سال خفاش

حالا دیگر بتمن نام بزرگی است! بتمن با سه گانه سینمایی خود به چنان شهرتی دست یافت که کمتر کسی تصور آن را می‌کرد. این شهرت به حدی افزایش یافت که دنیای بازی‌های رایانه‌ای نیز از دست شوالیه تاریکی در امان نماند. حدودا 4 سال پیش بود که استدیو Rocksteady، Batman: Arkham Asylum را عرضه کرد. در دورانی که اکثر بازی‌های ابر قهرمانی و بازی‌هایی که از فیلم ها و کامیک بوک ها الهام گرفته بودند، چیزی جز توهین به شعور مخاطب نبودند و در واقع تنها وسیله‌ای برای دست به جیب کردن مخاطبان قلمداد می‌شدند، Batman: Arkham Asylum با دنیایی به شدت تاریک و اتمسفری گیرا به همراه گیم پلی‌ای فوق العاده به نوعی معجزه به حساب می‌آمد. دوسال بعد، این راه با Batman: Arkham City ادامه یافت تا سری بازی‌هایArkham حتی صرفا به دید یک بازی کامپیوتری (و نه یک بازی اقتباسی) نیز جزو برترین‌های نسل باشند.
حال سومین نسخه از سریArkham با تغییر سازندگان اصلی خود مواجه شده و توسطWarner Bros Games ساخته شده است. حرف آخر را اول می‌زنیم؛ استدیو جدید به نحو احسن موفق به انجام ماموریت خود شده و نسخه‌ای درخور نام این سری را روانه بازار کرده است. بدون شک Arkham City یکی از بهترین بازی‌های این نسل بود و ساخت نسخه‌ای جدید از بتمن در حالی که طرفداران مزهAC را چشیده‌اند کاری بسیار سخت است. اما Batman: Arkham Origins با حفظ تمامی المان‌های موفق سری و بهبود برخی نکات جزئی، توانست روند موفقیت این سری را ادامه دهد. داستان این نسخه از لحاظ زمانی در سری، اولین است و قبل از دو نسخه پیشین رخ می‌دهد. “بلک ماسک” (Black Mask)، یکی از خطرناک‌ترین و قدرتمند‌ترین تبهکاران دنیای بتمن، برای کشتن بتمن جایزه‌ای بزرگ در نظر گرفته و به این ترتیب 8 نفر از بی‌رحم‌ترین قاتلان دنیا در شب کریسمس به دنبال بتمن هستند تا جایزه را از آن خود کنند.

