چرا در طوفان بازی‌های Match-Three، «تهرونی» تجربه‌ی جذابی است؟
بازار بازی‌های اندرویدی کشور، شبیه به هیچ‌جای دنیا نیست. فرم بازی‌سازی و پیروی از ترندهای مقطعی و بلندمدت، اکوسیستمی متفاوت را ساخته است که مخاطبان خاص خود را دارد. مخاطبانی که تفاوت بسیاری با تعریف کلاسیک گیمرهای هاردکور دارند؛ اما هم‌چنان بخشی از این جامعه‌ی چند میلیون نفری در کشورمان به‌حساب می‌آیند.
طی سال‌های اخیر، ترندهای مارکت‌های اندرویدی و به‌طور خاص کافه بازار، روزهای جالبی داشته‌اند. از موج بازی‌های درگ ریسینگ تا محبوبیت عناوین کلمه‌ای. از تمرکز روی بازی‌های آنلاین موبایلی تا توجه به زیرژانرهای مدیریت و شخصی‌سازی. حالا هم نوبت به عناوین Match-Three رسیده است تا بعد از چند سال غیبت در بازار کشورمان، خودی نشان بدهند و دل مخاطب را به‌دست بیاورند. در این ساب‌ژانر پازل، آن‌قدر بازی ریز و درشت پیدا می‌شود که مخاطب گاهی در انتخاب یک تفریح چند دقیقه‌ای ساده از این ژانر گیج می‌شود. با این حال هنوز هم معدود عناوینی هستند که سبک خود را به‌خوبی می‌شناسند و با ارائه‌ی آن‌چه مخاطب انتظار دارد، خیل عظیمی را سرگرم می‌کند. «تهرونی» یکی از آن عناوین است.
انفجار رنگ‌ها: تجربه‌ای خوش رنگ و لعاب بازی تهرونی در ترافیک پازل‌های موبایلی
شاید «تهرونی» به فرمول آشنای ژانر خود دست نزده باشد؛ اما برای لذت‌بخش‌تر کردن آن پیشنهادهای جذابی دارد. اولین و شاید بزرگ‌ترین برگ برنده‌ی بازی، طراحی شارپ و رنگ و لعاب مراحل آن است. با ترکاندن مکعب‌های رنگی، افکت‌های صوتی و بصری آن‌قدر جذاب هستند که تا ساعت‌ها مخاطب هدف را از تجربه‌ی بازی خسته نکنند. هارمونی مکعب‌ها و ترکیب‌شان با المان‌های آشنایی که از تجربه‌ی زیسته‌ی مخاطب وام گرفته شده‌اند، باعث می‌شود تا پروسه‌ی عادت کردن به بازی و ساختارش کم‌تر از چند دقیقه زمان بگیرد
بازی در مجموع بیش از ۸۵۱ مرحله دارد و آن‌ها را با یک تصویر و تم مشخص هم‌سو کرده است. البته اگر نگران تمام شدن مراحل هستید، یک اتفاق خوب در انتهای بازی انتظارتان را می‌کشد: «لیگ قهرمانان». پس از پایان مراحل داستانی، لیگ قهرمانان به شما این اجازه را می‌دهد تا در لیدربرد بازی رقابت کنید و باز هم پس از ساعت‌ها تجربه‌ی بازی، به آن سر بزنید.
«تهرونی» فضایی برای قصه گفتن ندارد؛ اما استفاده‌ی درست و هوشمندانه‌ی آن از فضای محدود منوی بازی، تا حدی مخاطب را با خود هم‌سو می‌کند. علاوه بر این، اهداف و پاورآپ‌های موجود در هر مرحله در ایجاد حس هم‌ذات‌پنداری برای مخاطب، عملکرد قابل قبولی دارند. اگرچه در انتها همه چیز به حل کردن معماهای مچ‌ثری و جور کردن مکعب‌ها ختم می‌شود؛ اما وقتی بازی ماموریت رساندن «سس خرسی» از بالای صفحه به پایین آن را به شما محول می‌کند، برای چند لحظه حس نوستالژی خوش‌آیندی سراغتان خواهد آمد. خبر خوب این است که المان‌های محلی و آشنای بازی به همین‌جا ختم نمی‌شوند و در طول مراحل، المان‌های آشنای دیگری نیز انتظار مخاطب را می‌کشند.
این‌جا ایران است
«تهرونی» یک بازی ایرانی است و برای انتقال این تجربه‌ی بومی‌سازی‌شده، راه‌های هوشمندانه‌ای را انتخاب می‌کند. از دیدن «سس خرسی» و «پفک نمکی» در بازی گفتیم؛ اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. پاور‌آپ‌ها و ابزارهایی که در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد، حس و حال ایرانی دارند. از نوشابه‌های کمر باریک شیشه‌ای گرفته تا گاز پیک‌نیکی، پنکه و قابلیت لگد زدن اسی، شخصیت اصلی بازی.
علاوه بر این، بازی برای سرگرم کردن مخاطب در چهارچوب خود نقشه‌های جالبی دارد. با رسیدن به بیستمین مرحله، قابلیت بازی تیمی در دسترس قرار می‌گیرد. شاید وجود چنین بخشی در یک عنوان مچ‌ثری تا حدی عجیب به نظر برسد؛ اما تیم‌ها و گروه‌های «تهرونی»، یکی از بخش‌های محبوب آن است. با عضویت در هر تیم علاوه بر قابلیت چت کردن با اعضای حاضر، می‌توانید قلب هدیه بدید و بگیرید. به این معنا که بازی با استفاده از قابلیت بخش تیمی خود، بخشی از سختی‌های مراحل را به‌واسطه‌ی تعامل و همراهی بازیکنان با هم، متعادل می‌کند. اگر هم از رقابت در قالب تیم لذت می‌برید، لیدربرد ویژه‌ی بخش تیمی و البته ماموریت‌های مرتبط با آن برای جمع کردن ستاره‌های بیش‌تر از هر مرحله، انتظارتان را می‌کشد.
ماجرای جوایز و صندوق‌های بازی فقط به بازی تیمی محدود نمی‌شود. شما با پیشروی در مراحل، ستاره دریافت می‌کنید و تعداد مشخصی از ستاره‌ها، یک صندوق جایزه را به شما هدیه می‌دهد. علاوه بر این، پیشرفت در مراحل هم با دریافت صندوق مرحله همراه هستند. به این موارد، ماموریت روز و مسابقه‌ی محله را هم اضافه کنید تا هر لحظه که به «تهرونی» سر می‌زنید، کاری برای انجام باشد و چالشی برای سرگرم شدن پیدا کنید.
استاندارد و بی‌ادعا
«تهرونی» تجربه‌ی استانداردی است و برای جذب مخاطب در کشور، از شیوه‌های هوشمندانه‌ای استفاده می‌کند. بازی در سرگرم کردن بازیکن موفق است و البته آن‌قدر در سیستم جایزه‌هاش تنوع دارد که هر بار به آن سر می‌زنید، کاری برای انجام وجود داشته باشد. اگر به بازی‌های کژوال و به‌طور خاص ژانر مچ‌ثری علاقه‌مند هستید، جور کردن مکعب‌های رنگی «تهرونی» و مرور فضای آشنایش خالی از لطف نخواهد بود.
