برلین سال 2048 را چگونه تصور می‌کنید؟ شب‌هایی که گویی پایانی ندارند، برج‌هایی که پیچ و تاب خوران مانند درختان سر به فلک کشیده و آسمان را پنهان کرده‌اند. سرت را که می‌چرخانی پر از ربات و Drone است و آدمی گویی صرفا مشغول کارهای شخصی و شغلی خود است و نه بیشتر. پول دار‌هایی که توانایی سفر به مریخ را دارند ولی اگر کمی آن طرف‌تر برویم، محله‌هایی در اطراف شهر، پر از است آشوب و ناآرامی. مردمی که کاری جز رفتن به کلوب و خوش گذرانی چند ساعته ندارند. در کنار همه‌ی این برکات زندگی مدرن و آینده نگرانه، حتما باید گروهی باشند که سر ناسازگاری با حکومت و وضع فعلی دارند و می‌خواهند این اتوپیا را نابود کنند. همه‌ی این‌ها خیلی آشنا به نظر می‌رسند؟ آثار «Philip K. Dick» را تداعی می‌کنند؟ یا شباهت‌هایی با «Blade Runner» دارند؟ درست است، همه‌ی این ها در بازی «State Of Mind» پیدا می‌شوند.
فرصتی دست داد تا نسخه پیش‌نمایش عنوان State Of Mind را تجربه کنم و بتوانم گیم‌پلی واقعی بازی را از نزدیک ببینم. در این بازی شش شخصیت حضور دارند که می‌توان کنترلشان کرد ولی نقش اصلی را «Richard Nolan» بر عهده دارد. روزنامه نگار خبرگزاری The Voice که طبق تعریفش «پایگاه شما برای خبر‌های سریع و درست» است. چیزی که در دمو و چند ساعت ابتدایی از داستان بازی متوجه شدم این بود که Richard در تصادفی بوده و حالا درست یادش نمی‌آید که دقیقا چطور تصادف رخ داده و زن و بچه اش کجایند.
بازی کم و بیش ساختار اشاره و کلیک‌های کلاسیک دارد و باید به دنبال سرنخ‌ها در محیط بود، برای همین ممکن است در یک محیط چندین بار آمد و رفت داشته باشید. در محیط اشیا و افرادی که می‌توان با آن‌ها تعامل کرد با علامت سبز رنگی مشخص شده‌اند و کار را کمی آسان می‌کند و ممکن است در طول بازی کمی هم خسته کننده بشوند . در بازی Inventory هم مطابق بازی‌های هم سبک وجود دارد و آیتم‌هایی که در طول بازی به دست می‌آ‌ورید و مهم هم هستند در آن قرار می‌گیرند. بعضی از اشیا همان طور که گفتم قابلیت تعامل دارند و برخی پیام‌های دیگر شخصیت‌ها و بعضا اطلاعات مفید در راستای بیشتر فهمیدن پلات و دنیای بازی در دسترس‌اند. همچنین پازل‌ها و معما‌ها هم در بازی حاضرند و تنوع نسبتا خوبی دارند، مثلا در قسمتی که در دمو بازی کردم باید چندین تصویر را دست کاری می‌کردم تا یک تصویر واحد را درست کنند و یا مثلا باید با لیرز، Drone ها که ممکن است متوجه حضور شما بشوند را با روشی خاموش کنید، که این قبیل مینی‌گیم‌ها، تنوع خوبی به گیم‌پلی بازی می‌دهند. همچنین یکی از مهم‌ترین ساختارهای گیم‌پلی، گفت و گو ها با دیگر شخصیت‌هاست. در همین راستا قابلیت انتخاب دیالوگ هم وجود دارد ولی مشخص نیست در محصول نهایی انتخاب دیالوگ‌ها در سرنوشت شخصیت‌های اصلی هم تاثیرگذار خواهند بود یا خیر، ولی چیزی که در نسخه دمو دیدم این بود که دیالوگ‌ها ساختار ساده و پیش پا افتاده‌ای داشته و پیچیدگی زیادی ندارند.
گرافیک بازی با توجه به ایندی بودن محصول و اینکه هنوز بازی کامل نشده قابل قبول است. محیط‌ها از جزییات خوبی برخوردارند و حس بودن در دنیایی آینده‌نگرانه را می‌رسانند. وسعت محیط هم بسته به شرایط داستان بازی عوض می‌شود. نورهای نئونی، ربات‌ها . دیگر NPC ها هم جزییات خوبی دارند. چیزی که کمی اذیت کننده به نظرم آمد طراحی شخصیت‌های اصلی بود که به اصطلاح Low Ploy هستند. با اینکه شخصیت‌ها آرت استایل خاصی دارند ولی در کات‌سین‌ها و شات‌‌های نزدیک ،همین کم جزییات بودن کمتر باعث بروز حس همدردی با شخصیت‌ها می‌شود. همچنین انیمیشن‌ها هم هنوز جای کار دارند.
براساس چیزی که من تجربه کردم، استودیوی آلمانی «Daedalic»، که این پروژه بلند پروازانه ترین پروژه‌اشان هم هست قدمی رو به جلو برداشته‌اند، مخصوصا موضوعی که انتخاب کرده‌اند حداقل در مدیوم بازی‌های رایانه‌ای، بکر و تازه است. امیدوارم تا زمان عرضه مشکلات بازی بهبود یابند تا با تجربه کامل و کم نقصی روبرو شویم.State Of Mind در تاریخ 16 آگوست عرضه می‌شود.
[aparat id=”2Dj0S”]