داستان بازی کاملا سر راست و قابل درک است. به نوعی تجلی کامل تقابل خیر و شر را در بازی می‌بینیم. در واقع بتمن این بازی از هر زمانی مثبت تر و دشمنان آن نیز از هر زمانی خبیث‌تر هستند. البته با پیشروی در داستان اصلی و حتی ماموریت‌های فرعی بازی، سوالاتی در درست بودن عملکرد بتمن و فلسفه نهان دشمنان او ایجاد می‌شود و به نوعی ضعف‌های بتمن آشکار می‌گردد. هرچه در ماموریت‌های جانبی که هدف هر کدامشان شکست یکی از تبهکاران شهر است بیشتر پیش می‌رویم، بیشتر با شخصیت دشمن خود آشنا می‌شویم و گاهی نیز تا حدودی به او حق می‌دهیم! به این صورت اتمسفر شهری که با آن آشنا هستیم به مرور شکل می‌گیرد و قابل لمس‌تر از گذشته می‌شود. در ابتدای بازی فضای کاملا سیاه و سفید بین بتمن و دشمنان او وجود دارد ولی به مرور این فضا تا حدودی خاکستری شده و تشخیص خوب و بد مطلق سخت می‌شود و این همان پرسش همیشگی داستان‌های بتمن از مخاطب است! آیا بتمن راه درستی را برای مقابله با پلیدی‌ها برگزیده است یا خیر؟ بتمن که در واقع یک میلیاردر است برای عدالت مبارزه می‌کند یا خود باعث این بی‌عدالتی هاست؟!
همانطور که اشاره کردیم داستان این نسخه پیش از نسخه اول رخ می‌دهد و با بتمنی جوان‌تر و خام‌تر روبرو هستیم و این بی‌تجربگی را در صحنه‌های متعددی از بازی که از شدت خشم کنترل خود را از دست می‌دهد به وضوح می‌بینیم. از این نظر بتمن به مراتب آسیب پذیر تر شده است؛ اما هر چقدر این بتمن بی تجربه باشد نمی‌توان از تجهیزات او چشم پوشی کرد. بتمن در این نسخه حتی تا حدودی مجهزتر از آینده خود هست. او می‌تواند دشمنانش را با سیم به طرف هم پرتاب کند یا آنها را از لبه‌ای آویزان کند یا مخزن انفجاری را به سمت آنها پرتاب کند. با قابلیت دیگری که در طول داستان به آن دست می‌یابد می‌تواند مبارزات فیزیکی خود را بهبود بخشد و ضربات قدرتمند خود را با چاشنی قدرت الکتریسیته به سوی دشمنان روانه سازد. با تجهیزاتی که به آنها اشاره کردیم محیط بازی نسبتا تعامل پذیرتر شده و به عنوان مثال انتخاب‌های بیشتر برای غافلگیر کردن دشمنان وجود دارد. همچنین اگر مبارزات فیزیکی را بدون اشتباه انجام دهید بازی با امکان ضربات قدرتی به نوعی به شما جایزه می‌دهد. البته گیم‌پلی بازی در نسخه پیشین نیز تا حدودی کم اشتباه و بدون کاستی بود اما در این نسخه با حفظ روند پیشین خود قابلیت‌های به ظاهر جزئی به همان فرمول موفق پیشین افزوده که در عمل آن را بیش از پیش جذاب می‌کند. البته در ضمینه مخفی کاری تغییر خاصی نسبت به قبل ایجاد نشده و همچنان می‌توان با استفاده از پلتفرم‌های محیط و کانال‌های تهویه هوای حفر شده در محیط، دشمن را غافلگیر کرد. البته در این زمینه هوش مصنوعی بدون هیچ انعطافی است و پس از چند بار تکرار یک مرحله حرکات دشمنان و مسیر حرکتشان در محیط کاملا قابل پیش‌بینی می‌شود.

نقشه بازی نسبت به نسخه قبل وسیع‌تر شده و طبیعتا برای ترغیب بازیباز به گشت و گذار در این محیط بزرگ نیاز به وجود جمع کردنی‌های (Collectables) زیاد و جذاب است که بازی کاملا در این زمینه موفق عمل کرده. اگر شما بخش داستانی بازی را به اتمام برسانید. حدود 9 دشمن بزرگ دیگر هنوز در شهر وجود دارند که یا باید نقشه آن‌ها برای خرابکاری در شهر را بهم بریزید یا باید با خودشان مبارزه کنید. این ماموریت‌ها نیز بعضا در سطح ماموریت‌های اصلی بوده و در چند مورد نیز به جرات سطح بالاتری از بخش داستانی دارند. پس اگر فکر می‌کنید‌ با به اتمام رساندن بخش داستانی تجربه کاملی ازArkham Origins را بدست آورده‌اید باید بگویم سخت در اشتباهید! البته جمع کردنی‌هایی که در محیط وجود دارند صرفا برای تلف کردن وقت بازیباز نیستند و بسیاری از آنها یک معما همراه خود دارند که در بعضی موارد به حدی چالش برانگیز خواهند بود که شما را وادار می‌کنند تا کنسول را خاموش کرده و پس از کمی استراحت دوباره به سراغ آن‌ها بروید! با این وجود حتی اگر بخش داستانی را تمام کردید و هنوز هم از شهر گاتهام دل نکنده‌اید، کارهای بسیاری برای انجام دادن وجود دارد و ساعت‌های زیادی می‌تواند در شهر پرسه بزنید.

