجعه آمیز آزمایش کوچکش در یک رستوران به مردم گاتهام، آن‌ها را وادار به ترک شهر می‌کند تا بار دیگر گاتهام، جولان‌گاه جنایتکاران بزرگ این شهر شود. پنگوئن، Two Face، فایرفلای و دیگر جنایتکاران، هر کدام گوشه‌ای از کنترل شهر را در دست گرفته‌اند و پلیس گاتهام نیز به ریاست جیم گوردون، عقب نشینی کرده و در مرکز GCPD مجبور به استقرار شده‌اند. تنها امید شهر به فرشته نگهبان گاتهام، بتمن است و این دقیقا چیزی است که Scarecrow و هم‌دستش آرکهام نایت (Arkham Knight) روی آن حساب می‌کنند؛ کرین به دنبال خُرد کردن بتمن و نابودی نام اوست ولی آرکهام نایت به دنبال کشتن او. اینکه انگیزه آرکهام نایت چیست، باید تا انتهای بازی صبر کنید تا با سورپرایز بزرگ بازی مواجه شوید. هرچند انگیزه و هویت آرکهام نایت از اواسط بازی قابل حدس است ولی لطمه‌ای به تجربه بازی نمی‌زند.

 width=810 height=456 /></p><p dir=rtl>تم کلی این شماره، ترس است. راکستدی نیز به خوبی این ترس را در قالب داستانی نفس گیر و پرپیچ و خم و مملو از سورپرایزهای داستانی روایت می‌کند. جالب اینجاست که در طول بازی قسمت‌های تکان دهنده‌ای وجود دارد که واقعا در حد یک بازی Horror شما را خواهد ترساند. نقطه عطف روایت داستان نیز توهمات بتمن پس از آن است که تحت تاثیر گاز سمی Scarecrow قرار می‌گیرد. توهماتی که بار اصلی روایت داستان را بر عهده دارند و روایت‌گر تعامل و کشمکش درونی بتمن و اندک اندک تغییر شخصیت بتمن در طول بازی است. اگر فکر می‌کنید توهمات بتمن در Arkham Asylum (AA) بهترین چیزی بود که می‌شد به تصویر کشید، بهتر است دوباره فکر کنید. داستان اصلی بازی و روایت آن را می‌توان در سری بهترین دانست، خصوصا پایان‌بندی آن که از این نظر کاملا با سه گانه The Dark Knight اثر کریستوفر نولان قابل مقایسه است. در Arkham Knight (AK) شاهد ابعادی از شخصیت بروس وین هستیم که تا کنون کمتر به تصویر کشده شده است؛ ترس وی از شکست خوردن، ترس از ناامید کردن اطرافیانش و ترسِ از دست دادنِ همه چیزهایی که برایش زحمت کشیده است. اما متاسفانه این پرداخت شخصیت را به جز در بتمن، در سایر شخصیت‌های فرعی به این خوبی نمی‌بینیم. دشمنان کلاسیک بتمن مانند Two Face یا پنگوئن، تقریبا حکم سیاهی لشگر را دارند، گویی حضورشان تنها برای پر کردن ماموریت‌های فرعی بازی است و آن طور که باید و شاید به آن‌ها پرداخت نشده است. با این وجود باز هم حضورشان بهتر از عدم حضورشان است. ولی از طرف دیگر، حضور پرقدرت Poisen Ivy وجود دارد که بار کم کاری روی سایر ویلن‌های فرعی این شماره را به دوش می‌کشد.</p><p dir=rtl><img loading=lazy decoding=async class=

مجموع امتیاز - 9

9

امتیاز بازی‌سنتر

نقاط قوت:
کنترل نرم و روان بتمن و بتمبیل
روایت داستانی زیبا و مملو از سورپرایز
استفاده خلاقانه از بتمبیل در پازل‌ها
پکیجی پر محتوا و سرگرم کننده
مبارزات لذت بخش
بخش‌های مخفی‌کاری چالش برانگیز
گرافیک تکنیکی و هنری چشم‌نواز
پایان‌بندی زیبا
نقاط ضعف:
استفاده بیش از حد بتمبیل در درگیری با تانک‌ها
باس فایت‌های کم تعداد

User Rating: 5 ( 2 votes)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا