بازیکنان World of Warcraft مناسب ترین افراد برای کار در شرکت ها هستند
ss.jpeg
پژوهشگر John Seely Brown معتقد است که کاربران بازی World of Warcraft بهترین کارمندان برای تشکیلات شرکت ها می باشند.
Brown فردی است که تخصص وی در حوضه تحقیقات پیرامون ساختار ارگان ها و ادارات می باشد.
او در این باره می گوید: " من کاربران سطح بالای World of Warcraft را به کسانی که دارای مدرک MBA از دانشگاه هاروارد هستند، ترجیح می دهم. "
" چرا یک بازی، یک بازی چند نفره عظیم که دارای بیش از 12 میلیون کاربر در سراسر دنیا می باشد، و بازی کردن یک عنوان مثل World of Warcraft که می توان آن را از دو بعد مختلف بررسی کرد، یکی مراتب شخصی آن و شاید مراتب همکاری و شراکت پذیری آن؟ بیایید به این بازی تنها از دید gameplay نگاه نکنیم، بلکه آن را از بعد یک زندگی اجتماعی که در آن رایج است، بررسی کنیم. "
Brown عدم حضور سیستم های سنتی پاداش محور برای گروه های بازی را یک موفقیت برای World of Warcraft به حساب می آورد. در این بازی اعضای گروه های مختلف با شور و شوق و میل باطنی شان به انجام بازی می پردازند، نه این که به خاطر پاداش و جایزه های پیشنهادی این کار را انجام دهند.
بازیکنان به اراده خودشان به صورت مستقل به جستجو و تحقیق در مورد آیتم ها و توانایی های مختلف در بازی می پردازند؛ و Brown از این 'خودسازماندهی' آنها، به عنوان " ساختار شکل گیری ایده ها و یک اندیشه برای بهبود و پالایش تشکیلاتشان " یاد می کند.
Brown از ساختار سیاست های گروه ها به عنوان یک موفقیت دیگر این بازی یاد می کند.
در پایان Brown بازی World of Warcraft را این گونه معرفی می کند:
" یک فضای فوق العاده آموزشی به همراه ابزارهای تدریس قدرتمند که به نظرم سازمان های آموزشی در دنیا می توانند چیزهای زیادی از آن بیاموزند و خود ما هم در دنیای مدیریت بایستی نکات خیلی زیادی را از آن کسب کنیم. اما همه این ها بر می گردد به درک مفهوم علاقه، مفهوم کنجکاوی و درک این موضوع که بدانیم این پدیده اشتیاق محور، گوشه هایی از روش های آموزش را نمایان می کند، که دسترسی به آنها از هیچ راه دیگری امکان پذیر نخواهد بود. "
گفته های Brown شباهت زیادی به صحبت های مدیر هنری سابق کمپانی EA یعنی Bing Gordon دارد چرا که او نیز در سال گذشته اعلام کرده بود مدیریت یک کمپانی شباهت فراوانی به مدیریت یک گروه در بازی World of Warcraft دارد.