همیشه یکی از بهترین بخش‌های سری آرکهام، استفاده از قابلیت گارگاهی بتمن در بازی بوده است که با استفاده از آن می‌توانید محیط و دشمنان را با دقت بسیاری آنالیز کرده و اطلاعات فراوانی از آن بدست آورید. در این نسخه بهترین و کاملترین حالت استفاده از این قابلیت را تجربه خواهید کرد. به این صورت که با رسیدن به یک صحنه جرم که اغلب شامل چند جسد می‌شود، با فشردن یک دکمه وارد حالت کارگاهی شده و باید با جستوجوی صحنه جرم مدارک و نشانه هایی که در محل وقوع حادثه باقی مانده است را اسکن کرده و گام به گام به اتفاقی که در لحظه وقوع جرم رخ داد نزدیک شوید. معمولا پس از این که بخشی از حادثه را بازسازی کردید برای دست یافتن به مدارک بیشتر این قابلیت در اختیارتان قرار می‌گیرد که با پخش چند باره آن لحظه بازسازی شده به شواهد بیشتری نظیر مسیر عبور گلوله و … دست یابید. در طول داستان نیز چندین بار از این ویژگی بتمن استفاده خواهید کرد و حتی با استفاده از این قابلیت به اطلاعات جدید و مهمی از داستان بازی می‌رسید که تاثیر بسیار به سزایی در روند داستانی دارند. علاوه بر مواردی که گفتیم این قابلیت پس از اتمام بخش داستانی نیز کاربرد دارد. صحنه‌های وقوع جرمی در سراسر شهر وجود دارد که پلیس هنوز موفق به حل آنها نشده است و شما با اسکن کردن آن‌ها می‌توانید مضنونین را شناسایی کرده و به سراغ او بروید.
یکی از ایراداتی که به نسخه‌های قبل وارد بود باس فایت‌های ساده و بدون چالش بازی بود که با وجود پتانسیل بالای دنیای بتمن برای خلق مبارزات جذاب و نفسگیر به درستی اجرا نشده بودند و در نهایت با باس فایت‌هایی در سطح کیفی متوسط و پایین‌تر از آن مواجه بودیم. در این نسخه این مشکل تا حدود بسیاری برطرف شده و مبارزات چالش برانگیزی با دشمنان خود تجربه خواهید کرد. وجود 8 قاتل حرفه‌ای در بازی پتانسیل زیادی برای خلق تقابل‌های هیجان انگیز و فراموش نشدنی ایجاد کرده است که تیم سازنده نیز به درستی از آن استفاده کرده و در نهایت حاصل کار آن‌ها باس فایت‌های جذاب و در برخی موارد بینظیر است. بازی از لحاظ کارگردانی صحنه‌های سینمایی نیز در بین سری بهترین است. صحنه‌ها سینمایی چشمگیر و جذاب که با خلاقیت تیم کارگردانی بازی همراه است در برخی لحظات بازیباز را بر روی صندلی خود میخکوب می‌کند.

بازی حدودا دو سال بعد از آرخام سیتی عرضه شده اما این فاصله زمانی دو ساله بین دو نسخه به هیچ وجه در بخش گرافیکی بازی مشهود نیست. از لحاظ فنی شاید بتوان بازی را کاملا بی تغییر نسبت به قبل دانست. البته گرافیک بازی در نسخه پیشین نیز بسیار کامل و کم نقص بود به طوری که این نسخه نیز به رغم تغییرات کم گرافیکی همچنان قابل قبول بوده و به هیچ وجه از نظر بصری مخاطب را دلسرد نمی‌کند. حتی با وجود لبه‌های ناهموار و مشکلاتی از این قبیل در جای جای بازی! طراحی هنری بازی تغییرات بیشتری نسبت به بخش گرافیک فنی داشته است. به لطف رخ دادن بازی در شب کریسمس، با فضای نسبتا متفاوت و تازه‌ای روبرو هستیم. حال و هوای سال نو در گوشه و کنار شهر جاری است و روایت داستان بازی که به طور کامل در شب رخ می‌دهد کمک زیادی به شکل گیری فضای مخوف و تاریک شهر آرخام در زمان سال نو کرده است. گرافیک بازی شاید تغییر آنچنانی نداشته و کاملا آشنا به نظر برسد اما به تجربه بازی هیچ لطمه‌ای وارد نکرده است.

موسیقی بازی کاملا در خدمت بازی بوده و به هیچ وجه خودنمایی نمی‌کند. در واقع پررنگ ترین نقش موسیقی در بازی، همان منوی اولیه بازی است که با ریتمی حماسی بازیباز را آماده ورود به بازی می‌کند. البته موسیقی در گیم‌پلی نیز جریان دارد و در یکی دو قسمت خاص بسیار زیبا و هماهنگ با گیم‌پلی از آب درآمده است. اخباری که در طول ساخت بازی منتشر می‌شد خبر از تغییر صداپیشگان شخصیت اصلی بازی یعنی بتمن و دشمن معروف او جوکر می‌داد. با توجه به رخ دادن وقایع بازی قبل از دو نسخه پیشین و جوان‌تر بودن بتمن برخی این تغییر را موجه می‌دانستند و معتقد بودند حاصل کار مناسب با فضای بازی خواهد بود. حال پس از تجربه بازی می‌توان گفت به درستی حق با این گروه بوده و صدای شخصیت‌ها کاملا بر نقششان نشسته است. صدای بتمن در حال عصبانیت و هنگامی که با کینه و بغض حرف می‌زند بسیار شنیدنی است. همینطور صدای جوکر جوان که خباثت خامی در آن نهفته است و با کمک دیالوگ های مناسب و شرارت آمیز، این شخصیت را جذابتر از همیشه کرده است. به طور کلی صداپیشگی شخصیت‌ها بی نقص و کامل بوده و کاملا مناسب با خصوصیات شخصیتی و سنی کاراکترهای بازی است.

برای اولین بار در سری بازی‌های Arkham، شاهد بخش مالتی‌پلیر یا چند نفره هستیم که متشکل از 3 تیم 3 نفره و 2 نفره است. بدین صورت که هر Match، دارای دو گروه سه نفره از افراد “جوکر” و “بین” هستند و تیم سوم با حظور بتمن و رابین آغاز می‌شود. فعلا تا بدین لحظه تنها یه مد (Mode) برای بازی در نظر گرفته شده و با توجه به منو‌های بازی، ظاهرا در آینده بر این تعداد مدها افزوده خواهد شد. این مد چیزی شبیه به کانکوئست در بازی Battlefield است که تیم‌ها برای بدست آوردن یک مکان خاص با هم به مبارزه می‌پردازند. هر چقدر این مکان‌های را بیشتر در اختیار داشته باشند، بر مقدار امتیاز آن‌ها افزوده می‌شود و هر یک از تیم‌ها که سریعتر به حداکثر امتیاز برسد، برنده بازی خواهد بود. اما کار به همین سادگی هم نیست و گروه بتمن و رابین باید در عین حال با هر دو تیم به مبارزه بپردازد و مانع از این کار شود. گیم‌پلی تیم‌های “جوکر” و “بین” شباهت بسیار زیادی به سری Gears of War دارند و با استفاده از سلاح‌های گرم باید در مقابل دشمنان بایستند؛ در این سمت بتمن و رابین گیم‌پلی‌ای دقیقا شبیه به بخش offline بازی دارند و میزان سلامتی آن‌ها نیز کمتر از دیگر افراد بازی است، اما قابلیت مخفی کاری، پرواز و … دارند. حالا در این بین اگر تیم بتمن بتواند تعداد خاصی از افراد دو گروه ذکر شده را بصورت مخفی از پای در بیاورد، برنده بازی شده و مسابقه به پایان می‌رسد و در راند بعدی به قیدقرعه، دو نفر از افراد حاظر در بازی، نقش بتمن و رابین را ایفا خواهند کرد. در طول مسابقات و با توجه به بازی دو گروه جوکر و بین، قابلیتی بصورت رندوم در مپ بازی آزاد می‌شود که هر کس خود را سریع به آن برساند، می‌تواند در نقش جوکر یا بین در مپ جولان دهد و با حداکثر قدرت افراد تیم‌های حریف را از پای در بیاورد. به این افراد اصطلاحا Hero گفته می‌شود و نابود کردن آن‌ها بسیار سخت‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید. کاراکتر‌های بخش آنلاین قابلیت شخصی‌سازی دارند و می‌توانید کاراکتر خود را از سر تا پا تغییر دهید و با شکل دلخواه خود وارد بازی شوید. سلاح‌ها نیز قابلیت ارتقا و شخصی دارند و رفته رفته با بالا رفتن درجه شما، سلاح‌های بهتر و جدید به کلکسیون شما اضافه خواهد شد. البته ناگفته نماند که آقای پنگوئن هم در این میان نقش بازارسیاه را دارد و با توجه به درآمد‌های داخل بازی، می‌توانید قابلیت هایی همچون LvL Boost و … را از او خریداری کنید و بر سرعت Level Up خود بیافزایید. متاسفانه افراد موجود در بخش آنلاین این بازی بسیار کم تعداد هستند و ما تنها در روزهای اولیه انتشار بازی موفق به تجربه این بخش از بازی شدیم و در روزهای آتی، این بخش خالی از سکنه بود و نتوانستیم آنطور که باید این بخش را مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم، اما همان چندروزی هم که موفق شدیم، تجربه جالبی از بازی برای ما به ارمغان آورد و بر لذت این بازی برایمان افزود. شاید ایرادی که واقعا در این بخش به چشم می‌آید، نبود بیش از یک Mode در بازی باشد که بعد از مدتی طبیعتا همه از آن خسته شده و بخش آنلاین را تبدیل به یک بخش متروکه می‌کند!

Arkham Origins بدون شک عنوانی در خور نام و شان سری بتمن است. بی شک درک درست سازندگان بازی از بتمن و دنیای آن تاثیر به سزایی در این موفقیت داشته است. تیم سازنده با حفط المان‌های موفق سری و تکامل برخی مکانیزم‌های گیم پلی در کنار داستانی سر راست و مناسب برای یک بازی ابر قهرمانانه توانسته اصالت بازی را حفظ کند و برای بار دیگر طرفداران بتمن را غرق در دنیای پر از آشوب و پلیدی آن گرداند. اگر از نسخه ها قبلی سری لذت برده اید شک نکنید که از این نسخه نیز نهایت لذت را خواهید برد. پس وقت را تلف نکنید و سریعا خود را آماده ورود به تاریک ‌ترین شهر دنیا کنید. ,سال خفاش,سال خفاش,

حالا دیگر بتمن نام بزرگی است! بتمن با سه گانه سینمایی خود به چنان شهرتی دست یافت که کمتر کسی تصور آن را می‌کرد. این شهرت به حدی افزایش یافت که دنیای بازی‌های رایانه‌ای نیز از دست شوالیه تاریکی در امان نماند. حدودا 4 سال پیش بود که استدیو Rocksteady، Batman: Arkham Asylum را عرضه کرد. در دورانی که اکثر بازی‌های ابر قهرمانی و بازی‌هایی که از فیلم ها و کامیک بوک ها الهام گرفته بودند، چیزی جز توهین به شعور مخاطب نبودند و در واقع تنها وسیله‌ای برای دست به جیب کردن مخاطبان قلمداد می‌شدند، Batman: Arkham Asylum با دنیایی به شدت تاریک و اتمسفری گیرا به همراه گیم پلی‌ای فوق العاده به نوعی معجزه به حساب می‌آمد. دوسال بعد، این راه با Batman: Arkham City ادامه یافت تا سری بازی‌هایArkham حتی صرفا به دید یک بازی کامپیوتری (و نه یک بازی اقتباسی) نیز جزو برترین‌های نسل باشند.